Auteur: Marcel Van Oort

Nee, helaas nog geen zicht op een elfstedentocht, maar een mooi “Winters” alternatief staat gepland. Het “Jan Bulk Winterkosttournooi” staat gepland voor 25 februari aanstaande.

Het programma is als vanouds:
11.00 uur Ontvangst met koffie ++
11.30 – 13.00 uur Vier ronden snelschaken
13.00 – 13.45 uur Winterse kost
13.45 – 16.45 uur Vier ronden rapid schaken
16.45 – 17.30 uur Borrel en prijsuitreiking

Er hebben zich al flink wat deelnemers ingeschreven, maar er kunnen er nog genoeg bij. Meld je aan bij Marcel van Oort, via movanoort@gmail.com. Hierbij een overzicht van tot nu toe aangemelde spelers: (alfabetisch op voornaam; bijgewerkt tot 7 februari)

1 Aldo Oxener
2 Annie de Jong
3 Carl Schoor
4 Cora van de Zanden
5 Ed Oosterlaken
6 Frank Kooper
7 Frans Janssen
8 Fred Bulk
9 Gert van Yperen
10 Henk Huizing
11 Jacco Lind
12 Jan van Gulik
13 Jan Vos
14 Jens Roggeband
15 Larissa Hessing
16 Leen de Jong
17 Leo de Vos
18 Lucie van de Vecht
19 Marcel Pulles
20 Marcel Schröer
21 Marcel van Oort
22 Marjolein Theunissen
23 Pia Sprong
24 Piet Geertsema
25 Robert Grobbe
26 Sebastian Bernacki
27 Willem Vink
28 Wim Veelenturf

Rare jongens, die Romeinen.

Komend vanuit de vestingstad Woerden werd de lange, barre tocht naar het zuiden des lands ingezet. Donker, koud, guur weer, lange donkere stille wegen. Genoeg tijd voor overdenkingen. Wij Woerdenaren proberen ons als laatste ankerpunt van verzet te handhaven in de SOS klasse 1D, maar dat is tot nu toe een zware missie gebleken. Deze avond was de misse Tricht te veroveren. Tricht? Of all places. SV Rivierenland blijkt verhuist, en Tricht blijkt net iets makkelijker aan te rijden dan Buren.

Gelukkig geen Maas-tricht, dacht ik nog. Hmm, tricht, trecht, dat moet toch haast iets betekenen in die plaatsnamen? Net zoals met partijen zoek ik soms achteraf iets op, om te proberen er wijzer van te worden. In dit geval kan ik meedelen dat het meest logische was geweest om de plaats bijvoorbeeld Lingetricht te noemen. De naam Tricht is afgeleid van ‘Trajectum’, dat ‘doorwaadbare (oversteek)plaats’ betekent (vergelijk Utrecht en Maastricht). Haastrecht, door ik u denken? De naam Haastrecht zou verwijzen naar “kreek van de havik” of naar de persoonsnaam “haveke” gecombineerd met “drecht” (veer/vaarwater). Drecht, tricht, trecht, één pot nat blijkbaar, in mijn ogen vreemd dat je niet duidt welke tricht het is, toch? Maar, genoeg etymologie.

Mijn reis. En dan de combinatie met de titel. Stel je voor: je rijdt over een donker weggetje en ziet een plaatsnaambordje: “Buurmalsen”. De tomtom geeft aan dat ik over 70 meter naar rechts moet, ik sla daar af en nog voor ik kan bedenken dat ik nooit van Buurmalsen heb gehoord en hoe die plaatsnaam in elkaar steekt, kom ik daar het bordje “Einde Buurmalsen” al tegen. Letterlijk nog geen honderd meter van het vorige bord. Tijdens mijn overdenkingen dat het me toch een partij administratieve rompslomp moet geven om dorpen te creëren die zo klein zijn, rij ik bijna zonder het te merken op het volgende plaatsnaambordje af. En hier wordt het nog gekker. Welkom in Tricht. Ik was er bijna en moest echt even stil gaan staan om te geloven wat ik zag. Een plaatsnaambord “Tricht”, “Einde Tricht” en daarna nog een bord “Tricht”, binnen 100 meter. Ze lijken hier niet weten wat ze willen. Drie huizen in het eerste deel, dan eindigt het dorp, dan volgt een oversteek van een weg die men blijkbaar niet bij Tricht wil of mag onderbrengen. Na die weg begint de plaats Tricht dan weer. Alsof ze de doden op het kruispunt niet bij de tellingen van het dorp willen hebben. (zie Google maps als je me niet gelooft)

Aangekomen bij het gezellige dorpshuis, waar je in de foyer kon meegenieten van verhalen uit de oude doos in een presentatie over de lokale families, bleek de energiecrisis hier niet toegeslagen. Wat een hitte in het speellokaal! Om nogmaals te onderstrepen dat die mensen hier niet weten wat ze willen: tegenover mij twee mannen. Eén in een polo’tje met korte mouwen, de ander houdt zijn jas de hele avond aan.

Rare jongens, die Trichtenaren. Maar… hunnie kennen wel beter schaken dan wij.

	sv Rivierenland 1	Rating		Woerden 2	Rating	Ronde 5
	Spies, H. (Henk)	0		Huizer, O.C. (Olivier)	1771	1 – 0
	Zoete, R.A. (Roelant)	1876		Pieterse, M. (Mark)	1801	1 – 0
	Kruimer, W.H.J. (Wim)	1792		Klaassen, C.A.J. (Chris)	1707	1 – 0
	Egmond van, J. (Joost)	1583		Oort van, M. (Marcel)	1697	1 – 0
	Veldmeijer, W.F. (Freek)	1595		Koot, G.C.A. (Jory)	1616	1 – 0
	Driessen, B.H.G.M. (Ben)	1613		Sprong, P. (Pia)	1618	0 – 1
	Brandsma, P. (Peter)	1533		Vink, W. (Willem)	1556	0 – 1
	Hoof van, A. (Arno)	1355		Veelenturf, W.J. (Wim)	1503	½ – ½
	Gemiddelde Rating:	1621		Gemiddelde Rating:	1659	5½-2½

Nagekomen bericht:

Al onze pijlen 

waren gericht op Tricht

helaas zijn wij wederom gezwicht

door menig zwaargewicht

pootje gelicht

doofde die avond in Tricht

het licht

Wedstrijd verloren

deur weer stevig dicht.

(M.Pieterse)

Met grote verslagenheid hebben wij, schaakclub Woerden, kennisgenomen van het overlijden van ex-voorzitter, ere-voorzitter, ere-lid en zeer geliefd mens: Jan Bulk

Om Jan Bulk een clubicoon van de schaakclub te noemen is een understatement.

Jarenlang (sinds begin van de jaren 90) was hij voorzitter en toen hij dat niet meer was, veranderde er niet zo veel: hij bleef voortdurend met nieuwe ideeën en plannen komen.

Jan en zijn broer Fred gingen op 12-jarige leeftijd onder begeleiding van hun vader, voor de eerste keer naar de schaakclub Internos in Boskoop, om deel te nemen aan het ééndagstoernooi. In 2006 deden beide broers voor de 50^e keer mee en werd de te winnen bokaal omgedoopt in de Bulk-Beker. In 2016 deden de broers voor de 60^e keer mee, zonder onderbreking. Dat was Jan ten voeten uit: als hij ergens contacten had gelegd, vrienden had gemaakt, “nam hij die mee” wanneer hij verhuisde. En hij keerde ook altijd terug.

Schaken was een rode draad bij Jan. In de nachttrein van Moskou naar -Petersburg raakte hij met Henk Dankers zo verdiept in het spel dat daarna een groot deel van de bezienswaardigheden van Petersburg werd gemist.

Hoewel het tegenwoordig een cliché is: Jan zocht altijd verbinding: tussen schakers, tussen verenigingen, met vrienden. Hij werd lid van de schaak historische vereniging en natuurlijk probeerde hij andere geïnteresseerden over te halen.

Hij organiseerde een eigen schaaktoernooi, samen met Carl Schoor, waarbij hij nadrukkelijk vrienden van vorige clubs uitnodigde: het Winterkosttoernooi wordt inmiddels al zo n 25 jaar georganiseerd, niet toevallig af en toe in het gebouw van ‘zijn’ hockeyclub.

Jan was een zeer behoorlijk schaker (een meer dan gemiddelde clubschaker), maar het ging hem toch meer om de schakers dan om de partijen. Waar hij een kans zag, kwam hij helpen. Ik zie hem nog voor me in de sporthal waar vluchtelingen uit Syrië werden opgevangen, druk gesticulerend tegenover een schaker die een andere taal sprak.

Wanneer iemand niet meer in staat was om naar de club te komen, dan ging Jan daar zelf naar toe: zo speelde hij tweekampjes met Piet Ravensberg, Evert Mallon en Dick Hagoort

Typerend voor Jan is het volgende citaat uit één van zijn wedstrijdverslagen: “Een dag met uitersten. Om 14.00 uur was de begrafenis van Ton Strik in Haarlem. Onze club was goed vertegenwoordigd. Op verzoek van de familie hield Wick een korte toespraak. De knop ging daarna om,  en Pia, Jan P. en ondergetekende togen met Woerden 3 naar Moira Domtoren 3 in Utrecht”.

In de jaarlijkse schaakmatch Woerden – Bodegraven, door Jan nieuw leven in geblazen, speelde hij als voorzitter altijd tegen de voorzitter van Bodegraven. Toen hij geen voorzitter meer was veranderde dat in “clash tussen de ex-voorzitters” .

Ik herinner me dat ik hem een keer tegen kwam in de stad toen hij (gespeeld) vertwijfeld uitriep: “wanneer kom je nu eindelijk weer langs? Ik moet nodig opscheppen over mijn kleinzoon!”

Kenmerkend voor Jan was zijn kernachtig taalgebruik: korte rake zinnen in woord en geschrift.

Aan de voorzitter van de hockeyclub: “ik stel voor de hockeyjeugd te interesseren voor schaken. In de winterstop. De schaakclub werkt mee. Hoor graag reactie”

Jan had veel zelfironie: “Rodeloperwaarts: “Na een goede opening en volgens mij stevige partij, waarin de tegenstander alle bedenktijd nodig had op één minuut na, ging ik ten onder, eervol, maar zonder punt”. Ook clubgenoten mochten hiervan meegenieten: “Leo, Pia, Gert en ik hielden de nul”.

“Dat ik de uitslag van de oud-voorzitters Hans Dijk Jan Bulk 0-1 apart vermeld is natuurlijk louter toeval”.

Het waren overigens niet alleen schakers die op Jans hulp konden rekenen. Zo ging hij na zijn uitdiensttreding maaltijden bezorgen bij mensen die dat om allerlei redenen goed konden gebruiken.

De dag voor zijn overlijden kwam ik hem tegen bij de Roemenië markt. Uiteraard als vrijwilliger. Hij was verantwoordelijk voor de boeken. “En ik heb zelf natuurlijk de eerste keus!” Maar ook daar ging het hem om de mensen.

Op de schaakclub werd, de dinsdag na zijn overlijden, twee minuten stilte in acht genomen. Daarna werd de hele avond nauwelijks gesproken.

Jan zal ontzettend worden gemist.

Henk Dankers

Henk de Heer

zaterdag 18 november is ons erelid/onze erevoorzitter Jan Bulk bij een ongeval overleden. Jan was uitermate actief in het verenigingsleven en heeft een grote, positieve rol gespeeld voor zowel onze schaakvereniging alsook andere sociale activiteiten. We zullen hem missen en wensen zijn nabestaanden ook veel sterkte toe.
Lees hier het “In memoriam: Jan Bulk“

vanochtend werd ik wakker met het gevoel van een kater. Ik was gedesoriënteerd en probeerde mij voor de geest te halen waar ik was en wat er de avond ervoor was gebeurd. Het bleef een soort mysterieuze blinde vlek, maar wel herinnerde ik mij nog regenachtige flarden van de droom die ik blijkbaar had gehad…

Al eenighe jaeren was het streydtoneel van den Woerdensche schaekers uitgebreid en laaghen naast den Stichtsch Gooische velden oock ooverwinningen te wachten in den Bommelerwaerd, alwaer verscheydene locaele eenheden zich hadden vereenighd in een grote combine om de machtswellust van den nieuwe veroovehraers te weerstaen. Die dag tooghen 8 nobele heeren ten streyde, om weederom den Woerdensche eer hoogh te houden, om een nieuwe periode van Woerdensche supremaatie ende heerschappy te bewerkstellighen. Aengekoomen in ’t trefpunt was het teydsbesef vervlooghen ende leeck den teyd te hebben stilgestaen, den winterteyd was hier sowaer nog niet ingedaeld.

Was het den lange reys die den Woerdenaren had afgemat, of de verbetenheyd der Nieuwaelse verdediger? Op meenigh bord werd den kaeskop naar den keel gevlooghen ende ontstondt een heevighe streyd. Kopman Pietersche ging voorop in den streyd en speelde ondancks de reputatie van zijn teeghenstander een formidaebele, listighe partij. Claessen op zijn beurt was oock uitzonderingh aan Woerdensche zeyde ende nam in seventien zetten bezit van het bord en bezorgde den uitspeelers een korte voorsprong. Bij een enkeling (den schaeckkruisvaerder, zojuist teruggekeerd van ene Fransche queste) werd een korte schaeckblindheid geconstaeteerd. Vlaeghen van herinneringen aan lang vervlooghen teyden met gedruckte Pirc stellingen kwaemen boovendreyven, alsook in evenwicht getrocken stellingen die met hand ende tand werden verdeedigt. Zoo tegen half twaelf in den aevond daelden den stofwolken neder en bleecken de Woerdenaeren op twee borden na afgeslacht te zijn.

En toen werd ik dus wakker, van geluid van kinderen. Gelukkig, het was maar een slechte middeleeuwse droom. Destijds (in mijn vorige leven) was mijn spelling ook al niet al te best.

==

Edit: wordt ik ineens gebeld dat mijn laptop in Nieuwaal ligt…. Hoe komt die daar nou weer?