Nieuws

Op 5 december had Woerden een mooie surprise voor En Passant klaar liggen. Jan Werle vond het wel aardig om een keertje mee te spelen tegen deze sympathieke tegenstanders. Het was voor En Passant een familie bijeenkomst met Henk en Richard Vedder en Jasper en Thomas Reichardt. Voor Woerden waren, naast Jan Werle, Sten Goes, Selman Ercan en Ed Oosterlaken van de partij. Al diverse malen traden de viertallen van beide clubs tegen elkaar in het strijdperk. De laatste keer won Woerden tegen de verwachting in. Nu, met Jan Werle in de gelederen, was Woerden voor het eerst licht favoriet.

Op de laatste twee borden leek het wel of we naar de WK match Ian Nepomniachtchi – Ding Liren aan het kijken waren. Het was voor de verslaggever vrijwel onmogelijk om een foto te maken met beide spelers aan het bord. Voor de En Passant spelers was er niet zoveel reden om ontspannen rond te lopen. 

Ed had tegen Thomas een voor hem vertrouwde opening op het bord gekregen en wist een pion te winnen. En dat niet alleen. Ed dirigeerde zijn dame naar de koningsvleugel en wist de druk op de vijandelijke koning zo op te voeren dat Thomas slechts ten koste van een toren een mat-aanval kon afweren.  

Selman had van Jasper al in de opening een pion in de aanbieding gekregen en gaf die niet meer terug. De compensatie van zwart werd met de zet onduidelijker en wit begon het initiatief over te nemen. Jasper trachtte op het eind nog wel de zaken wat te compliceren met een dame offer voor een gevaarlijke vrijpion, maar Selman had het allemaal scherp berekend en de pion kwam niet tot promoveren. Daarna was het pleit beslecht. 

Sten Goes werd door Richard van acquit al stevig aan de tand gevoeld met een hele vroege h4. Het leverde een scherpe strijd op met tegengestelde rokades. De aanval van Richard leek gevaarlijk, maar kwam toch niet echt van de grond, terwijl die van Sten vaart begon te maken. Richard wist met een torenzet, die Sten over het hoofd had gezien, de zaak te blokkeren. Samen besloten ze de zetten te herhalen. 

Jan had met wit tegen Henk al snel aangestuurd op een scherp eindspel. Het leidde uiteindelijk tot een vrije centrumpion. Het was de vraag of het een sterke of zwakke pion zou worden. In de partij werd het een sterke pion. Jan werd daarbij geholpen doordat Henk moeite had een van zijn torens in het spel te betrekken. 

Voor beide spelers begon de tijd te dringen. Jan drong steeds verder naar voren en promotie van de pion naderde. Om dit te voorkomen moest Henk zijn paard geven, maar woon direct daarna het stuk weer terug. In de overgebleven stelling bleek de toren van Jan superieur. Hij wist twee verbonden vrijpionnen aan de rand te krijgen en daarmee was het pleit beslecht.

Zo werd de eindstand 3,5-0,5 in het voordeel van Woerden. Een mooie overwinning die vertrouwen geeft voor de derde ronde. Die heeft Woerden nog niet eerder in de geschiedenis weten te overleven.

Voor de details, zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/16330

In de SGS viertallen competitie heeft Woerden 1 het eerste punt binnen gehaald.

Zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/9192

De verslagen van Woerden 2 worden gemaakt op basis van de partij-impressies van de spelers.  Die sturen ze aan mij op en dan maak ik er een verhaaltje van. Spelers die bang zijn om hun openingsrepertoire aan de grote klok te hangen, maken daar in hun impressies dan ook geen melding van. Meestal moet ik de spelers nog een beetje porren: ‘Vergeten jullie de impressies niet?’. Maar na de laatste wedstrijd, op zaterdag 25 november tegen Promotie 2, bleek dat niet te hoeven, op zondagochtend had ik het meeste al binnen. In ieder geval van degenen die níet verloren hadden. Waarom ik dan toch zo laat ben met het verslag deze keer? Ik was de hele zondag in mineur. Zelf stom verloren, team dik verloren en een toernooi moeten afblazen is echt niet wat je wil.
De afdeling Bodegraven zorgde voor de helft van het totaal aantal gescoorde punten. Annie de Jong speelde met wit een Italiaan waarin het gelijk opging. Een verrassende paard zet blokkeerde niet alleen het zwarte offensief dat ze over zich heen kreeg, maar dreigde ook de aanval volledig om te doen slaan. Met nog maar weinig tijd op de klok bood haar tegenstander remise aan. 

Leen de Jong speelde met zwart zijn favoriete opening, waarbij hij een doorbraak in het centrum net zo lang uitstelde tot het niet meer goed was. Zijn tegenstander kwam in tijdnood, maar speelde het vervolg uitstekend. Na een enerverende afwikkeling won hij een pion, om na de 40e zet ruim de tijd te nemen voor het vinden van een winstplan.
Dat was er wel, maar hij zag het niet. Daarmee was een gelukkig halfje een feit.
Aan bord zes rokeerde Chris Klaassen kort met zwart en zijn tegenstander lang. Daarna rukte zwart op met zijn pionnen op de damevleugel, maar plotseling had ook wit een koningsaanval. Die kon echter met een ruil van de dames afgeslagen worden. Bij schermutselingen rond de witte koning verloor zwart een pion, die hij later terugwon, maar zijn aanval was toen wel voorbij. Bij de 39ste zet werd tot remise besloten.
Julien Rentrop kende de theorie zetten van de opening die op het bord kwam. Hij dacht daarmee een voordeel te hebben, maar zijn tegenstander wist ook wat hij deed en kwam goed te staan. Om het initiatief naar zich toe te trekken, lanceerde Julien een pion richting de vijandige koning en dat pakte goed uit. Helaas lukte het niet om door de taaie verdediging heen te breken. Daarna leek het nog de verkeerde kant op te gaan, maar Julien wist zich eruit te redden door nog een pion door te laten breken waarna de aanval van een beter gepositioneerde dame en toren doodbloedde. Het werd remise door herhaling van zetten.

Ikzelf stond na de opening helemaal niet zo slecht, vond ik. Ik had een kwaliteit gewonnen en mijn dame domineerde het grootste deel van het bord. Maar toen overzag ik een heel eenvoudig text book matje in twee. Stap 1 was op dat moment blijkbaar nog te moeilijk voor me. Zelfhaat was mijn deel.
Na de opening had Sjaak Oosterlaken een uitdagende stelling, dankzij een achtergebleven pion en een slechte loper. Na heel veel laveren van zijn tegenstander en taai verdedigen zijnerzijds, besloot hij zijn achtergebleven pion op te geven voor spel. Dat lukte vrij aardig, en de materiële balans werd tijdelijk weer hersteld. Maar de balans sloeg nooit echt door, Zijn koning raakte uit positie om een randpion op te halen. En toen hij in het verre eindspel (loper tegen paard en wederzijds nog enkele pionnen) definitief een pion achter kwam te staan en ook een tweede ging vallen, was het pleit beslecht.
Hans van Steijn had zich goed voorbereid en kwam goed uit de opening maar zag een simpel trucje over het hoofd. Hierdoor moest hij twee stukken geven voor een toren. Tot overmaat van ramp kwam vervolgens zijn toren min of meer buitenspel te staan. Tegen beter weten in probeerde hij nog complicaties in de stelling te brengen. Uiteindelijk was het allemaal niet voldoende en kon hij opgeven

De prijs voor de kortste impressie gaat deze keer naar Henk de Heer: ‘Ik vond het een pijnlijke nederlaag. Volgens de boeken had mijn tegenstander strategisch een twijfelachtig plan. Maar tactisch was hij mij de baas.’.

Vorig seizoen had BSG voor de wedstrijd tegen Woerden hun beste paarden van stal gehaald en daarmee Woerden 1 met 4,5-3,5 de enige nederlaag van het seizoen bezorgd. Dit jaar bleek de Bussumse club dit sterke staaltje nog een keer te willen herhalen. Het team dat op de been was gebracht, was op papier nog sterker dan dat van de regerend HKB kampioen. 

Het werd een zware strijd. In de loopt van de avond verzuchtte Sten dat het voor het team geen gemakkelijke avond zou worden. Rolinde en Marcel stonden flink onder druk. Olger en Hans hadden een onduidelijke stelling. Selman, Leen en Sten stonden wel aardig. Alleen bij Jacco zag het er echt zonnig uit.

Jacco was de eerste die het punt kon noteren. Herman van Engen stond vanuit de opening direct met de rug tegen de muur  en kon de mataanval op zijn koning niet meer pareren. Olger dreigde inmiddels een monsterlijk paard op e6 te plaatsen, waardoor zijn tegenstander zich genoodzaakt zag een kwaliteit te offeren. De stelling werd er niet beter van en Olger loodste de partij overtuigend naar een punt. Selman had inmiddels de druk enorm opgevoerd. Hij won daardoor een pion en kreeg een tweede in de aanbieding. Het derde punt ging naar Woerden.

Minder ging het bij Rolinde. Ze wist zich niet onder druk uit te worstelen en ging ten onder. Marcel worstelde zich wel uit alle problemen en bereikte een gelijke stelling, maar in de tijdnoodfase ging Marcel alsnog ten onder. Hans van Steijn leek een prachtige stelling te bereiken, maar liet zich toch nog door een combinatie verassen en verloor ook.

Gelukkig speelden zowel Leen en Sten een overtuigende partij met zwart. Leen had het centrum ingenomen en overspeelde van daaruit het centrum. Sten bestookte de zwakke e-pion van zijn tegenstander van alle kanten. Daar werden de witte stukken zo door in beslag genomen, dat Sten controle kreeg over het hele bord. Het werden twee punten.

Zo won Woerden 1 met 5-3 de zware match van BSG. Zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/8382

Met grote verslagenheid hebben wij, schaakclub Woerden, kennisgenomen van het overlijden van ex-voorzitter, ere-voorzitter, ere-lid en zeer geliefd mens: Jan Bulk

Om Jan Bulk een clubicoon van de schaakclub te noemen is een understatement.

Jarenlang (sinds begin van de jaren 90) was hij voorzitter en toen hij dat niet meer was, veranderde er niet zo veel: hij bleef voortdurend met nieuwe ideeën en plannen komen.

Jan en zijn broer Fred gingen op 12-jarige leeftijd onder begeleiding van hun vader, voor de eerste keer naar de schaakclub Internos in Boskoop, om deel te nemen aan het ééndagstoernooi. In 2006 deden beide broers voor de 50^e keer mee en werd de te winnen bokaal omgedoopt in de Bulk-Beker. In 2016 deden de broers voor de 60^e keer mee, zonder onderbreking. Dat was Jan ten voeten uit: als hij ergens contacten had gelegd, vrienden had gemaakt, “nam hij die mee” wanneer hij verhuisde. En hij keerde ook altijd terug.

Schaken was een rode draad bij Jan. In de nachttrein van Moskou naar -Petersburg raakte hij met Henk Dankers zo verdiept in het spel dat daarna een groot deel van de bezienswaardigheden van Petersburg werd gemist.

Hoewel het tegenwoordig een cliché is: Jan zocht altijd verbinding: tussen schakers, tussen verenigingen, met vrienden. Hij werd lid van de schaak historische vereniging en natuurlijk probeerde hij andere geïnteresseerden over te halen.

Hij organiseerde een eigen schaaktoernooi, samen met Carl Schoor, waarbij hij nadrukkelijk vrienden van vorige clubs uitnodigde: het Winterkosttoernooi wordt inmiddels al zo n 25 jaar georganiseerd, niet toevallig af en toe in het gebouw van ‘zijn’ hockeyclub.

Jan was een zeer behoorlijk schaker (een meer dan gemiddelde clubschaker), maar het ging hem toch meer om de schakers dan om de partijen. Waar hij een kans zag, kwam hij helpen. Ik zie hem nog voor me in de sporthal waar vluchtelingen uit Syrië werden opgevangen, druk gesticulerend tegenover een schaker die een andere taal sprak.

Wanneer iemand niet meer in staat was om naar de club te komen, dan ging Jan daar zelf naar toe: zo speelde hij tweekampjes met Piet Ravensberg, Evert Mallon en Dick Hagoort

Typerend voor Jan is het volgende citaat uit één van zijn wedstrijdverslagen: “Een dag met uitersten. Om 14.00 uur was de begrafenis van Ton Strik in Haarlem. Onze club was goed vertegenwoordigd. Op verzoek van de familie hield Wick een korte toespraak. De knop ging daarna om,  en Pia, Jan P. en ondergetekende togen met Woerden 3 naar Moira Domtoren 3 in Utrecht”.

In de jaarlijkse schaakmatch Woerden – Bodegraven, door Jan nieuw leven in geblazen, speelde hij als voorzitter altijd tegen de voorzitter van Bodegraven. Toen hij geen voorzitter meer was veranderde dat in “clash tussen de ex-voorzitters” .

Ik herinner me dat ik hem een keer tegen kwam in de stad toen hij (gespeeld) vertwijfeld uitriep: “wanneer kom je nu eindelijk weer langs? Ik moet nodig opscheppen over mijn kleinzoon!”

Kenmerkend voor Jan was zijn kernachtig taalgebruik: korte rake zinnen in woord en geschrift.

Aan de voorzitter van de hockeyclub: “ik stel voor de hockeyjeugd te interesseren voor schaken. In de winterstop. De schaakclub werkt mee. Hoor graag reactie”

Jan had veel zelfironie: “Rodeloperwaarts: “Na een goede opening en volgens mij stevige partij, waarin de tegenstander alle bedenktijd nodig had op één minuut na, ging ik ten onder, eervol, maar zonder punt”. Ook clubgenoten mochten hiervan meegenieten: “Leo, Pia, Gert en ik hielden de nul”.

“Dat ik de uitslag van de oud-voorzitters Hans Dijk Jan Bulk 0-1 apart vermeld is natuurlijk louter toeval”.

Het waren overigens niet alleen schakers die op Jans hulp konden rekenen. Zo ging hij na zijn uitdiensttreding maaltijden bezorgen bij mensen die dat om allerlei redenen goed konden gebruiken.

De dag voor zijn overlijden kwam ik hem tegen bij de Roemenië markt. Uiteraard als vrijwilliger. Hij was verantwoordelijk voor de boeken. “En ik heb zelf natuurlijk de eerste keus!” Maar ook daar ging het hem om de mensen.

Op de schaakclub werd, de dinsdag na zijn overlijden, twee minuten stilte in acht genomen. Daarna werd de hele avond nauwelijks gesproken.

Jan zal ontzettend worden gemist.

Henk Dankers

Henk de Heer