Nieuws

Na een succesvol kampioensjaar in de eerste klasse van de viertallen SGS competitie, zoekt het Woerdense viertal het dit jaar hoger op in de hoofdklasse.

Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we bekeken wat voor vlees er in de kuip zat van deze competitie. De meeste teams hadden spelers van zo’n 1900, een paar in de 2000 en een paar in de 1800. De gemiddelde ratings liggen zeker rond de 1900+. Het Woerdense viertal blijft op het moment van schrijven steken op een gemiddelde rating van 1777. Oftewel we staan op papier voor de boeg aan een zwaar seizoen. Waarin de verwachting was dat we erg veel ‘karakter’ moeten gaan tonen om toch goede resultaten te behalen.

Jens Roggeband (1726) VS Rik van Drie (1918) – bord 3

Jens was als eerste klaar met zijn partij. Hij ging bewust een variant in waarvan hij wist dat deze verleidelijk was voor zwart, maar waarvan de engine-evaluatie zo’n plus 3 voor wit aangeeft. Jens verdacht echter dat hij bij de juiste zet (voor zichzelf) schaakmat zou gaan, terwijl dit de zet was om een groot voordeel te behouden. Hij besloot behouden te spelen en belandde in een eindspel waar er geen stukken meer ontwikkeld waren en hij een pion voor stond. In zijn aanvallende stijl speelde Jens zijn pionnen naar voren, maar dit leidde uiteindelijk tot een situatie waar de pionnen wellicht te ver van huis waren gegaan. Toen hij ook een pion verloor en de zwartspeler vroeg om de vrede te tekenen, koos Jens eieren voor zijn geld.

Stand 0,5-0,5 

Ger(it)t Legemaat (1939) VS Timo Kroon (1844) – bord 2

Gerrit stelde zich voor als Gert Legemaat, wat tot wat verwarring leidde bij Timo. Dit omdat Gert Legemaat een rating van 2200 heeft en bij de Delftsche schaakclub speelt. Het bleek een neef te zijn en tevens een naamgenoot. Gert gaat in zijn schaakleven blijkbaar door als Gerrit. In de opening speelde Gerrit een hele snelle aanval, hij begon meteen met zijn h-pion te rennen maar zonder echt zijn stukken te ontwikkelen. Uiteindelijk verloor Gerrit zijn twee centrum pionnen, daarvoor had hij wel wat compensatie. Gerrit dreigde een pion terug te winnen waarna we waarschijnlijk in een toreneindspel zouden belanden, waar Timo een pion meer had. Na 20 goede zetten besloot Timo meer te willen. Resultaat: pardoes verliest hij een stuk. Dan maar tijd om ‘karakter te tonen’. Gerrit ging niet verder op pionnen jacht maar besloot zijn koningspositie te consolideren waardoor Timo voor even zijn twee extra pionnen kon behouden. Uiteindelijk ging een pion eraan, maar toen Gerrit een tweede pion ophaalde kon Timo’s toren binnen komen en een pion terug ophalen. Waardoor er toch nog een pion extra was voor zwart als compensatie tegen de loper van wit. De laatste pion van wit werd handig afgeruild. Intussen stond de witte koning buitenspel en zou waarschijnlijk de loper gegeven moeten worden voor de pion van zwart. De spelers wachtte het niet af en tekende voor een remise.

Stand 1-1

Willem veer (?) VS Jory Koot (1769) – bord 4

De tegenstander van Jory was een heuse wildcard. De beste man had namelijk geen rating, maar achteraf werd ons medegedeeld dat hij vroeger meegedaan heeft aan olymipade(s) voor Suriname. Dat hij een wildcard was liet hij ook met zijn eerste zet zien, namelijk 1: b4?!. Toevallig genoeg had Jory diezelfde opening voor een andere uitwedstrijd die week een heel klein beetje doorgenomen. Dus wist hij de eerste paar zetten in ieder geval te overleven. In de partij kwam er een plan voor bij Jory naar voren. Hij dacht al zijn zinnen te zetten op het winnen van een randpion.

Zijn tegenstander verwoordde het na de wedstrijd perfect: “het was een hoop gepriegel”.

Het winnen van deze pion kostte namelijk een hoop zetten en veel moeite, maar uiteindelijk won de zwartspeler de pion. Achteraf duidde Jory dit als een heuse ‘Pyrrusoverwinning’. Want zijn tegenstander kon met één van zijn pionnen twee van hem tegenhouden. En dus was de zware strijd om een extra pion te winnen voor niks. Vervolgens verloor Jory deze pion ook nog in de stress van tijdnood. Jory besloot een remise voor te stellen en deze werd geaccepteerd.

1,5-1,5

Tim Groot Bruinderink (1768) VS Johan de Groot (2022) – bord 1

Op bord 1 was de strijd van de grote spelers. Waar Tim in de lengte uiteraard de grootste was, was Johan door het ratingsverschil de grote favoriet. Een definitief resultaat hier zou een winnaar van de match tussen Doorn Driebergen en Woerden betekenen.

Het begin was veelbelovend, Tim kwam sterk uit de opening en een slopende koningsaanval hing dreigend in de lucht. De tegenstander wist dit echter te pareren en kreeg het voor elkaar om er een eindspel van te maken, echter kostte dit hem wel een pion. Een pion meer in het eindspel, het leek alsof het niet meer mis kon gaan voor Tim en dat hij op twee resultaten kon spelen, winst en remise. Echter deed tijdsnood haar intrede in deze partij en gooide alles op zijn kop. De klok tikte steeds lager (met name op Tim zijn klok) en ook de stelling nam even snel af. Op één zet heeft Tim de auteur van dit verslag een hartverzakking gegeven. De klok bleef maar naar beneden tikken, totdat deze de dreigende 00:01 bereikte. Verlies van deze partij betekent dat Woerden geen matchpunt mee naar huis neemt, hoe pijnlijk als alle strijd niet uitbetaald zou worden…. Maar in die laatste seconde, die als een eeuwigheid van onzekerheid voelde, kreeg Tim het nog voor elkaar om zijn zet uit te voeren en halsoverkop de klok in te tikken. Tim’s verzet was nog niet gestaakt, maar ook de stelling van Tim had een penibele situatie bereikt. Tim had in een gelijk aantal pionnen eindspel wel de oppositie, waarmee hij de zwarte koning buiten kon houden maar vrijwel geen wachtzetten meer over. Hij besloot een pion te geven. Als de geslagen werd was het een remise. Werd de pion genegeerd en zou zwart gewoon doorlopen, dan was het vermoedelijk verloren. De tegenstander verkeerde inmiddels ook in tijdsnood en koos na een lange partij verkeerd. Tim bood remise aan die vervolgens getekend werd.

Met 2-2 op het scorebord en 4 remises geeft de uitslag een gortdroge avond weer, maar niks is minder waar. De gehele avond is goed samen te vatten in de conclusie van Gerrit en Timo over de partij van bord 2. Eerst stond zwart erg gewonnen, vervolgens wit… uiteindelijk is een gelijkspel het eerlijkste resultaat. En dus zo ook de hele match tussen Doorn Driebergen 1 en Woerden 1. Dinsdag 2 december mag het Woerdense viertal weer, dan komt Hoevelaken 1 op bezoek.

De tweede ronde van de KNSB-competitie speelde Woerden 3 tegen Kasteel Lekstroom 2. De wedstrijdleider waarschuwde dat het wat lawaaierig zou kunnen zijn, de eerste tijd. Dat klopte: de Mobiele Fietsenmaker Aan Huis die in de speelzaal zijn werk deed, repareerde op rumoerige wijze het ene rijwiel na het andere. 

Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan het eerste bord. De opening verliep langs klassieke lijnen, met rustig spel van beide kanten. Zijn tegenstander gaf later aan deze opening niet goed te kennen, maar vond toch de juiste zetten. Erg spectaculair werd het niet, de stelling bleef in evenwicht. Na een remiseaanbod van zijn tegenstander zag hij geen goed vervolg en accepteerde hij de puntendeling.
Jean de Goey, met zwart op bord twee, speelde een Pirc-achtige partij, waarin wit volgens de computer een fractie beter stond. Wit kwam tijdelijk een pion voor, maar Jean kon die terugwinnen. De stelling bleef gelijk en na 28 zetten werd de vrede getekend. 
Na een trage opening werd Leen de Jong rond de tiende zet wat weggedrukt. In plaats van iets voordeel te behalen, gaf zijn opponent echter pardoes een pion weg. Maar de luxe van dit geschenk had een verlammende werking en na een paar mindere zetten gaf de computer een nagenoeg gelijke stand aan. Pas in tijdnood kwam er een tweede pion bij waarna de tegenstander, in plaats van nog wat te spartelen, zich mat liet zetten.

Jory Koot gebruikt altijd ontzettend veel tijd. Zijn tegenstander daarentegen was zijn tegenpool: hij deed al zijn zetten à tempo en Jory kreeg gewoon niet de tijd om na te denken als hij niet aan zet was. Toen Jory nog tien minuten en zijn tegenstander bijna anderhalf uur op de klok had, werd hij toch wel wat nerveus.  Maar na een aantal verzwakkende pionzetten van wit, vond hij het goede plan. Hij verdubbelde zijn torens op een open lijn en viel de stelling binnen, waarna hij precies op tijd won.
Na een gelijke opening kwam Tim Groot Bruinderink beter te staan op de koningsvleugel, hij kon een pion offeren voor een sterke aanval. Zijn tegenstander verdedigde erg goed, maar uiteindelijk zorgde een mooi torenoffer voor zijn overwinning
Marjolein Theunissen had haar eerste vier partijen van het seizoen verloren en begon met lood in haar schoenen aan de wedstrijd. Maar de witspeler maakte het haar erg makkelijk: hij gaf op de achtste zet een pion weg zonder enige compensatie, hij gaf op de vijftiende zet het centrum weg zonder enige compensatie en verloor niet lang daarna nog een pion. Een simpel schaakje waarbij de dame verloren ging, besliste de partij.
Na de opening goed te hebben gespeeld, ging het in het middenspel mis bij Annie de Jong. Met een combinatie won haar jeugdige tegenstander een stuk, waarna het niet meer goed kwam. Van de weeromstuit liet ze vervolgens zowel haar notatieboekje als sjaal achter. Voor haar dus een dag om snel te vergeten.

Zat Ad Goes in de vorige ronde alleen met zijn hoofd in Spanje, dit keer was hij er met lijf en leden. Gelukkig kon Hans Ossebaar voor hem invallen. Hij kreeg met zwart een redelijk saaie Franse doorschuifvariant voorgeschoteld. Halverwege de partij won hij een kwaliteit waarna zijn tegenstander een alles of niets strategie begon met een loperoffer op h6. Hans nam het offer niet aan – achteraf ten onrechte – waardoor de aanval op zijn koning hem de nodige hoofdbrekens bezorgde. Hij was de laatste die nog aan het spelen was en het team stond inmiddels met twee tegen vijf voor. Winnen zou nog een hele klus worden in de nog steeds dichtgeschoven stelling en dus accepteerde hij vlak na de tijdscontrole het remise aanbod. 

De derde wedstrijd van het seizoen bracht ons naar Haarlem om de uitwedstrijd tegen een van de favorieten in de poule te spelen. In het enorme sportcomplex bij de ijsbaan wisten we uiteindelijk onze speelzaal te vinden.  Het begon al niet soepel met Mark, Hans en invaller Frans Janssen die matig uit de opening kwamen. Daar tegenover kwamen  Jelle, Ed en Olivier weer behoorlijk goed uit de opening. Mark werd geconfronteerd met een batterij zware stukken die de over de a-lijn zijn stelling binnedrongen, en kon opgeven. Bij Hans duurde het allemaal nauwelijks langer de binnendringende lichte stukken maakten verder spelen overbodig. Ed had met zwart kort, en wit lang gerokeerd, normaal goed voor een wederzijdse aanval. Alleen de aanval van Ed kwam van de grond, en op het moment wit nog aan het overdenken was of danwel de g- of de h-pion naar voren kon, begonnen de zwarte pionnen aan de witte koningsstelling te knabbelen. De witte koningstelling werd helemaal opengescheurd, en Ed hoefde het cadeautje alleen nog maar uit te pakken. Helaas maakte Ed een taxatiefout in de afwikkeling en in plaats van een gewonnen eindspel bleef er net nog een remise stelling over. Frans kwam het pion verlies van de opening ook niet meer te boven, en toen de extra pion tot dame promoveerde ging het hard.  Met 3,5-0,5 achter waren de vooruitzichten niet goed meer. Sarah-Joy had in de opening een pion gewonnen, maar slaagde er niet in om de stelling te vereenvoudigen. Om de koning te redden moest er een paard gegeven worden, en hoewel er inmiddels nog een paar pionnen veroverd waren, was het paard met de toren sterker dan de toren en de verspreide pionnen. Met zwart spelend overhoorde Timo de openingskennis van zijn tegenstander. Hoewel wit als eerste met zijn ogen knipperde was de fout niet ernstig genoeg om Timo echt voordeel op te leveren. Remise was hier het logische resultaat.  Met inmiddels een 5-1 tussenstand was de winnaar duidelijk. Jelle stond de hele partij iets beter en slaagde wel in de beoogde afwikkeling naar een gewonnen eindspel van sterke loper tegen paard, waarin zijn tegenstander enkele tempi tekort kwam om een theoretische remisestelling te halen. Als laatste was Olivier nog bezig. Na zwart lange tijd de korte rokade ontzegt te hebben kon hij net niet profiteren van de penning op de e-lijn doordat zwart net op tijd lang rokeerde. Het geofferde materiaal kwam wel terug maar de pionnenstructuur op de dame vleugel was te zwak, en de Koning daardoor te lang onderweg om het promotieveld van de zwarte h-pion te bereiken. Hiermee werd de eindstand op 6-2 voor Kennemer Combinatie. Woerden 2 staat inmiddels onderaan in poule 4E. Er is dringende verbetering van de vorm gewenst……

LOS staat voor Locatie Ongebonden Schaken. We mogen dat letterlijk nemen. LOS komt voort uit SISSA, waar dit vriendenteam dreigde uit elkaar te vallen. Men besloot een eigen club op te richten en vond een veilig heenkomen in de Sociëteit der GSV en ATV. Inmiddels wonen de spelers van LOS 1 verspreid over het land en zelfs daarbuiten. Ruben “J’aime Rien. Je suis Parisien” Slagter was zelf met de Eurostar vanaf zijn woonplaats aan komen snellen.

Achteraf had het geen kwaad gekund een kruikje mee te nemen. Zeker als je vanuit List in de regen richting Woerden was komen fietsen en met natte sokken moest gaan schaken. Na een uur of wat werd de afstandbediening van de verwarming gevonden en werd het wat aangenamer. Ondertussen kwamen we ogen tekort om alle attributen en foto’s van de studentenverenigingen te bekijken. De (gratis) koffie werd vanzelfsprekend in bierglazen geschonken.

Arjan Dijkstra had tegen Marcel Schröer minder dan niets bereikt vanuit de opening, dacht een half uur na en wierp zich vervolgens in zijn eigen zwaard. 

Frits Rietman gaf Rolinde den Heijer weinig kans een poot aan de grond krijgen. Rolinde offerde wanhopig een dame tegen een stuk en een toren, maar dat mocht niet meer baten. 

Ernst-Jan Pastoor hield het eenvoudig tegen Marcel van Oort. Die wist geen raad met de stelling en werd zonder tegenspel van het bord geschoven.   

Olger van Donk hield zijn tegenstander de gehele partij onder druk, maar al het duwen en trekken leidde uiteindelijk toch niet to meer dan remise.

Sten Goes kon putten uit goede herinningen van eerdere partijen tegen ondergetekende en had nog geen minuut van zijn tijd aangebroken toen Koen Lambrechts nog minder dan 30 minuten op zijn klok had. Die tijd gaf Sten in één klap weg bij de eerste zet waar hij wel over na moest denken, maar de stelling was lastig om te spelen voor zwart en Sten won gedecideerd.

Twee uren reizen geeft tijd om wat extra voor te bereiden. Mathijs de Jong speelde precies in de kaart die in de auto met Bas Jansen was doorgenomen. Bas kwam prima uit de opening, maar wist niet wat hij met zijn stelling verder aan moest en werd toch vrij eenvoudig weggespeeld.

Bij Selman had het duwen en trekken wel resultaat. Met zijn h-pion verzwakte hij de stelling van Hendrik de Groot en won daarna een pion. De a-pion, daar ging het om. Lang liet Selman ons lang in spanning, maar toen hij die pion eindelijk liet opmarcheren was het dan ook snel afgelopen.

De stand was 3,5-3,5 en weer kwam het op Jacco aan. Ook hij had zich in de auto uitgebreid gebogen over de mogelijke eerste zetten en ook daar was het een schot in de roos. Dat hielp Jacco niet. Na een blunder in de opening was het vechten tegen de bierkaai. Dat deed Jacco aanvankelijk taai, maar na een laatste gemiste kans op een houdbaar eindspel konden we slechts met medelijden naar Jacco kijken, die tegen beter weten in manhaftig bleef doorspelen. Ondertussen bestelde LOS 1 alvast “Tien shotjes van de maand”. Niet lang daarna gooide Jacco de handdoek in de ring.

Zo eindigde de match LOS 1 – Woerden 1 in een 4,5 – 3,5 nederlaag voor Woerden. Desalniettemin was het een aangenamen middag bij deze zeer sympathieke club uit Groningen.

Het Indiase restaurant waar wij de dag besloten serveerde pittige Zuid-Indiase gerechten. Marcel van Oort bestelde een koffie bij. dat werd hem door de ober streng afgeraden. Dat was niet goed voor zijn maag. Na de eerste hap van de pittige garnalen of kip werd dat ons ook duidelijk. Die waren echt pittig. Wij namen snel een slok van onze  een Mango Lassie.

Voor de detail-uitslagen zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/19971

De samenstelling van Woerden 3 is enigszins gewijzigd ten opzichte van verleden jaar: Sarah-Joy en Jens verlieten ons, Ad en Leen kwamen erbij. Daarmee werd zowel de gemiddelde rating als de gemiddelde leeftijd van dit team wat hoger. Twee van onze basisspelers konden niet meedoen: Jordy werd vervangen door Pia en Sjaak door Frerik.
De eerste ronde speelden we tegen De Scheve Toren uit Pijnacker.

Na de opening lukte het Leen niet om een goed plan te vinden. Het ophalen van een pionnetje maakte de stelling er niet beter op. Zonder te kunnen rokeren moest zijn koning vluchten naar g8. Maar zijn tegenstander verdronk in de vele mogelijkheden om beslissend voordeel te halen en raakte daardoor steeds verder achter op de klok. Door zijn toren naar de koningsvleugel te halen, verwaarloosde hij het centrum en al snel schoof zijn computerwaardering van +1 naar -1. Hij wist de schade niet meer te herstellen en met nog twee minuten en twee pionnen minder staakte hij op de 27e zet de strijd.

Ad verheugde zich op een fijne trip naar Spanje op zondag, maar had bepaald geen fijne zaterdagmiddag. Al snel stond hij niet zo best meer en het ging van kwaad naar erger waarna hij al vrij snel moest opgeven.

Tim kreeg al snel een spannende aanval van zijn tegenstander voor zijn kiezen. Hij moest een paard voor een pion geven, maar speelde manmoedig door. In een lang en lastig eindspel bleek zijn extra pion toch nog nuttig te zijn want die heeft ervoor gezorgd dat hij tegen het paard nog net een remise kon binnenslepen.

Jean, met wit aan bord vier, had na zo’n 30 zetten een ingewikkelde, maar nog steeds gelijke stelling. De klok begon wel een rol te spelen. Hij overzag dat zijn ongedekte pion met schaak geslagen kon worden waarna zijn tegenstander mat in vier kon geven. Ontgoocheld gaf Jean op. 

Annie kreeg een rustige opening voorgeschoteld waar haar tegenstander met wit geen enkel voordeel wist te behalen. Maar zelf had ze een paar nodeloze zetten met de dame gedaan en daardoor liep ze de nodige achterstand in ontwikkeling op. Toen zij uiteindelijk, net als haar tegenstander, lang rokeerde was het echter al te laat. De vijandige dame kwam vernietigend haar stelling binnen en dat besliste de partij.

Marjolein was op haar eigen verzoek op een veel lager bord gezet dan oorspronkelijk de bedoeling was, gelukkig voor haar wilde Tim wel met haar ruilen van plek. Maar dat heeft weinig soelaas geboden. Wanhopig zoekend naar een plan in het centrum werd ze overrompeld op de damevleugel. Er viel een pionnetje en toen nog eentje en toen alle rommelkansen verkeken waren, moest ze opgeven.

Pia bleek een zeer fatsoenlijk schakend invallertje te zijn! Haar tegenstander had een arm in het gips, misschien was dat de reden dat hij te veel pionnetjes liet slaan. Blijkbaar wist hij niet dat een bijna gepromoveerde pion die door de koning ondersteund wordt, een stuk waard is. Het kostte hem de partij.

Frerik speelde met wit al vroeg in de partij een onnauwkeurige zet. Hierdoor kwam zwart sterker uit de opening en creëerde een overwicht hetgeen resulteerde in een pion voorsprong. Hij miste echter een paar beslissende zetten waardoor Frerik kon terugkomen tot een gelijkwaardige stelling waarbij zwart zelfs wat in de verdrukking kwam ondanks de pion voorsprong. Uiteindelijk werd bij een herhaling van zetten besloten tot een remise.

Resumerend: de debutanten aan bord één en twee waren goed voor een vol punt, de invallers aan bord zeven en acht scoorden de helft van het totaal aantal punten en van de ‘ouwe hap’ wist alleen Tim nog een halfje te veroveren. Dat is geen fijne start voor dit team.