Woerden 1 verliest onderling degratieduel

Het is zaterdagmiddag 9 maart en ik ben aangesteld als wedstrijdleider bij de match van ons eerste team tegen VAS uit Amsterdam. Het beloofd een spannende pot te worden, de teams staan naast elkaar -6e en 7e- in de ranglijst, VAS met 4 ½ bordpunt meer, Woerden met een matchpunt meer.

Even leek het erop dat ik zou invallen, maar Jim besloot dat het weer hier in Nederland Engels genoeg was, waardoor ik weer achter de arbiterstafel kon plaatsnemen. Van daaruit heb je een mooie plek om alle borden en spelers te overzien. Na een tijdje heb je het ondanks de regelmatige check-rondjes (even de klokstanden en zetnummers noteren) wel gehad met het stilzitten en nietsdoen. En dus, nu even tijd om iets aan het digitale papier toe te vertrouwen.

Een half uur voor de partij was VAS al compleet aanwezig en klaar voor de strijd. De laatste 5-10 minuten kwamen ook de meeste Woerdenaren binnen druppelen. Hans Tuit begon opportunistich met tien minuten minder op de klok. Het is ook lastig parkeren hier met die opgebroken wegen.

Anne-Marie stond al vrij snel veel tijd achter op de klok en moet nog bijna 20 zetten in 20 minuten gaan doen. uitdaging wat mij betreft. En ik spreek uit ruime ervaring… Tijdnood ben ik niet gewend bij Anne-Marie, ze speelt misschien een lastige opening die ze niet kent, straks eens navragen.

Qua standen op de borden kan er overal nog van alles gebeuren. Een paar borden springen eruit: Sten lijkt een pionnenstorm op de koningsvleugel goed opgevangen te hebben en begint zelf aan de andere kant een pionnetje te peuzelen. Henk heeft een mooie actie partij. Zijn tegenstander rokeert met zwart in de siciliaan lang, dat zie je niet veel. Dat wordt hakken, denk ik dan en dat wordt al snel bevestigd als hij een dame tegen een paard en toren ruilt. Het spel van Bas ziet er gevaarlijk uit, er staan stukken in, gepend etc. Veel spanning op het bord en de spanning wordt door Bas opgevoerd doordat zijn tegenstander ook op de klok onder druk staat. Nadat de rook wat is opgetrokken staat hij een kwaliteit achter en heeft twee pionnen voor, waarvan één op de 7e rij. De heren komen niet snel daarna remise overeen.

Anne-Marie moet haar stelling net na half vijf gewonnen geven, ze probeert de tegenstander nog een toren aan te bieden wanneer die promoveert, maar het wordt toch een echte dame. Dat is teveel… Marcel lijkt de hele partij net iets actiever te staan met materieel evenwicht. Rond de 30e zet neem de Vassenaar dit initiatief echter over en moet Marcel zetten gaan doen om niet mat te staan. Dan komt Jan Pool me melden dat Henk in geweldige stijl zijn partij heeft omgezet in winst. De stand is weer gelijk: 1,5-1,5. Ik heb het ondertussen koud, steenkoud. Van schaken had ik het wellicht warmer gehad en ik dacht dat de sneeuw en de kou morgen pas zou komen??? Hans Tuit leek lange tijd goed stand te houden in dit schaakgeweld op nationaal niveau, maar net voor de tijdscontrole en ver over de 40 zetten is het pionneneindspel op het bord verloren voor hem. Woerden kijkt weer tegen een achterstand aan. De overige vier borden doorstaan allemaal netjes de tijdscontrole. Hoewel, vanuit mijn ooghoek zie ik dat Erik felicitaties ontvangt. Net voor de tijdscontrole heeft hij met zijn dame toegeslagen op h2 en laat zojuist zijn pion op diezelfde lijn promoveren: 2,5-2,5.

Marcel worstelt in verloren stelling door, maar wordt hardhandig met zijn neus op de feiten gedrukt. Met zijn koning in het midden kan hij allerlei schaakjes en dameverlies niet meer voorkomen. Daarmee is zijn kans op eeuwig schaak wel verkeken. Nog twee borden: Jim en Sten, waaruit we minimaal anderhalf punt nodig hebben om gelijk te spelen. Jim doet wat hij moet doen: ruilt niet af naar een remise-achtig eindspel, maar geeft een stuk om daar twee verbonden vrijpionnen voor te krijgen. Jim ziet in gedachten de dame al gloren. Het bord van Sten lijkt wat mij betreft heen en weer te gaan. Zojuist leek het even moeilijk voor hem, maar inmiddels is de zaak weer gestut en dan zal zijn kwaliteit voorsprong straks toch de doorslag gaan geven.

Zoals altijd zijn er diverse toeschouwers in de zaal, waarvan Jan Bulk nu met het boek “De laatste strohalm” rondgaat. Hij ziet het bord van Jim somber in. Jelle heeft zich intussen virtueel ook gemeld voor een tussenstand en ik vertel hem per WhatsApp de bevindingen. “Oei”, krijg ik terug. Die had natuurlijk gewild dat ‘ie hier was en niet in het koude Sint Petersburg. Zeker met alle schaakkennis die hij de laatste tijd heeft opgedaan.
Het wordt later en later, de stelling van Jim wordt in mijn ogen steeds speculatiever, dat moet een keer fout gaan. Sten heeft wel een pionnetje meegerausd. Op dit moment verwacht ik een nipt verlies voor het team. Als wedstrijdleider kan ik helaas niet ingrijpen 🙂 Het associatiemechanisme in mijn hoofd (Jelle, Rusland, koud, wodka, drank) doet mij besluiten een wijntje te bestellen tegen de kou en de komende eindstand. Daarna worden de promotiekansen van het vierde team besproken, alsmede wat mogelijkheden om snel rijk te worden. Ik krijg nu al zin in het etentje na afloop!
Sten doet inderdaad wat we vooraf eigenlijk allemaal van hem verwachten: winnen. Die jongen wil volgend jaar weer op het Erwin l’Ami bord en hij is hard op weg! Helaas is ondertussen de stelling van Jim naar de knoppen, hij staat een volle loper achter, verliest zijn pionnetjes en er rest hem niets dan opgeven. Eindstand: 3,5 – 4,5 verlies.