Zeist 1 – Woerden 1

Dat leeftijd bitter weinig zegt in het schaken bleek wel weer tijdens de SOS wedstrijd tussen Zeist 1 en Woerden 1. Het team van Zeist mag dan voor een groot deel uit veteranen bestaan, ze spelen als jonge honden en geven liever materiaal dan het te winnen. Het werd een bizarre avond. Halverwege de avond leken de meeste partijen op een compleet andere uitslag af te stevenen dan uiteindelijk op het wedstrijd formulier genoteerd kon worden. 

Laten we met de partij van Sten tegen Aren van Oosten beginnen. Sten werd een kwaliteit en een pion op een presenteerblaadje aangeboden, maar moest daarvoor wel het initiatief aan zwart laten. Nu is dat Sten gewoonlijk wel toevertrouwd, maar het kostte hem veel tijd. Sten had juist alles onder controle gekregen en winst gloorde toen hij zich met weinig tijd op de klok in het eindspel liet verschalken.

De avond van Selman was een stuk eenvoudiger. Hij hoefde alleen maar zijn zetten te noteren en bij tijd en wijle een geofferd stuk te slaan. Nog voor de andere partijen goed en wel begonnen waren, kon het punt al genoteerd worden en vulde Selman de avond met wat potjes tegen een aspirant lid van Zeist.

Ook Jelle werd niet al te veel op de proef gesteld. Zijn tegenstander hield het op reageren op alle dreigingen en deed verder niet veel. Het was wel genoeg om een stelling te bereiken waarin Jelle niet meer op voordeel kon hopen. Gezien de stand op de overige borden vond Jelle het welletjes en de vrede werd getekend. 

Ik liet me verleiden tot een variant waar ik eigenlijk niet terecht in wilde komen. Niet dat er een vuiltje aan de lucht was. Er was maar één dreiging en die was makkelijk te pareren. Of toch niet?  Na het vernietigende Pb5!! werd mijn stelling in één klap een ruíne. Een zet of 10 twijfelde ik bij iedere zet: zal ik opgeven of toch nog maar een zet doen? Ondertussen begon mijn tegenstander langzaam te bezwijken aan chronische keuze stress, omdat er steeds meerdere mogelijkheden waren om het uit te maken. Het werd hem allemaal wat te veel en ging zelf mat aan de andere kant van het bord.

Hans kreeg een koningsaanval te verduren. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van een dame tegen twee torens van Hans. Het werd een moeilijke zaak. Er gingen nog wat pionnen verloren waarna de stelling niet meer te houden was.

Bas speelde heel omzichtig en maakte stukje bij beetje vorderingen op de damevleugel. De pionnen rukten steeds verder op. Bas won er zelfs één. Het zag er allemaal zonnig uit. Wat schets onze verbazing toen we zagen dat Bas zijn koning moest omleggen nadat hij in een valletje was gelopen.

De partij van Ed ging ook erg op en neer. Na een prima opening liep het allemaal niet zo lekker. Een tactisch remise aanbod van Ed werd geweigerd. Daarna spookte het in een eindspel met zware stukken. De tegenstander van Ed maakte daarin de laatste beslissende fout.

Het stond 3,5-3,5 en de beslissing moest van de partij van Olger komen. Olger had in een lange manoeuvreer partij een pionnetje gewonnen. Het was nu zaak om met dit kleinnood de winst binnen te halen. Dat hebben we Olger al vaker zien doen en ook nu was dit karweitje een kolfje naar zijn hand. 

Zo won Woerden dus met de hakken over de sloot met 4,5-3,5 van promovendus Zeist.

Geef een reactie