Bij ons verzamelpunt, het station van Woerden, zag ik Selman wat onrustig op zijn telefoon kijken. Wat bleek, onze voorspelde reistijd werd met de minuut langer. Er had een ongeluk op de A12 plaatsgevonden. Wat doe je dan? Omrijden of toch maar in die file gaan staan. We besloten het laatste te doen en uiteindelijk pakte dat redelijk uit. Door de maximum snelheid wat ruim te interpreteren kwamen we alsnog 5 minuten voor aanvang aan op de plaats van bestemming. Althans, met auto 1. Auto 2 was naar de locatie van de club zelf gereden. De inzittenden van deze auto kwamen enigszins verlaat de zaal binnen lopen. Wat leren we hieruit: lees altijd zorgvuldig de mailtjes van de wedstrijdleider of kijk in de laatste versie van de competitiegids voor de juiste gegevens (https://schaakbond.nl/competitie/knsb-competitie/).
Olger van Donk snoepte in de opening van Ton Ellenbroek een pionnetje af. Veel soeps was die pion niet, maar een pion is een pion. Olger kwam een beetje onder druk te staan en zoals verwacht moest hij de pion uiteindelijk wel terug geven. Zelfs een tweede kwam op de tocht te staan, maar Olger hield het allemaal droog en wist remise te bereiken.
Bij Selman ging het er tegen Jasper de Jong wilder aan toe. Na een voorspoedige openingsfase had Selman een gunstige stelling weten te bereiken. Hij liep echter in een valletje, waardoor de kansen volledig keerden. Het ging van kwaad tot erger en even later stond Selman compleet verloren. Dan zit er nog maar één ding op: zwendelen. Selman weefde wat vage dreigingen in de stelling, waarop zijn tegenstander ietwat paniekerig reageerde. Die kreeg daarna ook een eigen mataanval in het vizier. Het liet hem het zicht op de totale stelling volledig uit het oog deed verliezen. Dat gaf Selman de kans met eeuwig schaak te ontsnappen.
Bij het kijken naar de partijen van Sofia lijkt het schaken kinderlijk eenvoudig. Je bezorgt de tegenstander, Maarten Vinke in dit geval, een dubbel pion. Je zet je paard stevig op het blokkadeveld. En passent speel je nog een beetje met de gedachte aan een kleine venijnige matdreiging. Tot slot ga je echt een pion winnen, waardoor de tegenstander wordt overmant door een “de dood of de gladiolen” gemoedstoestand. Het incorrecte torenoffer dat daarop volgt sla je vakkundig af en het punt kan genoteerd worden.
De tegenstander van Marcel, Wouter de Haas, had besloten het schaken zo agressief mogelijk te benaderen en offerde eerst een pion, om even later die pion te vervangen door een stuk. Dat was peentjes zweten voor Marcel, die tegen deze voorbereide tegenstander alles achter het bord moest uitvinden. Het hele keukengerei werd naar het hoofd van Marcel gesmeten. Beide spelers hadden de indruk dat ze diverse keren zowel gewonnen als verloren hadden gestaan. Engines hebben dat later bevestigd. Met nog seconden op de klok besloot Wouter, met een toren minder, eeuwig schaak te geven, wat Marcel niet met goed fatsoen kon ontwijken.
Bas Jansen wordt tegenwoordig bijgestaan door een top secondant uit Oudewater. Prompt kreeg hij tegen Achim Buendgen voor het eerst in zijn leven zijn voorbereiding op het bord. Dat pakte goed uit, maar in het middenpel vergde Bas iets te veel van zijn stelling werd het toch een beetje penibel. In zijn voordeel sprak dat de koning van zijn tegenstander enigszins op de tocht stond. De partij golfde heen en weer tot de volgende stelling op het bord kwam.
Beide spelers zagen deze geniaal zet niet, maar even later wist Bas de stelling te openen en alsnog het punt binnen te halen.
3,5 – 1,5 was de tussenstand. Alle reden voor optimisme.
Dat optimisme werd getemperd door het verloop van de stelling van Sten Goes, die met wit tegen Thomas van Velen speelde. Daar steeg zo langzamerhand een bedorven geur uit op. Sten werd steeds meer naar achteren gedrukt. Thomas kwam binnen met zijn stukken en rolde Sten gewoon op.
Het optimisme kreeg een nog grotere knauw door het verloop van de partij van Rolinde tegen Raoul van de Oudeweetering. Het zag er prima uit waar Rolinde mee bezig was. Het leek alsof de kong van haar tegenstander geen veilig haven meer zou zien die middag. Rolinde had lang gerokeerd en haar koning leek vrij veilig. Wellicht heeft Rolinde een beslissende aanval gemist. Het was wonderbaarlijk genoeg haar koning die in het nauw kwam en na een prachtige paardzet van haar tegenstander het mat niet meer kon ontlopen.
De tussenstand was nu dus 3,5 – 3,5 en de stelling van Jacco tegen Hans Plasman gaf weinig reden voor optimisme. Lang had Jacco prima weerstand geboden, maar zo rond zet 40 was het toch een beetje mis gelopen. Het eindspel met een pion minder en met beiden nog een paard en toren op het bord zag er niet florisant uit. Gelukkig wist Jacco te verbonden vrijpionnen op de a- en de b-lijn te elimineren, al bleef er nog een gevaarlijke g-pion over. Bovendien liep zijn koning rond aan de verkeerde kant van het bord. Tussen de vele dreigingen van paard vorkjes over en weer door, liep de g-pion langzaam naar voren. De omstanders van beide zijden aanschouwden hoopvol en soms met gekromde tenen het strijdtoneel. Na vijf uur spelen wist Jacco toch de promoti tot dam te verhinderen en promoveerde de pion slechts tot paard. Het leidde direct to remise.
Zo eindigde de wedstrijd tussen Max Euwe 2 en Woerden 1 in 4-4. Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/19960