Internet schaken

Op zaterdag 29 november werd het jaarlijkse Woerden Rapid Schaaktoernooi gespeeld. Voor het eerst met het tempo van 25 minuten p.p.p.p. plus 10 seconden per zet. Het was dus even afwachten hoe lang een ronde dan zou duren, maar de verwachting ‘ongeveer een uur’ bleek te kloppen. Het aantal deelnemers vond ik ook dit jaar weer wat tegenvallen. Ik heb er slapeloze nachten van gehad want ik was bang dat het debacle van twee jaar geleden zich zou herhalen: toen moest ik het hele toernooi  afblazen wegens een gebrek aan belangstelling.Opvallend vind ik dat vooral mijn eigen clubgenoten schitterden door afwezigheid. Van de 39 deelnemers waren er slechts negen lid van SC Woerden, nog geen kwart, dus. Genoeg gemopperd!Er is gespeeld in een A en een B groep, met in beide groepen een prijzengeld van 50 – 40 – 30 euro. De avond ervoor was de zaal al gereed gemaakt (Dank Michel! Dank Aldo!). Vanaf half tien druppelden de deelnemers binnen en om iets na tien uur was alleen nog het indrukken van de klokken te horen.  Marcel van Oort bemande de bar, smeerde en belegde broodjes, maakte tientallen foto’s, bakte frikandellen en kroketten en regelde de snert. Gert van IJperen en Wim Velenturf waren de wedstrijdleiders en zagen er op toe dat de uitslagen correct werden vastgelegd. Als zelfbenoemd ‘toernooidirecteur’ was ik veelal te vinden in het ‘rekencentrum’ (het analysehok) om de indeling voor de ronden te maken. Tussen de bedrijven door verwarmde ik banketstaven en zorgde voor voldoende peper-, kruid- en borrelnootjes.  De B groep was een strijd tussen de jonkies en de ouwe hap. Zes van de zestien groepsleden zitten nog op de lagere school. Bij het ingaan van de laatste ronde werd koploper Willem van der Wel met vier punten op de hielen gezeten door jeugdspelers Charlotte Rietman en Jules van Rossem met drie punten. Willem won van Charlotte en ook Jules scoorde het volle punt. Willem was de enige van het hele toernooi die een 100% score wist te halen en daarmee de terechte winnaar van de B groep. Jules werd knap tweede en de derde plaats was voor Hans Dijkers. In de A groep zat één jeugdspeler en Alexander, de broer van Charlotte, zorgde in de eerste ronde meteen voor een enorme verassing door WFM Yvette Nagel te verslaan. Na vier ronden stond de speler met de hoogste rating, Harold van Dijk, aan kop met 3,5 punt. Hij moest zijn laatste partij spelen tegen Marcel Schroër (3) die eerder zijn enige nederlaag had opgelopen tegen Rolinde den Heijer. Ook Rolinde stond op dat moment op drie punten, zij had van Harold verloren. En waar één hond vecht om een been, lopen er twee anderen mee heen. Marcel en Rolinde wonnen alletwee en werden daarmee de gedeelde winnaars van het toernooi.  De derde tot en met zesde plaats was voor Harold van Dijk, Gosse Romkes, Piet Geertsema en Xander Prijs. Zij kregen ieder 7,50 euro en dat stelde me nog wel even voor een probleem. Het was al best gedoe om genoeg briefjes van vijf te regelen, maar aan muntjes had ik niet meer gedacht. Wie heeft er nou nog briefjes en muntjes in zijn portemonnee? Ik niet, maar een paar heren die genoten van hun biertje-na-afloop wel. Er hoefden dus geen tikkies naar de penningmeester gestuurd te worden. Al met al was het een gezellig, geslaagd toernooi. Niet zo veel SC Woerden spelers, maar dat onze clubgenoten Rolinde en Marcel het toernooi wonnen, was dan wel weer erg leuk. 

Beste lezers van dit schaakverslag, niet schrikken… Woerden 1 gaat vanaf nu voor de hoofdklassetitel. Woerden 1 – Hoevelaken 1 Afgelopen dinsdag 2 december kwam het eerste team van Hoevelaken langs in Woerden voor de tweede ronde van de SGS competitie. Hoevelaken is de kampioen van het vorige SGS seizoen in de hoofdklasse en wist zijn eerste match te winnen, we waren dus al mentaal voorbereid op een lastige schaakavond. Jory was helaas ziek, maar met Jacco hadden we zeker een waardig vervanger gevonden. Sterker nog, voorafgaand de match noteerde ik in mijn hoofd al een bordpuntje voor Woerden met Jacco als invaller. Nog een puntje sprokkelen bij de overige drie schakers en dan behouden we nog een matchpunt in Woerden tegen de kampioen! Met een beetje hoopdenken scoor je op papier snel mooie scores. In het voetbal heeft Johan Cruyff nog nooit een zak geld een goal zien maken. In het schaken doet je ELO-score niet de goede zetten voor je. Oftewel ook als favoriet moet je toch achter het bord laten zien waarom je de favoriet bent. Dat dit niet zo voor de hand liggend is, dat hebben we in de eerste ronde ook ondervonden. Dit door het verassende gelijkspel tegen Doorn-Driebergen in de eerste ronde ondanks een gemiddeld verschil van 150-200 ratingpunten in het voordeel van onze tegenstanders. Jacco Lind – Daan van Pel Jacco mocht op bord 2 dus ter vervanging van Jory aanschuiven. Hier kwam hij Daan van Pel tegen, geen onbekende van Jacco. De twee hebben ook in het OKW van afgelopen seizoen al op het schaakbord tegen elkaar gestreden. Destijds eindigde de partij in het voordeel van Jacco. Dit maal kostte het vele rekenwerk van een dreigend ogende stelling van de tegenstander veel tijd voor Jacco. Waardoor de stelling op de klok in Hoevelakens voordeel was. Toen ik mij zorgen daarover uitte aan de bar bij Jacco verzekerde hij mij dat hij niet in de problemen zat met de stelling op het bord. Waar die redelijke stelling was gebleven is mij onbekend. Ik hoorde wat later een remise aanbod van de zwartspeler die afgewezen werd, uiteindelijk kon Jacco er toch echt niks van maken en werd de vrede alsnog getekend. Achteraf gaf Jacco aan dat er de mogelijkheid was om een loper te verliezen en dat hij eigenlijk had verdiend om te verliezen… Het wensscenario van een automatisch puntje erbij was dus uit de deur, maar uiteraard wordt de invalbeurt van Jacco enorm gewaardeerd en liet hij ons niet met lege handen achter door een half punt binnen te halen. Dirk Veldhuizen – Tim Groot Bruinderink Op bord 3 trad Tim, het geheime wapen van het SGS viertal aan. Tim heeft in de voorgaande twee SGS seizoenen geen enkele partij verloren en ook in de eerste ronde in de hoofdklasse wist hij knap een 2000+ speler op remise te houden. In de opening wist Tim een vrij alternatieve openingsvariant van zijn tegenstander keihard af te straffen. Op zet 9 mocht Tim als de zwartspeler zelfs de zet d3! spelen. En bijzonder nare zet voor wit omdat hij een dubbel pion op de b lijn had (b2/b3) en nu kwam zijn pion op d2 ook vast kwam te staan. Wanneer de loper op c1 nog niet ontwikkeld is, zoals in de partij, is dit een behoorlijke klap in het gezicht. Met zijn zetten daarna wist Tim de druk op te schroeven waarna wit een paard offerde om een aanval te krijgen. Ik heb er geen computeranalyse op nagehouden maar mijn oordeel was dat in z’n algemeenheid dat een offer niet werkt als een groot deel van de overgebleven stukken nog steeds niet actief worden… De loper wist nooit van c1 af te komen en de toren op a1 heeft ook geen zet voor het einde van de partij weten te doen. Met vervelende dreigingen voor mat op de achterste rang en in de tussentijd nog meer materiaal winst, hield de witspeler het voor gezien. De eerste winstpartij in de hoofdklasse is voor het Woerdense viertal een feit! Daarmee is de stand intussen gezet op 1,5-0,5 Martin Veldhuizen – Timo Kroon Op het eerste bord werd door wit een erg dubieus openingsvariantje gespeeld, die niet goed afgestraft is. Er kwam een wilde stelling op het bord totdat wit een eindspel variant koos waar hij een gevaarlijke vrijpion mee kon creëren in ruil voor een kwaliteit. De analyse achteraf was dat zwart meerdere kansrijke manieren had om hiermee om te gaan, maar de kwaliteit terug geven in ruil voor de vrijpion leek erg sterk in de analyse. In de partij werd er gekozen voor het behoud van de kwaliteit, de pion kon immers gestopt worden was de redenatie van Timo. Dit klopte maar kostte twee pionnen voor zwart. Het materiaalvoordeel werd daarmee ongedaan. In ruil voor een pion ging de gevaarlijke vrijpion van het bord, maar geen van beide spelers wist nog problemen te creëren voor de ander in het eindspel dat erop volgde. Remise dus, en daarmee is in ieder geval één matchpunt binnen. Jens Roggeband – Liam van Dasselaar Jens mocht op het vierde bord aantreden tegen Liam, een jeugdspeler van Hoevelaken die nu nog relatief weinig klassieke partijen op zijn naam heeft staan en dus ook geen rating vergaard heeft. Hij maakte met deze invalbeurt in het eerste team van Hoevelaken in ieder geval zijn debuut in dit viertal en in de hoofdklasse van de SGS, waarvoor proficiat! Het zou geen partij van Jens zijn als vanuit de opening niet op zijn aller scherpst gespeeld wordt en uitmond in een wilde partij waarvan van alles geofferd wordt. In eerste instantie waren dit een paar pionnen die niet geaccepteerd werden door de zwart speler met als gevolg dat zwart zijn koning in het midden van het bord strandde en het initiatief aan wit was. Jens offerde vervolgens als ‘schijnoffer’ een stuk maar door een venijnige tussenweg werd dit schijnoffer een echt offer. Jens wist het nauwe juiste pad voor een groot voordeel daarna […]

Op zaterdag 22 november speelde Woerden 3 tegen Moira-Domtoren 5. Weer moesten we een beroep doen op invallers: Willem Vink speelde opnieuw voor Ad Goes en Frans Janssen kon op het laatste moment invallen voor Tim Groot Bruinderink die geveld was door ziekte.  Willem was als eerste klaar. Tot de zestiende zet ging het spel gelijk op maar toen vergat zijn tegenstander een randpion te dekken. Vervolgens probeerde hij een kwaliteitsoffer te voorkomen, waarmee hij een matcombinatie weggaf.Marjolein ging vlot van start en kon al snel een stuk winnen. Alleen meende ze nog een heel fijn subtiel zetje te moeten spelen waarna haar stelling nóg mooier zou zijn. Helaas, het was een blunder: ze won géén stuk en ze wikkelde noodgedwongen, met een kwaliteit minder, direct af naar remise. De tegenstander van Frans dacht héél lang na, zelfs toen hij al heel wat materiaal voorstond. Maar hij hield het hoofd koel en liet zich niet verleiden om materiaal terug te geven. Frans kon niet anders dan opgeven.Bij Jean met wit kwam een Engelse opening op het bord en hij had de hele partij een klein plusje. Na 31 zetten konden beiden niet zonder grote risico’s op winst spelen, wat dan ook niet gebeurde en de vrede werd getekend. Leen had gezien dat zijn tegenstander van iemand met een rating van 2075 had gewonnen. ‘Blijkbaar nog jeugdig’ was zijn gedachte, opletten dus. In werkelijkheid werd hij geconfronteerd met een heer, net als hij, ‘op leeftijd’. Qua spel ging de opening voortvarend. Na eerst een pionoffer – onterecht – te hebben afgeslagen, won hij alsnog een pion met veel positievoordeel.  Een kleine combinatie zorgde rond de 20e zet voor stukwinst, waarna zijn tegenstander zich toch nog jeugdig ging gedragen. In een kansloze positie speelde hij door tot mat op de 49e zet. Annie kon in een bekende opening een lastige penning oplossen, waarna ze iets beter stond. Als compensatie voor haar geblokkeerde pion in het centrum waren de pionnen op de damevleugel van haar tegenstander zo zwak dat er minimaal een verloren zou moeten gaan. Helaas mistte ze de beste voortzetting en speelde ze net niet actief genoeg. Hierdoor kon de vijandelijke koning zijn achterstandspositie dusdanig inlopen, dat verder op winst spelen te riskant zou worden. Het werd dus remise.  Jory durfde het met wit voor het eerst aan om in een externe partij zijn nieuwe openingsrepertoire met wit te spelen. Als snel was hij op vertrouwd terrein: zijn tegenstander speelde namelijk wat hij zelf altijd speelt met zwart. Logischerwijs koos hij het variantje dat hij altijd het meest vervelend vindt om tegen zich te krijgen. Dit pakte goed uit. Hij kreeg een erg groot ruimtevoordeel en op een gegeven moment stonden bijna alle stukken van zijn tegenstander vast. Hij won een kwaliteit maar Jory zou Jory niet zijn als hij niet enorm veel tijd had verbruikt. Hij zat al sinds zet 25 in tijdnood, dus toen hij zijn 40e zet had gespeeld, kon hij opgelucht ademhalen. Maar tot ieders verbazing blééf zijn tegenstander maar na denken over zij́n 40 zet. En toen viel de vlag.  Jory had graag de partij verder willen spelen om te zien hoe het uitpakte, maar klagen doet hij natuurlijk niet met dit zeer welkome cadeautje.  Zo stonden we met 4,5-2,5 voor, de buit was binnen en het team maakte zich op om naar Marjolein gaan die goulash en tiramisu had gemaakt. Alleen Sjaak was nog bezig. Hij had de opening net iets te passief gespeeld. Dat resulteerde in allerlei complicaties, waardoor het ontwikkelen van zijn stukken op de damevleugel erg lang duurde en hij wat gedrongen kwam te staan. Ver in het middenspel – toen hij eindelijk zijn damevleugel had ontwikkeld – wist hij, mede door een stevige fout van zijn tegenstander, toch een stuk te winnen tegen een pion. Uiteindelijk werden zijn stukken tot enige passiviteit gedwongen door de witte gecentraliseerde koning. Hij overschatte echter de tegenkansen van zijn tegenstander, en berustte (ten onrechte bleek in latere analyse) in remise.

Spassky’s 1 neemt de naam serieus. Een Spassky herdenkingsfoto wordt naar iedere wedstrijdlocatie meegesleept en daar pontificaal uitgestald. En als je heel goed luisterde kon je de spelers tijdens hun partijen horen murmelen : “Wat zou Spassky hier gespeeld hebben?”. In ieder geval niet wat Menno van ’t Veld tegen Marcel Schröer op het bord bracht. Binnen de kortste keren waren vrijwel alle stukken van het bord verdwenen en na een goed getimed remise aanbod was het eerste halfje van de middag een feit. Dat gaf ondergetekende de ruimte om het verslag ook van beelden te voorzien. Overigens niet van Jacco Lind, die met zwart Joop Huisman vrij eenvoudig op remise had gehouden. Het is altijd een gezellig drukte op een KNSB zaterdagmiddag. Daarna bleef het lang spannend. Bas Jansen tegen Maurits Logtmeijer bracht de eerste beslissing. Nadat zijn tegenstander e6 had gespeeld, speelde Bas alsnog Pf5+, gevolgd door Df3 en h4. Daarna was het snel afgelopen.  Bas Jansen – Maurits Logtmeijer na Pe6+. Het punt van Olger van Donk liet niet lang op zich wachten. Nadat hij al het tegenspel van Henk van Putten had geneutraliseerd rolde hij zijn tegenstander in het centrum op. Het werd Olger gegund daadwerkelijk het mat uit te voeren. Olger van Donk – Henk van Putten: Pd7# Niet alles liep zo gesmeerd. Sten Goes had een zware middag tegen Michael Riemens. Sten wist het initiatief van Michael nooit echt te neutraliseren. Zijn koning kon geen veilige haven bereiken en met een krachtig Txf7 schijnoffer bracht hij de beslissende slag toe. Sten spartelde nog wel wat tegen, maar dat was allemaal tevergeefs. Michael Riemens – Sten Goes Ook Sofia Moskalets had het moeilijk, tegen Erik Hoeksema. De hele middag hing ze in de touwen. Nu weten wij allen uit ervaring dat Sofia dat heel lang kan volhouden. Zo lang hield ze het vol, dat Erik, die had aangekondigd deze keer niet na 40 zetten te verzwakken, door een kleine onoplettendheid zichzelf ineens in een matnet gevangen zag. Sofia Moskalets – Erik Hoeksema: zwart aan zet, maar ja…. Rolinde den Heijer speelde tegen Roelof Kroon een degelijke partij. Licht in het voordeel was ze steeds, maar het was niet voldoende om er bij haar tegenstander doorheen te komen. Rolinde den Heijer – Roelof Kroon Selman Ercan had Henk Jansen met een kleine tactiek een pion afhandig gemaakt. Daarna ging het erom: kan Selman de pluspion ook verzilveren. In de onderstaande stelling gaat het erom of zwart de loper op h7 kan activeren. Selman wist hoe, namelijk met Lg8! Henk Jansen – Selman Ercan: Na Lg8 Lxg8 Txg8 heeft wit geen tijd om de pion op a5 te nemen, vanwege Tf8, en de witte stelling op de koningsvleugel valt uiteen. Daarmee won Woerden 1 met 5,5 – 2,5 van Spassky’s 1 en heeft daarmee de eerste overwinning binnen. Voor alle details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/19974