Op 24 februari werd het jaarlijkse Kampioenschap snelschaken georganiseerd. Acht ronden van 10 min. per persoon. Deze avond was één grote orgie van al-dan-niet-bewuste-offers, gemiste kansen en onverdiende overwinningen. De meest gelukkige persoon ging er uiteindelijk met de titel vandoor.
Reeds in de eerste ronde werd duidelijk dat het geluk aan mijn zijde was. In de eerste compleet verloren stelling van de avond, tegen Wick Vinkenburg, speelde ik door na zijn genadige remiseaanbod. Wick verzuimde echter de partij te winnen doordat hij pardoes een stuk teruggaf en daarna volledig de draad kwijt was. In de tweede ronde verloor de op papier grootste kanshebber -Marcel Schröer- zijn dame en de partij tegen Bart de Leeuw. Later op de avond vergreep hij zich nog eens tegen Jan Bulk, waardoor een extra titel niet meer in zicht was. (Deze had toch niet meer op de schoorsteenmantel gepast denk ik…) Mijn resultaten de rest van de avond omvatten twee winstpartijen vanuit glad verloren stelling, twee dubieuze overwinningen en twee (onverwachte) remises tegen Bart de Leeuw en Wim Veelenturf. Maar, aan doorzettingsvermogen heeft het in ieder geval niet gelegen!
Tweede deze avond was Ad Goes, die alleen twee keer verloor van Marcel en Marcel. Het Budapester gambiet vierde deze avond hoogtij en moet ook zeker door Ad nog een keer her-voorbereid worden. Door ondergetekende ook, zoals aangetoond door Wim Veelenturf. Verdere goede prestaties waren er van Frans Janssen en Jan van Os, die zeer degelijke partijen leverden deze avond en daarmee minimaal 100 punten boven hun eigen rating presteerden. Zij gingen dan ook beide met een rating-fles naar huis.
Als het een beetje meezit wordt later aan dit bericht nog de eindstand toegevoegd, deze is vooralsnog opgegaan in de digitale brei van nullen en enen op de pc van de wedstrijdleider…
