Woerden2 moest op 5 november tegen DD3. Wat spelen ze daar toch in een prachtig gebouw! Vele ornamenten en memorabilia uit een rijke schaakhistorie sieren het royale pand in het centrum van Den Haag. Het karakteristieke clubgebouw toonde bovendien een aantal karakteristieke DDD-ers. Het gevreesde parkeren viel ook enorm mee. Met twee auto’s gekomen (met in de ene auto twee ‘gewone’ invallers en in de andere auto twee ‘erelid’ invallers), stapten we alle acht tegelijk naar binnen.
We speelden inderdaad met maar liefst vier invallers. Henk de Heer, Sjaak Oosterlaken, Annie de Jong en Hans Tuit werden vervangen door Olivier Huizer, Henk Dankers, Jan Bulk en Jory Koot. Als je dan uiteindelijk met 4-4 gelijk speelt, dan is dat een prima resultaat!
Leen de Jong slaagde erin om binnen tien zetten in de problemen te komen. Nadat zijn tegenstander tot tweemaal toe verzuimde om voordeel te halen, was een eindspel met ongelijke lopers ontstaan waar niets meer viel te beleven.
Hans van Steijn had zich goed voorbereid, hij had een onlineaccount van zijn tegenstander gevonden waaruit bleek dat de man de avond daarvoor nog graag een obscure variant uit het Siciliaans speelde. Hans kreeg zijn voorbereiding op het bord tot en met zet twaalf. Na een pionoffer kreeg hij een hoop activiteit en heerste hij vooral over de witte velden. Een klein tijdsvoordeel in de opening verdween echter als sneeuw voor de zon nadat de klok uitviel en na een kleine discussie met de wedstrijdleider de wedstrijd gewoon werd voortgezet. Al gauw na de opening werd de pion heroverd en bezweek de tegenstander onder de druk van Hans’ actieve stukken. Zijn tegenstander had blijkbaar niet zo een goed geheugen, want na afloop van de wedstrijd vertelde hij dat het een hele tijd geleden was dat hij deze lijn op het bord had gehad.
Mark Pieterse speelde in het internationale Den Haag tegen een Duitse tegenstander en dan is het Engels natuurlijk de meest agressieve opening. Nadat hij prima uit de opening kwam heeft hij het in het middenspel laten liggen en tot twee keer toe verzuimd de winst te vinden. Daarna loste het langzaam op in een niet meer te winnen eindspel en aldus werd de vrede getekend.
De wedstrijd begon met een strenge waarschuwing van de wedstrijdleider dat mobieltjes op de tafel dienen te worden gelegd en vooral niet in de broekzak. Daar was Olivier Huizer niet over te spreken: ‘Sinds een aantal jaar is mijn mobiel mijn beste vriend en hem een aantal uren uitzetten is voor mij geen optie. Ik stop nog liever met dat hele competitieschaak dan het risico te nemen een belangrijke melding van vrouw/ kind of andere geliefde te missen’. Hij begon dus iets minder op zijn gemak met zijn mobieltje in zijn zak aan de partij.
De tegenstander was een sympathieke Pool met een rating van 1580 was. Zijn ‘LPR’, – de rating op basis van zijn laatste resultaten – was echter 1860, niet te onderschatten dus. ‘Hij speelde aanvankelijk bliksemsnel en sterk tegen mijn versnelde draak. Maar toen loper f1 aan de beurt was in het spel te komen besloot hij in plaats daarvan mijn paard te slaan op c6. Na …bxc6 leken de zwarte stellingsproblemen al bijna opgelost. Toen hij daarna ook nog lang rokeerde kon ik heel eenvoudig met Tb8 allerlei dreigingen in de stelling brengen en in 15 zetten was het gebeurd’.
Marjolein Theunissen moest vroeg naar huis en was als de dood om weer te verliezen. Op het moment dat ze een gevaarlijke, riskante aanval kon ontwikkelen, bood ze dan ook maar remise aan en haar tegenstander nam dat aan. Toen haar later duidelijk werd dat hij de tweede rating van DD3 had (en 180 elo punten meer dan zij), voelde dat eigenlijk als een overwinning.
Volgens Henk Dankers ging het schaken wel goed totdat het ondekbaar mat was geworden. Hij speelde met zwart tegen Frans Wenthold, die een goede speler was maar op zijn retour. Het werd een geweigerd damegambiet waarin wit heel lang de c4 pion ongedekt hield. Nadat alle ontwikkelingen waren voltooid vond Henk dat het tijd werd om de c4 pion te snoepen. Ondanks de druk op het centrum, zag het er zonnig uit. Hij won een kwaliteit, had een vrije a en b pion. Maar toen ontketende zwart een fraaie aanval over de h-lijn en stond Henk op de 35e zet mat.
Jory Koot mocht als invaller voor Woerden2 zijn tweede externe wedstrijd ooit spelen. Toevalligerwijs was dat in hetzelfde gebouw en precies aan hetzelfde bord als zijn eerste externe wedstrijd met Woerden3! Helaas liep het dit keer minder succesvol af.
Hij koos ervoor om de London opening te spelen, maar raakte al vrij snel uit zijn voorbereiding. Het materiaal bleef lange tijd gelijk maar door wat misstappen kwam hij positioneel steeds minder te staan. Uiteindelijk kreeg zijn tegenstander een doorslaande koningsaanval. Maar Jory zit niet echt bij de pakken neer: ‘Misschien is spelen in Woerden2 nu nog wat te hoog gegrepen voor mij, maar ik zal de kennis die ik in dit potje opgedaan heb zeker meenemen als ik een volgende keer mag invallen!’.
Net als op de voorafgaande clubavond tegen Marjolein, kreeg Jan Bulk e2-e4 voor de kiezen. Maar nu keek hij beter uit en nam hij meer tijd. Zijn tegenstander dacht lang na en koos niet altijd de beste voortzetting koos waardoor er voor Jan wat kansen ontstonden. Dat was echter niet voldoende voor winst. Het eindspel met vier pionnen en een loper en koning aan beide zijden was een garantie voor remise. En daar was Jan dik tevreden mee.
