Vorig seizoen speelde Woerden 1 in de laatste ronde van de SOS competitie gelijk tegen DBC 1. Woerden was toen al kampioen en er stond dus niets meer op het spel, maar toch, DBC is dus een tegenstander om rekening mee te houden.
De start ging voortvarend.
Leen en Jocco
Dick Berkelaar liet zich door Marcel zich al in de opening de kaas van het bord eten, raakte in paniek, gaf in plaats van een pion een volle kwaliteit weg en kwam er daarna niet meer aan te pas. Ook Jacco had een snelle overwinning op zak. Sjoerd Hoeben deed na 20 minuten nadenken ook een kwaliteit in de aanbieding. Dat was aan Jacco wel besteed. Leen had Bart van Tooren helemaal in de touwen geduwd. Een “typische Leen-stelling, maar nu zat Leen eens aan de goede van het bord” (RdH). Even leek het erop dat Leen de controle ging kwijt raken maar met een lekker tussenzetje wist ook hij een kwaliteit te verorberen. Hij eindigde de partij met een mooie mat. Olger had met zwart de stelling al rap onder controle. Zijn pionnen kwamen gevaarlijk opzetten en daardoor stortte de stelling van Jan Schepers volledig ineen.
Selman en Sten
Met een 4-0 tussenstand zou je zeggen dat het een makkelijke avond zou worden, maar de andere vier borden gaven een ander beeld.
Ed had in een symmetrische stand een remise aanbond afgewimpeld. Dat valt natuurlijk te prijzen, maar het kan geen kwaad om daarna fatsoenlijke zetten te blijven doen. Daar was Ed echter niet meer toe in staat. Hij liet de paarden van Nolan Wijenberg binnen komen, verloor een pion en al rap was er niets meer van zijn stelling over. Selman speelde een variant die de argeloze voorbijganger wellicht de wenkbrauwen zou doen fronsen, maar achteraf bleek het allemaal “engine approved” nieuwlichterij te zijn, van beide zijden. Het evenwicht werd nooit significant verstoord en uiteindelijk haalde Selman tegen Jelle Smid het winnende halfje binnen. Sten speelde een prima partij waarin hij met zwart een paard stevig op d4 wist te krijgen. Sten’s hengst domineerde het bord en werd ondersteund door een pionnen-opmars die Har van Himbergen tegenstander de das om deed.
Ed
En dan was daar de partij van Rolinde….
Wie het verslag van de vorige KNSB competitie ronde heeft gelezen, weet dat het in haar partijen er nogal enerverend aan toe kan gaan. Dat was nu in overtreffende trap het geval. Nadat Rolinde een mooie aanval had opgezet, trapte ze in een truc die de stelling deed ontploffen. Met 5 tegen 35 minuten op de klok is dat niet een situatie waar je graag in wil belanden. Rolinde offerde een stuk en kon dat stuk even later weer terug winnen, waardoor er een minstens gelijk toreneindspel zou zijn ontstaan. De klok stond inmiddels op 30 tegen 1 minuut. Wat doe je dan? Noem het moedig, noem het roekeloos. Rolinde versmaadde het stuk en ging voor de aanval. Dat liep verkeerd af.
Rolinde en Olger
Ze had een verdediging over het hoofd gezien en won het stuk niet meer terug. Het werd daarna alsnog geofferd voor twee pionnen. Daardoor kwam Rolinde in een dubbel toren eindspel terecht met twee.pionnen minder. En luttele seconden op de klok. Nu hebben we Rolinde al eens vaker miraculeus zien ontsnappen. De klok van Thijs Dam ging van 30 naar 25, naar 20, naar 10. Die van Rolinde schommelde tussen de 2 seconden en 1 minuut. Nog steeds stond Rolinde hopeloos verloren. Toen er nog 5 minuten op de klok stonden liet haar tegenstander pardoes een pion slaan. Een tegenvaller voor hem, maar met de pion op g2 was de winst nog steeds in zicht. “Bruggetje bouwen en klaar!” somberde Jacco. Dat bruggetje zat blijkbaar niet in de gereedschapskist en toen hij met 3 minuten nog bijna mat ging ook, promoveerde Rolinde’s tegenstander zij pion in paniek tot een paard. Drie zetten later werd de vrede getekend.
En zo werd het 6-2 voor Woerden 1, dat nog volop meedoet in de spannende race om het kampioenschap.
Met een schaakteam kampioen worden doe je niet zomaar. Voor je het weet bungel je als team weer ergens in een hogere klasse onderaan de ranglijst halfjes te schrapen en te knokken voor handhaving. Een uitvoerig verslag dus, om deze epische prestatie maar eens even goed vast te leggen.
Het seizoen verliep lange tijd echt uitstekend. Of nu ja, seizoen, de vorige zes rondes… Om de een of andere dubieuze reden spelen teams in de vijfde klasse en lager maar zeven rondes. Ik begrijp dat niet zo goed en het is wel erg jammer, maar dat terzijde.
Woerden 2 won alles tot en met ronde 5 en soms ook nog eens met schrikbarend goede cijfers. Behalve ronde zes dus. Die betreffende ronde was winst waarschijnlijk al genoeg geweest voor het kampioenschap: we zouden daarna eigenlijk alleen nog maar op hoeven komen dagen. De winst in ronde zes kwam er alleen niet: we speelden 4-4 en hadden dus net zo goed kunnen verliezen, want we moesten nu de laatste ronde tegen de nummer twee, SHTV 2, winnen. Alle vijf de eerdere overwinningen in het seizoen waren opeens niet meer zoveel waard.
Fanatiek bleven we echter… Al op negen maart – net geen maand van te voren (!) – barstte de discussie in onze groepsapp los. Ingewikkelde theorieën over de opstelling spoten als paddenstoelen uit de grond. Sommige leden van het teams begonnen zelfs over apps die de beste opstelling konden voorspellen, terwijl anderen tactische opstellingen wegcijferden als ‘schieten in het donker’. Toen de discussies dusdanig uit de hand liepen dat mensen elkaar voor ‘conservatief’ begonnen uit te maken was het wel even goed en wachtten wij allen in spanning de door de externe wedstrijdleider gemaakte opstelling af…
In de week van de wedstrijd zelf kwamen wij er achter dat SHTV 2 nog veel meer had voorbereid dan wij al vreesden. Kosten noch moeite waren bespaard, want NS had ‘opeens’ spoorwerkzaamheden, waardoor dat weekend met de trein reizen naar Den Haag totaal riskant werd. We zouden daarom allemaal met de auto vanaf Woerden rijden. Helaas bleek SHTV 2 daar ook van op de hoogte, want Extinction Rebellion bleek ingehuurd om de snelweg af te zetten. Mensen, vergis je niet, het mag dan wel slechts 5de klasse KNSB zijn, de strijd is bikkelhard!
De dag des oordeel brak aan. Je verzint het niet, maar zowel de trein van Timo als die van mij bleek defect met deuren die niet meer open gingen. Toen we erachter kwamen dat het om dezelfde trein ging zochten we elkaar maar op en niet lang daarna werd de code door de machinist gekraakt. We pakten snel een andere trein en reden vanaf Woerden met topsnelheid via Leiden naar Den Haag. Een navigatie voorin voor de route, eentje achterin voor de flitsers. Woerden 2 zou op tijd komen: de eerste draak was verslagen.
Nu nog even minstens 4-4 spelen… Een blik op de opstellingen leerde mij dat allebei de teams een vergelijkbaar strijdplan hadden: Woerden had de grote kanonnen op bord 1 tot en met 4, SHTV 2 op bord 5 tot en met 8… Je zou kunnen denken dat een 4-4 dan voor de hand ligt, maar zo ging het helemaal niet!
Het begon namelijk vooral heel erg ellendig.
Bord 7 was niet best. Henk de Heer ‘offerde’ in een Caro-Kann binnen tien zetten al een pion maar de compensatie was volgens mij ver te zoeken. Henk zette alles op alles om een offer met eeuwig schaak of iets dergelijks werkend te krijgen, maar dat offer kwam er nooit. Er kwam daarentegen wel een open h-lijn en veel ellende voor zijn eigen koning. 1-0 achter. Laten we wel even optekenen dat Henk de hele middag ontzettend loyaal is blijven supporteren in de zaal. Ook toen zijn teamgenoten het echt niet meer aan konden zien (zie hieronder) Wat een teamspeler!
Door de combinatie van wederzijds uiterst tactische opstellingen werd Hans van Steijn per ongeluk voor de (Robin van) Leeuwen gegooid. Robin is op basis van rating hun sterkste speler en hij had ook nog wit. Het ging helaas al erg snel mis. Hans stond eerst al flink ‘creatief’, maar verloor daarna ook nog een kwaliteit. Hij kreeg een stelling waarvan je weet dat het – in het beste geval – een hele zware en vooral ook lange middag gaat worden. Die aanname wist Hans echter vakkundig te problematiseren door op zet 30 aanspraak te doen op extra tijd. Die extra tijd kreeg hij helaas niet, want dat is pas op zet veertig, dus hij was gewoon door de vlag gegaan. 2-0 voor SHTV 2.
Vlak daarna kwam Ed Oosterlaken langs mijn bord lopen. Ik had vlak daarvoor gezien dat zijn bestrijding van het konings Indisch aanvankelijk goed verliep. Ed had die variant getraind vertelde hij mij na afloop. Na een tijdje echter had zwart een tactische wending waar Ed niet direct een antwoord op gaf. En dat is meestal niet best. Toen hij dus vlak daarna langs liep was ik enigszins positief verrast dat het toch nog een halfje was geworden. En later bij de analyse had zijn tegenstander het er ook over dat hij misschien toch te snel voor een remise was gegaan. Desalniettemin ging het niet best: 2.5 – 0.5 achter… We waren nog lang niet bij de 4-4…
Gelukkig voelde ik kort daarna ogen in mijn rug prikken. Ik keek om en zag voor het eerste deze dag super invaller Sarah-Joy eens bij een ander bord kijken. Haar tegenstander Shinsaku Okita had vanaf het begin van de dag een gigantische tempo ingezet, maar dat ging gelukkig wel gigantisch ten koste van zijn stelling. Al heel snel won Sarah-Joy een pion en ruilde ook nog eens de sterke zwarte loper van wit. Sarah-Joy had dus alleen veel minder tijd, maar voor het overgebleven eindspel was het ruim voldoende. Vlak nadat Sarah-Joy bij mijn bord was komen kijken gaf haar tegenstander op. Sarah-Joy en ik kenden elkaar nog niet, maar we hadden wel even een blikuitwisseling die boekdelen sprak: wij gingen de comeback van Woerden 2 verzorgen!
2.5 1.5
Zelf stond ik inmiddels namelijk ook totaal gewonnen. Ik heb er nog geen engine op gezet, maar ik vrees dat mijn tegenstander Jesper Kool en ik allebei niet echt wisten wat we aan het doen waren. Het potje leek best op die van Robin van Leeuwen en Hans van Steijn, alleen waren de kleuren gelukkig omgedraaid. Jesper deed het helaas voor hem nog net iets minder dan ik en na een tijdje prutsen kreeg ik een ontzettend mooi paard op d5 dat niet meer aangevallen kon worden door een zwart stuk. Ga er dan maar eens aanstaan met zwart. Ik won een pion, toen nog een en toen nog een. Ik ben erg blij dat ik dit keer wel een punt mocht noteren, want mijn invalbeurt vorig jaar leidde tot een pijnlijke remise die terecht flink kritisch werd uitgelicht in het clubblad van SHTV.
2.5 2.5! We waren terug!
Toen ging het weer even heel snel heel erg fout. Timo Kroon had een mooie partij op gezet met wit tegen Olav van Leeuwen. Olav is naar ik vermoed de vader van Robin, terwijl wij vooraf uitgegaan van broers. Dat komt vast door dat boek van Astrid Lindgren. Anyway, Timo stond een pion voor en leek goed te gaan tot het noodslot toesloeg. Timo twijfelde tussen een luchtgaatje op h3 of g3 en besloot toen maar tot geen luchtgaatje. Wat volgde was een ontzettend smerige – en mooie – truc die onmiddellijk duidelijk maakte dat Timo niet zo’n beste beslissing had genomen. Ik zag Timo door de grond gaan en eigenlijk kun je wel zeggen dat ik hem achterna ging. Nog een nederlaag konden we nu echt niet meer gebruiken. Timon speelde nog door met een toren minder om het een en ander te verwerken vermoed ik, maar het kwaad was al geschied.
3.5 – 2.5 voor SHTV 2…
Nog twee borden bezig. Mark Pieterse tegen Ton Bodaan en Olivier Huizer tegen Meile Tamminga. Mark stond goed, maar ik telde het punt nog absoluut niet, want het was een rommel stelling en we weten allemaal hoe dat kan gaan. Oliviers tegenstander mocht het hele seizoen al dezelfde kleur (wit), dus het was niet gek dat Olivier – die vast ook super intensief had voorbereid 😉– ook wat beter stond. Mark zou dus moeten winnen, Olivier remise, dan waren we er.
Henk de Heer kwam naar mij toe op de gang – de zaal zelf kon ik inmiddels niet meer aan van de spanning – en hij zei: “Het wordt dus 4-4.” Een gigantische vertrouwen in onze manschappen…
Ton Bodaan tegen Mark Pieterse
Henk leek echter gelijk te krijgen want vlak daarna kwam Mark de gang op gehuppeld. Een flinke “yeah” met een of ander oergebaar maakte duidelijk dat hij gewonnen had.
Witspeler Ton Bodaan had het hier al erg moeilijk, maar na het spelen van het mooie maar zeer dubieuze 42. a7? was het gedaan.
Niet lang daarna volgde een kwispelende Olivier die even kwam checken bij de teamcaptain of hij remise mocht aanbieden. Dat mocht uiteraard, dus het leek in kannen en kruiken. Olivier had een pion meer, een lekkere stelling, dus de rest zou een formaliteit zijn.
Helaas. Meile Tamminga mag dan altijd wit krijgen, zijn teamgevoel is er zeker niet minder om. Het remiseaanbod werd direct geweigerd en twee van de langste uren uit mijn (ons?) leven brak(en) aan. De tijd kroop werkelijk voorbij en op het bord gebeurde eigenlijk niets. Olivier was uiterst profylactisch bezig toekomstige beren af te raden zich ooit op de weg te vertonen en Meile deed eigenlijk niet zo gek veel, want zijn stelling liet weinig toe. Olivier zou zich echt niet laten trucen, wat fijn was, maar het betekende ook dat de zwarte pionnen niet vooruit te branden waren. En iedere zet werd altijd gevolgd door eentje waar Olivier in een paardvork zou kunnen trappen en we dus volgend seizoen weer maar zeven potjes zouden hebben… En dan was er nog de aflopende tijd…
Onze held Olivier tegen teamspeler Meile Tamminga.
Hans en ik konden het niet meer aanzien en we hebben maar liefst zes blokjes door de Haagse wijk gelopen. Steeds als we langs het clubgebouw kwamen keek Hans even snel naar binnen maar de evaluatie was steevast: “Hij staat beter, maar hij moet gewoon gaan rennen met die pionnen!” Makkelijk kletsen natuurlijk; de beste stuurlui staat aan wal.
Nadat onze benen het niet meer trokken en menig Haagse buurtbewoner begon te fronsen wanneer we weer langsliepen, bleven Hans en ik toch maar bij het bord staan kijken. De hele zaal was inmiddels uiterst zenuwachtig: mensen vielen over de piano; er ging een telefoon af en om de twee tellen kwam er wel weer iemand naar mij toe die zei wat Olivier had moeten doen. Zelf heb ik de term ijsberen een compleet nieuwe dimensie gegeven. Die spanning…Verschrikkelijk.
Olivier zat er zelf echter lekker in. Hij was uiterst rustig en leek te genieten van de situatie. Niks geen spanning. Hij vermeed niet alleen keurig alle paard vorkjes; hij vermeed nog steeds eigenlijk alles, ook zijn eigen progressie. Toen de tijd uiteindelijk een rol begon te spelen en het publiek het echt niet meer trok vond Olivier het wel welletjes en besloot hij – in totaal contrast met zijn eerdere tijdgebruik – a tempo zijn toren te geven tegen dat vervelende vorkpaard. Een geniale beslissing, want het werd gelijk vele male eenvoudiger. Olivier haalde spoedig een dame, voorkwam tevens lang genoeg dat wit ook een dame haalde en zette uiteindelijk mat! Gigantisch! Woerden wint met 4.5-3.5 met Olivier als held van de dag.
En zo eindigde een geweldig (kort) seizoen voor Woerden twee. Volgend seizoen negen potjes! En de tegenstanders zijn gewaarschuwd, want laten we ten slotte nog wat bijzondere prestaties uitlichten:
Captain Ed Oosterlaken met voor Woerden 2 een schitterende 5 uit 6 en een tpr van 2181
Super sub Sarah-Joy Koorevaar met 5 uit 6 in de KNSB en een tpr van 2068
Olivier Huizer met 6 uit 7, stalen zenuwen en een tpr van 2062
Super sub Marcel van Oort met twee uit twee en een tpr van 2285.
Mark Pieterse met 6.5 uit 7 !! en een tpr van 2169
Jelle Wiering met 5 uit 6 en een tpr van 2130.
Het was een geweldig seizoen dat smaakt naar meer.
Een paar jaar geleden geleden kwam er een oudere heer de schaakclub binnen lopen. Een professor in de wiskunde, zo bleek al snel. De laatste decennia hadden er veel belangrijkere zaken in zijn leven gespeeld, dus hij had al geruime tijd niet meer achter het bord gezeten. Vele jaren geleden had hij bij SMB gespeeld, op een heel aardig niveau, zo hoorden wij tussen de regels door, maar nu was het allemaal een beetje roestig geworden.
Dat moest natuurlijk getest worden. In een paar snelschaakpartijen. De routine was inderdaad weggezakt, maar het inzicht was er nog steeds. Wat opviel was dat Chris in slechte stellingen onverstoorbaar een taaiheid aan de dag legde die het heel lastig maakte hem te verslaan.
Binnen de kortste keren hielp Chris ons menig keer uit de brand door invalbeurten in de eerste twee teams van Woerden. Daarna werd hij ingelijfd in Woerden 2. Hij bleek een rots in de branding in een seizoen waarin het team voortdurend tegen een overmacht moest strijden.
Zo taai en onverstoorbaar als in het schaken hebben we hem ook daarbuiten leren kennen. Toen het al geruime tijd niet zo goed ging met Chris liet hij daar weinig van merken en was opgeruimd als altijd. Tussen de chemo’s door kwam Chris gewoon schaken.
Chris op de foto met een van zijn oude tegenstanders, een oude winnaar van het Hoogovens schaaktoernooi.
Voor het laatst zagen we Chris op de club in de zomer van 2024. Een hele partij achter het bord zitten was hem te zwaar geworden, maar een ontspannen zomertoernooi met wat korte partijtjes ging nog wel. Later vonden er nog een paar schaakavondjes bij Chris thuis plaats. Met veel humor vertelde Chris ons prachtige verhalen en wist dat allemaal beeldend te maken met allerlei zaken die hij had bewaard. Pia liep met het idee rond om een leven in tekeningen te maken. Er moest een folder met een voorbeeld gemaakt worden. Chris zag daar de humor wel van in. Gewillig poseerde hij in zijn toga en Mexicaanse carnavals-outfit.
De laatste maanden werkten Pia en Chris zich door een aantal tactiek cursussen heen. Chris was meestal het snelst met zijn oplossingen. Van de opgave van twee weken geleden kwam er geen oplossing meer terug. Op dinsdag 1 april 2025 is Chris overleden.
Het was wederom erop of eronder voor Woerden 1. Alles wat niet de winst was betekende eigenlijk wel gegarandeerde degradatie. Een gevoel wat we kenden van de vorige wedstrijd tegen Eindhoven, vraag was of we het deze keer wederom weten te flikken.
Allereerst mijn eigen partij op bord 8, Thomas van Nispenrode tegen Olger van Donk. Ik speelde hier een openingsvariant die na een zetverwisseling van mijn tegenstander eigenlijk vrij snel de boel neutraliseerde. Beetje te goed, elk vorm van spel was er ook wel uit. Resultaat: Remise, Thomas kreeg te horen dat hij bardienst mocht draaien en ik ging maar eens het verslag schrijven.
Dat je met zwart dit noodlot niet hoeft te ondergaan bewees Jacco. Hij speelde tegen Mathieu Roskam. Toen ik na mijn analyse langs dat bord liep constateerde ik dat wit twee pionnen mistte. Waaronder de G pion die je normaal toch liever voor de koning hebt staan. Na tot twee keer toe gecontroleerd te hebben dat Jacco niet iets geofferd had om dit te bereiken constateerde ik maar gewoon dat Jacco heel goed stond. Niet veel later won hij ook. Toen ik hem vroeg hoe hij nou zijn eerste winst in de tweede klasse KNSB had bereikt merkte hij droogjes op dat hij zelf ook nog niet helemaal door had hoe hij dit nu geflikt had.
Tegelijkertijd was Sten op bord 3 druk bezig tegen Bob Beeke. Sten kreeg de kans om de stelling open te breken voordat Bob echt lekker had kunnen ontwikkelen. Een serie nare keuzes voor Bob later stonden echt al zijn stukken onhandig. Dat kwam dus ook niet meer goed, en na 18 zetten/mokerslagen konden de stukken weer in het doosje met de winst voor Sten.
Ondertussen was op bord 7 Bas druk bezig om een koningsaanval op te bouwen tegen Nick Zhao. Sten merkte alvast het risico op dat Bas zich potentieel zou gaan blind rekenen op een offer om vervolgens in tijdnood ten onder te gaan. En kwam in de volgende stelling met nog 5 minuten tegen 30.
Het goede nieuws voor Bas en de rest van Woerden is dat in deze stelling elk mogelijk paard offer een goede zet is.
Bijvoorbeeld: Pxg6+, Pxg6 TXf7,Dg8, Txb7
Bas speelde Phf5, wat na direct Dg8 afwikkelt tot een gewonnen eindspel voor Wit. (Txe6, xe6, Pxd6 wikkelt af naar een eindspel waarin zwart krampachtig staat met een pion minder en een met zwakke pionnen.
Echter als je dit paard op f5 pakt wat in de partij ook gebeurde ga je geforceerd mat. (xf5, Pxf5, Dg8, Txe6, xe6, Df6+.
En er zijn nog wel wat meer interessante varianten die we in de analyse de revue hebben laten passeren.
Terwijl we dit aan het doen waren hield Jacco ons ondertussen op de hoogte van de partij van Selman.
“Selman staat een kwaliteit voor”
En 5 minuten later:
“Selman wint een toren!”
Kort daarop:
“Selman heeft verloren.”
“Ik heb de stelling een beetje verkeerd ingeschat”
Selman zijn partij tegen Sebas Beumer begon op zich lekker en bouwde zich op met veel spanning in het centrum. De ontlading daarvan zorgde voor een stelling met redelijk veel gaten aan beide kanten. In de wirwar van tussenschaak en varianten die net nog iets dekten of net nog iets aanvielen ging Selman uiteindelijk ten onder.
Sofia was ondertussen een evenwichtige partij aan het schaken tegen Ruud Janssen. Sofia haalde haar innerlijke Pipi Langkous naar boven. “Ik heb deze openingsvariant nog nooit gespeeld maar dat betekent vast dat ik het kan tegen een grootmeester”. Dat leverde ook een leuke gebalanceerde partij op.
Op zet 39 was het nog een interessante stelling met dame en toren tegen dame met paard en loper. Probleem was alleen dat de stelling een beetje te interessant was, inmiddels was de vlag van Ruud gevallen. Dit betekent dat Sofia momenteel een 100% score heeft tegen grootmeesters in klassiek schaken.
Op bord 5 namen Marcel Schroër en Tom van’t Hoff het tegen elkaar op. Tom onderging hier de “Full Marcel experience” zoals we deze allemaal wel een hebben meegemaakt.
Stap 1: Sta een beetje krampachtig en naar vanuit de opening.
Stap 2: Forceer wat zetten om de boel open te breken om een wat fijnere stelling te krijgen. Verlies/ offer in dat proces een pion.
Stap 3: Probeer een eindspel te houden waarin Marcel het wederom voor elkaar krijgt om je weer het gevoel van stap 1 te laten ervaren.
Stap 4: Herhaal stap 2 en kom nu in een definitief verloren eindspel.
Stap 5: Wordt er rustig afgetikt.
Schrale troost voor Tom, je komt in een vrij groot lijstje van mensen die zo van Marcel hebben verloren.
Als laatste partij was Rolinde nog bezig. Eerder in de partij had haar tegenstander Jeroen van Onzen een goed offer gevonden waardoor Rolinde in een gruwelijke stelling terecht kwam. Echter heb je natuurlijk pas gewonnen wanneer je ook daadwerkelijk gewonnen hebt. Door toch nog irritante zetten te verzinnen wist ze haar toren uiteindelijk actief te verbinden. Opeens keek Jeroen aan tegen geforceerd eeuwig schaak. Wel een eindspelstudie waardig einde:
In bovenstaande stelling ging Jeroen mis door hier Kxh3 te spelen. Rolinde volgt hier met Th1+, Kg2 en Tcc1. Opeens een matdreiging wat vrij geforceerd leidt tot de volgende stelling:
Na nog wat schaakjes om niet de dame te verliezen eindigt f4 uiteindelijk in eeuwig schaak door de Toren op h1. Nou is dit sowieso wel een mooi eeuwig schaak patroon maar nog niet eindspelstudie waardig. Wat blijkt, Na Th1+ in de vorige stelling behoudt Kg3 i.p.v. Kg2 voor wit het voordeel. Dat blijkt dus iets substantieels anders te doen dan Kg2. Op het eerste oogopslag lijkt dit in precies hetzelfde eeuwig schaak net te rennen als Kg2 en ik ben voor degene die zelf de oplossing wil vinden nog even tijd aan het rekken.
De truc zit hem erin dat na Tcc1 wit Db7+! speelt. Kf6, f4 Thg1+, Kh2 en hier is dus de dame op b7 belangrijk die dekt hier het veld op h1, en houdt zo het eeuwig schaak eruit. Voor de oplettende lezer. Na Kg2 kan wit ook Db7+ spelen met hetzelfde idee om h1 te blijven dekken. Echter kan zwart dan op f4, g4! Spelen, met wederom eeuwig schaak tot gevolg.
Dit soort dingen maakt schaken toch een mooi spelletje.
A fijn. Uiteindelijke eindoverwinning van 6-2 zorgt ervoor dat we uiteindelijk nog om iets spelen in de allerlaatste ronde en niet al gedegradeerd zijn. Door de andere resultaten van netstand zullen we ook in de laatste ronde erop of erover moeten.
Ronde 7 in de HKB groep. Er gaan vier teams aan de leiding met evenveel matchpunten. Woerden is één van die vier teams. Deze dinsdag stond op het programma de thuiswedstrijd tegen OZU 1, niet één van de vier titel kandidaten, maar voorwaar een niet te onderschatten tegenstander.
Voor Rolinde den Heijer zat het niet mee op dinsdagavond. Ze had de trein gemist en kwam 20 minuten na aanvang van de partij binnen lopen. Op bord één zat de grote Ed van Eeden voor haar klaar. Soepel en snel deed deze oude rot zijn zetjes en Rolinde had het er maar moeilijk mee. Haar stelling was niet om over naar huis te schrijven en toen ook de tijd nog eens begon te dringen kon ze de verdediging niet in stand houden. Ed won.
Rolinde en Ed nemen nog even de stand van zaken door.
Anders ging het op bord drie. Daar had Marcel Schröer tegen André Bouwmeester niet veel moeilijkheden. Na een wat timide openingsbehandeling speelde André wat onzorgvuldig en raakte een pion kwijt. Zeker, hij had wellicht voldoende compensatie maar niet meer dan dat. Toen hij nogmaals een fout maakte en daardoor ook nog een kwaliteit verspeelde, gooide hij de handdoek in de ring.
Op bord zeven zat Ed Oosterlaken tegen Piet Kooiman met een Isolani opgescheept. Ed maakte zich daar niet al te veel zorgen over. Nadat Piet een tandeloze koningsaanval had ingezet nam Ed het initiatief in het centrum over en rolde vervolgens zijn tegenstander op.
Op bord vier wist Olger van Donk tegen Jan Maarten van den Boogaart na een evenwichtige openingsfase in het centrum en op de damevleugel door te breken. De pionnen van wit werden te sterk en beslisten de partij.
Olger van Donk – Jan Maarten van den Boogaart
Selman Ercan had het op bord vijf tegen Giovanni van Basten een stuk lastiger. Lang ging het gelijk op. Het aanstormende talent Giovanni gaf dat de moed om remise aan te bieden. Dat aanbod was niet aan Selman besteed. Hij wilde nog wel even doorgaan. Het wonderbaarlijke was, dat ondanks wat mindere zetten van zijn tegenstander, Selman toch steeds minder kwam te staan. Een tweede remise aanbod volgde. Selman koos eieren voor zijn geld en accepteerde het.
Het drama van de avond komt van de partij van Jacco tegen Yorick de Kruik. Jacco had de vesting van zijn tegenstander flink onder vuur genomen en het leek een kwestie van tijd voordat de muren gesloopt zouden zijn. Die kans heeft Jacco ook gekregen. Zijn tegenstander zag het. Een mat in drie gloorde als zijn tegenstander geen stuk wilde verliezen. Jacco zag het niet. Een blije Yorick huppelde naar zijn teamleider om dit heuglijke feit te melden. Om het nog erger te maken ging daarna het initiatief ook naar de andere kant van het bord waardoor Jacco zelfs verloor.
Jacco Lind – Yorick de Kruik en Giovanni van Basten – Selman Ercan
Ondertussen was Leen de Jong tegen Harm Theo Wagenaar met zijn gebruikelijke duw-en-trek werk bezig. Ik probeer tegenwoordig maar niet meer zijn stellingen te beoordelen. Dat heeft geen enkele relevantie voor het voorspellen wat de uitslag. Echt lekker zag de stelling van Leen er niet uit. Maar zoals wel vaker wist Leen zich toch weer helemaal uit te wurmen om in een gewonnen stelling terecht te komen. Die werd fraai verzilverd.
Leen de Jong – Harm Theo Wagenaar en Ed Oosterlaken – Piet Kooiman
De langste partij was de ontmoeting tussen Sten Goes en Sander Blok. Het blijkt niet uit te maken op welk bord beide heren worden gezet. De uitkomst is dikwijls dat ze tegenover elkaar komen te zitten. Het werd een enerverende strijd. Aanvankelijk liep het niet zo lekker bij Sten en zijn stukken kwamen wat ongelukkig te staan. Sten herpakte zich en naarmate de tijd vorderde werden de zetten van Sten steeds beter. Een honderdtal dame zetten later wist Sten aan het langste eind te trekken en won.
Sten Goes – Sander Blok en Ed van Eeden – Rolinde den Heijer
De uitslag tussen Woerden 1 en OZU 1 werd daarmee 5,5-2,5 en Woerden voldeed aan de opdracht: winnen! De bal ligt weer bij de concurrenten.
Het 2e team van schaakclub Woerden heeft er alles aan gedaan om de laatste ronde van de competitie (op 5 april a.s.) een spannende en wellicht zenuwslopende finale te laten worden.
Aan dat zenuwslopen konden we vast wennen: tegen het 2e team van Erasmus werd het uiteindelijk 4 – 4.
Wanneer één der onzen een half puntje meer had gescoord, hadden we in de volgende ronde vet mogen verliezen om toch nog kampioen te zijn.
Dat is nu dus niet het geval, we zullen in de slotronde tot de tanden gewapend in een Haagse arena verschijnen, na een lunch met veel groente, fruit en volkoren boterhammen.
Had er voor ons meer ingezeten dan 4 – 4? Zeker, maar dat zou toch niet helemaal verdiend geweest zijn.
Ed gaf, zoals het een teamleider behoort, het goede voorbeeld door als eerste klaar te zijn en een vol punt te scoren. Het zij verre van ons om straattaal te gebruiken, doch zijn tegenstander werd ‘geplet’. Een pionnenwals tegen de vijandelijke koning was verwoestend .
Olivier maakte vervolgens een remise, die vroeger waarschijnlijk een ‘grootmeesterremise’ zou zijn genoemd, maar schrijver dezes mist de kennis om te beoordelen of die benaming de lading dekt.
Leen speelde een op het oog prima en ingewikkelde partij met zowel van wit als van zwart permanente druk. Maar plots werd hij ‘ge-f-lijnd’ en stond hij mat. Of het geforceerd was heb ik niet vast kunnen stellen, maar het slot was mooi.
In mijn partij waren er over en weer kansen, in vliegende tijdnood werd tot remise besloten.
De partij van Jelle is mij grotendeels ontgaan, Jelle maakte de indruk niet ontevreden te zijn met het remiseaanbod van zijn tegenstander (to put it mildly).
De prijs voor ‘man of the match’ ging zonder twijfel naar Timo.
Zo rond een uurtje of 9 was hij de tegenstander naar de keel gevlogen, beet zich katachtig aan hem vast, liet niet los, maar zonder de genadeklap uit te delen. Iedere keer wanneer we het op ons eigen bord even niet meer zagen liepen we naar het bord van Timo om wat zelfvertrouwen te tanken. Pas aan het eind van de avond werd de genadeklap uitgedeeld.
De partij van Hans ademde de sfeer van 19e eeuwse ‘Rubinstein – Lasker-achtige’ rokerige zaaltjes, met navenante manoevres. De strijd ging gelijk op maar zijn tegenstander wist op een Capablanca achtige manier, in het eindspel op fraaie wijze het punt te pakken.
En toen was het 3,5 – 3,5. En gingen we naar Mark kijken.
In tegenstelling tot bij de restpartij van het eerste team, stonden er bij Mark een mannetje of 50 te kijken, in de hoop dat hij het punt (en vrijwel zeker het kampioenschap) zou binnen halen. Maar dat lukte niet. Bij torenruil in het eindspel was er bij de omstanders wat geween en tandengeknars te horen, maar volgens mijn vriend Fritz was het allemaal nog zo eenvoudig niet. Remise en Mark maakte daarmee dezelfde fout als de andere niet-winnaars aan Woerdense kant: hij scoorde een half punt te weinig.
Stel je voor, je speelt een belangrijke KNSB wedstrijd. Links van je zit Sofia, rechts zit Sten.
Sofia scheurde haar jeugdige tegenstander, Ethan Chua, aan stukken. Een betere omschrijving kan ik er niet voor vinden. In de inleidende fase had Ethan zijn stukken wat te veel op de damevleugel gericht, waardoor aan de andere kant zijn koning eenzaam een Grieks geschenk in de schoot geworpen kreeg. Die weigerde met een vies gezicht dat cadeau, maar het mocht niet meer baten. Nadat Sofia een toren ook op het feestje had uitgenodigd was er geen houden meer aan. De koningsstelling werd uiteen gereten en Ethan werd mat gezet.
Sten koos tegen Frits Schalij een scherpe variant in een opening die hij zelf ook placht te spelen. Sten liet merken de finesses goed in zijn vingers te hebben. Na zijn e5 zag je Frits denken: “Oh nee hè”. Het was een begin van een serie zetten waarin een stukoffer met gelijke munt werd terugbetaald. Materieel was het gelijk, maar de open koningsstelling deed zwart de das om. Sten maakte het met een fraaie slotcombinatie af.
Probeer je dan nog maar eens te concentreren op je eigen partij.
Dat lukte niet goed genoeg. De opening kwam ondergetekende tegen Luuk van Kooten nog wel goed door. In een onschuldig zijvariantje behaalde Luuk niets met twee kreupele paarden. Daarna moest er nog wel geschaakt worden en dat bleek Luuk toch beter te doen. De rollen werden omgedraaid en na een compleet verkeerd ingeschat pionoffer werd zwart kansloos van het bord geschoven.
Ook Rolinde had het niet makkelijk. Bas van de Plassche “bleef maar goede zetten doen”, verzuchtte Rolinde. In een stelling die al wat moeizaam voor haar was, zag ze een vorkje net iets te laat, waardoor er van de structuur van haar damevleugel weinig meer over was. Daarna was er geen houden meer aan en Rolinde moest de handdoek in de ring gooien.
Een stuk beter ging het met Selman. De veteraan Jan Vosselman probeerde de loper van Selman met f3 en g4 op te jagen, maar verzwakte daarmee ernstig zijn eigen koningsvleugel. Daar wist Selman enkele tientalle zetten later wel raad mee. Hij drong de witte stelling binnen en won.
Bas was als vanouds bezig met het creëren van nieuwe openingstheorie. Heel creatief en ambitieus, maar er bleken nog wat kinderziektes in te zitten. De voornaamste was dat de jeugdige Ivan Ponomarev binnen de kortste keren het initiatief naar zich toe kon trekken. Die liet dat niet meer gaan en won
Jacco moest het tegen veteraan Ludo Tolhuizen opnemen. Aanvankelijk ging het goed met Jacco. Hij had zijn potentieel slechte loper geruild en verder zag zijn stelling er solide uit. Jacco gaf een pion en ging voor het initiatief. In hoeverre het initiatief voldoende zou zijn zullen we nooit weten. Beide heren tekenenden zonder dat verder uit te zoeken de vrede.
Zo werd de stand 3,5-3,5. Eén partij restte nog. Olger nam het op tegen Jos Sutmuller, de veteraan onder de veteranen. Olger had heel veel ruimte op de damevleugel gekregen en het leek er mooi uit te zien, maar later bleek hij toch iets te veel van zijn stelling gevraagd te hebben. Na een uur of vier waren ze in een onduidelijk eindspel terecht gekomen. Olger stond een pion achter, maar hij had een ijzersterke loper en ook zijn toren mocht er zijn. Terwijl Olger zo zat te ploeteren waren er maar weinig omstanders die zijn partij nauwgezet volgenden. Waar is iedereen?, dacht Olger. Zijn teamgenoten waren gewoon niet meer in staat om toe te kijken. Alleen Rolinde was koelbloedig genoeg om zo nu en dan een kijkje te nemen en de anderen te informeren over de stand van zaken. Pas toen Rolinde een mat zag gloren, schuifelden een paar spelers schuchter richting het bord van Olger om de zaak van wat dichterbij te bekijken. Olger liet ons niet in de steek. Met een mooie mat werd hij de man of the match.
Olger strijdt eenzaam voor de winst van Woerden 1.
Daarmee won Woerden 1 nipt met 4,5-3,5 van Eindhoven 1 en greep daarmee de laatste strohalm. Nog steeds is Woerden 1 in de race voor behoud in de tweede klasse.
In de dagen voor de KNSB competitie zaterdag werd Schaakclub Woerden getroffen door een ware griep epidemie. In de teams twee, drie en vier moest menig gat op het laatste moment worden gedicht. Woerden 1 leek zich aan deze malaise te zullen onttrekken, maar uiteindelijk moesten wij eraan geloven. Ook Sofia werd door de griep geveld. Met zeven spelers vertrokken we naar het plaatsje Stein, nabij Maastricht. In de twee auto’s werd koortachtig overlegd wat of we de opstelling nog moesten omgooien. Uiteindelijk werd besloten bord 2 leeg te laten.
Ruim op tijd kwamen we in het verre zuiden, net aan de Belgische grens, aan. Wat we daar zagen beviel ons. In de uitstekend geoutilleerde kantine van de sporthal heerste al een gezellige sfeer. Met vijf wedstrijden, waaronder Zuid Limburg 1 – Stukkenjagers 1 in de meesterklasse, beloofde het een zinderende middag te worden.
Door een wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden had Zuid Limburg 2 de speler met de laagste rating op bord 2 gezet en de speler met de 2e rating op bord 8. Maar niet getreurd, Woerden 1 liet zich niet uit het veld slaan en stroopte de mouwen op.
Wat kwam er op het bord? Drie maal een truffel ravioli, twee maal de mixed grill en verder nog een paste scampi. Een fles spa rood, ginger ale, ice tea en twee bier. Oh wacht, ik heb hier de rekening van restaurant Luna voor me, waar ze volgens de aankondigingen maar liefst drie dagen Valentijnsdag vieren.
Toch nog maar even terug naar de wedstrijd zelf. Bas kreeg niet echt vat op de Sokolski heeft werd langzaam van het bord gespeeld. Olger liet zich met wit behoorlijk de kaas van het brood eten en moest na een lange worsteling de handdoek in de ring gooien. Selman kreeg een strategisch complexe stelling op het bord waarin hij de juiste snaar niet wist te raken. Ook Selman verloor.
Het was niet alleen maar kommer en kwel. Jacco speelde met zwart een correcte remise, iets waar hij de laatste tijd patent op lijkt te hebben. Rolinde was niet helemaal scherp in de middenspel en raakte van lieverlee twee pionnen kwijt. In een stelling met alleen nog zware stukken zette haar tegenstander zijn koning op de tocht en dan is Rolinde helemaal in haar element. Binnen de kortste keren had ze de pionnen terug veroverd en kon ze er toch nog een remise uit slepen.
Sten overspeelde in de beginfase zijn tegenstander, kwam gewonnen te staan, liet het daarna helemaal glippen en wist vervolgens toch nog de volgende stelling op het bord te toveren.
De tegenstander van Sten ging met Lh6 achter de f pion aan. Maar hij vergat hoe sterk de vrijpion op e5 is. Er volgde: Lh6 e6 Lg7 e7 : 1-0
Marcel had vanuit de opening een prettige voordeeltje gekregen en liet dat de hele partij niet meer los. Op de 40ste zet brak zijn tegenstander en moest even later een stuk inleveren. Zo’n stuk (tegen twee pionnen) was ook prima, maar soms is het moment daar voor gallery play!
43. Dh8+ Kd7 44. Txe7+ Dxe7 45. Txe7+ Kxe7 46. De5+ Kd7 47. f6 (!! niet omdat andere zetten niet winnen, maar omdat ie zo leuk is) : 1-0
Na afloop werden Sten en Marcel menig limburger gefeliciteerd met hun overwinning. Natuurlijk is het met een voorsprong eenvoudiger je welwillend op stellen maar toch… waar kom je dat nog tegen?
Woerden verliest met 5-3 van Zuid Limburg. De druk op het team groeit.
Na de winterstop gaat het er nu echt om, drie belangrijke wedstrijden tegen Messemaker 2, Erasmus 2 en SHTV 2 gaan uitmaken wie er gaat promoveren.
De eerste wedstrijd van deze drie is tegen Messemaker2, die aan een onfortuinlijk seizoen bezig zijn, en ondanks de nominale sterkte van slechts 3 matchpunten hebben. Aan ons de taak om hun ritme niet te verstoren. Enigszins verzwakt waren we wel, Bas Verberne verging de verhuizende Timo Kroon, terwijl de zieke Hans van Steijn te elfder ure vervangen werd door Marcel van Oort. Aan de zijde van Messemaker ontbraken drie spelers, twee werden ingezet in het eerste, en ook daar een zieke. De uitwedstrijd in het nieuwe en fraaie denksportcentrum in Gouda Goverwelle tegen Messemaker 2 begon een uurtje eerder dan normaal, en al om 5 over twaalf konden de klokken aan.
Nauwelijks een half uur later kon de eerste klok al weer uit. De tegenstander van Mark Pieterse maakte een eenvoudige combinatie mogelijk, en met een stuk minder zag hij er geen heil in om verder te spelen. 1- 0 voor Woerden! Hierna duurde het lange tijd voor er meer uitslagen te noteren vielen. Bij Henk de Heer wisselden de kansen veelvuldig in de eerste fase van de partij, maar een optisch leuk ogende stelling verzandde in een stelling die nog wel te houden was, maar de lol wel vanaf was. Bij Bas Verberne leek de aanval lange tijd wel door te slaan, maar toen de zware stukken geruild werden, bleek er ook daar niets meer in te zitten dan remise.
Marcel van Oort zijn partij verliep tot zet 20 ongeveer gelijk. Zijn tegenstander voerde een opzichtige rooklift uit van f1 naar f3 naar h3, waarvan Marcel inschatte dat er geen kracht in zat. Toen Marcel vervolgens verkeerd verdedigde stond hij ineens 2 pionnen achter. Vervolgens dacht zijn tegenstander ook zijn 2e toren te kunnen omspelen naar de koningsvleugel. Hij overzag daarbij in eerste instantie een mat achter de paaltjes die erin gebreid was door met de zwarte loper op a6 veld f1 onder schot te nemen.
Zwart kan twee keer slaan op c5!
Even Marcel citeren: “Ik was zo blij met deze dreiging en het onder de druk uitkomen dat ik overlegde met onze teamleider of ik remise mocht aanbieden indien nodig. Ik had een stuk minder tijd dan mijn tegenstander en was niet zeker van mijn zaak. Ik kreeg daar een soort bevestigend antwoord op en liep terug naar mijn bord, alwaar mijn tegenstander blijkbaar in paniek was geschoten en dacht een vol stuk te moeten offeren (in plaats van een pion, waarvan ik dacht dat het dan nog moeilijk spelen werd). ”
wit aan zet, tegenstander speelt niet het juiste Le1, maar Th3?
Met een stuk meer kon hij de partij alsnog redelijk makkelijk naar zich toe trekken.
Jelle kwam goed uit de opening, de koningsaanval van zijn tegenstander kwam totaal niet van de grond, en Jelle kwam een pion voor. Omdat deze materiaal verhouding hem niet aan stond, werd het resterende witte paard geofferd tegen een aantal pionnen. Jelle wist de zwarte koning vast te leggen op de achterste rij en kon met een eindeloze reeks paardzetten alle verloren pionnen weer terugwinnen en nog een paar extra erbij. Toen de torens op de 2 rij verdubbeld werden, en toren ruil noodzakelijk werd hield zijn tegenstander het voor gezien. 4-1!
Olivier Huizer, met zwart, wist met een gewaagde zet voordeel te krijgen in de opening. Dit voordeel wist hij vast te houden, en langzaam verder uit te bouwen. Toen zijn tegenstander in tijdnood kwam leidde dit Olivier enigszins af. En gaf hij een pion weg waarna wit een gevaarlijke vrijpion kreeg. Zijn tegenstander lette echter onvoldoende op de tijd, en ging op de 37-ste zet door zijn vlag.
Met wit kwam Leen de Jong wat minder uit de opening. Na vastleggen van het centrum lukte het om een soort koningsaanval op te zetten. Zijn tegenstander reageerde met een pionoffer, om veel stukken af te ruilen, met als resultaat: het loperpaar tegen paard en loper. Met de ruil van loper tegen paard, kwam daar nog een pion bij. Nu was het dus een eindspel met ongelijke lopers, waar het toch nog even duurde, om de koning naar voren te brengen. Opgave van zwart na een soort zetdwang. 6-1!
Als laatste was Ed Oosterlaken nog bezig, na een paar onzuivere zetten in de opening stond zijn tegenstander met zwart wel beter. Na nog een stevig fout moet Ed ook nog een kwal inleveren, en de stelling was inmiddels wel heel ingewikkeld geworden, want ondanks de pion en kwaliteit die zwart meer had bleef het moeilijk om het de witte stelling te slechten. We komen erin op de 43-ste zet, waar zwart bezig is om op pion op c3 te jagen, terwijl wit probeert de koningsvleugel te openen.
43…, Da5; 44 gxf5, Td3; 45 fxg6+, Kg7; 46 Dc2 Wit heeft een hoop vooruitgang geboekt met zijn plan, terwijl zwart materiaal moet geven om rampen te voorkomen.
46 …, Pa4 ( daar heeft zwart echt geen tijd meer voor) 47 Pg3, Pxc3 48 Ph5+ Kxg6 (enige plek waar de loper gedekt blijft) 49 Dg2+ Kf7 50 Pxf6 Kxf6 51 Lh5 en wit dreigt met mat en materiaalwinst. 51…., Dxa2 stelt dit nog even uit.
Wit heeft hier zowel Tf2 als Lb2 als oplossingen, 52 Tf2, Te2; 53 Dg6+ Ke7; 54 De8+ en mat kan niet meer vermeden worden.
Met een geflatteerde 7-1 overwinning staan we nu alleen bovenaan in poule 5J. SHTV die tot nu toe ongeslagen waren verloren van Erasmus. Daarmee staan we twee matchpunten en 7 bordpunten los van de nummer 2.
Na de eerste drie wedstrijden van het seizoen te hebben gewonnen speelde Woerden 2 op 14 december tegen De Rode Loper 2.
De wedstrijd ging voorspoedig van start. Timo kroon werd geconfronteerd met een verrassing op de derde zet. Zijn tegenstander kreeg veel initiatief en ruimte om aan te vallen. Timo overleefde deze aanval en kwam langzamerhand terug in de partij. Net toen hij aan zijn eigen plannenmakerij begonnen was blunderde zijn tegenstander een stuk weg en kon opgeven. Olivier Huizer maakte van zijn pionverlies maar een offer, en toen de zwarte dame haar stekje op c7 in de steek moet laten , kreeg Olivier volgens eigen zeggen wat rommelkansen, de meer objectieve toeschouwers zagen echter hoe de zwarte damevleugel werd weggevaagd, en ook Olivier kon het punt laten optekenen. De tegenstander van Hans van Steijn was vergeten om wat cement in zijn Stonewall verdediging te doen. Toen Hans de ook nog de g-lijn opende kwam de zwarte koning ernstig onder vuur te liggen. Dame en toren verdubbel op de g-lijn, lopers erbij en de zwarte stukken zagen een monarch van een afstandje ten onder gaan.
De stelling bij Hans, de witte aanval heeft maximale kracht bereikt, en Hans maakt het met wat krachtzetten uit, na 1. Lf6, Tg8; 2. Le8, Dxe8; 3. Lxg7+, Txg7 4. Dxg7 mat.
3-0 als mooie tussenstand.
Tijd om wat te consolideren. Leen de Jong speelde remise, en Henk de Heer kreeg na lang zwoegen voor een klein voordeeltje uiteindelijk een gewonnen stelling, die teloor ging doordat hij een stuk weggaf. Henk was blij dat hij het nog remise kon houden. Mark Pieterse zette de vlekkeloze reeks voort, en wist opnieuw een vol punt te scoren.
Nieuwe tussenstand 5-1, nog mooier dan de vorige vooral omdat de 4,5 punt gehaald was en daarmee de matchpunten binnen zijn. Restten nog twee partijen om de stand nog verder te verfraaien, maar hier begon de geoliede machine toch wat te haperen.
Willem Vink was op het laatste moment bereid om in te vallen voor de zieke Jelle Wiering. Hij werd door zijn tegenstander opgezadeld met een achtergebleven pionnetje waar hij niet meer vanaf kon komen. Toen zijn tegenstander ook nog de f-lijn wist open te breken stonden er ineens twee torens op de zesde rij en moest Willem de strijd staken.
Ed Oosterlaken speelde niet voor het eerst tegen Hendrik Aldenberg. Ook deze keer werd het een onevenwichtig vlijmscherp potje, met het hele bord in brand. Beide heren proberen dit te blussen door nog wat extra olie op het vuur te gooien. Ed stond na de opening langere tijd beter, maar slaagde er niet in om dit om te zetten, tijdens de afwikkeling ging alle voordeel weer verloren, en kreeg Hendrik de betere kansen. Uiteindelijk werd het hier ook remise.
5,5-2,5 Gewonnen daarmee gaat Woerden 2 als leider van de klasse 5J de winterstop in. Met 8 matchpunten net als de grote concurrent voor de promotie SHTV 2, dat iets minder bordpunten heeft. Andere teams hebben al minstens drie matchpunten verspeeld, en hebben een klein mirakel nodig. De wedstrijd SHTV2-Woerden 2 staat gepland in de laatste ronde, dan zal waarschijnlijk de beslissing vallen wie er promoveert.
