LOS staat voor Locatie Ongebonden Schaken. We mogen dat letterlijk nemen. LOS komt voort uit SISSA, waar dit vriendenteam dreigde uit elkaar te vallen. Men besloot een eigen club op te richten en vond een veilig heenkomen in de Sociëteit der GSV en ATV. Inmiddels wonen de spelers van LOS 1 verspreid over het land en zelfs daarbuiten. Ruben “J’aime Rien. Je suis Parisien” Slagter was zelf met de Eurostar vanaf zijn woonplaats aan komen snellen.
Achteraf had het geen kwaad gekund een kruikje mee te nemen. Zeker als je vanuit List in de regen richting Woerden was komen fietsen en met natte sokken moest gaan schaken. Na een uur of wat werd de afstandbediening van de verwarming gevonden en werd het wat aangenamer. Ondertussen kwamen we ogen tekort om alle attributen en foto’s van de studentenverenigingen te bekijken. De (gratis) koffie werd vanzelfsprekend in bierglazen geschonken.
Arjan Dijkstra had tegen Marcel Schröer minder dan niets bereikt vanuit de opening, dacht een half uur na en wierp zich vervolgens in zijn eigen zwaard.
Frits Rietman gaf Rolinde den Heijer weinig kans een poot aan de grond krijgen. Rolinde offerde wanhopig een dame tegen een stuk en een toren, maar dat mocht niet meer baten.
Jacco Lind – Paul Teb Vergert en Frits Rietman – Rolinde den Heijer
Ernst-Jan Pastoor hield het eenvoudig tegen Marcel van Oort. Die wist geen raad met de stelling en werd zonder tegenspel van het bord geschoven.
Olger van Donk hield zijn tegenstander de gehele partij onder druk, maar al het duwen en trekken leidde uiteindelijk toch niet to meer dan remise.
Olger van Donk – Ruben Slagter en Ernst-Jan Pastoor – Marcel van Oort
Sten Goes kon putten uit goede herinningen van eerdere partijen tegen ondergetekende en had nog geen minuut van zijn tijd aangebroken toen Koen Lambrechts nog minder dan 30 minuten op zijn klok had. Die tijd gaf Sten in één klap weg bij de eerste zet waar hij wel over na moest denken, maar de stelling was lastig om te spelen voor zwart en Sten won gedecideerd.
Sten Goes – Koen Lambrechts
Twee uren reizen geeft tijd om wat extra voor te bereiden. Mathijs de Jong speelde precies in de kaart die in de auto met Bas Jansen was doorgenomen. Bas kwam prima uit de opening, maar wist niet wat hij met zijn stelling verder aan moest en werd toch vrij eenvoudig weggespeeld.
Bij Selman had het duwen en trekken wel resultaat. Met zijn h-pion verzwakte hij de stelling van Hendrik de Groot en won daarna een pion. De a-pion, daar ging het om. Lang liet Selman ons lang in spanning, maar toen hij die pion eindelijk liet opmarcheren was het dan ook snel afgelopen.
Selman Ercan en Mathijs de Jong – Bas Jansen
De stand was 3,5-3,5 en weer kwam het op Jacco aan. Ook hij had zich in de auto uitgebreid gebogen over de mogelijke eerste zetten en ook daar was het een schot in de roos. Dat hielp Jacco niet. Na een blunder in de opening was het vechten tegen de bierkaai. Dat deed Jacco aanvankelijk taai, maar na een laatste gemiste kans op een houdbaar eindspel konden we slechts met medelijden naar Jacco kijken, die tegen beter weten in manhaftig bleef doorspelen. Ondertussen bestelde LOS 1 alvast “Tien shotjes van de maand”. Niet lang daarna gooide Jacco de handdoek in de ring.
“Tien shotjes van de maand”
Zo eindigde de match LOS 1 – Woerden 1 in een 4,5 – 3,5 nederlaag voor Woerden. Desalniettemin was het een aangenamen middag bij deze zeer sympathieke club uit Groningen.
Het Indiase restaurant waar wij de dag besloten serveerde pittige Zuid-Indiase gerechten. Marcel van Oort bestelde een koffie bij. dat werd hem door de ober streng afgeraden. Dat was niet goed voor zijn maag. Na de eerste hap van de pittige garnalen of kip werd dat ons ook duidelijk. Die waren echt pittig. Wij namen snel een slok van onze een Mango Lassie.
In de tweede wedstrijd van de KNSB competitie trof Woerden 2 een gelijkwaardige tegenstander in het Saense Paard. Dit was daarmee ook een belangrijke wedstrijd, daar de meeste team toch aanzienlijk sterker zijn. Het begin van de wedstrijd was nogal tumultueus omdat de het Saense Paard geen teamleider had en elke speler een eigen opstelling had bedacht. Daar ook nog eens 7 van de 8 spelers te laat kwamen duurde het enige tijd voordat de spelers hun bord gevonden hadden. Toen bleken er nog wel twee Berg(h)en verkeerd te zitten, maar ook dat werd opgelost. Toen de verslaggever na een uurtje een rondje langs de borden maakte, bekroop hem al een angstig voorgevoel. Ed en Jelle stonden goed, heel goed zelfs. Mark en Timo waren verzeilt in worstelstellingen. De tegenstanderstander van Timo had wat Benko gambiet elementen in de stelling gebracht, en hoewel Timo objectief goed stond had hij nog heel wat klippen te omzeilen. De overige vier borden boden een zorgelijke aanblik, Hans en Willem stonden respectievelijk 2 en drie pionnen achter. Terwijl bij Henk en Olivier het initiatief wel heel erg bij de tegenstander lag. Jelle zette ons op voorsprong. Maar de gelijk maker kwam als snel toen Hans verloor. Henk probeerde zijn tegenstander nog wijds te maken dat hij in tijdnood zat, maar die trapte daar niet in en maakte het gedecideerd uit. Ook Willem had inmiddels de strijd moeten staken. 1-3 voor het Saense Paard. Gelukkig kon Ed zijn stelling verzilveren, en kwamen we weer een beetje dichterbij. De tegenstander van Olivier dreigde mat te geven, maar laste even een schaakloze tussenzet in. Olivier greep zijn kans en met een schier eindeloze reeks schaakjes ging hier op zoek naar het een schaakje met een permanent karakter. Dat werd helaas niet gevonden, als het er al was. Remise. Mark had inmiddels zijn worstelpartij gewonnen. En met een tussenstand van 3,5 -3,5 kwam het allemaal op Timo aan, maar die had ergens een klip geraakt, en van zijn voormalig mooie stelling resteerde slechte een eindspel met een pion minder en nog wat zwaktes. Hij bleef het nog lang proberen, maar dit was niet houdbaar. 3,5-4,5
Helaas heeft Woerden 2 ook deze wedstrijd verloren, en zullen we in komende rondes tegen de sterke teams wat punten moeten veroveren.
Sten, Sofia en Natalia kwamen al vrij snel in de partij onder druk te staan. Het was duidelijk dat hun opponenten de opening aardig in de vingers hadden. Natalia grabbelde ambitieus een h-pion mee maar wist daarna de aanval van wit niet te weerstaan. Sofia werd in het moeras van de modern getrokken en kwam daar niet meer uit. Het kostte Sten veel tijd om zijn openingsproblemen op te lossen en dat wreekte zich op het eind.
Bij de twee Bassen zag het er aanvankelijk wel gezond uit. Maar na verloop van tijd wisten hun tegenstanders het initiatief naar zich toe te trekken. De vele dreigingen werden de beide heren te machtig.
De meningen over de stelling van Selman waren verdeeld. Selman was best tevreden, een aantal van zijn medespelers vonden het er wat verdacht uitzien. Een compromis werd bereikt: remise.
Op het bord van Jacco zagen wij het hele palet aan emoties langs komen, van verdriet, ongeloof en verbijstering tot hoop en euforie. Uiteindelijk werd het na heel veel schaakjes gewoon remise.
Was er dan niemand die een punt wist te bemachtigen? Gelukkig wel. Marcel zette de stand Schröer – Van Foreest op 2-1.
In het verslag van het kampioenschap van vorig seizoen werd al aangekondigd dat we dit seizoen halfjes moeten schrapen voor lijfsbehoud. De eerste wedstrijd was uit tegen Caissa 3 in Amsterdam. Een team dat op papier aanzienlijk sterker is dan Woerden 2. Het begon echter goed, Ed Oosterlaken op bord 1 was als eerste klaar. Hij miste in de loop van de partij een paar keer een geforceerde winst maar wist toch een eindspel met een pion meer en loper tegen paard te bereiken. Zijn tegenstander probeerde met een kleine tactiek de zaak weer recht te trekken, maar de combinatie bevatte een foutje en Ed kon het punt incasseren.
Enige tijd later werden de stand opgehoogd naar 2-1. Henk de Heer won zijn partij, nadat de tegenstander in de opening te hard van stapel liep, en een aantal pionnen verspeelde. Henk vereenvoudigde de stelling steeds verder, en hield 4 pionnen over, wat ruim voldoende was voor de winst. Jean had een mooi paard op c4 weten te posteren. Toen het fundament van het paard werd aangevallen besloot Jean om deze op avontuur te sturen in plaats van veilig terug te halen naar b6. Van het paard is daarna niets meer vernomen en Jean staakte de strijd met een stuk minder.
Uit de 5 resterende partijen waren nog 2 punten nodig, maar het was vrij snel duidelijk dat dit nog geen uitgemaakte zaak was, alle Woerden spelers zuchtten onder stellings- of tijdsdruk, of een ongezonde combinatie daarvan. Bij Marcel van Oort liep het als eerste uit de hand: Toen hij met een minuut op de klok een vrijpion op d6, en een loper op g7 moest zien te dresseren, besloot hij het punt aan zijn tegenstander te gunnen.
Van de restende partijen hadden Olivier en Jelle soort van houdbare remise stellingen, waar echter weinig kans op meer was. Olivier zijn remise aanbod werd fluks geaccepteerd door zijn tegenstander die zich pas later realiseerde dat hij toch wel goed stond. De stellingen van Leen en Sarah-Joy waren veel minder duidelijk. Bij Leen vertoonde de stelling zoveel zwakheden dat zijn tegenstander heel veel tijd kon afzinken in het zoeken naar de juiste voortzetting. Of die inderdaad bestond uit het openen van zowel de a- als h-lijn is niet duidelijk. Wel werd Leen net iets te laat duidelijk dat hij met een Damezet twee halfjes kon schrapen, en met de toren die hij al vasthield maar een. 3-3 tussenstand maar de donkere wolken pakten zich niet alleen buiten samen, ook binnen werden de vooruitzichten duisterder. Sarah-Joy had lange tijd het initiatief, met een mogelijk winnende koningsaanval in een tactisch ingewikkelde stelling. Haar tegenstander ging alle risico uit de weg, en wist uiteindelijk via de open d-lijn het initiatief over te nemen, en een pionnen meerderheid te verzilveren. De tegenstander van Jelle besloot op dit moment om maar remise af te dwingen, omdat er daar nog wel een wereld was tussen gewonnen staan en het punt veilig stellen.
Het debuut in de vierde klasse zit erop, en hoewel de 4.5-3.5 er op zich aardig uitziet gezien de sterkte van de Caissa 3 zal het toch beter moeten voor lijfsbehoud.
Bij ons verzamelpunt, het station van Woerden, zag ik Selman wat onrustig op zijn telefoon kijken. Wat bleek, onze voorspelde reistijd werd met de minuut langer. Er had een ongeluk op de A12 plaatsgevonden. Wat doe je dan? Omrijden of toch maar in die file gaan staan. We besloten het laatste te doen en uiteindelijk pakte dat redelijk uit. Door de maximum snelheid wat ruim te interpreteren kwamen we alsnog 5 minuten voor aanvang aan op de plaats van bestemming. Althans, met auto 1. Auto 2 was naar de locatie van de club zelf gereden. De inzittenden van deze auto kwamen enigszins verlaat de zaal binnen lopen. Wat leren we hieruit: lees altijd zorgvuldig de mailtjes van de wedstrijdleider of kijk in de laatste versie van de competitiegids voor de juiste gegevens (https://schaakbond.nl/competitie/knsb-competitie/).
Olger van Donk snoepte in de opening van Ton Ellenbroek een pionnetje af. Veel soeps was die pion niet, maar een pion is een pion. Olger kwam een beetje onder druk te staan en zoals verwacht moest hij de pion uiteindelijk wel terug geven. Zelfs een tweede kwam op de tocht te staan, maar Olger hield het allemaal droog en wist remise te bereiken.
Bij Selman ging het er tegen Jasper de Jong wilder aan toe. Na een voorspoedige openingsfase had Selman een gunstige stelling weten te bereiken. Hij liep echter in een valletje, waardoor de kansen volledig keerden. Het ging van kwaad tot erger en even later stond Selman compleet verloren. Dan zit er nog maar één ding op: zwendelen. Selman weefde wat vage dreigingen in de stelling, waarop zijn tegenstander ietwat paniekerig reageerde. Die kreeg daarna ook een eigen mataanval in het vizier. Het liet hem het zicht op de totale stelling volledig uit het oog deed verliezen. Dat gaf Selman de kans met eeuwig schaak te ontsnappen.
Bij het kijken naar de partijen van Sofia lijkt het schaken kinderlijk eenvoudig. Je bezorgt de tegenstander, Maarten Vinke in dit geval, een dubbel pion. Je zet je paard stevig op het blokkadeveld. En passent speel je nog een beetje met de gedachte aan een kleine venijnige matdreiging. Tot slot ga je echt een pion winnen, waardoor de tegenstander wordt overmant door een “de dood of de gladiolen” gemoedstoestand. Het incorrecte torenoffer dat daarop volgt sla je vakkundig af en het punt kan genoteerd worden.
De tegenstander van Marcel, Wouter de Haas, had besloten het schaken zo agressief mogelijk te benaderen en offerde eerst een pion, om even later die pion te vervangen door een stuk. Dat was peentjes zweten voor Marcel, die tegen deze voorbereide tegenstander alles achter het bord moest uitvinden. Het hele keukengerei werd naar het hoofd van Marcel gesmeten. Beide spelers hadden de indruk dat ze diverse keren zowel gewonnen als verloren hadden gestaan. Engines hebben dat later bevestigd. Met nog seconden op de klok besloot Wouter, met een toren minder, eeuwig schaak te geven, wat Marcel niet met goed fatsoen kon ontwijken.
Bas Jansen wordt tegenwoordig bijgestaan door een top secondant uit Oudewater. Prompt kreeg hij tegen Achim Buendgen voor het eerst in zijn leven zijn voorbereiding op het bord. Dat pakte goed uit, maar in het middenpel vergde Bas iets te veel van zijn stelling werd het toch een beetje penibel. In zijn voordeel sprak dat de koning van zijn tegenstander enigszins op de tocht stond. De partij golfde heen en weer tot de volgende stelling op het bord kwam.
Wit heeft zojuist Te1-g1 gespeeld, waardoor de evaluatie van de stelling compleet veranderde. Welke mooie zet heeft zwart hier?
Beide spelers zagen deze geniaal zet niet, maar even later wist Bas de stelling te openen en alsnog het punt binnen te halen.
3,5 – 1,5 was de tussenstand. Alle reden voor optimisme.
De partijen van Rolinde, Jacco en Sten moeten de winst binnen halen.
Dat optimisme werd getemperd door het verloop van de stelling van Sten Goes, die met wit tegen Thomas van Velen speelde. Daar steeg zo langzamerhand een bedorven geur uit op. Sten werd steeds meer naar achteren gedrukt. Thomas kwam binnen met zijn stukken en rolde Sten gewoon op.
Het optimisme kreeg een nog grotere knauw door het verloop van de partij van Rolinde tegen Raoul van de Oudeweetering. Het zag er prima uit waar Rolinde mee bezig was. Het leek alsof de kong van haar tegenstander geen veilig haven meer zou zien die middag. Rolinde had lang gerokeerd en haar koning leek vrij veilig. Wellicht heeft Rolinde een beslissende aanval gemist. Het was wonderbaarlijk genoeg haar koning die in het nauw kwam en na een prachtige paardzet van haar tegenstander het mat niet meer kon ontlopen.
Hans Plasman – Jacco Lind
De tussenstand was nu dus 3,5 – 3,5 en de stelling van Jacco tegen Hans Plasman gaf weinig reden voor optimisme. Lang had Jacco prima weerstand geboden, maar zo rond zet 40 was het toch een beetje mis gelopen. Het eindspel met een pion minder en met beiden nog een paard en toren op het bord zag er niet florisant uit. Gelukkig wist Jacco te verbonden vrijpionnen op de a- en de b-lijn te elimineren, al bleef er nog een gevaarlijke g-pion over. Bovendien liep zijn koning rond aan de verkeerde kant van het bord. Tussen de vele dreigingen van paard vorkjes over en weer door, liep de g-pion langzaam naar voren. De omstanders van beide zijden aanschouwden hoopvol en soms met gekromde tenen het strijdtoneel. Na vijf uur spelen wist Jacco toch de promoti tot dam te verhinderen en promoveerde de pion slechts tot paard. Het leidde direct to remise.
De gezamenlijke slotronde van de SOS competitie valt precies samen met de bruiloft van Olger van Donk. Om alle twijfel weg te nemen heeft Olger maar het gehele eerste team voor zijn bruiloft uitgenodigd. Gelukkig waren de SOS wedstrijdleiding en De Rode Loper zo sympathiek om deze wedstrijd vervroegd te spelen. Daar zijn we hun natuurlijk enorm dankbaar voor.
Er staat nog wat op het spel. Woerden gaat samen met BSG en En Passant aan de leiding in de hoofdklasse. Het aantal matchpunten is gelijk en ook het aantal bordpunten ligt dicht bij elkaar. In de slotronde ontmoeten BSG en En Passant elkaar.
Olger van Donk speelde met zwart tegen de sterke recente aanwinst voor DRL, Coen Stehouwer. Coen zette zijn stukken in stelling voor een koningsaanval, terwijl Olger met een minoriteitsaanval wat tegenspel probeerde te krijgen. Beide spelers deden dat wat aarzelend, waardoor beide plannen niet echt van de grond kwamen. Het resulteerde in een eindspel dat nooit echt de balans significant deed uitslaan, zelfs niet toen Olger een pion voor kwam. Remise was derhalve een voor de hand liggend resultaat.
Sten Goes vocht met wit tegen Thailo van Ree een theoretisch duel uit, dat door Sten werd gewonnen. Sten kreeg twee verbonden vrijpionnen die ongetwijfeld de partij zouden gaan beslissen als Sten alle dreigingen van Thailo zou weten af te weren. Dat lukte. Daarna was het een kwestie van met de pionnen naar de overkant marcheren.
Jacco Lind speelde met zwart tegen Arend van de Lagemaat, ook al zo’n recente versterking van DRL Jacco was vergeten dat hij met scherp stukoffer voldoende compensatie zou krijgen. Dat was wel cruciaal, want zoals het ging in de partij werd Jacco langzaam overspeeld. Zijn stukken hadden steeds minder velden tot hun beschikking en na enige tijd was flink materiaal verlies niet meer te vermijden.
De opening van Selman Ercan met wit tegen Nonso Ezeoke verliep niet helemaal naar wens. Er was in het middenspel zelfs een moment dat Nonso groot voordeel had kunnen krijgen. Daarvoor zou Nonso wel (tijdelijk) een stuk moeten offeren om de koning van Selman in het open veld te jagen. Erg makkelijk was dat niet te zien. Selman vocht zich weer langzaam in de partij en kon in het eindspel op zijn beurt een gewonnen stelling bemachtigen. Ook Selman liet die kans voorbij gaan. Zijn pluspion ging verloren en daarna was remise de voor de hand liggende uitslag.
Bij Marcel Schröer ging het bijna net zo in zijn partij met zwart tegen Jan Prins. Nadat Jan zijn paard creatief had opgespeeld, reageerde Marcel daar niet helemaal lekker op en had wit flink voordeel kunnen bereiken. Dat voordeel verpieterde weer snel en in het eindspel, waar verder niet veel aan de hand was, had Marcel één grote kans om extra pion te pakken. Marcel liet dat voorbij gaan. Beide spelers gingen nog tot het gaatje door, maar serieuze winstkansen waren er daarna nooit meer.
Rolinde den Heijer speelde met wit tegen Thom Zwamborn een vrij eenzijdige partij. Na een in theorie tijdelijk pionoffer wist Thom wist niet goed hoe hij zijn stukken neer moest zetten. De pion bleef stevig in handen van Rolinde. Er kwam later nog een pion bij, die even later werd ingeruild voor een extra kwaliteit. Dat was te veel van het goede en Thom verloor kansloos.
Anders ging het in de partij van Leen de Jong, die met zwart aantrad tegen Henk Dissel. Henk zette langzaam een koningsaanval in. Leen probeerde wel tegenspel te krijgen op de damevleugel, maar die kwam niet echt van de grond. Ook de aanval van Henk leek een beetje vast te lopen, maar juist op dat moment kwam Leen op het onzalige idee om de stelling in het centrum te openen, terwijl alle witte stukken daar klaar voor stonden. Met mooi aanvalsspel blies henk door de stelling heen en Leen kon opgeven.
De opening van Ed Oosterlaken, die met wit tegen Martijn Eefting speelde, was niet bepaald een succes geworden. Zijn stukken stonden verkrampt en Ed had ook nog eens een krachteloze isolani. Dan maar een stuk offeren, dacht Ed. Gezegd moet worden dat het niet bepaald correct was, maar Martijn had het er toch lastig mee. Zelfs met dames van het bord bleef Ed initiatief houden. Het stuk werd terug gewonnen en Ed ging met een pion extra het eindspel in. Dat wist Ed overtuigend te verzilveren en het punt werd binnen gehaald.
Daarmee haalt Woerden 1 een nipte 4,5-3,5 overwinning op De Rode Loper 1. Of het genoeg is voor het kampioenschap zal 23 mei blijken.
Vorig seizoen speelde Woerden 1 in de laatste ronde van de SOS competitie gelijk tegen DBC 1. Woerden was toen al kampioen en er stond dus niets meer op het spel, maar toch, DBC is dus een tegenstander om rekening mee te houden.
De start ging voortvarend.
Leen en Jocco
Dick Berkelaar liet zich door Marcel zich al in de opening de kaas van het bord eten, raakte in paniek, gaf in plaats van een pion een volle kwaliteit weg en kwam er daarna niet meer aan te pas. Ook Jacco had een snelle overwinning op zak. Sjoerd Hoeben deed na 20 minuten nadenken ook een kwaliteit in de aanbieding. Dat was aan Jacco wel besteed. Leen had Bart van Tooren helemaal in de touwen geduwd. Een “typische Leen-stelling, maar nu zat Leen eens aan de goede van het bord” (RdH). Even leek het erop dat Leen de controle ging kwijt raken maar met een lekker tussenzetje wist ook hij een kwaliteit te verorberen. Hij eindigde de partij met een mooie mat. Olger had met zwart de stelling al rap onder controle. Zijn pionnen kwamen gevaarlijk opzetten en daardoor stortte de stelling van Jan Schepers volledig ineen.
Selman en Sten
Met een 4-0 tussenstand zou je zeggen dat het een makkelijke avond zou worden, maar de andere vier borden gaven een ander beeld.
Ed had in een symmetrische stand een remise aanbond afgewimpeld. Dat valt natuurlijk te prijzen, maar het kan geen kwaad om daarna fatsoenlijke zetten te blijven doen. Daar was Ed echter niet meer toe in staat. Hij liet de paarden van Nolan Wijenberg binnen komen, verloor een pion en al rap was er niets meer van zijn stelling over. Selman speelde een variant die de argeloze voorbijganger wellicht de wenkbrauwen zou doen fronsen, maar achteraf bleek het allemaal “engine approved” nieuwlichterij te zijn, van beide zijden. Het evenwicht werd nooit significant verstoord en uiteindelijk haalde Selman tegen Jelle Smid het winnende halfje binnen. Sten speelde een prima partij waarin hij met zwart een paard stevig op d4 wist te krijgen. Sten’s hengst domineerde het bord en werd ondersteund door een pionnen-opmars die Har van Himbergen tegenstander de das om deed.
Ed
En dan was daar de partij van Rolinde….
Wie het verslag van de vorige KNSB competitie ronde heeft gelezen, weet dat het in haar partijen er nogal enerverend aan toe kan gaan. Dat was nu in overtreffende trap het geval. Nadat Rolinde een mooie aanval had opgezet, trapte ze in een truc die de stelling deed ontploffen. Met 5 tegen 35 minuten op de klok is dat niet een situatie waar je graag in wil belanden. Rolinde offerde een stuk en kon dat stuk even later weer terug winnen, waardoor er een minstens gelijk toreneindspel zou zijn ontstaan. De klok stond inmiddels op 30 tegen 1 minuut. Wat doe je dan? Noem het moedig, noem het roekeloos. Rolinde versmaadde het stuk en ging voor de aanval. Dat liep verkeerd af.
Rolinde en Olger
Ze had een verdediging over het hoofd gezien en won het stuk niet meer terug. Het werd daarna alsnog geofferd voor twee pionnen. Daardoor kwam Rolinde in een dubbel toren eindspel terecht met twee.pionnen minder. En luttele seconden op de klok. Nu hebben we Rolinde al eens vaker miraculeus zien ontsnappen. De klok van Thijs Dam ging van 30 naar 25, naar 20, naar 10. Die van Rolinde schommelde tussen de 2 seconden en 1 minuut. Nog steeds stond Rolinde hopeloos verloren. Toen er nog 5 minuten op de klok stonden liet haar tegenstander pardoes een pion slaan. Een tegenvaller voor hem, maar met de pion op g2 was de winst nog steeds in zicht. “Bruggetje bouwen en klaar!” somberde Jacco. Dat bruggetje zat blijkbaar niet in de gereedschapskist en toen hij met 3 minuten nog bijna mat ging ook, promoveerde Rolinde’s tegenstander zij pion in paniek tot een paard. Drie zetten later werd de vrede getekend.
En zo werd het 6-2 voor Woerden 1, dat nog volop meedoet in de spannende race om het kampioenschap.
Met een schaakteam kampioen worden doe je niet zomaar. Voor je het weet bungel je als team weer ergens in een hogere klasse onderaan de ranglijst halfjes te schrapen en te knokken voor handhaving. Een uitvoerig verslag dus, om deze epische prestatie maar eens even goed vast te leggen.
Het seizoen verliep lange tijd echt uitstekend. Of nu ja, seizoen, de vorige zes rondes… Om de een of andere dubieuze reden spelen teams in de vijfde klasse en lager maar zeven rondes. Ik begrijp dat niet zo goed en het is wel erg jammer, maar dat terzijde.
Woerden 2 won alles tot en met ronde 5 en soms ook nog eens met schrikbarend goede cijfers. Behalve ronde zes dus. Die betreffende ronde was winst waarschijnlijk al genoeg geweest voor het kampioenschap: we zouden daarna eigenlijk alleen nog maar op hoeven komen dagen. De winst in ronde zes kwam er alleen niet: we speelden 4-4 en hadden dus net zo goed kunnen verliezen, want we moesten nu de laatste ronde tegen de nummer twee, SHTV 2, winnen. Alle vijf de eerdere overwinningen in het seizoen waren opeens niet meer zoveel waard.
Fanatiek bleven we echter… Al op negen maart – net geen maand van te voren (!) – barstte de discussie in onze groepsapp los. Ingewikkelde theorieën over de opstelling spoten als paddenstoelen uit de grond. Sommige leden van het teams begonnen zelfs over apps die de beste opstelling konden voorspellen, terwijl anderen tactische opstellingen wegcijferden als ‘schieten in het donker’. Toen de discussies dusdanig uit de hand liepen dat mensen elkaar voor ‘conservatief’ begonnen uit te maken was het wel even goed en wachtten wij allen in spanning de door de externe wedstrijdleider gemaakte opstelling af…
In de week van de wedstrijd zelf kwamen wij er achter dat SHTV 2 nog veel meer had voorbereid dan wij al vreesden. Kosten noch moeite waren bespaard, want NS had ‘opeens’ spoorwerkzaamheden, waardoor dat weekend met de trein reizen naar Den Haag totaal riskant werd. We zouden daarom allemaal met de auto vanaf Woerden rijden. Helaas bleek SHTV 2 daar ook van op de hoogte, want Extinction Rebellion bleek ingehuurd om de snelweg af te zetten. Mensen, vergis je niet, het mag dan wel slechts 5de klasse KNSB zijn, de strijd is bikkelhard!
De dag des oordeel brak aan. Je verzint het niet, maar zowel de trein van Timo als die van mij bleek defect met deuren die niet meer open gingen. Toen we erachter kwamen dat het om dezelfde trein ging zochten we elkaar maar op en niet lang daarna werd de code door de machinist gekraakt. We pakten snel een andere trein en reden vanaf Woerden met topsnelheid via Leiden naar Den Haag. Een navigatie voorin voor de route, eentje achterin voor de flitsers. Woerden 2 zou op tijd komen: de eerste draak was verslagen.
Nu nog even minstens 4-4 spelen… Een blik op de opstellingen leerde mij dat allebei de teams een vergelijkbaar strijdplan hadden: Woerden had de grote kanonnen op bord 1 tot en met 4, SHTV 2 op bord 5 tot en met 8… Je zou kunnen denken dat een 4-4 dan voor de hand ligt, maar zo ging het helemaal niet!
Het begon namelijk vooral heel erg ellendig.
Bord 7 was niet best. Henk de Heer ‘offerde’ in een Caro-Kann binnen tien zetten al een pion maar de compensatie was volgens mij ver te zoeken. Henk zette alles op alles om een offer met eeuwig schaak of iets dergelijks werkend te krijgen, maar dat offer kwam er nooit. Er kwam daarentegen wel een open h-lijn en veel ellende voor zijn eigen koning. 1-0 achter. Laten we wel even optekenen dat Henk de hele middag ontzettend loyaal is blijven supporteren in de zaal. Ook toen zijn teamgenoten het echt niet meer aan konden zien (zie hieronder) Wat een teamspeler!
Door de combinatie van wederzijds uiterst tactische opstellingen werd Hans van Steijn per ongeluk voor de (Robin van) Leeuwen gegooid. Robin is op basis van rating hun sterkste speler en hij had ook nog wit. Het ging helaas al erg snel mis. Hans stond eerst al flink ‘creatief’, maar verloor daarna ook nog een kwaliteit. Hij kreeg een stelling waarvan je weet dat het – in het beste geval – een hele zware en vooral ook lange middag gaat worden. Die aanname wist Hans echter vakkundig te problematiseren door op zet 30 aanspraak te doen op extra tijd. Die extra tijd kreeg hij helaas niet, want dat is pas op zet veertig, dus hij was gewoon door de vlag gegaan. 2-0 voor SHTV 2.
Vlak daarna kwam Ed Oosterlaken langs mijn bord lopen. Ik had vlak daarvoor gezien dat zijn bestrijding van het konings Indisch aanvankelijk goed verliep. Ed had die variant getraind vertelde hij mij na afloop. Na een tijdje echter had zwart een tactische wending waar Ed niet direct een antwoord op gaf. En dat is meestal niet best. Toen hij dus vlak daarna langs liep was ik enigszins positief verrast dat het toch nog een halfje was geworden. En later bij de analyse had zijn tegenstander het er ook over dat hij misschien toch te snel voor een remise was gegaan. Desalniettemin ging het niet best: 2.5 – 0.5 achter… We waren nog lang niet bij de 4-4…
Gelukkig voelde ik kort daarna ogen in mijn rug prikken. Ik keek om en zag voor het eerste deze dag super invaller Sarah-Joy eens bij een ander bord kijken. Haar tegenstander Shinsaku Okita had vanaf het begin van de dag een gigantische tempo ingezet, maar dat ging gelukkig wel gigantisch ten koste van zijn stelling. Al heel snel won Sarah-Joy een pion en ruilde ook nog eens de sterke zwarte loper van wit. Sarah-Joy had dus alleen veel minder tijd, maar voor het overgebleven eindspel was het ruim voldoende. Vlak nadat Sarah-Joy bij mijn bord was komen kijken gaf haar tegenstander op. Sarah-Joy en ik kenden elkaar nog niet, maar we hadden wel even een blikuitwisseling die boekdelen sprak: wij gingen de comeback van Woerden 2 verzorgen!
2.5 1.5
Zelf stond ik inmiddels namelijk ook totaal gewonnen. Ik heb er nog geen engine op gezet, maar ik vrees dat mijn tegenstander Jesper Kool en ik allebei niet echt wisten wat we aan het doen waren. Het potje leek best op die van Robin van Leeuwen en Hans van Steijn, alleen waren de kleuren gelukkig omgedraaid. Jesper deed het helaas voor hem nog net iets minder dan ik en na een tijdje prutsen kreeg ik een ontzettend mooi paard op d5 dat niet meer aangevallen kon worden door een zwart stuk. Ga er dan maar eens aanstaan met zwart. Ik won een pion, toen nog een en toen nog een. Ik ben erg blij dat ik dit keer wel een punt mocht noteren, want mijn invalbeurt vorig jaar leidde tot een pijnlijke remise die terecht flink kritisch werd uitgelicht in het clubblad van SHTV.
2.5 2.5! We waren terug!
Toen ging het weer even heel snel heel erg fout. Timo Kroon had een mooie partij op gezet met wit tegen Olav van Leeuwen. Olav is naar ik vermoed de vader van Robin, terwijl wij vooraf uitgegaan van broers. Dat komt vast door dat boek van Astrid Lindgren. Anyway, Timo stond een pion voor en leek goed te gaan tot het noodslot toesloeg. Timo twijfelde tussen een luchtgaatje op h3 of g3 en besloot toen maar tot geen luchtgaatje. Wat volgde was een ontzettend smerige – en mooie – truc die onmiddellijk duidelijk maakte dat Timo niet zo’n beste beslissing had genomen. Ik zag Timo door de grond gaan en eigenlijk kun je wel zeggen dat ik hem achterna ging. Nog een nederlaag konden we nu echt niet meer gebruiken. Timon speelde nog door met een toren minder om het een en ander te verwerken vermoed ik, maar het kwaad was al geschied.
3.5 – 2.5 voor SHTV 2…
Nog twee borden bezig. Mark Pieterse tegen Ton Bodaan en Olivier Huizer tegen Meile Tamminga. Mark stond goed, maar ik telde het punt nog absoluut niet, want het was een rommel stelling en we weten allemaal hoe dat kan gaan. Oliviers tegenstander mocht het hele seizoen al dezelfde kleur (wit), dus het was niet gek dat Olivier – die vast ook super intensief had voorbereid 😉– ook wat beter stond. Mark zou dus moeten winnen, Olivier remise, dan waren we er.
Henk de Heer kwam naar mij toe op de gang – de zaal zelf kon ik inmiddels niet meer aan van de spanning – en hij zei: “Het wordt dus 4-4.” Een gigantische vertrouwen in onze manschappen…
Ton Bodaan tegen Mark Pieterse
Henk leek echter gelijk te krijgen want vlak daarna kwam Mark de gang op gehuppeld. Een flinke “yeah” met een of ander oergebaar maakte duidelijk dat hij gewonnen had.
Witspeler Ton Bodaan had het hier al erg moeilijk, maar na het spelen van het mooie maar zeer dubieuze 42. a7? was het gedaan.
Niet lang daarna volgde een kwispelende Olivier die even kwam checken bij de teamcaptain of hij remise mocht aanbieden. Dat mocht uiteraard, dus het leek in kannen en kruiken. Olivier had een pion meer, een lekkere stelling, dus de rest zou een formaliteit zijn.
Helaas. Meile Tamminga mag dan altijd wit krijgen, zijn teamgevoel is er zeker niet minder om. Het remiseaanbod werd direct geweigerd en twee van de langste uren uit mijn (ons?) leven brak(en) aan. De tijd kroop werkelijk voorbij en op het bord gebeurde eigenlijk niets. Olivier was uiterst profylactisch bezig toekomstige beren af te raden zich ooit op de weg te vertonen en Meile deed eigenlijk niet zo gek veel, want zijn stelling liet weinig toe. Olivier zou zich echt niet laten trucen, wat fijn was, maar het betekende ook dat de zwarte pionnen niet vooruit te branden waren. En iedere zet werd altijd gevolgd door eentje waar Olivier in een paardvork zou kunnen trappen en we dus volgend seizoen weer maar zeven potjes zouden hebben… En dan was er nog de aflopende tijd…
Onze held Olivier tegen teamspeler Meile Tamminga.
Hans en ik konden het niet meer aanzien en we hebben maar liefst zes blokjes door de Haagse wijk gelopen. Steeds als we langs het clubgebouw kwamen keek Hans even snel naar binnen maar de evaluatie was steevast: “Hij staat beter, maar hij moet gewoon gaan rennen met die pionnen!” Makkelijk kletsen natuurlijk; de beste stuurlui staat aan wal.
Nadat onze benen het niet meer trokken en menig Haagse buurtbewoner begon te fronsen wanneer we weer langsliepen, bleven Hans en ik toch maar bij het bord staan kijken. De hele zaal was inmiddels uiterst zenuwachtig: mensen vielen over de piano; er ging een telefoon af en om de twee tellen kwam er wel weer iemand naar mij toe die zei wat Olivier had moeten doen. Zelf heb ik de term ijsberen een compleet nieuwe dimensie gegeven. Die spanning…Verschrikkelijk.
Olivier zat er zelf echter lekker in. Hij was uiterst rustig en leek te genieten van de situatie. Niks geen spanning. Hij vermeed niet alleen keurig alle paard vorkjes; hij vermeed nog steeds eigenlijk alles, ook zijn eigen progressie. Toen de tijd uiteindelijk een rol begon te spelen en het publiek het echt niet meer trok vond Olivier het wel welletjes en besloot hij – in totaal contrast met zijn eerdere tijdgebruik – a tempo zijn toren te geven tegen dat vervelende vorkpaard. Een geniale beslissing, want het werd gelijk vele male eenvoudiger. Olivier haalde spoedig een dame, voorkwam tevens lang genoeg dat wit ook een dame haalde en zette uiteindelijk mat! Gigantisch! Woerden wint met 4.5-3.5 met Olivier als held van de dag.
En zo eindigde een geweldig (kort) seizoen voor Woerden twee. Volgend seizoen negen potjes! En de tegenstanders zijn gewaarschuwd, want laten we ten slotte nog wat bijzondere prestaties uitlichten:
Captain Ed Oosterlaken met voor Woerden 2 een schitterende 5 uit 6 en een tpr van 2181
Super sub Sarah-Joy Koorevaar met 5 uit 6 in de KNSB en een tpr van 2068
Olivier Huizer met 6 uit 7, stalen zenuwen en een tpr van 2062
Super sub Marcel van Oort met twee uit twee en een tpr van 2285.
Mark Pieterse met 6.5 uit 7 !! en een tpr van 2169
Jelle Wiering met 5 uit 6 en een tpr van 2130.
Het was een geweldig seizoen dat smaakt naar meer.
Een paar jaar geleden geleden kwam er een oudere heer de schaakclub binnen lopen. Een professor in de wiskunde, zo bleek al snel. De laatste decennia hadden er veel belangrijkere zaken in zijn leven gespeeld, dus hij had al geruime tijd niet meer achter het bord gezeten. Vele jaren geleden had hij bij SMB gespeeld, op een heel aardig niveau, zo hoorden wij tussen de regels door, maar nu was het allemaal een beetje roestig geworden.
Dat moest natuurlijk getest worden. In een paar snelschaakpartijen. De routine was inderdaad weggezakt, maar het inzicht was er nog steeds. Wat opviel was dat Chris in slechte stellingen onverstoorbaar een taaiheid aan de dag legde die het heel lastig maakte hem te verslaan.
Binnen de kortste keren hielp Chris ons menig keer uit de brand door invalbeurten in de eerste twee teams van Woerden. Daarna werd hij ingelijfd in Woerden 2. Hij bleek een rots in de branding in een seizoen waarin het team voortdurend tegen een overmacht moest strijden.
Zo taai en onverstoorbaar als in het schaken hebben we hem ook daarbuiten leren kennen. Toen het al geruime tijd niet zo goed ging met Chris liet hij daar weinig van merken en was opgeruimd als altijd. Tussen de chemo’s door kwam Chris gewoon schaken.
Chris op de foto met een van zijn oude tegenstanders, een oude winnaar van het Hoogovens schaaktoernooi.
Voor het laatst zagen we Chris op de club in de zomer van 2024. Een hele partij achter het bord zitten was hem te zwaar geworden, maar een ontspannen zomertoernooi met wat korte partijtjes ging nog wel. Later vonden er nog een paar schaakavondjes bij Chris thuis plaats. Met veel humor vertelde Chris ons prachtige verhalen en wist dat allemaal beeldend te maken met allerlei zaken die hij had bewaard. Pia liep met het idee rond om een leven in tekeningen te maken. Er moest een folder met een voorbeeld gemaakt worden. Chris zag daar de humor wel van in. Gewillig poseerde hij in zijn toga en Mexicaanse carnavals-outfit.
De laatste maanden werkten Pia en Chris zich door een aantal tactiek cursussen heen. Chris was meestal het snelst met zijn oplossingen. Van de opgave van twee weken geleden kwam er geen oplossing meer terug. Op dinsdag 1 april 2025 is Chris overleden.
Het was wederom erop of eronder voor Woerden 1. Alles wat niet de winst was betekende eigenlijk wel gegarandeerde degradatie. Een gevoel wat we kenden van de vorige wedstrijd tegen Eindhoven, vraag was of we het deze keer wederom weten te flikken.
Allereerst mijn eigen partij op bord 8, Thomas van Nispenrode tegen Olger van Donk. Ik speelde hier een openingsvariant die na een zetverwisseling van mijn tegenstander eigenlijk vrij snel de boel neutraliseerde. Beetje te goed, elk vorm van spel was er ook wel uit. Resultaat: Remise, Thomas kreeg te horen dat hij bardienst mocht draaien en ik ging maar eens het verslag schrijven.
Dat je met zwart dit noodlot niet hoeft te ondergaan bewees Jacco. Hij speelde tegen Mathieu Roskam. Toen ik na mijn analyse langs dat bord liep constateerde ik dat wit twee pionnen mistte. Waaronder de G pion die je normaal toch liever voor de koning hebt staan. Na tot twee keer toe gecontroleerd te hebben dat Jacco niet iets geofferd had om dit te bereiken constateerde ik maar gewoon dat Jacco heel goed stond. Niet veel later won hij ook. Toen ik hem vroeg hoe hij nou zijn eerste winst in de tweede klasse KNSB had bereikt merkte hij droogjes op dat hij zelf ook nog niet helemaal door had hoe hij dit nu geflikt had.
Tegelijkertijd was Sten op bord 3 druk bezig tegen Bob Beeke. Sten kreeg de kans om de stelling open te breken voordat Bob echt lekker had kunnen ontwikkelen. Een serie nare keuzes voor Bob later stonden echt al zijn stukken onhandig. Dat kwam dus ook niet meer goed, en na 18 zetten/mokerslagen konden de stukken weer in het doosje met de winst voor Sten.
Ondertussen was op bord 7 Bas druk bezig om een koningsaanval op te bouwen tegen Nick Zhao. Sten merkte alvast het risico op dat Bas zich potentieel zou gaan blind rekenen op een offer om vervolgens in tijdnood ten onder te gaan. En kwam in de volgende stelling met nog 5 minuten tegen 30.
Het goede nieuws voor Bas en de rest van Woerden is dat in deze stelling elk mogelijk paard offer een goede zet is.
Bijvoorbeeld: Pxg6+, Pxg6 TXf7,Dg8, Txb7
Bas speelde Phf5, wat na direct Dg8 afwikkelt tot een gewonnen eindspel voor Wit. (Txe6, xe6, Pxd6 wikkelt af naar een eindspel waarin zwart krampachtig staat met een pion minder en een met zwakke pionnen.
Echter als je dit paard op f5 pakt wat in de partij ook gebeurde ga je geforceerd mat. (xf5, Pxf5, Dg8, Txe6, xe6, Df6+.
En er zijn nog wel wat meer interessante varianten die we in de analyse de revue hebben laten passeren.
Terwijl we dit aan het doen waren hield Jacco ons ondertussen op de hoogte van de partij van Selman.
“Selman staat een kwaliteit voor”
En 5 minuten later:
“Selman wint een toren!”
Kort daarop:
“Selman heeft verloren.”
“Ik heb de stelling een beetje verkeerd ingeschat”
Selman zijn partij tegen Sebas Beumer begon op zich lekker en bouwde zich op met veel spanning in het centrum. De ontlading daarvan zorgde voor een stelling met redelijk veel gaten aan beide kanten. In de wirwar van tussenschaak en varianten die net nog iets dekten of net nog iets aanvielen ging Selman uiteindelijk ten onder.
Sofia was ondertussen een evenwichtige partij aan het schaken tegen Ruud Janssen. Sofia haalde haar innerlijke Pipi Langkous naar boven. “Ik heb deze openingsvariant nog nooit gespeeld maar dat betekent vast dat ik het kan tegen een grootmeester”. Dat leverde ook een leuke gebalanceerde partij op.
Op zet 39 was het nog een interessante stelling met dame en toren tegen dame met paard en loper. Probleem was alleen dat de stelling een beetje te interessant was, inmiddels was de vlag van Ruud gevallen. Dit betekent dat Sofia momenteel een 100% score heeft tegen grootmeesters in klassiek schaken.
Op bord 5 namen Marcel Schroër en Tom van’t Hoff het tegen elkaar op. Tom onderging hier de “Full Marcel experience” zoals we deze allemaal wel een hebben meegemaakt.
Stap 1: Sta een beetje krampachtig en naar vanuit de opening.
Stap 2: Forceer wat zetten om de boel open te breken om een wat fijnere stelling te krijgen. Verlies/ offer in dat proces een pion.
Stap 3: Probeer een eindspel te houden waarin Marcel het wederom voor elkaar krijgt om je weer het gevoel van stap 1 te laten ervaren.
Stap 4: Herhaal stap 2 en kom nu in een definitief verloren eindspel.
Stap 5: Wordt er rustig afgetikt.
Schrale troost voor Tom, je komt in een vrij groot lijstje van mensen die zo van Marcel hebben verloren.
Als laatste partij was Rolinde nog bezig. Eerder in de partij had haar tegenstander Jeroen van Onzen een goed offer gevonden waardoor Rolinde in een gruwelijke stelling terecht kwam. Echter heb je natuurlijk pas gewonnen wanneer je ook daadwerkelijk gewonnen hebt. Door toch nog irritante zetten te verzinnen wist ze haar toren uiteindelijk actief te verbinden. Opeens keek Jeroen aan tegen geforceerd eeuwig schaak. Wel een eindspelstudie waardig einde:
In bovenstaande stelling ging Jeroen mis door hier Kxh3 te spelen. Rolinde volgt hier met Th1+, Kg2 en Tcc1. Opeens een matdreiging wat vrij geforceerd leidt tot de volgende stelling:
Na nog wat schaakjes om niet de dame te verliezen eindigt f4 uiteindelijk in eeuwig schaak door de Toren op h1. Nou is dit sowieso wel een mooi eeuwig schaak patroon maar nog niet eindspelstudie waardig. Wat blijkt, Na Th1+ in de vorige stelling behoudt Kg3 i.p.v. Kg2 voor wit het voordeel. Dat blijkt dus iets substantieels anders te doen dan Kg2. Op het eerste oogopslag lijkt dit in precies hetzelfde eeuwig schaak net te rennen als Kg2 en ik ben voor degene die zelf de oplossing wil vinden nog even tijd aan het rekken.
De truc zit hem erin dat na Tcc1 wit Db7+! speelt. Kf6, f4 Thg1+, Kh2 en hier is dus de dame op b7 belangrijk die dekt hier het veld op h1, en houdt zo het eeuwig schaak eruit. Voor de oplettende lezer. Na Kg2 kan wit ook Db7+ spelen met hetzelfde idee om h1 te blijven dekken. Echter kan zwart dan op f4, g4! Spelen, met wederom eeuwig schaak tot gevolg.
Dit soort dingen maakt schaken toch een mooi spelletje.
A fijn. Uiteindelijke eindoverwinning van 6-2 zorgt ervoor dat we uiteindelijk nog om iets spelen in de allerlaatste ronde en niet al gedegradeerd zijn. Door de andere resultaten van netstand zullen we ook in de laatste ronde erop of erover moeten.
