Auteur: Marcel Schröer

De tweede ronde van de Woerdense Corona Cup kende twee winnaars. In deel 1was het tot op het laatst buitengewoon spannend. Jan Werle was net niet in staat de partij tegen ondergetekende binnen de tijd van het toernooi van 45 minuten te winnen. Iozefina Paulet, die lekker op dreef was, profiteerde daarvan een sleepte de eerst plaats in de wacht.

Ook het tweede deel was spannend. Jan Werle, Sten Goes en Martijn l’Ami gaven alledrie slechts een halfje weg. Jan deed dat pas het laatst en werd door de lichess puntentelling daarmee eerste.

De online schaakwereld bruist! Zondagavond 22 maart werd door de Groninger Combinatie Team Battle georganiseerd. Tien clubs waren daarvoor uitgenodigd en Woerden was er daar één van.

Van 7 tot 11, vier uur lang dus werden er 5 minuten partijen gespeeld. Aan het einde werden de totaalscores van de beste 5 spelers van de club bij elkaar opgeteld om de stand te bepalen. Het was dus zaak zoveel mogelijk partijen te winnen. Verliespartijen telden niet. Een gebrek aan talent kon dus met een surplus aan inzet gecompenseerd worden.

En inzet bij de Woerdense spelers was er! We zijn daarmee knap 2e geworden.

Lees het verslag over de Team Battle van de Groninger Combinatie hier

In deze barre tijden moet je als schaakvereniging een beetje inventief zijn. Gelukkig is schaken geen contact sport en uitstekend geschikt om van huis uit te spelen.

Als alternatief voor de clubavond organiseert schaakclub Woerden iedere dinsdag een snelschaaktoernooi. Hiervoor heeft de club gekozen voor de gratis, open en steeds populairder wordende site lichess. Daar kan je een toernooi organiseren waarin iedereen binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk punten moet weten te vergaren. De indeling geschied door de ondoorgrondelijke algoritmen van lichess.

De eerste avond werd direct een groot succes. Met maar liefst 22 deelnemers hadden we een clubavond waar menig vereniging jaloers op zou zijn. Vrijwel alle toppers van de vereniging waren aanwezig. Niet de minste was GM Jan Werle. Hij liet duidelijk zien wie er de baas was en won beide ronden met overmacht.

Een geweldige tweede plaats werd behaald door aanstormend talent Rolinde den Heijer. Een fraaie derde plaats werd behaald door Jelle Wiering

Ook de tweede ronde werd een eclatante overwinning voor onze GM Jan Werle. Wonderlijk genoeg werden eveneens de plaatsen 2 en 3 door dezelfde schakers bezet.

“Hallo teamgenoten! De derde bekerwedstrijd spelen wij uit tegen het sterke Woerden.”

Zo ving de uitnodiging van Arie Post aan de teamleden van Lekstroom aan. Uw verslaggever wist hierop de hand te leggen. Woerden was inderdaad favoriet in de kwartfinale van de SGS beker. Op alle borden waren we op papier een stuk sterker. 

De avond begon goed. Al snel liet mijn tegenstander Ben Schuddeboom zich verleiden tot een ogenschijnlijk krachtige zet, maar die direct een vol stuk verloor. Enkele zetten later had hij berust in de zinloosheid van het vervolgen van de partij en gaf op.

Jelle Wiering zeilde tegen Aart Baas scherp aan de wind, op een gegeven ogenblik wellicht iets te scherp. Gelukkig kon Jelle zich het vege lijf redden en kwam er een dame met ongelijke lopers eindspel op het bord. Gezien de stand op de borden vonden beiden het niet opportuun om de partij al remise te geven. Plichtmatig bleven ze zetten doen, met een schuin oog kijkend naar de overige borden.

Sten Goes leek direct vanuit de opening groot voordeel te behalen, maar door een onnauwkeurige dame-zet gaf hij Charlotte Moons genoeg tegenspel om er nog een aardige partij van te maken. Langzaam verhoogde Sten de druk op de zwarte koning, die uiteindelijk onder de mat-dreigingen bezweek.

Mede gezien de stand op het eerste bord achtte Aart Baas de tijd rijp om de handdoek in de ring te gooien en bood remise aan.

Selman Ercan, nog herstellende van het zware Noteboom toernooi, kreeg voor de derde maal in drie dagen dezelfde opening op het bord. Deze keer werd het hem door Shariar Kazerooni niet moeilijk gemaakt. Binnen de kortste keren wist Selman een pion te winnen. Hij moest nog wel een tijd een kleine ontwikkelingsachterstand weten in te halen en toen dat was gerealiseerd nam Selman het initiatief over en won.

Zo won Woerden overtuigend met 3,5-05 van Lekstroom. Op naar de halve finale! 

Wat in Almere allereerst opvalt, is het mooie denksportcentrum dat daar door de gemeente is neergezet en waar onder andere de bloeiende schaakvereniging gebruik van maakt. Zo kan het dus ook. Vergelijken we dit met het dienstencentrum in Woerden waar twee jaar geleden alle verenigingen uit werden gejaagd, dan steek Woerden hier toch schril tegen af. Na twee jaar staat het pand nog steeds te verpieteren en de verenigingen zwerven als nomaden door de stad.

Vrijwel alle Woerdense spelers kwamen net terug uit een trainingskamp in Wijk aan Zee en dat was te merken. 

Bij Selman liep de partij het vlotst. Zijn jeugdige tegenstander, die bij aanvang zijn ambitie bekend maakte aan het einde van het jaar de 2200 te halen, had de pech tegen iemand te spelen die dat waarschijnlijk ook daadwerkelijk gaat doen. Hij werd overklast in de kennis van opening-subtiliteiten en kort daarna gaf hij een vol stuk weg. Er volgde nog een lange “opgeven kan altijd nog” fase, zodat Selman nog een fijne middag werd gegund.

Ondertussen keek ik vol bewondering naar mijn linker buurman Jelle, die na enkele verkrampte openingszetten zijn stukken  bewonderenswaardig vaardig wist te hergroeperen. Jelle wist al zijn problemen op te lossen, maar uit de stelling was niet meer dan remise te halen.

Zelf had ik een heerlijke stelling bereikt, waarvan mijn tegenstander achteraf zei dat hij hem uit walging had willen opgeven. Nadat ik enkele opgelegde kansen had gemist, was alle voordeel als sneeuw voor de zon verdwenen. Het werd het nog een vlijmscherp toreneindspel waarin ik het meest doortastend bleek.

Ed moest met zwart een bunker bouwer bestrijden. Dat werd lange tijd duwen en trekken. Na een aantal kopjes koffie werd het toch wat scherper en wist Ed een eindspel met een pion meer te bereiken. Daar demonstreerde zijn tegenstander prima techniek, waardoor de partij in remise eindigde.

Klaas was in Wijk aan Zee de man in vorm. Hij had na de opening een enorme ontwikkelingsvoorsprong, maar wist toch niet goed hoe hij daarmee verder moest spelen. Hoe het uiteindelijk tot remise is gekomen is uw verslaggever ontgaan.

Hans had een echte Hans-stelling op het bord. Zo’n stelling waarbij je niet naar de objectieve evaluatie hoeft te kijken om te weten dat Hans dat gaat winnen. Zijn paarden huppelden door de witte stelling en het pleit was snel beslecht.

Henk had na een voorzichtige openingsfase een heerlijke aanvalsstelling op het bord gekregen. Elke keer als ik langs het bord liep vroeg ik me af: “Is er al een beslissende klap?” Die klap liet lang op zich wachten, maar uiteindelijk wist Henk het gaatje te vinden en won de partij.

Marcel van Oort moest eerst even een premature aanval op zijn koning afslaan. Dat ging nog bijna fout, maar daarna had hij een stelling waar je als betonschaker van droomt. Langzaam verhoogde hij de druk op een pion, die wel moest vallen. Als er één pion in de doos zitten vallen er meer. De één na de ander werd mee gegrabbeld en het laatste punt kon opgetekend worden 

Daarmee haalde Woerden 1 een eclatante 6,5-1,5 overwinning op Almere 2

Superlatieven kwamen tekort om de resultaten van de Woerdense spelers in Wijk aan Zee te bewieroken. Met uitzondering van Jelle, die na een vliegende start wat onfortuinlijk was in de laatste helft, had iedereen een score boven verwachting neergezet. We namen dus vol vertrouwen achter plaats tegen de spelers van Doorn-Driebergen. In de SOS competitie hadden we ze met ons achttal overtuigend verslagen, maar daarna had Doorn-Driebergen Paul Kers opzij gezet. Die jongens kunnen dus wel een potje schaken. We waren gewaarschuwd.

Na een paar uur waren er vier spannende partijen op het bord gekomen en was er nog geen peil op te trekken wat de uitkomst zou worden. Het ging fout bij Jelle en mij. Bij Jelle was plotseling een pion en een fraaie stelling in rook opgegaan. Zelf had ik geen enkel actief plan kunnen bedenken en dreigde mijn koningsvleugel ernstig te worden overlopen. “Een mooi moment om remise aan te bieden,” dacht Erik Corneth. Selman vertrouwde zijn stelling niet helemaal. De situatie was niet bepaald rooskleurig, maar je kan geen handen met ijzer breken en de remise werd geaccepteerd.

In mijn partij tegen Eric Bies ging het ondertussen van kwaad tot erger. Wit dreigde over de e-lijn binnen te komen denderen. Mijn enige hoop was de beperkte tijd van Eric en zijn rammelende maag, die een honger klop in het vooruitzicht stelde. Ik nam er nog een stroopwafel op, zodat mij dat in ieder geval niet zou overkomen. Wellicht was het een overdosis respect voor een Tata veteraan. Wat de oorzaak ook was, Eric bood in een geweldige stelling, maar met heel weinig tijd op de klok remise aan. Het werd in dankbaarheid aanvaard.

Het werd spannend. Jelle had zich enigszins herpakt en durfde zelfs remise aan te bieden. Gert Legemaat keek links naar zijn medespeler. Die schudde het hoofd. “Doe maar niet.”, sprak Gert. Deze beslissing zou het verloop van de match bepalen. Terwijl Selman en ik met onze sympathieke tegenstanders aan het socializen waren, vond er een wonder plaats op het bord van Jelle. Jelle plaatste, om in zijn eigen woorden te spreken, “de smerigste zwendel ooit” en won pardoes de partij.

Alle druk kwam nu op de schouders van Sten terecht. Nu kunnen die schouders wel wat hebben, maar hij had tegen Johan de Groot een complexe stelling op het bord en de tijd begon voor beide spelers te dringen. Toen Sten een mogelijkheid zag om met eeuwig schaak de remise af te dwingen en de winst zeker te stellen, aarzelde hij geen moment.

Zo won Woerden met veel fortuin van Doorn-Driebergen. Op naar de derde ronde!

We kunnen het gerust het godswonder van Het Baken noemen dat Woerden niet met 6-2 heeft gewonnen. Zowel Klaas Ouwens, Mark Pieterse als Henk de Heer hadden stellingen die een eigen paragraaf in het standaardwerk “Ik heb nog nooit zo gewonnen gestaan” verdienden. 

Of moeten wij toch de oorzaak elders zoeken? 

Zo gewonnen waren die stellingen nu ook weer niet, anders hadden onze tegenstanders ons niet zoveel problemen kunnen voorleggen dat wij eronder bezweken.  Cor van Wijgerden vroeg in dergelijke situaties altijd: “Win je deze stelling ook van Kasparov?” Dat is pas echt een gewonnen stelling. In de fase dat de spanning op het bord opliep, lieten wij ons gewoon de kaas van het brood eten. De spelers van Amersfoort waren keigoed in het overnemen van het initiatief. 

Jelle heeft na de openingsfase ons nooit de illusie gegeven dat hij veel in de melk te brokkelen had en moest als eerste de koning omleggen.

Ed Oosterlaken en ik hielden ons met zwart met hangen en wurgen staande.

Was het dan alleen maar kommer en kwel? 

Nee, er waren twee spelers die zich ver boven de andere verhieven. Hoe vaak hebben wij in onze verslagen de openingsbenadering van Bas Jansen al niet geroemd. Niet geremd door al te veel theoretische kennis speelt hij fris en fruitig gezonde zetten in scherpe theoretische varianten. “Als je maar gezonde zetten blijft doen kun je toch nooit slecht staan,” is zijn devies. Ook deze keer werd het tegendeel niet bewezen. Bas won een mooie partij.

Selman speelde een onberispelijke partij. Hij toonde haarfijn aan dat f5 niet gespeeld dient te worden in een stelling waarvan het centrum nog niet op slot was gegaan. Hij opende de stelling en zijn tegenstandster moest in arren moede lang rokeren. Daar plaatste Selman een venijnige aanval en maakte het met een fraaie slotcombinatie af. 

Al met al een terechte 3-5 nederlaag tegen het op papier gelijkwaardige Amersfoort. Volgende keer beter.