Auteur: Marcel Van Oort

Het zit er weer op. We konden ons de afgelopen weken volledig concentreren op het schaken en het EK links laten liggen. Maar, net als met grote voetbaltoernooien geldt ook hier vaak een vergelijkbare regel: het OKW is een schaaktoernooi over zeven ronden en aan het eind wint Marcel Schröer. Hij deed dat weer ongeslagen, zeven partijen, zeven keer winst nadat hij eerder ook al souverein de titel clubkampioen binnen wist te halen dit seizoen. Er zijn gedurende het toernooi best kansen geweest voor zijn tegenstanders, maar uiteindelijk bleef hij cool genoeg om door te spelen en zijn tegenstanders zoveel moeilijke keuzes voor te leggen dat ze uiteindelijk bezweken. Met deze 7 extra overwinningen staat de teller van Marcel inmiddels op 20 keer winst achter elkaar. De laatste die een half punt kon afsnoepen was de nu niet aanwezige Jelle Wiering.

De tweede plaats is een heel ander verhaal. Door de remise aan bord twee in de laatste ronde tussen de twee sterkste spelers uit Oudewater werd het mogelijk om met wel vijf man de tweede plaats te delen, te weten: Bas Jansen, Arno Luinenburg, Ron Flohr, Marcel van Oort en Ed Oosterlaken. De volgorde is opgesteld aan de hand van weerstandspunten, wat leidt tot de officiële eindstand, het prijzengeld werd gedeeld tussen de vijf.

De eerste ratingprijs ging naar David Bakker, die zelfs een TPR van boven de 1800 behaalde. De andere ratingprijs werd binnengehaald door Mark Pieterse die ook dik 200 punten boven zijn stand speelde. Zo zie je maar weer waar een beetje inzet en studie je kan brengen. Een nieuwe 1e teamlid begint zich af te tekenen. Andere opvallende resultaten waren er voor Arjo Andringa en Jacco Lind (beide 150 punten boven de eigen rating), Jur van Weerden (meer dan 300! punten boven zijn rating) en nog diverse mensen die ver onder hun rating presteerden, wat we met de mantel der liefde zullen bedekken.

Ronde 4 bracht aan de top geen directe verassingen… wilde ik zeggen. Marcel Schröer deed wat we van iemand met zijn rating mogen verwachten en aan bord twee werd ondanks een spannendere strijd ook door de ‘sterkste op papier’ gewonnen. Maar aan bord 3 wist de inmiddels 96(!)-jarige Dirk Hagoort te winnen van Ron Flohr. Dick komt hiermee op 3,5 punt na 4 ronden, wat alleen Bas Jansen en Jim Reed ook kunnen zeggen, zij het dat zij allebei een ronde niet gespeeld hebben.

Vervolgens moeten we naar bord 8 om de volgende heldendaad te benoemen. Frans Janssen beleefde een zeer goede avond, waar hij vorige week ook al verassend wist te winnen van de secuur spelende Jan Pool. Deze avond  leek Frans continu de overhand te hebben. Hij zette aan het eind volle druk op de koningsstelling van Jean de Goeij (de man die vorig jaar tijdens het OKW nog zo in vorm was en sindsdien zijn beste rating ooit zelfs nog met kleine stapjes wist uit te breiden). Jean probeerde uit alle macht onder de druk uit te komen en tegenspel te creëren, maar dit leidde hem slechts tot de uiteindelijke doodsteek met de vlag. (“De deugd houdt het midden tussen twee kwaden”)

Verdere vermeldenswaardigheden waren o.a. het niet dronken worden van Martin Baas, ook al kon hij na 30 minuten al aan het bier. Mooie resultaten waren er ook voor Edgar Reibel en David Bakker. De ronde prijs deze ronde ging naar de tiende winst van de avond. Je zult net zien dat er drie kwartier tijd zit tussen de 9e en de 10e winst, dus de wedstrijdleider heeft lang met zijn ziel en de New in Chess rondgelopen, maar uiteindelijk kon hij deze meegeven aan Arno Luinenburg. De vorige ronde was er ook al een rondeprijs met een “10” erin. Beide spelers aan bord 10 ontvingen een consumptiebon. Ook e spelers die als 10e klaar waren maakten kans op deze bonnen, 2 voor de winnaar of in geval van remise voor ieder één. De bonnen werden verdeeld tussen Bas Verberne en de toen ook sterk spelende Dick Hagoort. De “10” waar het hier om draait is natuurlijk een verwijzing naar de 10e editie van het OKW dat we dit jaar houden.

Tijdens ronde 2 was het een stuk drukker dan bij ronde 1. Een laatste externe wedstrijd werd nog afgewerkt, een vakantie afgerond of een uitnodigings-e-mail alsnog verwerkt. Hoe dan ook, als je de eerste ronde een remise had gespeeld, dan had je deze ronde een grote kans om een sterke tegenstander te treffen.

Wat kleine wetenswaardigheden:

Mark Pieterse trof ook een sterke tegenstander, maar ook die kunnen blunders maken. Volgens mij was het binnen een dik half uur wel gedaan, waardoor ik Mark veel met een flesje bier in de hand heb gezien deze avond.

Wist vorige week onze ene junior te winnen, deze week was het de beurt aan de andere. Jur van Weerden wist Martijn l’Ami te verschalken, terwijl die laatste toch net tweede is geworden in onze interne competitie dit jaar. Een mooie prestatie!

Wedstrijdleider Wim Veelenturf beloofde een mooie fles Chianti aan de persoon die het dichtst bij een vooraf bepaalde tijd zijn partij winnend afsloot. Het is maar goed dat alle eindtijden van partijen waren geregistreerd, want toen Wim de envelop met de tijd openmaakte bleek dat de eindtijd in zijn hoofd een uur afweek van de genoteerde eindtijd in de envelop. Ed Oosterlaken nam de fles wijn mee naar huis.