Auteur: Marjolein Theunissen

Op zaterdag 22 november speelde Woerden 3 tegen Moira-Domtoren 5. Weer moesten we een beroep doen op invallers: Willem Vink speelde opnieuw voor Ad Goes en Frans Janssen kon op het laatste moment invallen voor Tim Groot Bruinderink die geveld was door ziekte. 

Willem was als eerste klaar. Tot de zestiende zet ging het spel gelijk op maar toen vergat zijn tegenstander een randpion te dekken. Vervolgens probeerde hij een kwaliteitsoffer te voorkomen, waarmee hij een matcombinatie weggaf.
Marjolein ging vlot van start en kon al snel een stuk winnen. Alleen meende ze nog een heel fijn subtiel zetje te moeten spelen waarna haar stelling nóg mooier zou zijn. Helaas, het was een blunder: ze won géén stuk en ze wikkelde noodgedwongen, met een kwaliteit minder, direct af naar remise.

De tegenstander van Frans dacht héél lang na, zelfs toen hij al heel wat materiaal voorstond. Maar hij hield het hoofd koel en liet zich niet verleiden om materiaal terug te geven. Frans kon niet anders dan opgeven.
Bij Jean met wit kwam een Engelse opening op het bord en hij had de hele partij een klein plusje. Na 31 zetten konden beiden niet zonder grote risico’s op winst spelen, wat dan ook niet gebeurde en de vrede werd getekend.

Leen had gezien dat zijn tegenstander van iemand met een rating van 2075 had gewonnen. ‘Blijkbaar nog jeugdig’ was zijn gedachte, opletten dus. In werkelijkheid werd hij geconfronteerd met een heer, net als hij, ‘op leeftijd’. Qua spel ging de opening voortvarend. Na eerst een pionoffer – onterecht – te hebben afgeslagen, won hij alsnog een pion met veel positievoordeel.  Een kleine combinatie zorgde rond de 20e zet voor stukwinst, waarna zijn tegenstander zich toch nog jeugdig ging gedragen. In een kansloze positie speelde hij door tot mat op de 49e zet.

Annie kon in een bekende opening een lastige penning oplossen, waarna ze iets beter stond. Als compensatie voor haar geblokkeerde pion in het centrum waren de pionnen op de damevleugel van haar tegenstander zo zwak dat er minimaal een verloren zou moeten gaan. Helaas mistte ze de beste voortzetting en speelde ze net niet actief genoeg. Hierdoor kon de vijandelijke koning zijn achterstandspositie dusdanig inlopen, dat verder op winst spelen te riskant zou worden. Het werd dus remise. 

Jory durfde het met wit voor het eerst aan om in een externe partij zijn nieuwe openingsrepertoire met wit te spelen. Als snel was hij op vertrouwd terrein: zijn tegenstander speelde namelijk wat hij zelf altijd speelt met zwart. Logischerwijs koos hij het variantje dat hij altijd het meest vervelend vindt om tegen zich te krijgen. Dit pakte goed uit. Hij kreeg een erg groot ruimtevoordeel en op een gegeven moment stonden bijna alle stukken van zijn tegenstander vast. Hij won een kwaliteit maar Jory zou Jory niet zijn als hij niet enorm veel tijd had verbruikt. Hij zat al sinds zet 25 in tijdnood, dus toen hij zijn 40^e zet had gespeeld, kon hij opgelucht ademhalen. Maar tot ieders verbazing blééf zijn tegenstander maar na denken over zij́n 40 zet. En toen viel de vlag.  
Jory had graag de partij verder willen spelen om te zien hoe het uitpakte, maar klagen doet hij natuurlijk niet met dit zeer welkome cadeautje. 

Zo stonden we met 4,5-2,5 voor, de buit was binnen en het team maakte zich op om naar Marjolein gaan die goulash en tiramisu had gemaakt. Alleen Sjaak was nog bezig.

Hij had de opening net iets te passief gespeeld. Dat resulteerde in allerlei complicaties, waardoor het ontwikkelen van zijn stukken op de damevleugel erg lang duurde en hij wat gedrongen kwam te staan. Ver in het middenspel – toen hij eindelijk zijn damevleugel had ontwikkeld – wist hij, mede door een stevige fout van zijn tegenstander, toch een stuk te winnen tegen een pion. Uiteindelijk werden zijn stukken tot enige passiviteit gedwongen door de witte gecentraliseerde koning. Hij overschatte echter de tegenkansen van zijn tegenstander, en berustte (ten onrechte bleek in latere analyse) in remise.

De tweede ronde van de KNSB-competitie speelde Woerden 3 tegen Kasteel Lekstroom 2. De wedstrijdleider waarschuwde dat het wat lawaaierig zou kunnen zijn, de eerste tijd. Dat klopte: de Mobiele Fietsenmaker Aan Huis die in de speelzaal zijn werk deed, repareerde op rumoerige wijze het ene rijwiel na het andere. 

Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan het eerste bord. De opening verliep langs klassieke lijnen, met rustig spel van beide kanten. Zijn tegenstander gaf later aan deze opening niet goed te kennen, maar vond toch de juiste zetten. Erg spectaculair werd het niet, de stelling bleef in evenwicht. Na een remiseaanbod van zijn tegenstander zag hij geen goed vervolg en accepteerde hij de puntendeling.
Jean de Goey, met zwart op bord twee, speelde een Pirc-achtige partij, waarin wit volgens de computer een fractie beter stond. Wit kwam tijdelijk een pion voor, maar Jean kon die terugwinnen. De stelling bleef gelijk en na 28 zetten werd de vrede getekend. 
Na een trage opening werd Leen de Jong rond de tiende zet wat weggedrukt. In plaats van iets voordeel te behalen, gaf zijn opponent echter pardoes een pion weg. Maar de luxe van dit geschenk had een verlammende werking en na een paar mindere zetten gaf de computer een nagenoeg gelijke stand aan. Pas in tijdnood kwam er een tweede pion bij waarna de tegenstander, in plaats van nog wat te spartelen, zich mat liet zetten.

Jory Koot gebruikt altijd ontzettend veel tijd. Zijn tegenstander daarentegen was zijn tegenpool: hij deed al zijn zetten à tempo en Jory kreeg gewoon niet de tijd om na te denken als hij niet aan zet was. Toen Jory nog tien minuten en zijn tegenstander bijna anderhalf uur op de klok had, werd hij toch wel wat nerveus.  Maar na een aantal verzwakkende pionzetten van wit, vond hij het goede plan. Hij verdubbelde zijn torens op een open lijn en viel de stelling binnen, waarna hij precies op tijd won.
Na een gelijke opening kwam Tim Groot Bruinderink beter te staan op de koningsvleugel, hij kon een pion offeren voor een sterke aanval. Zijn tegenstander verdedigde erg goed, maar uiteindelijk zorgde een mooi torenoffer voor zijn overwinning
Marjolein Theunissen had haar eerste vier partijen van het seizoen verloren en begon met lood in haar schoenen aan de wedstrijd. Maar de witspeler maakte het haar erg makkelijk: hij gaf op de achtste zet een pion weg zonder enige compensatie, hij gaf op de vijftiende zet het centrum weg zonder enige compensatie en verloor niet lang daarna nog een pion. Een simpel schaakje waarbij de dame verloren ging, besliste de partij.
Na de opening goed te hebben gespeeld, ging het in het middenspel mis bij Annie de Jong. Met een combinatie won haar jeugdige tegenstander een stuk, waarna het niet meer goed kwam. Van de weeromstuit liet ze vervolgens zowel haar notatieboekje als sjaal achter. Voor haar dus een dag om snel te vergeten.

Zat Ad Goes in de vorige ronde alleen met zijn hoofd in Spanje, dit keer was hij er met lijf en leden. Gelukkig kon Hans Ossebaar voor hem invallen. Hij kreeg met zwart een redelijk saaie Franse doorschuifvariant voorgeschoteld. Halverwege de partij won hij een kwaliteit waarna zijn tegenstander een alles of niets strategie begon met een loperoffer op h6. Hans nam het offer niet aan – achteraf ten onrechte – waardoor de aanval op zijn koning hem de nodige hoofdbrekens bezorgde. Hij was de laatste die nog aan het spelen was en het team stond inmiddels met twee tegen vijf voor. Winnen zou nog een hele klus worden in de nog steeds dichtgeschoven stelling en dus accepteerde hij vlak na de tijdscontrole het remise aanbod. 

De samenstelling van Woerden 3 is enigszins gewijzigd ten opzichte van verleden jaar: Sarah-Joy en Jens verlieten ons, Ad en Leen kwamen erbij. Daarmee werd zowel de gemiddelde rating als de gemiddelde leeftijd van dit team wat hoger. Twee van onze basisspelers konden niet meedoen: Jordy werd vervangen door Pia en Sjaak door Frerik.
De eerste ronde speelden we tegen De Scheve Toren uit Pijnacker.

Na de opening lukte het Leen niet om een goed plan te vinden. Het ophalen van een pionnetje maakte de stelling er niet beter op. Zonder te kunnen rokeren moest zijn koning vluchten naar g8. Maar zijn tegenstander verdronk in de vele mogelijkheden om beslissend voordeel te halen en raakte daardoor steeds verder achter op de klok. Door zijn toren naar de koningsvleugel te halen, verwaarloosde hij het centrum en al snel schoof zijn computerwaardering van +1 naar -1. Hij wist de schade niet meer te herstellen en met nog twee minuten en twee pionnen minder staakte hij op de 27e zet de strijd.

Ad verheugde zich op een fijne trip naar Spanje op zondag, maar had bepaald geen fijne zaterdagmiddag. Al snel stond hij niet zo best meer en het ging van kwaad naar erger waarna hij al vrij snel moest opgeven.

Tim kreeg al snel een spannende aanval van zijn tegenstander voor zijn kiezen. Hij moest een paard voor een pion geven, maar speelde manmoedig door. In een lang en lastig eindspel bleek zijn extra pion toch nog nuttig te zijn want die heeft ervoor gezorgd dat hij tegen het paard nog net een remise kon binnenslepen.

Jean, met wit aan bord vier, had na zo’n 30 zetten een ingewikkelde, maar nog steeds gelijke stelling. De klok begon wel een rol te spelen. Hij overzag dat zijn ongedekte pion met schaak geslagen kon worden waarna zijn tegenstander mat in vier kon geven. Ontgoocheld gaf Jean op. 

Annie kreeg een rustige opening voorgeschoteld waar haar tegenstander met wit geen enkel voordeel wist te behalen. Maar zelf had ze een paar nodeloze zetten met de dame gedaan en daardoor liep ze de nodige achterstand in ontwikkeling op. Toen zij uiteindelijk, net als haar tegenstander, lang rokeerde was het echter al te laat. De vijandige dame kwam vernietigend haar stelling binnen en dat besliste de partij.

Marjolein was op haar eigen verzoek op een veel lager bord gezet dan oorspronkelijk de bedoeling was, gelukkig voor haar wilde Tim wel met haar ruilen van plek. Maar dat heeft weinig soelaas geboden. Wanhopig zoekend naar een plan in het centrum werd ze overrompeld op de damevleugel. Er viel een pionnetje en toen nog eentje en toen alle rommelkansen verkeken waren, moest ze opgeven.

Pia bleek een zeer fatsoenlijk schakend invallertje te zijn! Haar tegenstander had een arm in het gips, misschien was dat de reden dat hij te veel pionnetjes liet slaan. Blijkbaar wist hij niet dat een bijna gepromoveerde pion die door de koning ondersteund wordt, een stuk waard is. Het kostte hem de partij.

Frerik speelde met wit al vroeg in de partij een onnauwkeurige zet. Hierdoor kwam zwart sterker uit de opening en creëerde een overwicht hetgeen resulteerde in een pion voorsprong. Hij miste echter een paar beslissende zetten waardoor Frerik kon terugkomen tot een gelijkwaardige stelling waarbij zwart zelfs wat in de verdrukking kwam ondanks de pion voorsprong. Uiteindelijk werd bij een herhaling van zetten besloten tot een remise.

Resumerend: de debutanten aan bord één en twee waren goed voor een vol punt, de invallers aan bord zeven en acht scoorden de helft van het totaal aantal punten en van de ‘ouwe hap’ wist alleen Tim nog een halfje te veroveren. Dat is geen fijne start voor dit team.

Het zit er op! Het derde is uitgespeeld, het is de laatste ronde vrij, en is ongedeeld derde geworden in groep 6J. Daarvoor moesten we in de laatste ronde winnen van DSC Delft 6 en dat deden we.

Verloren
Marjolein was als eerste klaar. Ze ging te snel op avontuur uit en dat werd hardhandig afgestraft door haar jeugdige tegenstander. Ze verloor een pion, haar moed en niet lang daarna de partij.
Tim was als laatste klaar. Zijn partij ging zeer gelijk op de eerste twintig zetten maar helaas verloor hij ergens een kwaliteit. Hij wist later een stuk terug te winnen waardoor hij een loper en paard tegen een toren had. De partij was remise maar zijn tegenstander wees het remise aanbood af. Dit bleek uiteindelijk een verstandige zet van hem te zijn want na nog heel veel zetten gespeeld te hebben wist hij het gelijke eindspel toch te winnen.

Remise
Jory vond zijn partij vrij saai. Toen zijn tegenstander een geïsoleerde pion kreeg, had hij het gevoel dat hij nu wel het voordeel had maar hij kon niet zien hoe hij het uit kon buiten.
Hij sloeg een remiseaanbod af maar deed direct daarna de slechtste zet van de partij. Hij stond een geïsoleerde dubbelpion toe waardoor al zijn voordeel meteen weg was.
Uiteindelijk wist de tegenstander zijn isolaan ook weer te verbinden en moest Jory in de verdediging gaan. Dit lukte en even later ontstond een soort van ‘Mexican standoff’ tussen hun twee paarden en twee pionnen.  Beide spelers zaten hierdoor vast en dus werd tot remise besloten.

A Mexican standoff is a confrontation where no strategy exists that allows any party to achieve victory. Anyone initiating aggression might trigger their own demise.

Jean speelde een spannende partij met wisselende kansen. Op het laatst ging het er echter steeds somberder uitzien voor hem. Maar na een fraaie tactische truc won hij een loper. Er was echter inmiddels zoveel afgeruild dat winst er niet meer inzat.
Annie wikkelde na een gelijkwaardige opening al snel af naar een eindspel waar haar jeugdige tegenstandster kon profiteren van Annies wat ongelukkige pionnenstelling. Na een doorbraak in het centrum was pionverlies niet meer te vermijden. Wat overbleef was een toreneindspel waar haar koning eerst naar de damevleugel moest om pionnen te kunnen ruilen en vervolgens werd afgesneden van de koningsvleugel. Na de nodige schermutselingen werden uiteindelijk de torens geruild en kon Annie de pion terugwinnen, waarna remise een feit was.

Gewonnen
Degene die als eerste en vol punt binnenbracht en dus een biertje van de teamleider kreeg was Jens. Hij speelde een leuke opening waarbij hij al vroeg in de partij lang na ging denken: hij wist dat de zettenvolgorde van zwart deugde niet maar hij wist nog niet waarom. Om het af te straffen gaf hij onnodig een pion cadeau waarna hij minder stond. Na een tijdje zwoegen zag zijn tegenstandster een tactiekje over het hoofd en verloor zij een stuk. Nu moest hij alleen nog een beetje opletten en schuiven, kon hij de pionnen ophalen en was het niet meer te houden voor zwart.

Bij Sjaak stond vanuit de opening het bord onmiddellijk in brand na zijn tegengambiet met zwart. Na acht zetten had hij twee pionnen geofferd en de witte dame naar het centrum van het bord gelokt. Daarmee kreeg hij veel compensatie in de vorm van een snelle ontwikkeling van zijn stukken. Zijn opponent stelde zijn rochade iets te lang uit hetgeen Sjaaks aanvalsspel in de kaart speelde. Uiteindelijk kon zijn dame de witte koningsstelling binnendringen en in combinatie met een toren een hachelijke situatie voor wit creëren. Met een paardoffer dwong hij kwaliteitswinst af. De tegenaanval met matdreigingen kwam te laat, zijn matnet sloot een zetje eerder.

De opening pakte goed uit voor Sarah-Joy, haar tegenstander besloot op zet zeven al af te wijken van de theorie. Dat betekende dat hij de opening niet kende want na tien zetten stond hij al een half uur in tijd achter! In het middenspel bouwde zij de druk op, haar lopers en torens hadden open lijnen, terwijl zijn stelling helemaal vast stond. Jammer genoeg maakte ze een paar foutjes: ze pakte een ‘gratis’ pion, alleen kon hij daarna een grote aanval opzetten. Gelukkig speelde hij het ook niet helemaal nauwkeurig en zo gingen ze een eindspel in waarbij Sarah-Joy een pion meer had. Daarna werd het één en al chaos. Beide spelers hadden minder dan een minuut met nog twintig zetten te gaan. Haar tegenstander blunderde een kwaliteit, zij blunderde een kwaliteit terug. Hij zag niet dat hij mat kon geven en gaf pardoes een toren weg waarna er direct opgegeven werd.

Onze – piepjonge – eerste bordspeelster heeft een fantastisch seizoen achter de rug. Ze verloor geen een keer en scoorde vier uit vijf. Daarmee is ze dit seizoen de topscorer van het derde geworden!

Het derde speelde op 8 februari de enige uitwedstrijd van het hele seizoen. Daarvoor moesten ze helemaal naar de Rode Loper! Eén ging op de fiets, één was zo rijk dat hij er best een half jaar clubcontributie voor over had om zijn auto in het centrum van Utrecht te parkeren en de rest kwam gezellig met de trein. We moesten Annie en Sarah-Joy wegens ziekte missen maar gelukkig waren Hans Tuit en Michel Togni bereid om in te vallen.

Hans Tuit heeft zijn oude Sinterklaas-ritme weer te pakken door tenminste elke tien zetten iets weg te geven aan zijn tegenstander. Hij dacht een vroege dame-uitval van zijn tegenstander af te kunnen straffen, maar de berekening bleek niet waterdicht. Schade: één pion. Ook een daaropvolgende lopervangst was niet helemaal juist getaxeerd. Schade: één pion. Ook de magere tegenaanval stelde niet veel voor, waarbij hij mat in twee over het hoofd zag. Schade: een vette nul. Kortom een middag om snel weer te vergeten.

Jens Roggeband moest tegen iemand zonder rating spelen Dat kan verschillende dingen betekenen… Maar of hij nou ‘slecht’ of ‘goed’ zou zijn, hoe dan ook probeert Jens te winnen. In het middenspel heeft hij het echter positioneel uit handen gegeven en niet veel later vond zijn tegenstander een scherpe tactische wending. Jens kreeg drie stukken voor een dame waarna hij kort daarna ook weer een stuk moest teruggeven. Dus eigenlijk twee stukken voor een Dame. De overmacht was te sterk en niet veel later kon hij opgeven, helaas.
Tim Groot Bruinderink kwam niet heel lekker uit de opening en verloor al het initiatief op de damevleugel. Zijn tegenstander had ook veel druk op f2 en ging voor een aanval op de koningsvleugel, maar die leidde nergens naartoe. Hij verloor onderweg een pion en uiteindelijk blunderde hij zijn dame en gaf hij op.
De tegenstander van Jory Koot speelde een gambietje met wit. Zwart koos een scherpe lijn als tegenreactie. Wit verzuimde om op het juiste moment in het centrum door te breken, anders zou het nog heel spannend zijn geworden. In plaats daarvan maakte hij een fout waardoor hij twee geïsoleerde dubbelpionnen kreeg en Jory nota bene nog steeds één pion voor stond. Hij gaf echter al zijn voordeel weg toen hij even later een Grieks Kadootje toeliet.
Hierdoor werd het nog super spannend, want alle stukken van de tegenstander deden mee in een aanval op de koning. Hoewel zijn verdediging in één van de tactisch rijkste stellingen die hij ooit op het bord had gehad, niet perfect was, wist hij gelukkig toch deze aanval af te weren.Dit eindigde uiteindelijk zelfs met twee stukken winst waarna zijn tegenstander even later opgaf.

Voor de partij werd Michel Togni ingefluisterd dat hij ‘in vorm’ moest zijn om zijn tegenstander op het vierde bord te kunnen verslaan.  Hij moest zich met de zwarte stukken inderdaad schrap zetten al was de stand materieel in evenwicht. Zijn witte loper had hij inmiddels zelf ingesloten en zijn remise aanbod werd dan ook resoluut van de hand gewezen. Sterker nog, zijn tegenstander wilde zijn voordeel uitbouwen door met zijn koning een ambitieuze pion naar de overzijde te begeleiden. Hij werd daarbij overmoedig waarna Michel zelf brutaal een pion offerde. Het aannemen van het offer betekende uiteindelijk dat wit zijn loper moest geven om directe promotie te voorkomen. Teleurgesteld gaf hij op.
Een mooi debuut voor Michel die voor het eerst een wedstrijd in een externe competitie voor Woerden speelde!

De partij van Jean de Goeij met wit aan bord zeven ging zo’n twintig zetten gelijk op. Toen Jean wat druk kon zetten op de damevleugel kwamen de zwarte lopers wat opgesloten te staan. Nadat Jean een stevig paard op e5 kreeg, besloot zwart dit onder opoffering van een kwaliteit op te ruimen. Het hielp niet echt, de zwarte lopers kwamen niet beter uit de verf. Toen een van de zwarte lopers wat ruimte zag belandde die echter op een verkeerd veld: door een penning op de dame ging hij verloren. Dat kon de zwarte stelling er niet bij hebben en zwart gaf terecht op. 
Marjolein Theunissen speelt een heel matig seizoen en ook deze wedstrijd was het weer droevig. Zo jammer dat als ze probeert een meerderheid op de damevleugel uit te buiten ze diezelfde meerderheid zonder enige compensatie uit handen geeft. Pion achter en toen nog eentje en inmiddels blind voor welke dreiging dan ook, kon haar tegenstander ook nog heel eenvoudig een kwaliteit winnen. Gelukkig had de rest van het team het heel wat beter gedaan.

Bij een stand van 4-3 voor ons, was Sjaak Oosterlaken de enige de nog speelde. Zijn opening was rustig verlopen, hij speelde wellicht iets te voorzichtig. Zijn tegenstander dacht kansen te zien in een langzame opmars van de h-pion. Dat resulteerde voor hem echter in een pion achterstand om dreigend mat te voorkomen. Zijn keuze om in het late middenspel dame ruil te forceren bleek onjuist. Vanaf dat moment kon Sjaak zijn koning heerlijk centraal positioneren, ter dekking van zijn vrijpion op d3. Toen wit met het paard een pion op a7 sloeg, werd het paard gevangen en enkele zetten later gratis opgehaald. Daarmee was het pleit beslecht. Sjaak won zijn partij en het derde won daarmee de wedstrijd.

Het derde speelt volgende maand de laatste wedstrijd van het seizoen. Het zou leuk zijn als we dan kunnen winnen, want dan worden we derde in onze groep.

Traditiegetrouw wordt eind november in Woerden een Rapid toernooi gespeeld, het Goudkuipje toernooi was ook buiten de regio een begrip. Maar in de loop der jaren kwam er een beetje de klad in. Sponsoren gingen en kwamen en gingen. Covid zette de wereld op zijn kop en verleden jaar ging het hele feest niet door wegens een gebrek aan belangstelling. Daarom hebben we dit jaar een paar veranderingen aangebracht. Het inschrijfgeld is flink omlaag gebracht en we spelen niet langer in zeskampen. Op de wedstrijddag zelf is een toernooi met zeskampen voor de organisatie ideaal: als iedereen speelt heb je er geen omkijken meer naar. Maar de kans dat het aantal inschrijvingen precies deelbaar is door zes is klein. Waardoor je met oneven groepen komt te zitten en bij een speeltempo van 30 minuten per persoon per partij duurt zo een extra pauze in het toernooi erg lang. 

Dus maken we voortaan, op basis van rating, groepen van minimaal 16 en maxiaal 24 deelnemers. Het prijzengeld in die groepen ligt uiteraard hoger dan bij de zeskampen en in plaats van loten wordt het prijzengeld gewoon gedeeld. Er worden vijf ronden Zwitsers gespeeld. Gelukkig hoeft de indeling niet handmatig gemaakt te worden omdat daar tegenwoordig goede geautomatiseerde oplossingen voor zijn. Op de wedstrijddag zelf heeft de organisatie dus wel wat meer te doen: de uitslagen moeten in de computer ingevoerd worden en de volgende ronde moet uitgeprint en opgehangen worden. Maar daar krijg je nou ook weer niet echt een natte rug van.

Er waren dit jaar twee groepen, de rating grens lag halverwege de 1700. 

In de B groep speelden 19 mensen mee, waaronder vier jeugdspelers. ‘De Jeugd heeft de Toekomst’ is het gezegde en in de B groep was dit duidelijk het geval. Felix Heeres is pas elf jaar en hij won al zijn partijen. Met een TPR van 2228 is hij een overtuigende winnaar.

In de A groep deden 22 mensen en daar waren er hoofdrollen voor de vrouwen. Sofia Moskalets en Rolinde den Heijer (de winnares van de vorige editie van het toernooi) doen nauwelijks voor elkaar onder. In de voorlaatste ronde troffen zij elkaar en de partij eindigde op een manier die je sinds de invoering van het increment niet meer ziet: het ouderwets door de klok stampen van de tegenstander. Sofia won de partij en ook de ronde daarna was haar tegenstander niet bestand tegen haar koelbloedigheid met de vlag op vallen. Zo werd de jongste deelnemer van de A groep de terechte winnaar van het toernooi.

We kunnen terugkijken op een gezellig en geslaagd toernooi. Wie weet spelen we volgend jaar wel met drie groepen! Maar één extra verandering is wel nodig: voortaan spelen we met increment.

Ten slotte: nog een woord van dank voor Marcel van Oort (broodjes kroket, printers en kalmerende woorden), Jacco Lind (sjouwen vrijdagavond), Elva Pieterse (bar), Gert van Yperen en Wim Veelenturf (wedstrijdleiding) en Pia Sprong (lekkere soep).

Het is een vrolijke boel in De Veste als alle teams daar spelen. Maar afgelopen zaterdag was het maar een saaie bedoening toen alleen het derde thuis aantrad. Marjolein was én sleutelbeheerder én teamleider én wedstrijdleider én vanaf vier uur ook nog bardame. Ze houdt niet van zeulen met tafels, dus speelden we in de gebruikelijke dinsdagavond opstelling.

Het eerste punt kreeg Veenendaal 2 cadeau. Die arme Tim was uitgerekend die ochtend door zijn rug gegaan en kon de rest van de dag alleen nog maar horizontaal en met veel pijn doorbrengen. 

Marjolein was als eerste klaar. Ze had maar weinig van de opening begrepen en kwam steeds beroerder te staan. Na een fraai stukoffer van haar tegenstander, konden de stukken terug in het doosje. 
Sjaak offerde in de opening een pion voor ontwikkeling en aanval. Die ontwikkelingsvoorsprong kwam er wel, de aanval echter niet. Met degelijke zetjes nam zijn tegenstandster uiteindelijk het initiatief weer over en moest hij proberen met een pion minder remise te maken. Helaas had Sjaak aan het eind van de middag een moment van onachtzaamheid, waardoor zijn opponente met een eenvoudige tactische wending een vol stuk wist te winnen.
Jory had de zwarte stukken. Hoewel hij misschien wat te lang wachtte met rokkeren, kwam hij vrij goed uit de opening, zijn stukken kwamen veel actiever te staan dan die van zijn tegenstander. Hierdoor won hij zelfs een stuk. Vanaf dat moment was het een kwestie van techniek en uiteindelijk eindigde de partij toen ook wits dame sneuvelde.

Naar later bleek zou Jory de enige zijn die een vol punt binnenhaalde. Daarmee is hij ontegenzeggelijk de Man of the Match.

De partij van Sarah-Joy was erg spannend. Beide spelers hadden veel aanval mogelijkheden. Sarah-Joy had een probleem met het ontwikkelen van haar loper, haar tegenstander had zijn stukken op wat onhandige velden geplaatst. Ze kwam er uiteindelijk wat beter uit, alleen had ze zo lang moeten nadenken dat ze het beste vervolg niet kon vinden. Daardoor werd het uiteindelijk nog remise.

Na een rustig begin van beide kanten kon Jean het initiatief nemen, op de 14e zet een pion winnen en rustig zijn stelling verbeteren. Toen wit een toren diep in de zwarte stelling wist te posteren reageerde Jean daar niet adequaat op en kwam onder druk te staan. Maar zijn tegenstander overschatte zijn kansen in de koningsaanval en Jean wist de partij naar zich toe te trekken middels een gevaarlijk oprukkende e-pion. Helaas verwisselde hij bij de afwikkeling twee zetten, waardoor hij een toren zou moeten geven om niet mat gezet te worden. En dus moest hij door zetherhaling met remise genoegen nemen.

Annie kwam best aardig uit de opening, maar op de 13e deed ze een heel verkeerde zet met haar loper en kreeg zwart te veel druk in het centrum. Daar kwam ze niet meer onderuit en op de 40ste zet moest ze opgeven.

Jens speelde tegen Rens. In de opening maakte Rens een kleine onnauwkeurigheid waardoor Jens voor een pion zijn koning in het midden van het bord kon houden. Een aantal keer rook Jens wel bloed, maar vond hij net niet het juiste plan om het af te maken. In het eindspel gaf zijn tegenstander per ongeluk een paard weg voor een pion en had hij weer een kans op winst. Toch was het allemaal nog niet zo simpel en zag hij de zwarte pionnen steeds gevaarlijker worden. Na bijna vijf uur spelen (het werd steeds rumoeriger in het analyse hok) was de concentratie en focus ver te zoeken. Het werd dus jammer genoeg ‘maar’ remise.

In de tweede ronde van de KNSB competitie speelden Woerden 3 en Woerden 4 tegen elkaar. Woerden 3 speelde daarbij uit.  Omdat groep 6J oneven is, spelen we maar zeven ronden. Daarvan speelt het derde er maar liefst zes op onze thuisbasis!
Het derde heeft een regel: wie het eerst een vol punt scoort, krijgt een drankje van de teamleider. Daar is in deze ronde een beetje mee gesjoemeld: Jory Koot pakte weliswaar een vol punt, maar dat was omdat zijn tegenstander niet op was komen dagen. 

Het drankje ging dan ook naar Tim Groot Bruinderink. Die speelde tegen Isaï de Vogel, voor hem een bekende tegenstander natuurlijk. Isaï verloor vrij snel twee pionnen, maar dacht dat wat tegenspel was op de f-lijn te hebben. Uiteindelijk won Tim een kwaliteit en won hij het eindspel eenvoudig.
Marjolein Theunissen zat onwaarschijnlijk te knoeien in de opening, ze verloor een cruciale pion en de geïsoleerde dubbelpion in het centrum die ze overhield was ook gedoemd te sneuvelen. Gelukkig speelde tegenstander Ad Goes niet overal even nauwkeurig en met een aardige combinatie wist ze er eeuwig schaak uit te slepen.

Larissa Hessing sloot vrij snel per ongeluk haar loper op en Jens Roggeband won die graag voor een pionnetje. Ze had hiermee wel twee centrumpionnen maar kon daar net niks mee bereiken. Stukken werden afgeruild en nadat Jens haar laatste toren ook zou winnen, gaf ze op.
Sarah-Joy Koorevaar en Aldo Oxener begonnen de partij met een voor Sarah-Joy bekende opening. Daardoor voelde zij zich erg comfortabel in de stelling. De partij begon spannend. Maar Aldo was op een gegeven moment gedwongen om twee pionnen op te geven. En daar bleef het niet bij! De nog-net-dertienjarige won vervolgens een kwaliteit en later stond zij zelfs een toren voor. Aldo kon uiteindelijk niet anders dan opgeven, er dreigde mat in één en hij kon het niet stoppen.

Op dit moment had Woerden 3 de match dus al gewonnen. Annie de Jong speelde nog tegen Wim Veelenturf. Ze was misschien iets minder uit de opening gekomen. Maar het was de hele partij remise achtig. Toen Wim remise aanbood, werd de vrede getekend.

Pia Spong offerde na de opening een stuk voor twee pionnen om de koningsstelling van Sjaak Oosterlaken op te blazen. Hij reageerde niet optimaal, waardoor hij iets later een stuk terug moest geven voor maar één pion. Na het ruilen van veel materiaal resteerde een lopereindspel. Pia speelde dat wat onzorgvuldig, waardoor een remise steeds beter haalbaar leek en uiteindelijk ook een feit werd.
Jean de Goeij had zich zijn debuut in het derde anders voorgesteld. Aan bord vijf stond hij met wit de eerste 25 zetten duidelijk beter tot gewonnen. Zoals zo vaak, wanneer je je kansen niet waarneemt en daar bovenop nog een paar mindere zetten doet, verdampte het voordeel en glipte een goede partij tussen de vingers door. Waardering voor tegenstander Sebastian Bernacki die de geboden kansen wel wist te verzilveren.

Verleden jaar hebben we op het allerlaatste moment het Rapid toernooi af moeten blazen wegens een gebrek aan belangstelling. Maar we proberen het dit jaar gewoon weer opnieuw! Wel hebben we een paar veranderingen aangebracht.
Het inschrijfgeld is nu 10 euro voor iedereen (dat was 12,50 voor leden en 17,50 voor niet-leden).
In plaats van zeskampen spelen we vijf ronden Zwitsers in vier verschillende niveau groepen. Per groep zijn er drie prijzen (50, 40 en 30 euro).
De partijen tellen mee voor de rapid rating die de KNSB onlangs heeft ingevoerd.

Je kan je aanmelden met dit formulier.

Woerden 3 speelde hun eerste ronde tegen DSC Delft 4. De gemiddelde rating van Delft lag bijna 100 punten boven die van het derde. Bovendien waren twee basisspelers, Sjaak Oosterlaken en Jean de Goeij, verhinderd. Het resultaat was dan ook behoorlijk teleurstellend, het werd 2-6. Alleen de drie vrouwen wisten te scoren.

Bord 1. Tim Groot Bruinderink
De opstelling deze eerste ronde was wat frivool. Marjolein (met de hoogste rating) had aangegeven dat ze niet graag aan een hoog bord speelt. Daar was rekening mee gehouden en Tim speelde aan het eerste bord. Zijn tegenstander speelde heel snel en hij had aan het eind van de partij maar iets van tien minuten in totaal gebruikt. Maar blijkbaar had hij die korte tijd goed gebruikt want Tim moest na 26 zetten opgeven.
Bord 2. Annie de Jong
Zij kreeg met wit een bekende opening waar haar tegenstander al vroeg probeerde om de dame en lichte stukken te ruilen.  Om nadeel te voorkomen moest zij hierin wel meegaan. Toen op haar initiatief ook de laatste paarden van het bord verdwenen, bleef een dichte stelling over met ieder twee torens. Geen van beide partijen kon hier nog iets mee en de vrede werd getekend.
Bord 3. Jory Koot
Jory kwam met zwart uitstekend uit de opening. Het leek erop dat zijn tegenstander na de tweede (mainline!) zet al uit zijn theorie was.  Dit bleek achteraf inderdaad het geval te zijn. Na een relatief lange nadenkbeurt deed zijn tegenstander gelijk al een inaccurate zet die hem een pion kostte. Jory’s eerste mini-overwinning was binnen. De pion ging weer verloren, maar niet lang daarna veroverde hij er alsnog een. Een tweede mini-overwinning? Eigenlijk niet echt want hij overzag hoe hij een heel stuk had kunnen winnen. En het werd nog erger. In ruil voor dat extra pionnetje kreeg zijn tegenstander wel veel activiteit en druk op de pionnen rond de koning. Uiteindelijk werd het hierdoor tactisch scherp en samen met tijdsnood zorgde dat voor een dodelijke combinatie. 
Bord 4. Sarah-Joy Koorevaar
In het begin ging het redelijk gelijk op. De benjamin van het derde kwam misschien iets beter uit de opening, maar in het middenspel had ze een dubbele aanval op haar dame en pion gemist. Daardoor stond ze gedurende het middenspel een pion achter en dus minder. Echter, toen er een eindspel ontstond met gelijke lopers, had zij haar koning zo gemanoeuvreerd dat zij haar tegenstanders pionnenmeerderheid had vastgezet. Daardoor werd het uiteindelijk toch remise.
Bord 5. Frans Janssen
Frans was gevraagd om in het vierde in te vallen, maar op het laatste moment moest hij voor het derde aantreden. Toch begon hij welgemoed aan de partij.
Zijn tegenstander opende straf en Frans antwoordde te passief. Binnen een mum van tijd was hij een pion kwijt en er zat gelijk geen samenhang meer in de stelling. Hij reageerde laconiek op zijn verlies: ‘Enfin genoeg tijd om langs de overige borden te flaneren. Fijn gezicht al die geconcentreerde koppen. Jaloers ook!’

Bord 6. Marjolein Theunissen
Een laag bord voor Marjolein, al vond ze dat eigenlijk wel weer een héél laag bord. Ze had nu natuurlijk wel wat waar te maken. En dat deed ze! Haar tegenstander rokeerde lang, zij kort. Na twaalf zetten had ze al pionnen op a5 en b5 (met wit) terwijl de stukken op de koningsvleugel van haar tegenstander nog in de beginstelling stonden. Dat gebrek aan ontwikkeling en een paar lelijke onnauwkeurigheden deden hem de das om.
Bord 7. Jens Roggeband
Het begin was solide, niet veel aan de hand. Beide spelers gebruikten relatief veel tijd (toen zij bij zet tien zaten, waren de meesten al bij twintig+ beland). Even later wilde Jens zijn dame op een veld zetten om een aftrekaanval te ontwijken maar koos niet het beste veld. Dat resulteerde in een vrijpion die zijn stelling volledig binnendrong. Niet lang daarna moest hij die pion, inmiddels veranderd in een extra dame, afruilen voor een toren. Hij speelde nog even verder, maar nadat de dames geforceerd werden geruild en hij dus een volle toren achterstond, zat er toch echt niets anders op dan op te geven
Bord 8. Norman Human
Invaller Norman had een duidelijk plan: snel zijn stukken ontwikkelen en een onaantastbaar paard op e5 neerzetten, ondersteund door f4. Maar daarmee verzwakte hij zijn koningsvleugel voordat zijn ontwikkeling compleet was. Toen hij lang rokeerde, viel zwart direct aan met b5 en a5. Hij probeerde terug te slaan met de nodige tactische valsstrikken, maar onderschatte het initiatief van zwart. Zijn koning was te zeer blootgesteld op de damevleugel en de gecoördineerde aanval van zwart op beide vleugels overrompelde uiteindelijk zijn stelling.

Opdat de teamgenoten elkaar een beetje beter leerden kennen, had Marjolein hen uitgenodigd om bij haar thuis te komen eten. Ze had lekker gekookt en het werd heel gezellig. Voor het derde was het troost-eten en een fijne afsluiting van deze schaakdag!