Categorie: Uncategorized

Op zaterdag 13 December speelde Woerden 3 voor het eerst zonder invallers! We moesten uit tegen het tweede team van ‘Combi “de Eilanden” Zuid-Holland’ ook wel bekend als ‘Barendrecht’. Het zou een heugelijke dag worden.

0-1
Marjolein was als eerste klaar. Met wit kwam ze steeds beter te staan omdat haar tegenstander te afwachtend speelde. Onder het genot van een flinke ontwikkelingsvoorsprong, hegemonie in het centrum en een venijnige koningsaanval maakte ze het met een aardige tactische wending fraai uit. Toen ze om vier uur terugkwam van wat kerstboodschappen in het naburige winkelcentrum, bleek de overwinning van het team al binnen te zijn. 

0-2
De opening die Leen had verwacht kwam inderdaad op het bord maar hij volgde een verkeerd plan. Het werd een wisselvallige partij. Nadat beide spelers op de 11e zet een duidelijk betere voortzetting hadden gemist, kwam Leens koning op de damevleugel onder druk te staan en stond hij iets minder. Maar hij zette zijn stukken steeds beter neer en niet lang daarna maakte zijn tegenstander op de 20e zet een positionele fout. Daar werd door wit dan weer niet adequaat op gereageerd, maar vervolgens maakte zwart een verschrikkelijke blunder door een stuk in één zet weg te geven.

0-3
Tims partij begon met vrij standaard openingszetten voor beide kanten. In het middenspel wist hij een stuk te winnen voor een pion. Na nog wat verder te spelen dacht zijn tegenstander een kwaliteit te winnen, alleen had hij niet ver genoeg gerekend want hij verloor twee stukken voor een toren. Na nog even door te spelen wist Tim de meeste stukken af te ruilen en gaf zijn tegenstander op.

0-4
De dag voordat we zouden spelen, besloten Annie en Jory van bord te wisselen. Annie had al wel wat vooronderzoek gedaan voor de speler op bord acht, die zou wel eens een vrij obscure opening kunnen spelen. Hier had Jory zich dus nog even snel op voorbereid en de opening kwam ook daadwerkelijk op het bord! Eenmaal in het middenspel maakte hij echter een fout: hij liet een driedubbele vork toe. Door de stelling te compliceren, vond zijn tegenstander de materiaal winnende zet niet en kwam Jory juist veel beter te staan! Zijn tegenstander kon zijn stukken niet meer ontwikkelen. In de hoop toch nog wat activiteit te krijgen, offerde hij zijn paard. Dit was echter niet genoeg om het tij te keren. 0-1

0-5
De partij van Jean aan bord zes met zwart begon vrij rustig. Toen zijn pionnen in het centrum en op de damevleugel konden opstomen, kostte dat wit een pion. In het middenspel koos de tegenstander een voor hem verkeerde afwikkeling waarna hij een paard tegen een pion achter kwam te staan. Nadat nog een pion was kwijtgeraakt, was de stelling rijp om op te geven, maar dat deed hij pas nadat zijn drie resterende pionnen als rijpe appelen waren gevallen.

0,5-5,5
Ad speelde met zwart de symmetrische variant van het Engels. Dit speelt hij weinig maar hij weet dat je de symmetrie best lang vol kan houden in deze opening. Omdat zijn tegenstander na een korte rokade verzuimde een opening in het centrum te maken, begon Ad een stevige koningsaanval. Na de zetten f5 g5 g4 en h5 kwam zijn koning wel enigszins op de tocht te staan omdat hij zichzelf geen tijd gunde voor de lange rokade. Hij had zeker nog winstkansen gehad met h4, maar durfde dit eigenlijk niet aan. Na het behalen van een gelijke stelling werd besloten tot remise. 

1-6
Een goede opening tegen een behoorlijke tegenstander resulteerde voor Annie in een koningsaanval. Doordat haar tegenstander moest verdedigen, bleef zij in het voordeel en bij nauwkeurig spel had dat beslissend kunnen zijn. Maar nadat er (te) veel was afgeruild op de koningsvleugel was er uiteindelijk geen mogelijkheid meer om elders de zwarte stelling binnen te dringen. Toen haar tegenstander remise aanbood, nam ze dat aan.

1,5-6,5
Na een gelijkmatige opening koos Sjaak kennelijk niet het beste vervolg: zijn tegenstander bleef zijn rokade uitstellen en dat bekwam hem vrij goed. Sjaaks loper raakte vleugellam op b2, omdat zijn c3 pion zeer effectief werd geblokkeerd. Na het opstomen van de vijandige koningsvleugelpionnen en het afruilen van de nodige stukken, resteerde een verloren toreneindspel. Dat je van opgeven nooit beter wordt, bewees het einde van de partij: van een score van -4 naar 0 in luttele zetten, omdat zijn sympathieke opponent de techniek net niet goed genoeg in de vingers had. Dus een voor de poorten van de hel weggesleepte remise.

De alweer 5-de wedstrijd van het seizoen voerde ons naar Amsterdam om het 3-de team van de Vereenigd Amsterdamsch Schaakgenootschap (VAS3) te bekampen. Ook VAS 3 is op papier veel sterker dan Woerden 2.  De speellocatie was een goede voorbereiding op het Tatasteel chess eind januari: Krappe speelplekken, warm in de zaal, en  een twijfelachtig zuurstofgehalte.

Het begon al meteen slecht, Jelle die tot nu toe goed gescoord had, dacht alles goed te doen in de opening, maar zijn tegenstander dacht daar toch echt anders over en smeet er een stukoffer tegenaan. Nadat de mist opgetrokken was en alle puin neer gedaald was de zwarte koning op e8 teruggekeerd en er op de koningsvleugel geen zwart stuk meer te bekennen viel, terwijl er nog wel een witte dame en toren rondspookten. Jelle wachtte het mat niet af.

Timo kwam daarentegen goed uit de opening, in elk geval zonder nadeel, zelfs een pionnetje voor in het middenspel. Hierna ging het echter hard mis en ging de partij verloren.

Henk de Heer was de eerste die iets terug kon doen, na de opening had hij licht voordeel maar dit wist hij niet uit te bouwen tot een voordeel dat groot genoeg was om een heel punt te scoren.

Ook Sarah-Joy wist een half punt te redden. In een stelling die er heel lang uitzag dat de witte verdediging wel ergens zou bezwijken, Hield ze vol, en was opeens onder de druk uit en kon een half punt laten noteren.

Hans had na de opening een klein plusje maar wist dat niet om te zetten in winst, wist het wel enige tijd vast te houden. Maar het gebrek aan wedstrijd ritme brak hem op en ook deze partij ging verloren.

Olivier was goed uit de opening gekomen, en bezig met een mooie koningsaanval. Helaas liet hij een loper insluiten, en moest die offeren tegen twee pionnen. Hiermee zou het einde verhaal moeten zijn, maar zijn tegenstander vervolgde te voorzichtig en moest het stuk inwisselen voor een kwaliteit.  Een laatste foutje van Olivier deed ook ook dit bord verloren gaan.

Invaller Henk Overmeer speelde een heel goede partij, en stond voortdurende beter. Helaas wist zijn tegenstander de gaten dicht te houden en was hier remise het resultaat.

Ed was als laatste klaar, maar ook hier geen goed nieuws, na een opening en middelspel die goed verliepen was alles in evenwicht. Pas toen Ed de stelling vereenvoudigde bleek dat de vrijpion van zijn tegenstander al iets te ver was.

6,5-1,5 voor VAS, en Woerden 2 staat onderaan in poule 4E. Er moet nu toch echt gewonnen gaan worden.

De teams in groep 2A zijn erg aan elkaar gewaagd. Daarom is het zaak je zo snel mogelijk uit de degradatie-zone te ontworstelen, want in de laatste ronden kan er van alles gebeuren. In dat licht stond er wel wat op het spel bij de match MSV 1 – Woerden 1, twee teams met beiden 3 punten uit 4 wedstrijden. Met op de achtergrond de kerstmarkt was het een sfeervolle middag in het fijne etablissement aan de markt van Meppel.

De partij tussen Marcel Schröer en Micha Jans, deze onvolprezen schaker die ervoor zorgt dat we iedere maand weer een nieuwe rating hebben, duurde het kortst. Toen het openingsvoordeel van Marcel was verpieterd en zijn stelling er wat verdacht uit begon te zien, gooide Marcel rond de 25ste zet de knuppel in het hoenderhok. Zonder al te veel nadenken, hij had al aardig wat tijd verbruikt, ging Micha erin mee. Een aantal zetten werden á tempo uitgevoerd. Beide spelers hadden een voor de zwart speler winnende voortzetting totaal gemist en nadat de stofwolken waren neergedwarreld restte er een matdreiging die zwart niet meer kon pareren.

Kort daarna kreeg Rolinde den Heijer remise aangeboden door Menno van Koningsveld. Rolinde had een pion meer, maar ze had al gezien dat die niet lang meer in leven zou blijven. Het hele speelveld overziend, op diverse borden hadden de Woerdense spelers de overhand, nam ze het aanbod wijselijk aan.

Vele wegen leiden naar het Frans. De partijen van Sten Goes tegen Willem Wijnstok en Jacco Lind tegen Rienk van den Berg waren vanuit totaal verschillende openingen op bijna dezelfde stelling uitgekomen. In beide gevallen niet aanbevelenswaardig voor de zwart speler. Willem Wijnstok, de invaller die MSV op bord 1 geofferd had, was na een kansloze paard manoeuvre in een hopeloze stelling terecht gekomen. Zijn koning werd door een armada belaagd, terwijl zijn andere stukken kansloos op de damevleugel toekeken. Niet veel anders verliep de partij van Jacco. Ook daar werd de koningsstelling uiteen gereten. Bij Jacco duurde het uiteindelijk allemaal nog wat langer, omdat hij een eindspel met een stuk tegen twee pionnen tot een goed einde moest brengen. Beide partijen leidden tot een punt voor Woerden.

Ondertussen was Selman Ercan een leerzame partij tegen Dennis de Vreugt aan het spelen. Hij dacht dat hij met wit wel een aardige stelling op het bord had gekregen. Ook wij omstanders waren niet ontevreden over zijn stelling. We bleken het allemaal bij het verkeerde einde te hebben. De GM had het allemaal toch veel beter beoordeeld en wikkelde af naar een eindspel waarin wit op de damevleugel werd opgerold.

Over de partij van Bas Jansen tegen Alwin Pauptit valt geen zinnig verslag te schrijven. Allereerst de tijdsindeling van beide spelers; dat is voer voor psychologen. In de opening werd al merkwaardig lang nagedacht over triviale zetten en later, toen het ingewikkeld werd, was het nog erger geworden. Alwin restten nog 5 minuten voor de laatste 25 zetten. In die tijd zouden er over een weer nog een dame offer volgen. Over de eerste, die van Bas valt nog wel wat te zegen, maar de tweede van Alwin was echt kansloos. Het eindspel met een stuk meer liet Bas niet meer lopen.

Sofia Moskalets was tegen Richard Berendsen snel terecht gekomen in een stelling met een isolani die aardig goed onder controle werd gehouden door haar tegenstander. Sofia had geen problemen met haar stukken, dat dient gezegd te worden, maar toch waren de omstanders er niet helemaal gerust op. Dat veranderde toen Richard, in de war gebracht door het handige stukkenspel van Sofia, een kwaliteit tegen een pion moest opgeven. Een eindspel van een loper plus drie pionnen tegen een toren plus twee volgde. De grote troef van Sofia was haar vrije h-pion, die uiteindelijke de partij besliste.

Olger van Donk had in de openingsfase tegen Andries Mellema wat onzorgvuldig een pion cadeau gedaan. Voor Olger was het toen uren lang achter de feiten aanlopen. We gaven weinig voor de kansen van Olger. Maar Olger bleef hardnekkig verdedigen en tegen het einde, toen beide spelers nog louter op hun increment aan het spelen waren, gloorden er zelfs nog remise kansen aan de horizon. Het probleem was dat Andreis allemaal mat netjes in de stelling zat te weven en met zo weinig tijd op de klok is het lastig daartegen verdedigen. En op een gegeven moment sloot het net zich om Olger zijn koning.

Daarmee eindigde in het sfeervolle Meppel de match MSV 1 – Woerden 1 in een 5,5-2,5 overwinning voor Woerden. Woerden staat weer in de middenmoot. Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/19982

Op zaterdag 29 november werd het jaarlijkse Woerden Rapid Schaaktoernooi gespeeld. Voor het eerst met het tempo van 25 minuten p.p.p.p. plus 10 seconden per zet. Het was dus even afwachten hoe lang een ronde dan zou duren, maar de verwachting ‘ongeveer een uur’ bleek te kloppen. 
Het aantal deelnemers vond ik ook dit jaar weer wat tegenvallen. Ik heb er slapeloze nachten van gehad want ik was bang dat het debacle van twee jaar geleden zich zou herhalen: toen moest ik het hele toernooi  afblazen wegens een gebrek aan belangstelling.
Opvallend vind ik dat vooral mijn eigen clubgenoten schitterden door afwezigheid. Van de 39 deelnemers waren er slechts negen lid van SC Woerden, nog geen kwart, dus.

Genoeg gemopperd!
Er is gespeeld in een A en een B groep, met in beide groepen een prijzengeld van 50 – 40 – 30 euro. De avond ervoor was de zaal al gereed gemaakt (Dank Michel! Dank Aldo!). Vanaf half tien druppelden de deelnemers binnen en om iets na tien uur was alleen nog het indrukken van de klokken te horen. 

Marcel van Oort bemande de bar, smeerde en belegde broodjes, maakte tientallen foto’s, bakte frikandellen en kroketten en regelde de snert. Gert van IJperen en Wim Velenturf waren de wedstrijdleiders en zagen er op toe dat de uitslagen correct werden vastgelegd. Als zelfbenoemd ‘toernooidirecteur’ was ik veelal te vinden in het ‘rekencentrum’ (het analysehok) om de indeling voor de ronden te maken. Tussen de bedrijven door verwarmde ik banketstaven en zorgde voor voldoende peper-, kruid- en borrelnootjes. 

De B groep was een strijd tussen de jonkies en de ouwe hap. Zes van de zestien groepsleden zitten nog op de lagere school. Bij het ingaan van de laatste ronde werd koploper Willem van der Wel met vier punten op de hielen gezeten door jeugdspelers Charlotte Rietman en Jules van Rossem met drie punten. Willem won van Charlotte en ook Jules scoorde het volle punt. Willem was de enige van het hele toernooi die een 100% score wist te halen en daarmee de terechte winnaar van de B groep. Jules werd knap tweede en de derde plaats was voor Hans Dijkers.

In de A groep zat één jeugdspeler en Alexander, de broer van Charlotte, zorgde in de eerste ronde meteen voor een enorme verassing door WFM Yvette Nagel te verslaan. Na vier ronden stond de speler met de hoogste rating, Harold van Dijk, aan kop met 3,5 punt. Hij moest zijn laatste partij spelen tegen Marcel Schroër (3) die eerder zijn enige nederlaag had opgelopen tegen Rolinde den Heijer. Ook Rolinde stond op dat moment op drie punten, zij had van Harold verloren. En waar één hond vecht om een been, lopen er twee anderen mee heen. Marcel en Rolinde wonnen alletwee en werden daarmee de gedeelde winnaars van het toernooi. 

De derde tot en met zesde plaats was voor Harold van Dijk, Gosse Romkes, Piet Geertsema en Xander Prijs. Zij kregen ieder 7,50 euro en dat stelde me nog wel even voor een probleem. Het was al best gedoe om genoeg briefjes van vijf te regelen, maar aan muntjes had ik niet meer gedacht. Wie heeft er nou nog briefjes en muntjes in zijn portemonnee? Ik niet, maar een paar heren die genoten van hun biertje-na-afloop wel. Er hoefden dus geen tikkies naar de penningmeester gestuurd te worden.

Al met al was het een gezellig, geslaagd toernooi. Niet zo veel SC Woerden spelers, maar dat onze clubgenoten Rolinde en Marcel het toernooi wonnen, was dan wel weer erg leuk. 

Beste lezers van dit schaakverslag, niet schrikken… Woerden 1 gaat vanaf nu voor de hoofdklassetitel.

Woerden 1 – Hoevelaken 1

Afgelopen dinsdag 2 december kwam het eerste team van Hoevelaken langs in Woerden voor de tweede ronde van de SGS competitie. Hoevelaken is de kampioen van het vorige SGS seizoen in de hoofdklasse en wist zijn eerste match te winnen, we waren dus al mentaal voorbereid op een lastige schaakavond. Jory was helaas ziek, maar met Jacco hadden we zeker een waardig vervanger gevonden. Sterker nog, voorafgaand de match noteerde ik in mijn hoofd al een bordpuntje voor Woerden met Jacco als invaller. Nog een puntje sprokkelen bij de overige drie schakers en dan behouden we nog een matchpunt in Woerden tegen de kampioen! Met een beetje hoopdenken scoor je op papier snel mooie scores.

In het voetbal heeft Johan Cruyff nog nooit een zak geld een goal zien maken. In het schaken doet je ELO-score niet de goede zetten voor je. Oftewel ook als favoriet moet je toch achter het bord laten zien waarom je de favoriet bent. Dat dit niet zo voor de hand liggend is, dat hebben we in de eerste ronde ook ondervonden. Dit door het verassende gelijkspel tegen Doorn-Driebergen in de eerste ronde ondanks een gemiddeld verschil van 150-200 ratingpunten in het voordeel van onze tegenstanders.

Jacco Lind – Daan van Pel

Jacco mocht op bord 2 dus ter vervanging van Jory aanschuiven. Hier kwam hij Daan van Pel tegen, geen onbekende van Jacco. De twee hebben ook in het OKW van afgelopen seizoen al op het schaakbord tegen elkaar gestreden. Destijds eindigde de partij in het voordeel van Jacco. Dit maal kostte het vele rekenwerk van een dreigend ogende stelling van de tegenstander veel tijd voor Jacco. Waardoor de stelling op de klok in Hoevelakens voordeel was. Toen ik mij zorgen daarover uitte aan de bar bij Jacco verzekerde hij mij dat hij niet in de problemen zat met de stelling op het bord. Waar die redelijke stelling was gebleven is mij onbekend. Ik hoorde wat later een remise aanbod van de zwartspeler die afgewezen werd, uiteindelijk kon Jacco er toch echt niks van maken en werd de vrede alsnog getekend.

Achteraf gaf Jacco aan dat er de mogelijkheid was om een loper te verliezen en dat hij eigenlijk had verdiend om te verliezen… Het wensscenario van een automatisch puntje erbij was dus uit de deur, maar uiteraard wordt de invalbeurt van Jacco enorm gewaardeerd en liet hij ons niet met lege handen achter door een half punt binnen te halen.

Dirk Veldhuizen – Tim Groot Bruinderink

Op bord 3 trad Tim, het geheime wapen van het SGS viertal aan. Tim heeft in de voorgaande twee SGS seizoenen geen enkele partij verloren en ook in de eerste ronde in de hoofdklasse wist hij knap een 2000+ speler op remise te houden. In de opening wist Tim een vrij alternatieve openingsvariant van zijn tegenstander keihard af te straffen. Op zet 9 mocht Tim als de zwartspeler zelfs de zet d3! spelen. En bijzonder nare zet voor wit omdat hij een dubbel pion op de b lijn had (b2/b3) en nu kwam zijn pion op d2 ook vast kwam te staan. Wanneer de loper op c1 nog niet ontwikkeld is, zoals in de partij, is dit een behoorlijke klap in het gezicht. Met zijn zetten daarna wist Tim de druk op te schroeven waarna wit een paard offerde om een aanval te krijgen. Ik heb er geen computeranalyse op nagehouden maar mijn oordeel was dat in z’n algemeenheid dat een offer niet werkt als een groot deel van de overgebleven stukken nog steeds niet actief worden…

De loper wist nooit van c1 af te komen en de toren op a1 heeft ook geen zet voor het einde van de partij weten te doen. Met vervelende dreigingen voor mat op de achterste rang en in de tussentijd nog meer materiaal winst, hield de witspeler het voor gezien. De eerste winstpartij in de hoofdklasse is voor het Woerdense viertal een feit!

Daarmee is de stand intussen gezet op 1,5-0,5

Martin Veldhuizen – Timo Kroon

Op het eerste bord werd door wit een erg dubieus openingsvariantje gespeeld, die niet goed afgestraft is. Er kwam een wilde stelling op het bord totdat wit een eindspel variant koos waar hij een gevaarlijke vrijpion mee kon creëren in ruil voor een kwaliteit. De analyse achteraf was dat zwart meerdere kansrijke manieren had om hiermee om te gaan, maar de kwaliteit terug geven in ruil voor de vrijpion leek erg sterk in de analyse. In de partij werd er gekozen voor het behoud van de kwaliteit, de pion kon immers gestopt worden was de redenatie van Timo. Dit klopte maar kostte twee pionnen voor zwart. Het materiaalvoordeel werd daarmee ongedaan. In ruil voor een pion ging de gevaarlijke vrijpion van het bord, maar geen van beide spelers wist nog problemen te creëren voor de ander in het eindspel dat erop volgde. Remise dus, en daarmee is in ieder geval één matchpunt binnen.

Jens Roggeband – Liam van Dasselaar

Jens mocht op het vierde bord aantreden tegen Liam, een jeugdspeler van Hoevelaken die nu nog relatief weinig klassieke partijen op zijn naam heeft staan en dus ook geen rating vergaard heeft. Hij maakte met deze invalbeurt in het eerste team van Hoevelaken in ieder geval zijn debuut in dit viertal en in de hoofdklasse van de SGS, waarvoor proficiat! Het zou geen partij van Jens zijn als vanuit de opening niet op zijn aller scherpst gespeeld wordt en uitmond in een wilde partij waarvan van alles geofferd wordt. In eerste instantie waren dit een paar pionnen die niet geaccepteerd werden door de zwart speler met als gevolg dat zwart zijn koning in het midden van het bord strandde en het initiatief aan wit was. Jens offerde vervolgens als ‘schijnoffer’ een stuk maar door een venijnige tussenweg werd dit schijnoffer een echt offer. Jens wist het nauwe juiste pad voor een groot voordeel daarna niet te vervolgen, waarna zwart beter kwam te staan. Echter voelde de zwartspeler zich in tijdnood genoodzaakt tot een remise aanbod. Jens nam deze vlug aan waardoor de winst binnen was! Dit zet de score namelijk op 2,5-1,5

Titelaspiraties?

Uiteindelijk trad het kampioensteam van de hoofdklasse van vorig jaar aan met een minder sterk team dan zij normaal in de gelederen hebben. Desondanks zijn er weer verassende resultaten gevallen en trok Woerden aan het langste eind. Hoevelaken was gezamenlijk met Paul Keres de koploper na ronde 1, deze positie neemt Woerden (al dan niet tijdelijk) over. Dat brengt ons in een situatie waar we voorafgaand van het seizoen geen rekening mee hebben gehouden. De verwachting was dat het erg lastig zou gaan worden om bordpunten binnen te slepen, laat staat matchpunten. Tijd om onze ambities nu te herijken, dus beste lezers van dit schaakverslag. Niet schrikken… Woerden 1 gaat vanaf nu voor de hoofdklassetitel.

Oké wellicht is dat wel erg opportuun na slechts 2 van de 6 matches, maar goed je moet durven dromen. En we hebben al gezien dat de ratingpunten geen garanties voor resultaten zijn, dus wie weet. 23 januari mogen we op bezoek in Laren en dan kunnen we na de helft van het seizoen echt de stand van zaken over onze plaats in de competitie opmaken.

Op zaterdag 22 november speelde Woerden 3 tegen Moira-Domtoren 5. Weer moesten we een beroep doen op invallers: Willem Vink speelde opnieuw voor Ad Goes en Frans Janssen kon op het laatste moment invallen voor Tim Groot Bruinderink die geveld was door ziekte. 

Willem was als eerste klaar. Tot de zestiende zet ging het spel gelijk op maar toen vergat zijn tegenstander een randpion te dekken. Vervolgens probeerde hij een kwaliteitsoffer te voorkomen, waarmee hij een matcombinatie weggaf.
Marjolein ging vlot van start en kon al snel een stuk winnen. Alleen meende ze nog een heel fijn subtiel zetje te moeten spelen waarna haar stelling nóg mooier zou zijn. Helaas, het was een blunder: ze won géén stuk en ze wikkelde noodgedwongen, met een kwaliteit minder, direct af naar remise.

De tegenstander van Frans dacht héél lang na, zelfs toen hij al heel wat materiaal voorstond. Maar hij hield het hoofd koel en liet zich niet verleiden om materiaal terug te geven. Frans kon niet anders dan opgeven.
Bij Jean met wit kwam een Engelse opening op het bord en hij had de hele partij een klein plusje. Na 31 zetten konden beiden niet zonder grote risico’s op winst spelen, wat dan ook niet gebeurde en de vrede werd getekend.

Leen had gezien dat zijn tegenstander van iemand met een rating van 2075 had gewonnen. ‘Blijkbaar nog jeugdig’ was zijn gedachte, opletten dus. In werkelijkheid werd hij geconfronteerd met een heer, net als hij, ‘op leeftijd’. Qua spel ging de opening voortvarend. Na eerst een pionoffer – onterecht – te hebben afgeslagen, won hij alsnog een pion met veel positievoordeel.  Een kleine combinatie zorgde rond de 20e zet voor stukwinst, waarna zijn tegenstander zich toch nog jeugdig ging gedragen. In een kansloze positie speelde hij door tot mat op de 49e zet.

Annie kon in een bekende opening een lastige penning oplossen, waarna ze iets beter stond. Als compensatie voor haar geblokkeerde pion in het centrum waren de pionnen op de damevleugel van haar tegenstander zo zwak dat er minimaal een verloren zou moeten gaan. Helaas mistte ze de beste voortzetting en speelde ze net niet actief genoeg. Hierdoor kon de vijandelijke koning zijn achterstandspositie dusdanig inlopen, dat verder op winst spelen te riskant zou worden. Het werd dus remise. 

Jory durfde het met wit voor het eerst aan om in een externe partij zijn nieuwe openingsrepertoire met wit te spelen. Als snel was hij op vertrouwd terrein: zijn tegenstander speelde namelijk wat hij zelf altijd speelt met zwart. Logischerwijs koos hij het variantje dat hij altijd het meest vervelend vindt om tegen zich te krijgen. Dit pakte goed uit. Hij kreeg een erg groot ruimtevoordeel en op een gegeven moment stonden bijna alle stukken van zijn tegenstander vast. Hij won een kwaliteit maar Jory zou Jory niet zijn als hij niet enorm veel tijd had verbruikt. Hij zat al sinds zet 25 in tijdnood, dus toen hij zijn 40^e zet had gespeeld, kon hij opgelucht ademhalen. Maar tot ieders verbazing blééf zijn tegenstander maar na denken over zij́n 40 zet. En toen viel de vlag.  
Jory had graag de partij verder willen spelen om te zien hoe het uitpakte, maar klagen doet hij natuurlijk niet met dit zeer welkome cadeautje. 

Zo stonden we met 4,5-2,5 voor, de buit was binnen en het team maakte zich op om naar Marjolein gaan die goulash en tiramisu had gemaakt. Alleen Sjaak was nog bezig.

Hij had de opening net iets te passief gespeeld. Dat resulteerde in allerlei complicaties, waardoor het ontwikkelen van zijn stukken op de damevleugel erg lang duurde en hij wat gedrongen kwam te staan. Ver in het middenspel – toen hij eindelijk zijn damevleugel had ontwikkeld – wist hij, mede door een stevige fout van zijn tegenstander, toch een stuk te winnen tegen een pion. Uiteindelijk werden zijn stukken tot enige passiviteit gedwongen door de witte gecentraliseerde koning. Hij overschatte echter de tegenkansen van zijn tegenstander, en berustte (ten onrechte bleek in latere analyse) in remise.

Spassky’s 1 neemt de naam serieus. Een Spassky herdenkingsfoto wordt naar iedere wedstrijdlocatie meegesleept en daar pontificaal uitgestald. En als je heel goed luisterde kon je de spelers tijdens hun partijen horen murmelen : “Wat zou Spassky hier gespeeld hebben?”.

In ieder geval niet wat Menno van ’t Veld tegen Marcel Schröer op het bord bracht. Binnen de kortste keren waren vrijwel alle stukken van het bord verdwenen en na een goed getimed remise aanbod was het eerste halfje van de middag een feit. Dat gaf ondergetekende de ruimte om het verslag ook van beelden te voorzien. Overigens niet van Jacco Lind, die met zwart Joop Huisman vrij eenvoudig op remise had gehouden.

Daarna bleef het lang spannend.

Bas Jansen tegen Maurits Logtmeijer bracht de eerste beslissing. Nadat zijn tegenstander e6 had gespeeld, speelde Bas alsnog Pf5+, gevolgd door Df3 en h4. Daarna was het snel afgelopen. 

Het punt van Olger van Donk liet niet lang op zich wachten. Nadat hij al het tegenspel van Henk van Putten had geneutraliseerd rolde hij zijn tegenstander in het centrum op. Het werd Olger gegund daadwerkelijk het mat uit te voeren.

Niet alles liep zo gesmeerd. Sten Goes had een zware middag tegen Michael Riemens. Sten wist het initiatief van Michael nooit echt te neutraliseren. Zijn koning kon geen veilige haven bereiken en met een krachtig Txf7 schijnoffer bracht hij de beslissende slag toe. Sten spartelde nog wel wat tegen, maar dat was allemaal tevergeefs.

Ook Sofia Moskalets had het moeilijk, tegen Erik Hoeksema. De hele middag hing ze in de touwen. Nu weten wij allen uit ervaring dat Sofia dat heel lang kan volhouden. Zo lang hield ze het vol, dat Erik, die had aangekondigd deze keer niet na 40 zetten te verzwakken, door een kleine onoplettendheid zichzelf ineens in een matnet gevangen zag.

Rolinde den Heijer speelde tegen Roelof Kroon een degelijke partij. Licht in het voordeel was ze steeds, maar het was niet voldoende om er bij haar tegenstander doorheen te komen.

Selman Ercan had Henk Jansen met een kleine tactiek een pion afhandig gemaakt. Daarna ging het erom: kan Selman de pluspion ook verzilveren. In de onderstaande stelling gaat het erom of zwart de loper op h7 kan activeren. Selman wist hoe, namelijk met Lg8!

Daarmee won Woerden 1 met 5,5 – 2,5 van Spassky’s 1 en heeft daarmee de eerste overwinning binnen.

Voor alle details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/19974

 In de alweer vierde ronde van de KNSB competitie mocht het tweede achttal van Woerden aantreden tegen Oegstgeest. Het team van Oegstgeest bestaat uit zeer sterke topborden, en een wat zwakkere staart, maar gemiddeld is het team wel ruim 100 ELO punten sterker dan Woerden 2.

De wedstrijd begon goed, met Sarah-Joy, die niet alleen als eerste klaar was, maar de teamleider vrolijk kwam melden dat het eerste punt binnen was. Een mooie opsteker.  Timo en Jelle die zich als vrijwilligers hadden aangemeld om de 2200 reuzen van Oegstgeest op bord een en twee te bestrijden waren als volgende klaar. Timo werd vanuit de opening naar een verloren eindspel gelokt door zijn tegenstander, en met een spies op koning en toren was het klaar.

Bij Jelle ging het een stuk beter, hij kwam goed uit de opening en kon zich toeleggen op een serieuze aanval op de zwarte koning. Onder deze druk bleek zijn tegenstander bereid om de remise te accepteren. 

Bij invaller Arjen ging het minder soepel. Zijn loper werd ingesloten, en die moest hij inleveren tegen in eerste instantie 2 pionnen. Gaandeweg snoepte de tegenstander de pionnen terug en kwam er zelfs nog een voor. Tijd om de strijd te staken.

Met de tussenstand van 1,5-2,5 achter was er nog niet echt iets aan de hand, want de overige borden stonden prima.  Ed, Mark en Henk hadden duidelijk betere en kansrijke stellingen, terwijl Olivier nog niet hoefde te wanhopen, hoewel zijn tegenstander wat druk had door de pionnenmeerderheid op de damevleugel.  Helaas verliep de tweede helft van de wedstrijd in het voordeel van Oegstgeest.

Bij Henk ging het als eerste half mis, zijn tegenstander wist een soort vesting op te bouwen en remise was het resultaat. Bij Olivier ging het helemaal mis, de pionnenmeerderheid van zijn tegenstander resulteerde in een onhoudbare vrijpion. 

Met 2-4 achter waren de uitzichten niet gunstig meer. De voormalig duidelijke betere en kansrijke stellingen waren verworden tot: “misschien valt er nog water uit deze steen te persen als de tegenstander een foutje maakt bij Ed.” En als Mark geen fout maakt is het misschien nog wel remise. Toen Ed zijn tegenstander pat zette was het daar ook echt afgelopen, en Mark speelde de loper een zet te vroeg naar f4, en dat was beslissend.

2,5-5,5 in het voordeel van Oegstgeest die de jacht op het kampioenschap kunnen voortzetten. Voor Woerden 2 wordt het langzamerhand zaak om matchpunten te gaan halen.

Na een succesvol kampioensjaar in de eerste klasse van de viertallen SGS competitie, zoekt het Woerdense viertal het dit jaar hoger op in de hoofdklasse.

Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we bekeken wat voor vlees er in de kuip zat van deze competitie. De meeste teams hadden spelers van zo’n 1900, een paar in de 2000 en een paar in de 1800. De gemiddelde ratings liggen zeker rond de 1900+. Het Woerdense viertal blijft op het moment van schrijven steken op een gemiddelde rating van 1777. Oftewel we staan op papier voor de boeg aan een zwaar seizoen. Waarin de verwachting was dat we erg veel ‘karakter’ moeten gaan tonen om toch goede resultaten te behalen.

Jens Roggeband (1726) VS Rik van Drie (1918) – bord 3

Jens was als eerste klaar met zijn partij. Hij ging bewust een variant in waarvan hij wist dat deze verleidelijk was voor zwart, maar waarvan de engine-evaluatie zo’n plus 3 voor wit aangeeft. Jens verdacht echter dat hij bij de juiste zet (voor zichzelf) schaakmat zou gaan, terwijl dit de zet was om een groot voordeel te behouden. Hij besloot behouden te spelen en belandde in een eindspel waar er geen stukken meer ontwikkeld waren en hij een pion voor stond. In zijn aanvallende stijl speelde Jens zijn pionnen naar voren, maar dit leidde uiteindelijk tot een situatie waar de pionnen wellicht te ver van huis waren gegaan. Toen hij ook een pion verloor en de zwartspeler vroeg om de vrede te tekenen, koos Jens eieren voor zijn geld.

Stand 0,5-0,5 

Ger(it)t Legemaat (1939) VS Timo Kroon (1844) – bord 2

Gerrit stelde zich voor als Gert Legemaat, wat tot wat verwarring leidde bij Timo. Dit omdat Gert Legemaat een rating van 2200 heeft en bij de Delftsche schaakclub speelt. Het bleek een neef te zijn en tevens een naamgenoot. Gert gaat in zijn schaakleven blijkbaar door als Gerrit. In de opening speelde Gerrit een hele snelle aanval, hij begon meteen met zijn h-pion te rennen maar zonder echt zijn stukken te ontwikkelen. Uiteindelijk verloor Gerrit zijn twee centrum pionnen, daarvoor had hij wel wat compensatie. Gerrit dreigde een pion terug te winnen waarna we waarschijnlijk in een toreneindspel zouden belanden, waar Timo een pion meer had. Na 20 goede zetten besloot Timo meer te willen. Resultaat: pardoes verliest hij een stuk. Dan maar tijd om ‘karakter te tonen’. Gerrit ging niet verder op pionnen jacht maar besloot zijn koningspositie te consolideren waardoor Timo voor even zijn twee extra pionnen kon behouden. Uiteindelijk ging een pion eraan, maar toen Gerrit een tweede pion ophaalde kon Timo’s toren binnen komen en een pion terug ophalen. Waardoor er toch nog een pion extra was voor zwart als compensatie tegen de loper van wit. De laatste pion van wit werd handig afgeruild. Intussen stond de witte koning buitenspel en zou waarschijnlijk de loper gegeven moeten worden voor de pion van zwart. De spelers wachtte het niet af en tekende voor een remise.

Stand 1-1

Willem veer (?) VS Jory Koot (1769) – bord 4

De tegenstander van Jory was een heuse wildcard. De beste man had namelijk geen rating, maar achteraf werd ons medegedeeld dat hij vroeger meegedaan heeft aan olymipade(s) voor Suriname. Dat hij een wildcard was liet hij ook met zijn eerste zet zien, namelijk 1: b4?!. Toevallig genoeg had Jory diezelfde opening voor een andere uitwedstrijd die week een heel klein beetje doorgenomen. Dus wist hij de eerste paar zetten in ieder geval te overleven. In de partij kwam er een plan voor bij Jory naar voren. Hij dacht al zijn zinnen te zetten op het winnen van een randpion.

Zijn tegenstander verwoordde het na de wedstrijd perfect: “het was een hoop gepriegel”.

Het winnen van deze pion kostte namelijk een hoop zetten en veel moeite, maar uiteindelijk won de zwartspeler de pion. Achteraf duidde Jory dit als een heuse ‘Pyrrusoverwinning’. Want zijn tegenstander kon met één van zijn pionnen twee van hem tegenhouden. En dus was de zware strijd om een extra pion te winnen voor niks. Vervolgens verloor Jory deze pion ook nog in de stress van tijdnood. Jory besloot een remise voor te stellen en deze werd geaccepteerd.

1,5-1,5

Tim Groot Bruinderink (1768) VS Johan de Groot (2022) – bord 1

Op bord 1 was de strijd van de grote spelers. Waar Tim in de lengte uiteraard de grootste was, was Johan door het ratingsverschil de grote favoriet. Een definitief resultaat hier zou een winnaar van de match tussen Doorn Driebergen en Woerden betekenen.

Het begin was veelbelovend, Tim kwam sterk uit de opening en een slopende koningsaanval hing dreigend in de lucht. De tegenstander wist dit echter te pareren en kreeg het voor elkaar om er een eindspel van te maken, echter kostte dit hem wel een pion. Een pion meer in het eindspel, het leek alsof het niet meer mis kon gaan voor Tim en dat hij op twee resultaten kon spelen, winst en remise. Echter deed tijdsnood haar intrede in deze partij en gooide alles op zijn kop. De klok tikte steeds lager (met name op Tim zijn klok) en ook de stelling nam even snel af. Op één zet heeft Tim de auteur van dit verslag een hartverzakking gegeven. De klok bleef maar naar beneden tikken, totdat deze de dreigende 00:01 bereikte. Verlies van deze partij betekent dat Woerden geen matchpunt mee naar huis neemt, hoe pijnlijk als alle strijd niet uitbetaald zou worden…. Maar in die laatste seconde, die als een eeuwigheid van onzekerheid voelde, kreeg Tim het nog voor elkaar om zijn zet uit te voeren en halsoverkop de klok in te tikken. Tim’s verzet was nog niet gestaakt, maar ook de stelling van Tim had een penibele situatie bereikt. Tim had in een gelijk aantal pionnen eindspel wel de oppositie, waarmee hij de zwarte koning buiten kon houden maar vrijwel geen wachtzetten meer over. Hij besloot een pion te geven. Als de geslagen werd was het een remise. Werd de pion genegeerd en zou zwart gewoon doorlopen, dan was het vermoedelijk verloren. De tegenstander verkeerde inmiddels ook in tijdsnood en koos na een lange partij verkeerd. Tim bood remise aan die vervolgens getekend werd.

Met 2-2 op het scorebord en 4 remises geeft de uitslag een gortdroge avond weer, maar niks is minder waar. De gehele avond is goed samen te vatten in de conclusie van Gerrit en Timo over de partij van bord 2. Eerst stond zwart erg gewonnen, vervolgens wit… uiteindelijk is een gelijkspel het eerlijkste resultaat. En dus zo ook de hele match tussen Doorn Driebergen 1 en Woerden 1. Dinsdag 2 december mag het Woerdense viertal weer, dan komt Hoevelaken 1 op bezoek.