Op zaterdag 29 november werd het jaarlijkse Woerden Rapid Schaaktoernooi gespeeld. Voor het eerst met het tempo van 25 minuten p.p.p.p. plus 10 seconden per zet. Het was dus even afwachten hoe lang een ronde dan zou duren, maar de verwachting ‘ongeveer een uur’ bleek te kloppen. Het aantal deelnemers vond ik ook dit jaar weer wat tegenvallen. Ik heb er slapeloze nachten van gehad want ik was bang dat het debacle van twee jaar geleden zich zou herhalen: toen moest ik het hele toernooi afblazen wegens een gebrek aan belangstelling. Opvallend vind ik dat vooral mijn eigen clubgenoten schitterden door afwezigheid. Van de 39 deelnemers waren er slechts negen lid van SC Woerden, nog geen kwart, dus.
Genoeg gemopperd! Er is gespeeld in een A en een B groep, met in beide groepen een prijzengeld van 50 – 40 – 30 euro. De avond ervoor was de zaal al gereed gemaakt (Dank Michel! Dank Aldo!). Vanaf half tien druppelden de deelnemers binnen en om iets na tien uur was alleen nog het indrukken van de klokken te horen.
Marcel van Oort bemande de bar, smeerde en belegde broodjes, maakte tientallen foto’s, bakte frikandellen en kroketten en regelde de snert. Gert van IJperen en Wim Velenturf waren de wedstrijdleiders en zagen er op toe dat de uitslagen correct werden vastgelegd. Als zelfbenoemd ‘toernooidirecteur’ was ik veelal te vinden in het ‘rekencentrum’ (het analysehok) om de indeling voor de ronden te maken. Tussen de bedrijven door verwarmde ik banketstaven en zorgde voor voldoende peper-, kruid- en borrelnootjes.
De B groep was een strijd tussen de jonkies en de ouwe hap. Zes van de zestien groepsleden zitten nog op de lagere school. Bij het ingaan van de laatste ronde werd koploper Willem van der Wel met vier punten op de hielen gezeten door jeugdspelers Charlotte Rietman en Jules van Rossem met drie punten. Willem won van Charlotte en ook Jules scoorde het volle punt. Willem was de enige van het hele toernooi die een 100% score wist te halen en daarmee de terechte winnaar van de B groep. Jules werd knap tweede en de derde plaats was voor Hans Dijkers.
In de A groep zat één jeugdspeler en Alexander, de broer van Charlotte, zorgde in de eerste ronde meteen voor een enorme verassing door WFM Yvette Nagel te verslaan. Na vier ronden stond de speler met de hoogste rating, Harold van Dijk, aan kop met 3,5 punt. Hij moest zijn laatste partij spelen tegen Marcel Schroër (3) die eerder zijn enige nederlaag had opgelopen tegen Rolinde den Heijer. Ook Rolinde stond op dat moment op drie punten, zij had van Harold verloren. En waar één hond vecht om een been, lopen er twee anderen mee heen. Marcel en Rolinde wonnen alletwee en werden daarmee de gedeelde winnaars van het toernooi.
De derde tot en met zesde plaats was voor Harold van Dijk, Gosse Romkes, Piet Geertsema en Xander Prijs. Zij kregen ieder 7,50 euro en dat stelde me nog wel even voor een probleem. Het was al best gedoe om genoeg briefjes van vijf te regelen, maar aan muntjes had ik niet meer gedacht. Wie heeft er nou nog briefjes en muntjes in zijn portemonnee? Ik niet, maar een paar heren die genoten van hun biertje-na-afloop wel. Er hoefden dus geen tikkies naar de penningmeester gestuurd te worden.
Al met al was het een gezellig, geslaagd toernooi. Niet zo veel SC Woerden spelers, maar dat onze clubgenoten Rolinde en Marcel het toernooi wonnen, was dan wel weer erg leuk.
Beste lezers van dit schaakverslag, niet schrikken… Woerden 1 gaat vanaf nu voor de hoofdklassetitel.
Woerden 1 – Hoevelaken 1
Afgelopen dinsdag 2 december kwam het eerste team van Hoevelaken langs in Woerden voor de tweede ronde van de SGS competitie. Hoevelaken is de kampioen van het vorige SGS seizoen in de hoofdklasse en wist zijn eerste match te winnen, we waren dus al mentaal voorbereid op een lastige schaakavond. Jory was helaas ziek, maar met Jacco hadden we zeker een waardig vervanger gevonden. Sterker nog, voorafgaand de match noteerde ik in mijn hoofd al een bordpuntje voor Woerden met Jacco als invaller. Nog een puntje sprokkelen bij de overige drie schakers en dan behouden we nog een matchpunt in Woerden tegen de kampioen! Met een beetje hoopdenken scoor je op papier snel mooie scores.
In het voetbal heeft Johan Cruyff nog nooit een zak geld een goal zien maken. In het schaken doet je ELO-score niet de goede zetten voor je. Oftewel ook als favoriet moet je toch achter het bord laten zien waarom je de favoriet bent. Dat dit niet zo voor de hand liggend is, dat hebben we in de eerste ronde ook ondervonden. Dit door het verassende gelijkspel tegen Doorn-Driebergen in de eerste ronde ondanks een gemiddeld verschil van 150-200 ratingpunten in het voordeel van onze tegenstanders.
Jacco Lind – Daan van Pel
Jacco mocht op bord 2 dus ter vervanging van Jory aanschuiven. Hier kwam hij Daan van Pel tegen, geen onbekende van Jacco. De twee hebben ook in het OKW van afgelopen seizoen al op het schaakbord tegen elkaar gestreden. Destijds eindigde de partij in het voordeel van Jacco. Dit maal kostte het vele rekenwerk van een dreigend ogende stelling van de tegenstander veel tijd voor Jacco. Waardoor de stelling op de klok in Hoevelakens voordeel was. Toen ik mij zorgen daarover uitte aan de bar bij Jacco verzekerde hij mij dat hij niet in de problemen zat met de stelling op het bord. Waar die redelijke stelling was gebleven is mij onbekend. Ik hoorde wat later een remise aanbod van de zwartspeler die afgewezen werd, uiteindelijk kon Jacco er toch echt niks van maken en werd de vrede alsnog getekend.
Achteraf gaf Jacco aan dat er de mogelijkheid was om een loper te verliezen en dat hij eigenlijk had verdiend om te verliezen… Het wensscenario van een automatisch puntje erbij was dus uit de deur, maar uiteraard wordt de invalbeurt van Jacco enorm gewaardeerd en liet hij ons niet met lege handen achter door een half punt binnen te halen.
Dirk Veldhuizen – Tim Groot Bruinderink
Op bord 3 trad Tim, het geheime wapen van het SGS viertal aan. Tim heeft in de voorgaande twee SGS seizoenen geen enkele partij verloren en ook in de eerste ronde in de hoofdklasse wist hij knap een 2000+ speler op remise te houden. In de opening wist Tim een vrij alternatieve openingsvariant van zijn tegenstander keihard af te straffen. Op zet 9 mocht Tim als de zwartspeler zelfs de zet d3! spelen. En bijzonder nare zet voor wit omdat hij een dubbel pion op de b lijn had (b2/b3) en nu kwam zijn pion op d2 ook vast kwam te staan. Wanneer de loper op c1 nog niet ontwikkeld is, zoals in de partij, is dit een behoorlijke klap in het gezicht. Met zijn zetten daarna wist Tim de druk op te schroeven waarna wit een paard offerde om een aanval te krijgen. Ik heb er geen computeranalyse op nagehouden maar mijn oordeel was dat in z’n algemeenheid dat een offer niet werkt als een groot deel van de overgebleven stukken nog steeds niet actief worden…
De loper wist nooit van c1 af te komen en de toren op a1 heeft ook geen zet voor het einde van de partij weten te doen. Met vervelende dreigingen voor mat op de achterste rang en in de tussentijd nog meer materiaal winst, hield de witspeler het voor gezien. De eerste winstpartij in de hoofdklasse is voor het Woerdense viertal een feit!
Daarmee is de stand intussen gezet op 1,5-0,5
Martin Veldhuizen – Timo Kroon
Op het eerste bord werd door wit een erg dubieus openingsvariantje gespeeld, die niet goed afgestraft is. Er kwam een wilde stelling op het bord totdat wit een eindspel variant koos waar hij een gevaarlijke vrijpion mee kon creëren in ruil voor een kwaliteit. De analyse achteraf was dat zwart meerdere kansrijke manieren had om hiermee om te gaan, maar de kwaliteit terug geven in ruil voor de vrijpion leek erg sterk in de analyse. In de partij werd er gekozen voor het behoud van de kwaliteit, de pion kon immers gestopt worden was de redenatie van Timo. Dit klopte maar kostte twee pionnen voor zwart. Het materiaalvoordeel werd daarmee ongedaan. In ruil voor een pion ging de gevaarlijke vrijpion van het bord, maar geen van beide spelers wist nog problemen te creëren voor de ander in het eindspel dat erop volgde. Remise dus, en daarmee is in ieder geval één matchpunt binnen.
Jens Roggeband – Liam van Dasselaar
Jens mocht op het vierde bord aantreden tegen Liam, een jeugdspeler van Hoevelaken die nu nog relatief weinig klassieke partijen op zijn naam heeft staan en dus ook geen rating vergaard heeft. Hij maakte met deze invalbeurt in het eerste team van Hoevelaken in ieder geval zijn debuut in dit viertal en in de hoofdklasse van de SGS, waarvoor proficiat! Het zou geen partij van Jens zijn als vanuit de opening niet op zijn aller scherpst gespeeld wordt en uitmond in een wilde partij waarvan van alles geofferd wordt. In eerste instantie waren dit een paar pionnen die niet geaccepteerd werden door de zwart speler met als gevolg dat zwart zijn koning in het midden van het bord strandde en het initiatief aan wit was. Jens offerde vervolgens als ‘schijnoffer’ een stuk maar door een venijnige tussenweg werd dit schijnoffer een echt offer. Jens wist het nauwe juiste pad voor een groot voordeel daarna niet te vervolgen, waarna zwart beter kwam te staan. Echter voelde de zwartspeler zich in tijdnood genoodzaakt tot een remise aanbod. Jens nam deze vlug aan waardoor de winst binnen was! Dit zet de score namelijk op 2,5-1,5
Titelaspiraties?
Uiteindelijk trad het kampioensteam van de hoofdklasse van vorig jaar aan met een minder sterk team dan zij normaal in de gelederen hebben. Desondanks zijn er weer verassende resultaten gevallen en trok Woerden aan het langste eind. Hoevelaken was gezamenlijk met Paul Keres de koploper na ronde 1, deze positie neemt Woerden (al dan niet tijdelijk) over. Dat brengt ons in een situatie waar we voorafgaand van het seizoen geen rekening mee hebben gehouden. De verwachting was dat het erg lastig zou gaan worden om bordpunten binnen te slepen, laat staat matchpunten. Tijd om onze ambities nu te herijken, dus beste lezers van dit schaakverslag. Niet schrikken… Woerden 1 gaat vanaf nu voor de hoofdklassetitel.
Oké wellicht is dat wel erg opportuun na slechts 2 van de 6 matches, maar goed je moet durven dromen. En we hebben al gezien dat de ratingpunten geen garanties voor resultaten zijn, dus wie weet. 23 januari mogen we op bezoek in Laren en dan kunnen we na de helft van het seizoen echt de stand van zaken over onze plaats in de competitie opmaken.
Op zaterdag 22 november speelde Woerden 3 tegen Moira-Domtoren 5. Weer moesten we een beroep doen op invallers: Willem Vink speelde opnieuw voor Ad Goes en Frans Janssen kon op het laatste moment invallen voor Tim Groot Bruinderink die geveld was door ziekte.
Willem was als eerste klaar. Tot de zestiende zet ging het spel gelijk op maar toen vergat zijn tegenstander een randpion te dekken. Vervolgens probeerde hij een kwaliteitsoffer te voorkomen, waarmee hij een matcombinatie weggaf. Marjolein ging vlot van start en kon al snel een stuk winnen. Alleen meende ze nog een heel fijn subtiel zetje te moeten spelen waarna haar stelling nóg mooier zou zijn. Helaas, het was een blunder: ze won géén stuk en ze wikkelde noodgedwongen, met een kwaliteit minder, direct af naar remise.
De tegenstander van Frans dacht héél lang na, zelfs toen hij al heel wat materiaal voorstond. Maar hij hield het hoofd koel en liet zich niet verleiden om materiaal terug te geven. Frans kon niet anders dan opgeven. Bij Jean met wit kwam een Engelse opening op het bord en hij had de hele partij een klein plusje. Na 31 zetten konden beiden niet zonder grote risico’s op winst spelen, wat dan ook niet gebeurde en de vrede werd getekend.
Leen had gezien dat zijn tegenstander van iemand met een rating van 2075 had gewonnen. ‘Blijkbaar nog jeugdig’ was zijn gedachte, opletten dus. In werkelijkheid werd hij geconfronteerd met een heer, net als hij, ‘op leeftijd’. Qua spel ging de opening voortvarend. Na eerst een pionoffer – onterecht – te hebben afgeslagen, won hij alsnog een pion met veel positievoordeel. Een kleine combinatie zorgde rond de 20e zet voor stukwinst, waarna zijn tegenstander zich toch nog jeugdig ging gedragen. In een kansloze positie speelde hij door tot mat op de 49e zet.
Annie kon in een bekende opening een lastige penning oplossen, waarna ze iets beter stond. Als compensatie voor haar geblokkeerde pion in het centrum waren de pionnen op de damevleugel van haar tegenstander zo zwak dat er minimaal een verloren zou moeten gaan. Helaas mistte ze de beste voortzetting en speelde ze net niet actief genoeg. Hierdoor kon de vijandelijke koning zijn achterstandspositie dusdanig inlopen, dat verder op winst spelen te riskant zou worden. Het werd dus remise.
Jory durfde het met wit voor het eerst aan om in een externe partij zijn nieuwe openingsrepertoire met wit te spelen. Als snel was hij op vertrouwd terrein: zijn tegenstander speelde namelijk wat hij zelf altijd speelt met zwart. Logischerwijs koos hij het variantje dat hij altijd het meest vervelend vindt om tegen zich te krijgen. Dit pakte goed uit. Hij kreeg een erg groot ruimtevoordeel en op een gegeven moment stonden bijna alle stukken van zijn tegenstander vast. Hij won een kwaliteit maar Jory zou Jory niet zijn als hij niet enorm veel tijd had verbruikt. Hij zat al sinds zet 25 in tijdnood, dus toen hij zijn 40e zet had gespeeld, kon hij opgelucht ademhalen. Maar tot ieders verbazing blééf zijn tegenstander maar na denken over zij́n 40 zet. En toen viel de vlag. Jory had graag de partij verder willen spelen om te zien hoe het uitpakte, maar klagen doet hij natuurlijk niet met dit zeer welkome cadeautje.
Zo stonden we met 4,5-2,5 voor, de buit was binnen en het team maakte zich op om naar Marjolein gaan die goulash en tiramisu had gemaakt. Alleen Sjaak was nog bezig.
Hij had de opening net iets te passief gespeeld. Dat resulteerde in allerlei complicaties, waardoor het ontwikkelen van zijn stukken op de damevleugel erg lang duurde en hij wat gedrongen kwam te staan. Ver in het middenspel – toen hij eindelijk zijn damevleugel had ontwikkeld – wist hij, mede door een stevige fout van zijn tegenstander, toch een stuk te winnen tegen een pion. Uiteindelijk werden zijn stukken tot enige passiviteit gedwongen door de witte gecentraliseerde koning. Hij overschatte echter de tegenkansen van zijn tegenstander, en berustte (ten onrechte bleek in latere analyse) in remise.
Spassky’s 1 neemt de naam serieus. Een Spassky herdenkingsfoto wordt naar iedere wedstrijdlocatie meegesleept en daar pontificaal uitgestald. En als je heel goed luisterde kon je de spelers tijdens hun partijen horen murmelen : “Wat zou Spassky hier gespeeld hebben?”.
In ieder geval niet wat Menno van ’t Veld tegen Marcel Schröer op het bord bracht. Binnen de kortste keren waren vrijwel alle stukken van het bord verdwenen en na een goed getimed remise aanbod was het eerste halfje van de middag een feit. Dat gaf ondergetekende de ruimte om het verslag ook van beelden te voorzien. Overigens niet van Jacco Lind, die met zwart Joop Huisman vrij eenvoudig op remise had gehouden.
Het is altijd een gezellig drukte op een KNSB zaterdagmiddag.
Daarna bleef het lang spannend.
Bas Jansen tegen Maurits Logtmeijer bracht de eerste beslissing. Nadat zijn tegenstander e6 had gespeeld, speelde Bas alsnog Pf5+, gevolgd door Df3 en h4. Daarna was het snel afgelopen.
Bas Jansen – Maurits Logtmeijer na Pe6+.
Het punt van Olger van Donk liet niet lang op zich wachten. Nadat hij al het tegenspel van Henk van Putten had geneutraliseerd rolde hij zijn tegenstander in het centrum op. Het werd Olger gegund daadwerkelijk het mat uit te voeren.
Olger van Donk – Henk van Putten: Pd7#
Niet alles liep zo gesmeerd. Sten Goes had een zware middag tegen Michael Riemens. Sten wist het initiatief van Michael nooit echt te neutraliseren. Zijn koning kon geen veilige haven bereiken en met een krachtig Txf7 schijnoffer bracht hij de beslissende slag toe. Sten spartelde nog wel wat tegen, maar dat was allemaal tevergeefs.
Michael Riemens – Sten Goes
Ook Sofia Moskalets had het moeilijk, tegen Erik Hoeksema. De hele middag hing ze in de touwen. Nu weten wij allen uit ervaring dat Sofia dat heel lang kan volhouden. Zo lang hield ze het vol, dat Erik, die had aangekondigd deze keer niet na 40 zetten te verzwakken, door een kleine onoplettendheid zichzelf ineens in een matnet gevangen zag.
Sofia Moskalets – Erik Hoeksema: zwart aan zet, maar ja….
Rolinde den Heijer speelde tegen Roelof Kroon een degelijke partij. Licht in het voordeel was ze steeds, maar het was niet voldoende om er bij haar tegenstander doorheen te komen.
Rolinde den Heijer – Roelof Kroon
Selman Ercan had Henk Jansen met een kleine tactiek een pion afhandig gemaakt. Daarna ging het erom: kan Selman de pluspion ook verzilveren. In de onderstaande stelling gaat het erom of zwart de loper op h7 kan activeren. Selman wist hoe, namelijk met Lg8!
Henk Jansen – Selman Ercan: Na Lg8 Lxg8 Txg8 heeft wit geen tijd om de pion op a5 te nemen, vanwege Tf8, en de witte stelling op de koningsvleugel valt uiteen.
Daarmee won Woerden 1 met 5,5 – 2,5 van Spassky’s 1 en heeft daarmee de eerste overwinning binnen.
In de alweer vierde ronde van de KNSB competitie mocht het tweede achttal van Woerden aantreden tegen Oegstgeest. Het team van Oegstgeest bestaat uit zeer sterke topborden, en een wat zwakkere staart, maar gemiddeld is het team wel ruim 100 ELO punten sterker dan Woerden 2.
De wedstrijd begon goed, met Sarah-Joy, die niet alleen als eerste klaar was, maar de teamleider vrolijk kwam melden dat het eerste punt binnen was. Een mooie opsteker. Timo en Jelle die zich als vrijwilligers hadden aangemeld om de 2200 reuzen van Oegstgeest op bord een en twee te bestrijden waren als volgende klaar. Timo werd vanuit de opening naar een verloren eindspel gelokt door zijn tegenstander, en met een spies op koning en toren was het klaar.
Bij Jelle ging het een stuk beter, hij kwam goed uit de opening en kon zich toeleggen op een serieuze aanval op de zwarte koning. Onder deze druk bleek zijn tegenstander bereid om de remise te accepteren.
Bij invaller Arjen ging het minder soepel. Zijn loper werd ingesloten, en die moest hij inleveren tegen in eerste instantie 2 pionnen. Gaandeweg snoepte de tegenstander de pionnen terug en kwam er zelfs nog een voor. Tijd om de strijd te staken.
Met de tussenstand van 1,5-2,5 achter was er nog niet echt iets aan de hand, want de overige borden stonden prima. Ed, Mark en Henk hadden duidelijk betere en kansrijke stellingen, terwijl Olivier nog niet hoefde te wanhopen, hoewel zijn tegenstander wat druk had door de pionnenmeerderheid op de damevleugel. Helaas verliep de tweede helft van de wedstrijd in het voordeel van Oegstgeest.
Bij Henk ging het als eerste half mis, zijn tegenstander wist een soort vesting op te bouwen en remise was het resultaat. Bij Olivier ging het helemaal mis, de pionnenmeerderheid van zijn tegenstander resulteerde in een onhoudbare vrijpion.
Met 2-4 achter waren de uitzichten niet gunstig meer. De voormalig duidelijke betere en kansrijke stellingen waren verworden tot: “misschien valt er nog water uit deze steen te persen als de tegenstander een foutje maakt bij Ed.” En als Mark geen fout maakt is het misschien nog wel remise. Toen Ed zijn tegenstander pat zette was het daar ook echt afgelopen, en Mark speelde de loper een zet te vroeg naar f4, en dat was beslissend.
2,5-5,5 in het voordeel van Oegstgeest die de jacht op het kampioenschap kunnen voortzetten. Voor Woerden 2 wordt het langzamerhand zaak om matchpunten te gaan halen.
Na een succesvol kampioensjaar in de eerste klasse van de viertallen SGS competitie, zoekt het Woerdense viertal het dit jaar hoger op in de hoofdklasse.
Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we bekeken wat voor vlees er in de kuip zat van deze competitie. De meeste teams hadden spelers van zo’n 1900, een paar in de 2000 en een paar in de 1800. De gemiddelde ratings liggen zeker rond de 1900+. Het Woerdense viertal blijft op het moment van schrijven steken op een gemiddelde rating van 1777. Oftewel we staan op papier voor de boeg aan een zwaar seizoen. Waarin de verwachting was dat we erg veel ‘karakter’ moeten gaan tonen om toch goede resultaten te behalen.
Jens Roggeband (1726) VS Rik van Drie (1918) – bord 3
Jens was als eerste klaar met zijn partij. Hij ging bewust een variant in waarvan hij wist dat deze verleidelijk was voor zwart, maar waarvan de engine-evaluatie zo’n plus 3 voor wit aangeeft. Jens verdacht echter dat hij bij de juiste zet (voor zichzelf) schaakmat zou gaan, terwijl dit de zet was om een groot voordeel te behouden. Hij besloot behouden te spelen en belandde in een eindspel waar er geen stukken meer ontwikkeld waren en hij een pion voor stond. In zijn aanvallende stijl speelde Jens zijn pionnen naar voren, maar dit leidde uiteindelijk tot een situatie waar de pionnen wellicht te ver van huis waren gegaan. Toen hij ook een pion verloor en de zwartspeler vroeg om de vrede te tekenen, koos Jens eieren voor zijn geld.
Stand 0,5-0,5
Ger(it)t Legemaat (1939) VS Timo Kroon (1844) – bord 2
Gerrit stelde zich voor als Gert Legemaat, wat tot wat verwarring leidde bij Timo. Dit omdat Gert Legemaat een rating van 2200 heeft en bij de Delftsche schaakclub speelt. Het bleek een neef te zijn en tevens een naamgenoot. Gert gaat in zijn schaakleven blijkbaar door als Gerrit. In de opening speelde Gerrit een hele snelle aanval, hij begon meteen met zijn h-pion te rennen maar zonder echt zijn stukken te ontwikkelen. Uiteindelijk verloor Gerrit zijn twee centrum pionnen, daarvoor had hij wel wat compensatie. Gerrit dreigde een pion terug te winnen waarna we waarschijnlijk in een toreneindspel zouden belanden, waar Timo een pion meer had. Na 20 goede zetten besloot Timo meer te willen. Resultaat: pardoes verliest hij een stuk. Dan maar tijd om ‘karakter te tonen’. Gerrit ging niet verder op pionnen jacht maar besloot zijn koningspositie te consolideren waardoor Timo voor even zijn twee extra pionnen kon behouden. Uiteindelijk ging een pion eraan, maar toen Gerrit een tweede pion ophaalde kon Timo’s toren binnen komen en een pion terug ophalen. Waardoor er toch nog een pion extra was voor zwart als compensatie tegen de loper van wit. De laatste pion van wit werd handig afgeruild. Intussen stond de witte koning buitenspel en zou waarschijnlijk de loper gegeven moeten worden voor de pion van zwart. De spelers wachtte het niet af en tekende voor een remise.
Stand 1-1
Willem veer (?) VS Jory Koot (1769) – bord 4
De tegenstander van Jory was een heuse wildcard. De beste man had namelijk geen rating, maar achteraf werd ons medegedeeld dat hij vroeger meegedaan heeft aan olymipade(s) voor Suriname. Dat hij een wildcard was liet hij ook met zijn eerste zet zien, namelijk 1: b4?!. Toevallig genoeg had Jory diezelfde opening voor een andere uitwedstrijd die week een heel klein beetje doorgenomen. Dus wist hij de eerste paar zetten in ieder geval te overleven. In de partij kwam er een plan voor bij Jory naar voren. Hij dacht al zijn zinnen te zetten op het winnen van een randpion.
Zijn tegenstander verwoordde het na de wedstrijd perfect: “het was een hoop gepriegel”.
Het winnen van deze pion kostte namelijk een hoop zetten en veel moeite, maar uiteindelijk won de zwartspeler de pion. Achteraf duidde Jory dit als een heuse ‘Pyrrusoverwinning’. Want zijn tegenstander kon met één van zijn pionnen twee van hem tegenhouden. En dus was de zware strijd om een extra pion te winnen voor niks. Vervolgens verloor Jory deze pion ook nog in de stress van tijdnood. Jory besloot een remise voor te stellen en deze werd geaccepteerd.
1,5-1,5
Tim Groot Bruinderink (1768) VS Johan de Groot (2022) – bord 1
Op bord 1 was de strijd van de grote spelers. Waar Tim in de lengte uiteraard de grootste was, was Johan door het ratingsverschil de grote favoriet. Een definitief resultaat hier zou een winnaar van de match tussen Doorn Driebergen en Woerden betekenen.
Het begin was veelbelovend, Tim kwam sterk uit de opening en een slopende koningsaanval hing dreigend in de lucht. De tegenstander wist dit echter te pareren en kreeg het voor elkaar om er een eindspel van te maken, echter kostte dit hem wel een pion. Een pion meer in het eindspel, het leek alsof het niet meer mis kon gaan voor Tim en dat hij op twee resultaten kon spelen, winst en remise. Echter deed tijdsnood haar intrede in deze partij en gooide alles op zijn kop. De klok tikte steeds lager (met name op Tim zijn klok) en ook de stelling nam even snel af. Op één zet heeft Tim de auteur van dit verslag een hartverzakking gegeven. De klok bleef maar naar beneden tikken, totdat deze de dreigende 00:01 bereikte. Verlies van deze partij betekent dat Woerden geen matchpunt mee naar huis neemt, hoe pijnlijk als alle strijd niet uitbetaald zou worden…. Maar in die laatste seconde, die als een eeuwigheid van onzekerheid voelde, kreeg Tim het nog voor elkaar om zijn zet uit te voeren en halsoverkop de klok in te tikken. Tim’s verzet was nog niet gestaakt, maar ook de stelling van Tim had een penibele situatie bereikt. Tim had in een gelijk aantal pionnen eindspel wel de oppositie, waarmee hij de zwarte koning buiten kon houden maar vrijwel geen wachtzetten meer over. Hij besloot een pion te geven. Als de geslagen werd was het een remise. Werd de pion genegeerd en zou zwart gewoon doorlopen, dan was het vermoedelijk verloren. De tegenstander verkeerde inmiddels ook in tijdsnood en koos na een lange partij verkeerd. Tim bood remise aan die vervolgens getekend werd.
Met 2-2 op het scorebord en 4 remises geeft de uitslag een gortdroge avond weer, maar niks is minder waar. De gehele avond is goed samen te vatten in de conclusie van Gerrit en Timo over de partij van bord 2. Eerst stond zwart erg gewonnen, vervolgens wit… uiteindelijk is een gelijkspel het eerlijkste resultaat. En dus zo ook de hele match tussen Doorn Driebergen 1 en Woerden 1. Dinsdag 2 december mag het Woerdense viertal weer, dan komt Hoevelaken 1 op bezoek.
De tweede ronde van de KNSB-competitie speelde Woerden 3 tegen Kasteel Lekstroom 2. De wedstrijdleider waarschuwde dat het wat lawaaierig zou kunnen zijn, de eerste tijd. Dat klopte: de Mobiele Fietsenmaker Aan Huis die in de speelzaal zijn werk deed, repareerde op rumoerige wijze het ene rijwiel na het andere.
Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan het eerste bord. De opening verliep langs klassieke lijnen, met rustig spel van beide kanten. Zijn tegenstander gaf later aan deze opening niet goed te kennen, maar vond toch de juiste zetten. Erg spectaculair werd het niet, de stelling bleef in evenwicht. Na een remiseaanbod van zijn tegenstander zag hij geen goed vervolg en accepteerde hij de puntendeling. Jean de Goey, met zwart op bord twee, speelde een Pirc-achtige partij, waarin wit volgens de computer een fractie beter stond. Wit kwam tijdelijk een pion voor, maar Jean kon die terugwinnen. De stelling bleef gelijk en na 28 zetten werd de vrede getekend. Na een trage opening werd Leen de Jong rond de tiende zet wat weggedrukt. In plaats van iets voordeel te behalen, gaf zijn opponent echter pardoes een pion weg. Maar de luxe van dit geschenk had een verlammende werking en na een paar mindere zetten gaf de computer een nagenoeg gelijke stand aan. Pas in tijdnood kwam er een tweede pion bij waarna de tegenstander, in plaats van nog wat te spartelen, zich mat liet zetten.
Jory Koot gebruikt altijd ontzettend veel tijd. Zijn tegenstander daarentegen was zijn tegenpool: hij deed al zijn zetten à tempo en Jory kreeg gewoon niet de tijd om na te denken als hij niet aan zet was. Toen Jory nog tien minuten en zijn tegenstander bijna anderhalf uur op de klok had, werd hij toch wel wat nerveus. Maar na een aantal verzwakkende pionzetten van wit, vond hij het goede plan. Hij verdubbelde zijn torens op een open lijn en viel de stelling binnen, waarna hij precies op tijd won. Na een gelijke opening kwam Tim Groot Bruinderink beter te staan op de koningsvleugel, hij kon een pion offeren voor een sterke aanval. Zijn tegenstander verdedigde erg goed, maar uiteindelijk zorgde een mooi torenoffer voor zijn overwinning Marjolein Theunissen had haar eerste vier partijen van het seizoen verloren en begon met lood in haar schoenen aan de wedstrijd. Maar de witspeler maakte het haar erg makkelijk: hij gaf op de achtste zet een pion weg zonder enige compensatie, hij gaf op de vijftiende zet het centrum weg zonder enige compensatie en verloor niet lang daarna nog een pion. Een simpel schaakje waarbij de dame verloren ging, besliste de partij. Na de opening goed te hebben gespeeld, ging het in het middenspel mis bij Annie de Jong. Met een combinatie won haar jeugdige tegenstander een stuk, waarna het niet meer goed kwam. Van de weeromstuit liet ze vervolgens zowel haar notatieboekje als sjaal achter. Voor haar dus een dag om snel te vergeten.
Zat Ad Goes in de vorige ronde alleen met zijn hoofd in Spanje, dit keer was hij er met lijf en leden. Gelukkig kon Hans Ossebaar voor hem invallen. Hij kreeg met zwart een redelijk saaie Franse doorschuifvariant voorgeschoteld. Halverwege de partij won hij een kwaliteit waarna zijn tegenstander een alles of niets strategie begon met een loperoffer op h6. Hans nam het offer niet aan – achteraf ten onrechte – waardoor de aanval op zijn koning hem de nodige hoofdbrekens bezorgde. Hij was de laatste die nog aan het spelen was en het team stond inmiddels met twee tegen vijf voor. Winnen zou nog een hele klus worden in de nog steeds dichtgeschoven stelling en dus accepteerde hij vlak na de tijdscontrole het remise aanbod.
De derde wedstrijd van het seizoen bracht ons naar Haarlem om de uitwedstrijd tegen een van de favorieten in de poule te spelen. In het enorme sportcomplex bij de ijsbaan wisten we uiteindelijk onze speelzaal te vinden. Het begon al niet soepel met Mark, Hans en invaller Frans Janssen die matig uit de opening kwamen. Daar tegenover kwamen Jelle, Ed en Olivier weer behoorlijk goed uit de opening. Mark werd geconfronteerd met een batterij zware stukken die de over de a-lijn zijn stelling binnedrongen, en kon opgeven. Bij Hans duurde het allemaal nauwelijks langer de binnendringende lichte stukken maakten verder spelen overbodig. Ed had met zwart kort, en wit lang gerokeerd, normaal goed voor een wederzijdse aanval. Alleen de aanval van Ed kwam van de grond, en op het moment wit nog aan het overdenken was of danwel de g- of de h-pion naar voren kon, begonnen de zwarte pionnen aan de witte koningsstelling te knabbelen. De witte koningstelling werd helemaal opengescheurd, en Ed hoefde het cadeautje alleen nog maar uit te pakken. Helaas maakte Ed een taxatiefout in de afwikkeling en in plaats van een gewonnen eindspel bleef er net nog een remise stelling over. Frans kwam het pion verlies van de opening ook niet meer te boven, en toen de extra pion tot dame promoveerde ging het hard. Met 3,5-0,5 achter waren de vooruitzichten niet goed meer. Sarah-Joy had in de opening een pion gewonnen, maar slaagde er niet in om de stelling te vereenvoudigen. Om de koning te redden moest er een paard gegeven worden, en hoewel er inmiddels nog een paar pionnen veroverd waren, was het paard met de toren sterker dan de toren en de verspreide pionnen. Met zwart spelend overhoorde Timo de openingskennis van zijn tegenstander. Hoewel wit als eerste met zijn ogen knipperde was de fout niet ernstig genoeg om Timo echt voordeel op te leveren. Remise was hier het logische resultaat. Met inmiddels een 5-1 tussenstand was de winnaar duidelijk. Jelle stond de hele partij iets beter en slaagde wel in de beoogde afwikkeling naar een gewonnen eindspel van sterke loper tegen paard, waarin zijn tegenstander enkele tempi tekort kwam om een theoretische remisestelling te halen. Als laatste was Olivier nog bezig. Na zwart lange tijd de korte rokade ontzegt te hebben kon hij net niet profiteren van de penning op de e-lijn doordat zwart net op tijd lang rokeerde. Het geofferde materiaal kwam wel terug maar de pionnenstructuur op de dame vleugel was te zwak, en de Koning daardoor te lang onderweg om het promotieveld van de zwarte h-pion te bereiken. Hiermee werd de eindstand op 6-2 voor Kennemer Combinatie. Woerden 2 staat inmiddels onderaan in poule 4E. Er is dringende verbetering van de vorm gewenst……
LOS staat voor Locatie Ongebonden Schaken. We mogen dat letterlijk nemen. LOS komt voort uit SISSA, waar dit vriendenteam dreigde uit elkaar te vallen. Men besloot een eigen club op te richten en vond een veilig heenkomen in de Sociëteit der GSV en ATV. Inmiddels wonen de spelers van LOS 1 verspreid over het land en zelfs daarbuiten. Ruben “J’aime Rien. Je suis Parisien” Slagter was zelf met de Eurostar vanaf zijn woonplaats aan komen snellen.
Achteraf had het geen kwaad gekund een kruikje mee te nemen. Zeker als je vanuit List in de regen richting Woerden was komen fietsen en met natte sokken moest gaan schaken. Na een uur of wat werd de afstandbediening van de verwarming gevonden en werd het wat aangenamer. Ondertussen kwamen we ogen tekort om alle attributen en foto’s van de studentenverenigingen te bekijken. De (gratis) koffie werd vanzelfsprekend in bierglazen geschonken.
Arjan Dijkstra had tegen Marcel Schröer minder dan niets bereikt vanuit de opening, dacht een half uur na en wierp zich vervolgens in zijn eigen zwaard.
Frits Rietman gaf Rolinde den Heijer weinig kans een poot aan de grond krijgen. Rolinde offerde wanhopig een dame tegen een stuk en een toren, maar dat mocht niet meer baten.
Jacco Lind – Paul Teb Vergert en Frits Rietman – Rolinde den Heijer
Ernst-Jan Pastoor hield het eenvoudig tegen Marcel van Oort. Die wist geen raad met de stelling en werd zonder tegenspel van het bord geschoven.
Olger van Donk hield zijn tegenstander de gehele partij onder druk, maar al het duwen en trekken leidde uiteindelijk toch niet to meer dan remise.
Olger van Donk – Ruben Slagter en Ernst-Jan Pastoor – Marcel van Oort
Sten Goes kon putten uit goede herinningen van eerdere partijen tegen ondergetekende en had nog geen minuut van zijn tijd aangebroken toen Koen Lambrechts nog minder dan 30 minuten op zijn klok had. Die tijd gaf Sten in één klap weg bij de eerste zet waar hij wel over na moest denken, maar de stelling was lastig om te spelen voor zwart en Sten won gedecideerd.
Sten Goes – Koen Lambrechts
Twee uren reizen geeft tijd om wat extra voor te bereiden. Mathijs de Jong speelde precies in de kaart die in de auto met Bas Jansen was doorgenomen. Bas kwam prima uit de opening, maar wist niet wat hij met zijn stelling verder aan moest en werd toch vrij eenvoudig weggespeeld.
Bij Selman had het duwen en trekken wel resultaat. Met zijn h-pion verzwakte hij de stelling van Hendrik de Groot en won daarna een pion. De a-pion, daar ging het om. Lang liet Selman ons lang in spanning, maar toen hij die pion eindelijk liet opmarcheren was het dan ook snel afgelopen.
Selman Ercan en Mathijs de Jong – Bas Jansen
De stand was 3,5-3,5 en weer kwam het op Jacco aan. Ook hij had zich in de auto uitgebreid gebogen over de mogelijke eerste zetten en ook daar was het een schot in de roos. Dat hielp Jacco niet. Na een blunder in de opening was het vechten tegen de bierkaai. Dat deed Jacco aanvankelijk taai, maar na een laatste gemiste kans op een houdbaar eindspel konden we slechts met medelijden naar Jacco kijken, die tegen beter weten in manhaftig bleef doorspelen. Ondertussen bestelde LOS 1 alvast “Tien shotjes van de maand”. Niet lang daarna gooide Jacco de handdoek in de ring.
“Tien shotjes van de maand”
Zo eindigde de match LOS 1 – Woerden 1 in een 4,5 – 3,5 nederlaag voor Woerden. Desalniettemin was het een aangenamen middag bij deze zeer sympathieke club uit Groningen.
Het Indiase restaurant waar wij de dag besloten serveerde pittige Zuid-Indiase gerechten. Marcel van Oort bestelde een koffie bij. dat werd hem door de ober streng afgeraden. Dat was niet goed voor zijn maag. Na de eerste hap van de pittige garnalen of kip werd dat ons ook duidelijk. Die waren echt pittig. Wij namen snel een slok van onze een Mango Lassie.
