We zijn het nieuwe jaar met hernieuwd vertrouwen begonnen. De missie voor deze avond was duidelijk: matchpunten pakken. We hadden 1 invaller: Wim Veelenturf. Altijd goed voor een remise, dus die werd op bord 1 geplant met de opdracht een half punt uit het vuur te slepen. Marcel nam plaats aan bord twee met dezelfde opdracht als Wim: pak een remise en ontlast zo de andere borden. Tot zover de planning. De teamleider van de tegenstander motiveerde ons nog wat met zijn welkomstspeech en het feest kon beginnen! Het werd een enerverende avond. Vele borden gingen gelijk op. Met mijn opdracht in het achterhoofd koos ik voor de minst voor de hand liggende opening besefte ik me, een gambiet. Naar mate de partij vorderde kwam ik zeer actief te staan, een prettige stelling om te spelen maar nog alle kans om een scheve schaats te rijden. Naast me speelde Wim een stelling die meer leek op iets wat op remise zou kunnen uitkomen. Het bleek echter dat Oud Zuylen zich van eenzelfde tactiek hadden voorzien als wij, de laagst geklasseerde speler zat aan bord 1.
Na verloop van tijd hoorden we gepiep. Er werd wat gelachen over een mogelijk brandalarm en afgaande telefoons die sommige mensen niet hadden. Na nog een half uurtje of zo kwam de barvrouw vragen of iemand een bepaalde auto had: er was een ruit ingeslagen. En wie was het haasje: Rolf! Gelukkig lag er niets van waarde in zijn auto, maar je hebt er toch weer een hoop ongein van: aangifte, reparatie etc. En ook zijn partij ging uiteindelijk verloren, hoewel ik het idee had dat dat al bijna bezegeld was voor deze commotie. Rolf leek een stuk geofferd te hebben in ruil voor een pion die zou gaan moeten promoveren. Die promotie zat er echter nooit in.
Naast me hoorde ik Anne Marie een remise aanbod krijgen. Ah, de tijd voor aanbiedingen! Ik ken deze tijd niet, want ik doe eigenlijk nooit remiseaanbiedingen. Snel voegde ik achter mijn zojuist gespeelde zet toe: deze zet is ook mét remiseaanbod. Anne Marie keek rond op de andere borden en nam het aanbod toen aan. De stand op haar bord was er ook naar, ze leek een pion te gaan verliezen waardoor remise een goede uitslag zou zijn. Ook mijn tegenstander accepteerde de remise. De volgorde van de rest van de uitslagen weet ik niet helemaal precies meer. Ad won, waar hij eerder zwaar in de verdediging zat. Zijn koning stond open en bloot er stond een pion van de tegenstander op promoveren maar, hij had wegens een blunder van de tegenstander ineens een stuk voorsprong. Wim leek wel een remise te kunnen scoren, ging over op een gewonnen stelling en wist die daarna helemaal om te buigen naar een verlies. Afknapper. Carl had een zeer goede stelling en wist een stuk voor te komen. Hij moest nog even uitkijken voor wat trucs en eeuwig schaak voorkomen, maar dat ging hem goed af. Carl scoort daarmee 50% in de promotieklasse, net als Rolf.
Bleven over, Jan en Henk, bij een stand van 3-3. Beide hadden een ongeveer gelijke stelling en Jan kreeg een remiseaanbod. Hij overlegde met mij en ik woog af: de stelling van Jan bood meer winstkansen (zoals ik het inschatte), de stelling van Henk leek me compleet gelijk maar hij had veel meer tijd. Henk had me eerder al gevraagd of hij remise mocht aannemen en zou dat in de tussentijd kunnen doen. Ik gaf Jan het advies zijn eigen stelling te beoordelen en op basis daarvan remise aan te nemen of niet. Jan speelde nog even door in het teambelang. Henk won een pion en het eeuwige schuiven om nu zijn pion aan de overkant te krijgen was begonnen. Jan probeerde zijn stelling te forceren, kwam op de koningsvleugel binnen met zijn toren en won een pion. Daarna ging het hard. De verkeerde kant op welteverstaan. De toren van zijn tegenstander kwam door het midden de vesting van Jan binnen en deze vesting werd daarna grondig, steen voor steen, pion voor pion afgebroken. We verzamelden ons allemaal rond het bord van Henk, die nog koelbloedig aan het schuiven was. Hij speelde waarschijnlijk niet de allerbeste zetten, maar zijn tegenstander kwam steeds meer in tijdnood. Na tien minuten tijdnood werd het hem teveel en ging hij alsnog door zijn vlag, in een voor Henk gewonnen stelling overigens. Puik werk. En nu, vol goede moed op naar de volgende match, waarin we Zeist op bezoek krijgen. We zetten weer in op 2 matchpunten!
| |
Oud Zuylen 2 |
Woerden 1 |
4 |
– |
4 |
| 1. |
H.J.G. de Lange (Hans) |
W.J. Veelenturf (Wim) |
1 |
– |
0 |
| 2. |
H.G. Olij (Huib) |
M. van Oort (Marcel) |
0,5 |
– |
0,5 |
| 3. |
W. van Goor (Wout) |
A.M. Benschop (Anne Marie) |
0,5 |
– |
0,5 |
| 4. |
E. Corneth (Erik) |
H.J.J. de Heer (Henk) |
0 |
– |
1 |
| 5. |
B. Weegenaar (Bertrand) |
R.V. van Beek (Rolf) |
1 |
– |
0 |
| 6. |
F. Tempelman (Frank) |
G.J. Hoosbeek (Jan) |
1 |
– |
0 |
| 7. |
P.L. Gentenaar (Pim) |
C.W.J. Schoor (Carl) |
0 |
– |
1 |
| 8. |
A.R. van Ee (Alwin) |
A.J. Goes (Ad) |
0 |
– |
1 |
Tata Steel is weer tot een eind gekomen. Aronian bleek oppermachtig, de Woerdenaren bleken over het algemeen in de middenmoot thuis te horen, met een enkele uitzondering:
