Woerden 2 is los

Ook Woerden 2 begint overtuigend aan de competitie

Het team van Woerden 2, het kroonprinsenteam, is het seizoen uitstekend begonnen met een afgetekende 5,5 – 2,5 overwinning op het gerenommeerde fusieteam: Oud Zuylen /Utrecht 2. Daarmee evenaarde het team de prestatie van Woerden 1, dat met dezelfde cijfers het seizoen was begonnen. Het was des te opvallender, omdat de sterspeler van ons team, Mark Pieterse, verstek moest laten gaan. Maar zijn afzegging ging gepaard met een : I’ll be back!” dus dat belooft veel goeds. Jan Pool opende de score en inderdaad: met een 1-0 voorsprong is het voor de rest van het team ‘lekkerder schaken’. Maar, nadat Ad Goes een halfje had toegevoegd, gaf onze speler aan bord 1 de Utrechtenaren weer een beetje hoop:

Na fris en origineel maar zeer foutief openingsspel heeft de zwartspeler (onze man) eindelijk de kans om wat tegenspel te genereren. Hij heeft zojuist de loper op g5 gezet en laat de torens dromen van de h-lijn. Wit speelde 26. Pf3, ik bedoel je moet wat. Zwart overwoog om a tempo 26.  …, Th8 te spelen, maar na even op de handen gezeten te hebben, zag hij de paardmanoevre 27. Pg5:, Th3: 28. Pe6+!!. Daar trappen we dus niet in meneer. Maar wacht eens, er is een tussenschaakje op b6!. Haha. De partij ging verder met: 26. Pf3, Th8, 27. Pg5: (na 0,1 seconde gespeeld), Db6+ (na 0,2 seconde gespeeld.  Na 28. Kg2, Th3: 29. Kh3:, Th8+, 30. Kg2 ontstond de volgende stelling:

Wit mag nog hopen, maar de stelling zal verloren zijn. Maar niet na 30. …, Pg4:??. Na 31. Pe6+ is het mat ondenkbaar.

Zoiets is een tegenvaller (zachtjes uitgedrukt) en vraagt om een meevaller. Die kwam ook, aan het bord van debutant Julien Rentrop (wit). Eerst kende de partij een aardige combinatie:

Zwart doet een poging tot genialiteit: 19…, Lg2: Na verwikkelingen dreigt er iets op f6 in de kou te komen: 20. Kg2:, Td5, maar: 21. Tf7:! En na 21. …, Te5: 22. Te7:, Te2: 23. Ke3 heeft wit slechts een pion ingeboet. Julien pakte echter het hele punt:

30. Tf5. Dreigt er iets? Nee, nee toch? 30. …, b5 31.d5! O ja, toch wel: 1-0

Jur van Weerden speelde zoals hij is: veelbelovend, maar tegen een dubbele paardvork bleek zijn dame niet bestand. Geen enkele dame is dat trouwens.

Met drie fraaie overwinningen van Jan Hoosbeek en Hans Tuit en Henk Dankers beslisten we de zaak.  Maar niet nadat zich nog een akkefietje voordeed: tot tweemaal toe werd een geluid waargenomen, waarvan ondanks aanvankelijke ontkenning, vastgesteld moest worden dat het toch wel erg leek op het rinkelen van een zogenaamde mobiele telefoon. De ongelukkige bezitter van het kleinood bleek in ons team te zitten. Zijn naam zij met de mantel der liefde bedekt, te meer omdat de sportieve tegenstander het punt niet opeiste. Desalniettemin kondigde de teamleider na afloop stokslagen aan, mocht dit zich onverhoopt nog eens voordoen.

De tweede wedstrijd van het tweede bracht ons naar Utrecht, naar de inmiddels befaamde schaaklocatie: Denksportcentrum Dijckzigt. Dit Bolwerk aan de Boorstraat begint inmiddels dè schaakplek in Utrecht te worden, nadat vroegah wellich ‘De Remise” dit wilde zijn. Foute naam trouwens, De Remise. Noem zo’n huis 1-0 (was ook een voetbalblad in mijn jeugd) of 0-1 (voor Евгений Свешников – aanhangers). Schaaklocaties hebben trouwens de niet-vlekkeloze reputatie om in facilitair opzicht, ik bedoel sanitair, het een en ander te wensen over te laten. Deze avond betrof dat zowel het een als het ander, want na 21 uur waren alle toiletten buiten gebruik. Dat malheur werd overigens ruimschoots goedgemaakt doordat we min of meer verplicht waren te plassen in het naburige theater waar je ontvangen werd door een grote groep gezellige dames van een jaar of twintig. Buiten kon het ook.

We schaakten tegen een club van jonge leeftijdgenoten waarbij de teamleider ons verbaasde met hun sympathieke regel dat de eerste twee consumpties voor rekening van de thuisspeler waren. Omdat hij het niet fatsoenlijk vond dat, wanneer het slechts één consumptie betrof, de Woerdense gast zich moreel verplicht zou voelen om zelf voor de tweede te zorgen. Ik heb over de psychologie van deze regel nog lang nagedacht, maar dat zal ik u besparen.

De wedstrijd. Hulde aan Jur. Hij won heel snel (en stond nog veel sneller al 2 stukken voor) en gaf invulling aan het reeds bij de Romeinen bekende adagium: “met een 1-0 voorsprong is het voor de rest van het team ‘lekkerder schaken’. Hans kon geen ijzer breken, zijn tegenstander ook niet.: remise. Jan Pool ‘kun je erbij hebben’ (to put it mildly): na 2 ronden 100%. Mijn tegenstander bleek niet op de hoogte van mijn theoretisch nieuwtje in de/het DoorschuifFrans, bekend uit de partij De Heer – Ercan. Punt. De kraker vond plaats aan bord 1. Mark speelde tegen een oude (nou ja, van mijn leeftijd) bekende: Sjef van Heck, telg uit het roemruchte Utstud-geslacht en later mijn teamgenoot bij Paul Keres (seizoen 62/63). Sjef was vroeger net iets beter dan ik, en ik was vroeger vééééél beter dan nu, dus Marks remise was welkom. Al schijnt hij en passant ergens een en passant over het hoofd te hebben gezien. Peu importe. Ook Jan Hoosbeek speelde een puike partij (patent: Hoosbeek) en met een remise van multitasker en – talent Wim Veelenturf en een overwinning voor Ad Goes, kwamen we op 6,5 punt.

Inmiddels heeft Woerden 2 in het algemeen klassement stevig de leiding. In de digitale coulissen was zelfs enig gemor te horen over het feit dat ‘we’ meer bordpunten hebben verzameld dan Woerden 1!! Wordt vervolgd!

Henk de Heer