Categorie: Uncategorized

Spelen is nog altijd leuker dan winnen. Dat zullen Sofiia Moskalets en Selman Ercan gedacht hebben toen ze vernamen dat er geen tegenstander voor ze was in de match tegen Zukertort Amstelveen 2. Voor het invullen van de opstelling moest teamleider Eric Roosendaal van Zukertort nog even overleggen met zijn teamgenoten. Door ziektes en tentamens was het team nogal uitgedund. Ze besloten de zwart partijen aan de hogere borden op te geven. Voor Sofiia en Selman waren er dus geen tegenstanders. Woerden moest daarom slechts 2,5 uit 6 halen om de wedstrijd te winnen. Al was het met 4x zwart, dan nog zag het er gunstig voor ons uit. 

Na een uurtje spelen was dat optimisme aardig weggeëbd. Marcel had zijn theoretische gelijke getroffen in Paul-Peter Theulings en was in een eindspel terecht gekomen dat weliswaar houdbaar was, maar lastig te spelen.

Sten Goes was tegen Bram ter Schegget bezweken aan het gif van een pion op b2 en speelde tegen beter weten in verder.

Rond de koning van Rolinde den Heijer was een gapend gat ontstaan. Jelmer Sminia dook er vol in. Ook daar was het alle hens aan dek.

Gelukkig waren er ook positieve signalen. Jacco Lind was dezelfde week in de interne competitie in een positioneel valletje getrapt waar hij nu Rens Blom op trakteerde.

Bas Jansen had voorafgaand aan de match zijn secondant Jacco gevraagd of die nog een leuk nieuwtje voor hem klaar had liggen. Dat bleek het geval en prompt kwam het tegen Eric Roosendaal nog op het bord ook.

Alleen de partij van Ed Oosterlaken liet zich wat uitslag betreft nog niet raden. Nadat de partijen van Bas en Jacco succesvol waren geëindigd en de stand voor Woerden op 4-0 hadden gebracht, liet Ed er geen gras over groeien. Hij nam het zekere voor het onzekere en stelde tegen Olav Lucas het beslissende halfje zeker.

Dat was geen overbodige luxe. Rolinde en Sten gingen ten onder. Marcel spartelde nog wel een tijd tegen, maar moest zijn meerder in PP erkennen.

Een benauwde 4,5 – 3,5 overwinning voor Woerden.

Zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/14808

Op 5 december had Woerden een mooie surprise voor En Passant klaar liggen. Jan Werle vond het wel aardig om een keertje mee te spelen tegen deze sympathieke tegenstanders. Het was voor En Passant een familie bijeenkomst met Henk en Richard Vedder en Jasper en Thomas Reichardt. Voor Woerden waren, naast Jan Werle, Sten Goes, Selman Ercan en Ed Oosterlaken van de partij. Al diverse malen traden de viertallen van beide clubs tegen elkaar in het strijdperk. De laatste keer won Woerden tegen de verwachting in. Nu, met Jan Werle in de gelederen, was Woerden voor het eerst licht favoriet.

Op de laatste twee borden leek het wel of we naar de WK match Ian Nepomniachtchi – Ding Liren aan het kijken waren. Het was voor de verslaggever vrijwel onmogelijk om een foto te maken met beide spelers aan het bord. Voor de En Passant spelers was er niet zoveel reden om ontspannen rond te lopen. 

Ed had tegen Thomas een voor hem vertrouwde opening op het bord gekregen en wist een pion te winnen. En dat niet alleen. Ed dirigeerde zijn dame naar de koningsvleugel en wist de druk op de vijandelijke koning zo op te voeren dat Thomas slechts ten koste van een toren een mat-aanval kon afweren.  

Selman had van Jasper al in de opening een pion in de aanbieding gekregen en gaf die niet meer terug. De compensatie van zwart werd met de zet onduidelijker en wit begon het initiatief over te nemen. Jasper trachtte op het eind nog wel de zaken wat te compliceren met een dame offer voor een gevaarlijke vrijpion, maar Selman had het allemaal scherp berekend en de pion kwam niet tot promoveren. Daarna was het pleit beslecht. 

Sten Goes werd door Richard van acquit al stevig aan de tand gevoeld met een hele vroege h4. Het leverde een scherpe strijd op met tegengestelde rokades. De aanval van Richard leek gevaarlijk, maar kwam toch niet echt van de grond, terwijl die van Sten vaart begon te maken. Richard wist met een torenzet, die Sten over het hoofd had gezien, de zaak te blokkeren. Samen besloten ze de zetten te herhalen. 

Jan had met wit tegen Henk al snel aangestuurd op een scherp eindspel. Het leidde uiteindelijk tot een vrije centrumpion. Het was de vraag of het een sterke of zwakke pion zou worden. In de partij werd het een sterke pion. Jan werd daarbij geholpen doordat Henk moeite had een van zijn torens in het spel te betrekken. 

Voor beide spelers begon de tijd te dringen. Jan drong steeds verder naar voren en promotie van de pion naderde. Om dit te voorkomen moest Henk zijn paard geven, maar woon direct daarna het stuk weer terug. In de overgebleven stelling bleek de toren van Jan superieur. Hij wist twee verbonden vrijpionnen aan de rand te krijgen en daarmee was het pleit beslecht.

Zo werd de eindstand 3,5-0,5 in het voordeel van Woerden. Een mooie overwinning die vertrouwen geeft voor de derde ronde. Die heeft Woerden nog niet eerder in de geschiedenis weten te overleven.

Voor de details, zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/16330

In de SGS viertallen competitie heeft Woerden 1 het eerste punt binnen gehaald.

Zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/9192

De verslagen van Woerden 2 worden gemaakt op basis van de partij-impressies van de spelers.  Die sturen ze aan mij op en dan maak ik er een verhaaltje van. Spelers die bang zijn om hun openingsrepertoire aan de grote klok te hangen, maken daar in hun impressies dan ook geen melding van. Meestal moet ik de spelers nog een beetje porren: ‘Vergeten jullie de impressies niet?’. Maar na de laatste wedstrijd, op zaterdag 25 november tegen Promotie 2, bleek dat niet te hoeven, op zondagochtend had ik het meeste al binnen. In ieder geval van degenen die níet verloren hadden. Waarom ik dan toch zo laat ben met het verslag deze keer? Ik was de hele zondag in mineur. Zelf stom verloren, team dik verloren en een toernooi moeten afblazen is echt niet wat je wil.
De afdeling Bodegraven zorgde voor de helft van het totaal aantal gescoorde punten. Annie de Jong speelde met wit een Italiaan waarin het gelijk opging. Een verrassende paard zet blokkeerde niet alleen het zwarte offensief dat ze over zich heen kreeg, maar dreigde ook de aanval volledig om te doen slaan. Met nog maar weinig tijd op de klok bood haar tegenstander remise aan. 

Leen de Jong speelde met zwart zijn favoriete opening, waarbij hij een doorbraak in het centrum net zo lang uitstelde tot het niet meer goed was. Zijn tegenstander kwam in tijdnood, maar speelde het vervolg uitstekend. Na een enerverende afwikkeling won hij een pion, om na de 40e zet ruim de tijd te nemen voor het vinden van een winstplan.
Dat was er wel, maar hij zag het niet. Daarmee was een gelukkig halfje een feit.
Aan bord zes rokeerde Chris Klaassen kort met zwart en zijn tegenstander lang. Daarna rukte zwart op met zijn pionnen op de damevleugel, maar plotseling had ook wit een koningsaanval. Die kon echter met een ruil van de dames afgeslagen worden. Bij schermutselingen rond de witte koning verloor zwart een pion, die hij later terugwon, maar zijn aanval was toen wel voorbij. Bij de 39ste zet werd tot remise besloten.
Julien Rentrop kende de theorie zetten van de opening die op het bord kwam. Hij dacht daarmee een voordeel te hebben, maar zijn tegenstander wist ook wat hij deed en kwam goed te staan. Om het initiatief naar zich toe te trekken, lanceerde Julien een pion richting de vijandige koning en dat pakte goed uit. Helaas lukte het niet om door de taaie verdediging heen te breken. Daarna leek het nog de verkeerde kant op te gaan, maar Julien wist zich eruit te redden door nog een pion door te laten breken waarna de aanval van een beter gepositioneerde dame en toren doodbloedde. Het werd remise door herhaling van zetten.

Ikzelf stond na de opening helemaal niet zo slecht, vond ik. Ik had een kwaliteit gewonnen en mijn dame domineerde het grootste deel van het bord. Maar toen overzag ik een heel eenvoudig text book matje in twee. Stap 1 was op dat moment blijkbaar nog te moeilijk voor me. Zelfhaat was mijn deel.
Na de opening had Sjaak Oosterlaken een uitdagende stelling, dankzij een achtergebleven pion en een slechte loper. Na heel veel laveren van zijn tegenstander en taai verdedigen zijnerzijds, besloot hij zijn achtergebleven pion op te geven voor spel. Dat lukte vrij aardig, en de materiële balans werd tijdelijk weer hersteld. Maar de balans sloeg nooit echt door, Zijn koning raakte uit positie om een randpion op te halen. En toen hij in het verre eindspel (loper tegen paard en wederzijds nog enkele pionnen) definitief een pion achter kwam te staan en ook een tweede ging vallen, was het pleit beslecht.
Hans van Steijn had zich goed voorbereid en kwam goed uit de opening maar zag een simpel trucje over het hoofd. Hierdoor moest hij twee stukken geven voor een toren. Tot overmaat van ramp kwam vervolgens zijn toren min of meer buitenspel te staan. Tegen beter weten in probeerde hij nog complicaties in de stelling te brengen. Uiteindelijk was het allemaal niet voldoende en kon hij opgeven

De prijs voor de kortste impressie gaat deze keer naar Henk de Heer: ‘Ik vond het een pijnlijke nederlaag. Volgens de boeken had mijn tegenstander strategisch een twijfelachtig plan. Maar tactisch was hij mij de baas.’.

Vorig seizoen had BSG voor de wedstrijd tegen Woerden hun beste paarden van stal gehaald en daarmee Woerden 1 met 4,5-3,5 de enige nederlaag van het seizoen bezorgd. Dit jaar bleek de Bussumse club dit sterke staaltje nog een keer te willen herhalen. Het team dat op de been was gebracht, was op papier nog sterker dan dat van de regerend HKB kampioen. 

Het werd een zware strijd. In de loopt van de avond verzuchtte Sten dat het voor het team geen gemakkelijke avond zou worden. Rolinde en Marcel stonden flink onder druk. Olger en Hans hadden een onduidelijke stelling. Selman, Leen en Sten stonden wel aardig. Alleen bij Jacco zag het er echt zonnig uit.

Jacco was de eerste die het punt kon noteren. Herman van Engen stond vanuit de opening direct met de rug tegen de muur  en kon de mataanval op zijn koning niet meer pareren. Olger dreigde inmiddels een monsterlijk paard op e6 te plaatsen, waardoor zijn tegenstander zich genoodzaakt zag een kwaliteit te offeren. De stelling werd er niet beter van en Olger loodste de partij overtuigend naar een punt. Selman had inmiddels de druk enorm opgevoerd. Hij won daardoor een pion en kreeg een tweede in de aanbieding. Het derde punt ging naar Woerden.

Minder ging het bij Rolinde. Ze wist zich niet onder druk uit te worstelen en ging ten onder. Marcel worstelde zich wel uit alle problemen en bereikte een gelijke stelling, maar in de tijdnoodfase ging Marcel alsnog ten onder. Hans van Steijn leek een prachtige stelling te bereiken, maar liet zich toch nog door een combinatie verassen en verloor ook.

Gelukkig speelden zowel Leen en Sten een overtuigende partij met zwart. Leen had het centrum ingenomen en overspeelde van daaruit het centrum. Sten bestookte de zwakke e-pion van zijn tegenstander van alle kanten. Daar werden de witte stukken zo door in beslag genomen, dat Sten controle kreeg over het hele bord. Het werden twee punten.

Zo won Woerden 1 met 5-3 de zware match van BSG. Zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/8382

Met grote verslagenheid hebben wij, schaakclub Woerden, kennisgenomen van het overlijden van ex-voorzitter, ere-voorzitter, ere-lid en zeer geliefd mens: Jan Bulk

Om Jan Bulk een clubicoon van de schaakclub te noemen is een understatement.

Jarenlang (sinds begin van de jaren 90) was hij voorzitter en toen hij dat niet meer was, veranderde er niet zo veel: hij bleef voortdurend met nieuwe ideeën en plannen komen.

Jan en zijn broer Fred gingen op 12-jarige leeftijd onder begeleiding van hun vader, voor de eerste keer naar de schaakclub Internos in Boskoop, om deel te nemen aan het ééndagstoernooi. In 2006 deden beide broers voor de 50^e keer mee en werd de te winnen bokaal omgedoopt in de Bulk-Beker. In 2016 deden de broers voor de 60^e keer mee, zonder onderbreking. Dat was Jan ten voeten uit: als hij ergens contacten had gelegd, vrienden had gemaakt, “nam hij die mee” wanneer hij verhuisde. En hij keerde ook altijd terug.

Schaken was een rode draad bij Jan. In de nachttrein van Moskou naar -Petersburg raakte hij met Henk Dankers zo verdiept in het spel dat daarna een groot deel van de bezienswaardigheden van Petersburg werd gemist.

Hoewel het tegenwoordig een cliché is: Jan zocht altijd verbinding: tussen schakers, tussen verenigingen, met vrienden. Hij werd lid van de schaak historische vereniging en natuurlijk probeerde hij andere geïnteresseerden over te halen.

Hij organiseerde een eigen schaaktoernooi, samen met Carl Schoor, waarbij hij nadrukkelijk vrienden van vorige clubs uitnodigde: het Winterkosttoernooi wordt inmiddels al zo n 25 jaar georganiseerd, niet toevallig af en toe in het gebouw van ‘zijn’ hockeyclub.

Jan was een zeer behoorlijk schaker (een meer dan gemiddelde clubschaker), maar het ging hem toch meer om de schakers dan om de partijen. Waar hij een kans zag, kwam hij helpen. Ik zie hem nog voor me in de sporthal waar vluchtelingen uit Syrië werden opgevangen, druk gesticulerend tegenover een schaker die een andere taal sprak.

Wanneer iemand niet meer in staat was om naar de club te komen, dan ging Jan daar zelf naar toe: zo speelde hij tweekampjes met Piet Ravensberg, Evert Mallon en Dick Hagoort

Typerend voor Jan is het volgende citaat uit één van zijn wedstrijdverslagen: “Een dag met uitersten. Om 14.00 uur was de begrafenis van Ton Strik in Haarlem. Onze club was goed vertegenwoordigd. Op verzoek van de familie hield Wick een korte toespraak. De knop ging daarna om,  en Pia, Jan P. en ondergetekende togen met Woerden 3 naar Moira Domtoren 3 in Utrecht”.

In de jaarlijkse schaakmatch Woerden – Bodegraven, door Jan nieuw leven in geblazen, speelde hij als voorzitter altijd tegen de voorzitter van Bodegraven. Toen hij geen voorzitter meer was veranderde dat in “clash tussen de ex-voorzitters” .

Ik herinner me dat ik hem een keer tegen kwam in de stad toen hij (gespeeld) vertwijfeld uitriep: “wanneer kom je nu eindelijk weer langs? Ik moet nodig opscheppen over mijn kleinzoon!”

Kenmerkend voor Jan was zijn kernachtig taalgebruik: korte rake zinnen in woord en geschrift.

Aan de voorzitter van de hockeyclub: “ik stel voor de hockeyjeugd te interesseren voor schaken. In de winterstop. De schaakclub werkt mee. Hoor graag reactie”

Jan had veel zelfironie: “Rodeloperwaarts: “Na een goede opening en volgens mij stevige partij, waarin de tegenstander alle bedenktijd nodig had op één minuut na, ging ik ten onder, eervol, maar zonder punt”. Ook clubgenoten mochten hiervan meegenieten: “Leo, Pia, Gert en ik hielden de nul”.

“Dat ik de uitslag van de oud-voorzitters Hans Dijk Jan Bulk 0-1 apart vermeld is natuurlijk louter toeval”.

Het waren overigens niet alleen schakers die op Jans hulp konden rekenen. Zo ging hij na zijn uitdiensttreding maaltijden bezorgen bij mensen die dat om allerlei redenen goed konden gebruiken.

De dag voor zijn overlijden kwam ik hem tegen bij de Roemenië markt. Uiteraard als vrijwilliger. Hij was verantwoordelijk voor de boeken. “En ik heb zelf natuurlijk de eerste keus!” Maar ook daar ging het hem om de mensen.

Op de schaakclub werd, de dinsdag na zijn overlijden, twee minuten stilte in acht genomen. Daarna werd de hele avond nauwelijks gesproken.

Jan zal ontzettend worden gemist.

Henk Dankers

Henk de Heer

Het was weer mooi om op bezoek te komen in Het Huis Utrecht. Na de  traditionele verwelkoming door de OZU knuffelbeer konden we ons vergapen aan de prachtige foto’s van Kasparov en Carlsen. Een echte schaakzaal dus.

En geschaakt werd er. Op het scherpst van de snede. Slechts twee partijen eindigden in remise. Het was Jaap van der Tuuk die, na een voor hem aanvankelijk prettig verlopen opening, een verkeerd plan koos dat leidde tot een vervelende dubbelpion die zijn eigen aanvalspotentieel blokkeerde. Hij zag geen beter plan dan een remisevoorstel, dat door Selman Ercan werd geaccepteerd. Jelle Wiering speelde met zwart tegen Freek Busstra het eindspel met verve en kon kiezen tussen een extra pion of een kwaliteit. Hij koos de kwaliteit, maar de stelling zat daarna zo op slot dat hij er niet doorheen kwam en ook in remise moest berusten.

Sten Goes speelde de opening zeer nauwkeurig en wist tegen André Bouwmeester een kansrijk eindspel te bereiken. Het enige probleem was dat het hem wel veel tijd had gekost. Het was voor Bouwmeester aanleiding om te polsen of Sten niet iets voor remise voelde. Niet echt. Sten speelde het eindspel overtuigend tot zijn tegenstander zichzelf in het zwaard wierp. Ook de partij van Bas Jansen tegen Hemmo Mulder verliep prettig. En ook daar moest Bas een remiseaanbod vriendelijk afslaan. In een dame-eindspel had Bas een dodelijke verre vrijpion. Hij moest er alleen voor zorgen dat zijn koning niet eeuwig werd belaagd. De pion deed de rest. Sofiia Moskalets lijkt iedere opening te kunnen spelen alsof ze dat al jaren doet. Meindert van der Linde koos met zwart een agressieve opzet, waar vrij soepel de angel uit werd getrokken. Toen Meindert tegen beter weten in de zaak trachtte te forceren kreeg hij het lid op de neus. Nadat hij zijn dame moest opgeven gooide hij de handdoek in de ring.

Rolinde den Heijer leek tegen Albert Jan Hummel aardig uit de opening te komen, maar had moeite haar aanval van de grond te krijgen. Ze grabbelde een centrumpion mee, maar dat opende het centrum en haar koning was nog niet in veiligheid. De tactiek die daarna volgde pakte daarom in haar nadeel uit. Bij Jacco Lind verliep de opening tegen Arie Schwartz niet helemaal zoals hij zich dat had voorgesteld. Hij kwam gedrukt te staan en van enig tegenspel was nauwelijks sprake. Jacco kon de druk niet weerstaan en verloor.

Het was daarmee 4-3 voor Woerden en alleen de partij van Marcel Schroer tegen Jan Maarten van den Boogaart was nog aan de gang. Na een voor Marcel moeizaam verlopen middenspel was er een interessant eindspel op het bord verschenen. Marcel had een pion meer, maar Jan Maarten had een erg actieve koning. Marcel koos de scherpste voortzetting. Met een dubbel pionoffer creëerde hij een dodelijk vrijpion op c6. Jan Maarten daarentegen had een matnet om de koning van Marcel gedrapeerd. Eén moment van aarzeling, deed Marcel de das om. Zijn pion kon daardoor niet meer promoveren en de koning kon het mat niet meer ontvluchten.

Zo werden in Utrecht uiteindelijk toch de punten gedeeld. OZU – Woerden 1 : 4-4

Voor de details, zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/14803

zaterdag 18 november is ons erelid/onze erevoorzitter Jan Bulk bij een ongeval overleden. Jan was uitermate actief in het verenigingsleven en heeft een grote, positieve rol gespeeld voor zowel onze schaakvereniging alsook andere sociale activiteiten. We zullen hem missen en wensen zijn nabestaanden ook veel sterkte toe.
Lees hier het “In memoriam: Jan Bulk“

Was het maar vast november 2024. Dan kan ik vast weer juichende verslagen schrijven over de schitterende overwinningen van ons prachtige Woerden 2. Maar zoals het er nu naar uitziet, hebben we nog vijf héél zure appels voor de boeg.
Zaterdag 4 november speelden wij (gemiddelde rating 1773) tegen Het Witte Paard Haarlem 2 (gemiddelde rating 1991). En zoals te doen gebruikelijk, was ik weer als eerste klaar. Nu weet ik best dat mijn tegenstander een stuk sterker was dan ik. Dat het te verwachten was dat ik dan dus ook verloor. Maar waarom speel ik tegen zo iemand zo idioot veel slechter dan ik normaliter doe? In de opening knullig een pion kwijtgeraakt, zonder enige compensatie. In het middenspel nog een pion en een stelling. Het was om te huilen. Gauw vergeten die handel. 

Niet veel later was Leen de Jong klaar. Met wit spelend kwam er een bekende variant van de Tarrasch op het bord, waar hij na het einde van zijn theorie werd weggespeeld. Nog voor de 20e zet was pionverlies een feit.  Maar…. dat bleek meteen ook het einde van de problemen! De witte stukken stonden nu een stuk beter en er was voldoende compensatie voor de pion.  Het remiseaanbod van zwart werd dan ook geaccepteerd. 
Sjaak Oosterlaken dacht in een Grünfeld-Indische opening de pion op b7 te ‘schijnofferen’. De toren zou opgesloten raken en hij meende een kwaliteit te winnen. Maar zijn opponent zag het beter en Sjaak bleef de pion achter en kwam ook niet meer onder de druk uit. Wit kon afwikkelen naar een eindspel met twee pluspionnen en enkele zetten na de eerste tijdcontrole werd de zwarte koning omgelegd.

Bij Hans van Steijn leek de opening evenwichtig te verlopen. Zijn tegenstander offerde een pion voor stuk activiteit. Op een bepaald moment kon Hans een pion terug offeren om één van de sterkste stukken af te ruilen en een open h-lijn te creëren. Het was een lastige stelling en het leek erop dat hij prima stond. Maar na een tactische afwikkeling en een stil tussenzetje verloor hij een stuk. Hij probeerde – tegen beter weten in – dingen gecompliceerd te maken door nog meer materiaal te offeren. Helaas werden alle pogingen gepareerd en moest hij opgeven.

Met Henk de Heer ging het ondertussen best aardig. Na wat theoretische schermutselingen gaf zijn tegenstander een pion weg. Toen Henk een tweede won stond hij gewonnen. Maar hij heeft het niet af kunnen maken en dus werd het remise.
Julien Rentrop kreeg een zeer spannende partij op het bord, met complexe posities waarin beide spelers op de aanval speelden. Jammer genoeg raakte hij in tijdnood en speelde zijn laatste zetten op de 30 seconden increment. Daar ging hij helaas de fout in. Later bleek in de analyse dat het mogelijk was geweest om af te wikkelen naar een toreneindspel met gelijk of licht voordeel. Maar in de partij kwam hij een stuk achter te staan en moest opgeven.

Als invaller voor Annie moest Mark Pieterse natuurlijk alles geven tegen een sterke tegenstander en gelukkig haalde die in de opening wat zetten door elkaar zodat Mark snel prettig spel had. Na een iets te opportunistische zet in een ongeveer gelijke stelling wist hij een pion voor te komen.  Helaas koos hij ervoor om de pion net even te ver op te spelen waardoor de kans op een overwinning heel klein werd. Uiteindelijk op het laatst inderdaad te klein maar remise was een mooi resultaat.

Na zeven partijen hadden we dus anderhalve punt, een halfje meer dan in de eerste ronde na acht partijen.  Maar… Chris Klaassen bleek een held!   

In de Löwenthal variant van het Siciliaans speelde hij met wit een ongebruikelijke voortzetting. In het middenspel kon hij met een toren via de open h-lijn de zwarte dame opjagen en op koningsaanval spelen. Zwart koos voor dame ruil, waarna hij zijn loper middels een penning verloor. In het eindspel van twee torens, een loper en drie pionnen tegen twee torens en vier pionnen duurde het tot de 63ste zet voor zwart zich gewonnen gaf.

Man of the Match Chris Klaassen:

De match tegen Paul Keres 3 werd door Woerden zeer serieus genomen. De helft van het team was op trainingskamp gegaan in Menton om daar tegen de fine fleur van de franse schaaktalenten eens serieus aan de tand gevoeld te worden. Gelouterd kwamen deze spelers terug in Nederland. Op de terugweg werd nog een bezoekje gebracht aan Monte Carlo om daar de komende opstelling te bepalen. Ook Paul Keres had daarvoor een dobbelsteen gebruikt. Het bleek allemaal goed uit te pakken voor Woerden.

Selman speelde met zwart een vlekkeloze partij tegen Hein Piet van der Spek. Met zwart verraste Selman zijn tegenstander met een aangeboden dameruil en kort daarna had hij al een heel prettige stelling opgebouwd met druk tegen een geïsoleerde d-pion. Alle stukken, behalve de torens gingen van het bord. Met heel nauwkeurig spel had er wellicht iets meer in gezeten voor Selman, maar in de partij vervlakte de stelling al snel en was remise een terechte uitslag.

Bas Jansen had met zwart een creatieve opzet gekozen in de partij tegen Evert van Heel. Doel was complete controle te krijgen over de zwarte velden. Dat lukte niet helemaal, maar daarvoor in de plaats kreeg Bas een aardig initiatief op de koningsvleugel. Terwijl hij tijdens de partijen al rond lopend zijn medespelers nog allerlei interessante wiskundige bewijzen aan de hand deed, leidde Bas de partij soepel naar een overtuigende remise.

Sofiia Moskalets koos met wit in de opening een zij-variantje waar haar tegenstander Bert Both iet goed raad mee wist. Langzaam maar zeker waren de stukken van Sofiia sterk in de aanval op de koningsvleugel zonder dat Bert daar iets van tegenspel tegenover wist te zetten. De engine zal wellicht nog een verdediging hebben gevonden, maar in de partij werd de zwarte koningsstelling vrij hardhandig opgeblazen. Ondertussen was Sten Goes tegen Simon Kronemeijer ook lekker bezig. Via een omweg was Sten met zwart in een prettige draak-achtige stelling terecht gekomen en kon de witte koning onder vuur nemen. Aan het slot van beide partijen waren wij getuige van een unieke demonstratie van synchroon opgeven. We hebben helaas geen foto van twee handen die tegelijkertijd uitgestoken werden.

Jan Jaap Janse zetten zijn partij met wit tegen Marcel Schroer agressief op. Marcel wist wel dat Stockfish van deze opzet niet erg onder de indruk is, maar achter het bord als mens van vlees en bloed kan dat toch wel imponerend overkomen. Jan Jaap wist niet echt door te breken en van lieverlee werd de zwarte stelling steeds beter. Marcel zat wat krap in de tijd en gezien het spelverloop op de andere borden besloot hij zetten te herhalen. Jan Jaap ging daarin mee en de vrede werd getekend.

Ed Oosterlaken speelde met wit tegen Wouter Langerak in eerste instantie een degelijke partij. Hij lette echter even niet op en moest toen maar liefst twee pionnen inleveren. Dat zag er niet goed uit. Ed’s geluk was dat Wouter zelfs een derde pion wilde hebben en daarmee zich zelf in de nesten werkte. Wouter raakte daarvan zozeer in paniek dat hij een vol stuk gaf.   

Rolinde had de trein gemist en kwam wat later achter het bord zitten. Daar was na korte tijd al niets meer van te merken, want Rolinde blitste haar zetten er in een enorm tempo uit. Arend van de Lagemaat had de finesses van de opening niet helemaal in de vingers. Niet alleen verbruikte hij veel tijd, ook niet hij een paard van Rolinde ernstig dicht bij zijn koning komen. Rolinde kon daarmee een gevaarlijke koningsaanval starten die al snel tot matdreiging leidde die niet niet meer fatsoenlijk te pareren was.

Jacco Lind werd door Elmer Veenendaal uitgenodigd om de Tango te dansen. Jacco kon niet veel anders dan mee dansen, maar hij bleek de passen toch niet helemaal onder de knie te hebben. Zijn stelling kwam er strategisch steeds dubieuzer uit te zien. Zwart kwam tenslotte met een dame en toren de witte stelling binnen dringen. Onder druk verloor Jacco een stuk en moest de partij gewonnen geven.

Woerden 1 won daarmee met 5-3 overtuigend van Paul Keres 3. Ook in de meeste partijen die remise werden, waren de spelers van Woerden niet in gevaar geweest en had er zelfs mee in gezeten. Woerden 1 in nu ongedeeld koploper in de groep 3E.