Auteur: Marcel Schröer

Woerden verliest derde ronde op rij in KNSB

Marcel Schröer

In de schaduw van de draaiende wieken op de Zaanse Schans speelden de Woerdense schakers tegen HWP Zaanstad. Zes van de acht spelers van Woerden hadden Tata 2019 nog in de benen. De vraag was in hoeverre we van de zwaarste editie ooit hersteld waren. 

Henk had Jan Brink eens lekker door de molen gehaald. Jan miste wat finesses in de opening en kwam al snel minder te staan. Henk liet niet meer los en behaalde een fraaie overwinning. 

Pia had tegen Roland van Soest een zeer scherpe stelling die op een ongelukkige manier werd geopend. Daarna was het niet bepaald tegen windmolens vechten. De dreigingen waren reëel en niet meer te pareren. 

Na een scherp begin tegen Christiaan Molenaar was ik een beetje de draad kwijt geraakt. Christiaan had een vrije a-pion die als een molensteen om mijn nek hing en eigenlijk de partij had moeten beslissen. Gelukkig liet hij me vluchten in een ongelijk loper eindspel dat niet meer te verliezen was.

Bryan van Wijk had een wat passieve stelling Selman ingenomen. Dat was koren op de molen van Selman. Hij liet zijn tegenstander niet meer los totdat deze onder druk een kwaliteit verspilde en al snel op kon geven.

Jelle had tegen Chris de Saegher zijn huis variant weer eens op het bord gekregen. Maar dat bleek koren op de molen van Chris, die zelfs hiervan goed op de hoogte bleek. In een moeilijke stelling wist Jelle gelukkig zoveel complicaties te creëren, dat hij uiteindelijk met eeuwig schaak wist te ontsnappen.

Bij Ed tegen Jaap Berg draaide de molen langzaam. Het was een taai positioneel gevecht waarin Ed de overhand leek te hebben. Toch raakte hij ergens de weg kwijt en stond positioneel verloren. Een aanval op de koning bleek niet voldoende en de stelling van Ed werd vermalen.

Bas had tegen Paul Haastert een scherpe stelling op het bord. Maar daar maalt Bas niet om. Jammer genoeg ontbeerde Bas deze dag de broodnodige nauwkeurigheid die in dergelijke stellingen nodig is en verloor.

Het leek wel of Hans en later zijn tegenstander Robin Mandersloot een klap van de molen hadden gehad. Eerst trapte Hans in een strandaard truc en later liet zijn tegenstander zich het kaas van het brood eten. Dat ging zo een paar keer heen en weer. In een dubbel toren tegen dame eindspel was de koning van Hans te onveilig en moest hij het onderspit delven.

Inmiddels is in de competitie het kaf van het koren gescheiden en is Woerden niet meer in de race voor het kampioenschap noch in degradatiegevaar.

Woerden naar kwart finale van de SGS beker

Marcel Schröer

Paul Keres kwam bij Woerden op bezoek voor de tweede ronde van de SGS beker. Ze hadden er zin in. Uit een prachtig arsenaal aan spelers had de club een fraaie delegatie naar Woerden gezonden. Woerden zat in de sterkst mogelijke bezetting achter de borden, dus dat beloofde een spannende avond te worden. En dat werd het ook.

Jelle Wiering (1999) had tegen Tim Lammens (2282)  de zwaarste avond. In een twijfelachtige poging in zijn huisvariant terecht te komen, kreeg zijn dame door allerlei plaagstootjes geen rust en werd de ontwikkelingsachterstand van Jelle zorgwekkend. Dat was mede de oorzaak van het verlies van een pion en die kwam niet meer terug. Jelle spartelde nog wel enige tijd, maar het mocht allemaal niet baten.

Zelf was ik (2072) met zwart tegen Leo van Houwelingen (2005) in een degelijke, maar vrij passieve stelling terecht gekomen. Leo kwam met dame en toren dreigend dichterbij mijn koning maar was in een prima stelling iets te haastig. Hij offerde een paard voor aanval. Het bleek niet voldoende en door een onnauwkeurige zet liep de aanval rap vast in de zwarte modder. 

Selman Ercan (2046) speelde tegen Colijn Wakkee (1924) een overtuigende partij. Na een zet of 15 verzonk Selman in gepeins. Hij kon niet geloven dat hij met f4! een stuk ging winnen.  Colijn begin daarna heel lang na te denken. Hij kon niet geloven dat hij na f4! een stuk ging verliezen. Het bleek echter echt waar. Na wat schermutselingen daarna wist Selman het punt te verzilveren.

De spectaculairste partij was die tussen sten Goes (2217) en Evert Rademakers (2251). Evert offerde een kwaliteit voor activiteit en een pion, maar Sten leek het allemaal net onder controle te houden. Het slot was werkelijk spectaculair. Sten kon zich door een mat-dreiging allerlei spectaculaire offers veroorloven. Geen van de torens en stukken die Sten in de uitverkoop deed kon genomen worden. Met een laatste fraaie zet gaf Sten zijn mat dreiging een keurstempel “onderdekbaar” en daarmee was het pleit beslecht. 

Zo wint Woerden met 3-1 van Paul Keres. Net als in de eerste ronde was het een fikse strijd tussen sterke teams zoals we voorheen in de SGS niet vaak zagen. Door de ontkoppeling van de competities van de KNSB en de regionale bonden is de speelsterkte ontegenzeggelijk vooruit gegaan. Het woord onderbond lijkt voor de SGS dan ook niet meer de juiste term.

Woerden verliest van koploper uit de Zaanstreek

Marcel Schröer

Zaterdag had de Rotery Club een Santa run georganiseerd. Het draaiorgel was deze keer daardoor vervangen door finish vlag geluiden. Op warming-up muziek maakten de kerstmannen hun spieren los om er een als een speer vandoor te gaan.

Hierdoor geïnspireerd snelden mijn tegenstander en ik op de finish vlag af. Na het delen van de punten stonden er nog meer minuten op mijn klok te wachten dan aan het begin.

Ook in de partij van Jim raakten beide spelers in kerstsfeer. Vrede op het bord werd snel getekend in een stelling die in balans leek.

Hans was in de opening erg slordig. Een paard draafde zijn stelling binnen en vertrapte alles wat er in zijn buurt kwam. Dat kon Hans niet lang verdragen.

Henk begon een aanval op de koningsvleugel, maar die liep vast in op een degelijke pionnenstructuur. Daarna nam zijn tegenstander het initiatief in het centrum en werd Henk daar weggespeeld

Ed kwam prima uit de opening, maar na de 13e zet ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een Paus op de vier en daar tegenover had Ed een miezerige pony op a4. Tijd voor een koningsaanval, dat Ed zijn tegenstander. Die sloeg keihard door.

Selman speelde een degelijke partij tegen de mystery man van ZSC Saende. Van lieverlee werden  stukken geruild totdat er een toren-loper eindspel op het bord kwam dat beide spelers niet meer konden winnen.

Jelle grabbelde in de opening een pion mee en gaf die pion een hele tijd niet meer terug. Het was rond de tijdcontrole dat Jelle niet één maar twee pionnen terug gaf voor een fraaie mat aanval. De stelling van zijn tegenstander viel uit elkaar en Jelle haalde daarmee het enige volle punt binnen.

Bas stond een tijdje moeilijk maar wist tegen de tijdcontrole met heel weinig tijd alles bij elkaar te houden. Voor Bas is increment is een zegen. Na de tijdcontrole bracht zijn tegenstander een prachtig kwaliteitsoffer maar wist daarna de juiste voortzetting niet te vinden. Bas had wellicht kansen om te winnen, maar wist ze niet te vinden.

Met deze 3-5 uitslag moesten Woerden duidelijk het hoofd buigen voor Saende 2. Saende blijft hiermee fraai aan kop.


Woerden 1 wint van Hoevelakens SG 1

Marcel Schröer

Dinsdag 4 december kwam de personeelsvereniging van het familiebedrijf Pel, Pel & Pel uit Hoevelaken op bezoek. Bij de bookmakers was Woerden zwaar favoriet en dat werd ook enigszins waargemaakt. Dat betekent niet dat er niet her en der een pittige partij op het bord kwam.

De kortste metten maakte ondergetekende. Dirk Veldhuizen hield open huis zijn koningsstelling. De zwarte velden lagen als asfalt klaar voor dame, loper en toren, met een mat in drie als eindbestemming. 

Ook de partij van Jelle Wiering verliep vlot. Jelle ruilde zijn dame voor twee torens en wat pionnen. De koning van zijn tegenstander doolde al snel hulpeloos over het bord en kon alleen ten kost van een dame gered worden. 

Enige tijd later werden er weer twee partijen in Woerdens voordeel beslist. Mark Pieterse had erg actieve stukken en won met zijn cumulerende dreigingen een vol stuk. Sten Goes had uit de opening met zwart snel een prettige stelling opgebouwd en won daaruit een pion. Het winnen met die extra pion was nog geen eenvoudige klus. Sten gaf moedig twee stukken voor een toren en had de eindstelling haarfijn ingeschat. De twee lopers van zijn tegenstander bleken onmachtig.

Daarmee werd het 4-0, maar op de andere borden ging het er minder vrolijk aan toe. Selman Ercan kreeg een furieuze aanval over zich heen. Zijn koning kwam danig op de tocht te staan en hij moest een stuk geven om niet mat gezet te worden. Marcel van Oort op bord 6 had een wat verkrampte stelling maar kwam in de complicaties aan het einde toch als winnaar naar boven. Henk Dankers won een pion, verloor hem later weer, en bleek in het eindspel toch een maatje te groot voor zijn tegenstander. Hans van Steijn offerde een kwaliteit voor wat activiteit. De activiteit verdween maar de kwaliteit kwam niet meer terug. Dat begon Hans, toen het ingewikkeld werd, wel te merken en hij verloor.

Zo werd het 6-2 voor Woerden.

Wordt vervolgd in 2019.

Woerden bekert verder na winst op Hoogland

Marcel Schröer

Mooie herinneringen kwamen naar boven op de weg naar Hoogland. Zeven jaar geleden speelden we daar de laatste wedstrijd in de SGS promotieklasse en bij winst zouden we kampioen worden. En zo gebeurde. Onze vrienden uit Hoogland hadden daar op geanticipeerd en de champagne al koud gezet. Deze mooie geste wordt nog geregeld aangehaald door de Woerdense spelers.

Terug naar het heden. Daar stond een mooie match tussen twee sterke teams op het programma. 

bord 1: Sten Goes (2217) – Marco Dieleman (2092)

De bughouse schaak specialist uit Hoogland speelde hetzelfde zijvariantje dat hij vele jaren geleden tegen mij ook op het bord bracht. Sten zette gelijk druk op de ketel. Die barste binnen de kortste keren uit elkaar en het eerste punt was snel binnen.

bord 2: Chris Kooijman (2015) – Marcel Schröer (2072)

Na een geslaagde opening wist ik de zwarte loper van wit op h2 te begraven. In het eindspel grabbelde ik een pion mee, maar de loper transformeerde daarna tot een monster en even stond ik met de rug tegen de muur. Toen ik alle dreigingen had weten te pareren en in een gewonnen toreneindspel was terecht gekomen begon ik werkelijk te genieten van mijn stelling. Gelukzalig tuurde ik al mijmerend naar mijn voortsnellende pionnen, totdat ik door mijn tegenstander wreed uit mijn dagdromen werd gerukt met een onverbiddelijk wijzende vinger richting de klok. 

bord 3: Selman Ercan (2046) – Tom Officier (1989)

Selman liet het robuuste schaak zien wat we van hem gewend zijn. Geruime tijd was het een kwestie van duwen en trekken waarbij Selman langzaam maar zeker de overhand kreeg. Maar Tom is een handige schaker. Hij wist nog allerlei complicaties op het bord te brengen, waardoor het allemaal niet zo duidelijk meer was. Na wat schermutselingen had Selman het pionneneindspel correct beoordeeld en nam het punt mee naar huis.  

bord 4: Stephan Paternotte (1994) – Hans van Steijn (1864)

Na een snel e4 en c4 van Stephan, wist Hans het gat op d4 optimaal te benutten door er een fraaie merrie neer te zetten, stevig door pionnen te ondersteund. Er stond een schamele bisschop tegenover die zelfs in deze Sinterklaastijd geen kans zag het paard te bestijgen. Een ongelijke strijd dus, die door Haans mooi werd uitgespeeld.

Zo werd het 3-1 voor Woerden. Op naar de volgende ronde.

Woerden kan het niet bolwerken tegen De Waagtoren

Marcel Schröer

Na 3 succesvolle ronden in de KNSB competitie werd Woerden serieus aan de tand gevoeld door het sterke De Waagtoren 2. Ze spelen op een lokatie waar iedere club jaloers op mag zijn. In een sfeervolle zaal boven een restaurant, midden in het centrum van Alkmaar. Met de nieuwe klassen van de KNSB erbij wel wat krap, maar er gaan veel makke schakers in een hok.

Op bord 1 was  de opening voor Selman niet helemaal naar wens gelopen. Hij dreigde in een passieve stelling te belanden en nam toen de moedige beslissing twee stukken te offeren voor een toren. Het was niet helemaal correct. maar de tegenstander was er zo van onder de indruk dat hij remise aanbood.

Henk op bord 8 had na de opening niets te klagen, maar liet zich op een eenvoudige manier verschalken. Als er nog iemand een kadootje zoekt voor Henk voor Sinterklaas kan ik nog wel een stappen boekje aanbevelen. Daarna ging de inmiddels befaamde Woerdense hardheid meespelen en vocht Henk zich geweldig terug in de partij. De kansen keerden, Maar in een prachtige stelling verzuimde Henk controle te nemen over de d-lijn waar zijn tegenstander met kracht binnen kwam.

Jim op bord 4 was een beetje te roekeloos in zijn openingsbehandeling. Het leidde tot stelling waarin Jim met open vizier tegen een geharnaste ridder aan het vechten was. Een ongelijke strijd die dan ook snel tot verlies leidde.

Mark op bord 7 gaf zijn tegenstander een mooi paard op d4 en de vrije hand op de damevleugel. Dat bleek te veel van het goede. De remise marge was nog wel lang in het vizier, maar de druk werd te hoog en een penning deed hem de das om. Ook deze partij ging verloren.

Jelle op bord 3 was een puike partij aan het spelen. Hij stelde ragfijn het nemen van een geofferde pion een beetje uit en bracht daarmee zijn tegenstander dusdanig in verwarring dat deze de pion de hele partij niet meer terug zag. De complicaties die ontstonden doordat Jelle een verre vrijpion had, leidden tot het eerste punt voor Woerden.

Op bord 2 wist ik op eigen kracht niet de actieve zetten te vinden die nodig waren om de stelling in leven te houden. Vlak voor de tijdcontrole offerde ik noodgedwongen een kwaliteit, maar dat was volstrekt onvoldoende om de stelling in balans te houden.

Bas op bord 5 was na een evenwichtige partij een pion kwijt geraakt en moest een twee tegen drie toreneindspel remise zien te houden. Nadat twee pionnen waren geruild, wist Bas zijn tegenstander snel te overtuigen dat hij de Philidor stelling goed in zijn vingers had en werd remise overeen gekomen.

Hans had op bord 6 een stelling waar de geleerden nog steeds met elkaar over in discussie zijn. Sommigen zeggen “Ik geef er geen cent voor”. Anderen zijn minder gedecideerd. Het mooie was dat Hans een eindspel in ging met een pion minder en er uit kwam met 2 pionnen meer.

Met de laatste twee partijen werd de einduitslag alsnog enigszins draaglijk.Al met al een duidelijke 5-3 overwinning van De Waagtoren. Ze waren een maatje te groot. 

Woerden verslaat koploper Amsterdam West 2

Marcel Schröer

Ook buiten de ring A10 zijn er plaatsen waar je betaald moet parkeren. Voor onze West Amsterdammers, je zou verwachten dat zij toch wel iets gewend zijn, bleek dit toch als een koude douche over hen heen te komen. Toekomstige tegenstanders van Woerden, u bent gewaarschuwd! Ik heb mij laten vertellen dat dit vanaf 1 april alleen nog maar erger wordt. Je moet wat doen om als stad serieus genomen te worden. Enfin nadat het AD nog enkele tientallen geënsceneerde actie-foto’s had genomen, kon de match Woerden – Amsterdam West 2 onder begeleiding van het beroemde draaiorgel van start gaan.

Hans van Steijn gaf het goede voorbeeld. Hij haalde zijn beste paarden van stal en maakte daarmee korte metten met de dame-vleugel van zijn tegenstander. Het eerste punt kon snel genoteerd worden. Henk de Heer hield zich met zwart in een licht op en neer gaande strijd goed staande tegen goede bekende Wim van Tuyl. Het werd remise. Invaller Marcel van Oort speelde een heel soepele partij en haalde ook vlot een punt binnen, op een klein hobbeltje na waarin Marcel door vervelende penning een pion verloor. Zij tegenstander was daarna zo genereus een stuk en vervolgens zijn koning in de aanbieding te doen. Jim Reed overspeelde zijn tegenstander vanuit de opening zoals we dat van Jim gewend zijn. De pionwinst bleek toch niet zo makkelijk te verzilveren, met name door een verre pion van zijn tegenstander, die Jim’s stukken aardig bezig hield. Het werd remise.

Woerden mag dit seizoen niet klagen over de laatste vier borden die regelmatig, met invallers, boven verwachting scoren. Ook deze keer haalden we dus op laatste vier borden een 3-1 score. Dat terwijl op papier de tegenstander toch wel wat sterker was.

Op de eerste vier borden leken halverwege de middag de rollen omgedraaid. Op papier waren wij sterker maar mijn stelling en die van Ed en Bas waren niet om over naar huis te schrijven. Enigszins fortuinlijk wist Ed Oosterlaken, in een stelling waarin hij zich naar remise aan het terugvechten was, een toren te verschalken. Bas Jansen gaf met twee pionnen minder in een eindspel met dame en paard zoveel schaakjes dat zijn tegenstander er moedeloos van werd en in remise berustte. Selman Ercan schoof zijn tegenstander gedecideerd van het bord. Hij stond zo goed dat zelfs een gemorste kwaliteit geen roet meer in het eten kon gooien. Zelf liet ik me in de opening in de luren leggen en kwam in een stelling terecht waarin mijn koning onder vuur kwam te liggen zonder dat zwart daar noemenswaardig tegenspel tegenover kon zetten. Eigenlijk ben ik daar de hele middag niet meer onderuit gekomen. Daarmee noteerde ik de enige nul van het team.

Met deze 5,5-2,5 overwinning nestelt Woerden zich aan kop in klasse 4D van de KNSB, op de voet gevolgd, met 1 bordpunt minder, door ZSC-Saende.

Marcel Schröer

foto’s: Henk de Heer

Woerden uitgeschakeld in de KNSB beker competitie.

Marcel Schröer

De Rode Loper is een prachtige club. Twaalf live borden die op een groot scherm worden geprojecteerd. Dat kom je niet vaak tegen. In deze mooie ambiance zaten Selman, Ed, Henk en ik klaar om het in de eerste ronde van de KNSB bekerwedstrijd tegen De Rode Loper op te nemen. Op papier waren wij favoriet, maar tijdens zo’n bekerwedstrijd is de spanning hoog en kan er van alles gebeuren.

Henk speelde een puike partij, zoals hij dat twee weken eerder ook al had gedaan. Zijn zetten kwamen met zo’n overtuiging op het bord, dat zijn tegenstander blij was, dat hij, met een mat in 2 in het vizier, kon vluchten in een remise stelling met ongelijke lopers.

Zelf speelde ik een solide partij met wit. Zwart kwam er niet echt aan te pas. Het enige vermeldingswaardig feit is een wonderlijk getimed remise aanbod.

Selman en Ed, onze puntenmachines in de reguliere KNSB competitie, hadden hun dag niet. Ed werd langzaam maar zeker weggedrukt en kon de pionnen opmars op de damevleugel niet weerstaan. Selman speelde een frivool stuk offer. De compensatie leek wat nevelig, maar zijn tegenstander wist zich niet onder de kleine dreigingen uit te wringen. Net op het moment dat wij omstanders dachten dat het nog een mooie avond kon worden, blunderde Selman een belangrijke pion en was het pleit daarna snel beslecht.

Daarmee werd het 2,5-1,5 voor De Rode Loper en is Woerden na één ronde al uitgebekerd.