Zonder de in alle opzichte imposante Ed van Eeden kwam Oud Zuylen Utrecht 1 op bezoek in Woerden. Zeker een aderlating voor OZU, maar op het eerste bord hadden ze een uitstekende vervanger.
Sander Blok van OZU had goed onthouden wat hij ooit tegen Sten in een rapid partij op het bord had gehad en nam terdege voorbereid achter het bord plaats. Tegen dit geweld kon Sten niet op en hij werd dan ook overtuigend verslagen. Zie ook het verslag op de OZU site: https://oudzuylenutrecht.nl/sanders-goede-openingsvoorbereiding-wordt-beloond/.
Ook op andere borden pakten donkere wolken zich samen. Jelle had tegen Bertrand Weegenaar een loper begraven op b7 en Ed was in de verwarring tegen Daniel Kuijper een kwaliteit achter geraakt.
Gelukkig gingen onze laatste borden wel lekker.
Midas Schonewille was zo gefixeerd op het insluiten van de dame van Hans dat hij vergat dat een eigen stuk verloren ging. Marcel van Oort ging met zijn pionnen als een asfalteer machine over de stelling van Wout van Goor heen. Die twee punten leken we heel hard nodig te zullen hebben.
Zelf speelde ik een partij waarin ik iedere zet van Piet Kooiman wist te raden, zelfs de wat mindere zetten. Het leverde een een derde punt op.
Maar daarmee was de match, gezien de stand op de andere borden, nog niet gelopen.
Leen de Jong leek voor de omstanders een goede partij te spelen tegen Harm Theo Wagenaar. Hij zelf was daar niet zo van overtuigd en kwam ook niet verder dan remise. Selman speelde een taaie partij tegen Jan Maarten van den Boogaard waarin hij geen gevaar liep maar verder ook geen potjes kon breken. Ook dat werd remise.
Woerden haalde daarmee het vierde punt binnen. Nu was het zaak uit de overige twee partijen nog een halfje te wringen. Dat lukte wonderbaarlijk goed. Jelle wurmde zich in het eindspel helemaal los en Ed wist genoeg dreigingen in de stelling te vlechten om die ook remise te houden.
Uit de vroeger geroemde jeugdopleiding heeft Vegtlust een aantal jeugdige spelers over gehouden die nu het 1e team versterken. Enigszins gedwongen door de omstandigheden zette Woerden daar de eigen aanstormende talenten tegenover. Dat beloofde wat.
Jacco ging all-out tegen Wayan Prins. Zijn pionnen stormden naar voren richting de vijandelijke koning. Alle bruggen werden erachter verbrand. Toen de aanval dreigde te stokken gooide Jacco er ook nog eens een toren tegenaan. Het bleek onvoldoende gesteund door scherpe berekening. Na 1,5 uur spelen was de stelling van Jacco veranderd een ravage.
Mark offerde tegen Lucas Siero iets te gemakkelijk een pion, thematisch in een soortgelijke stelling maar niet in die op het bord. De compensatie was ver te zoeken. Van lieverlee wist Mark toch nog een dynamische stelling op het bord te krijgen. Mark ging een pion terug winnen en in paniek verkwanselde Lucas zelfs een stuk. Volgens Lucas gebeurde dat in tijdnood, met 10 minuten op de klok.
Sten en zijn tegenstander Floris van der Blom zijn beiden rechtlijnige spelers. Zoals Sten eerder een furieuze aanvalspartij won, zo makkelijk wikkelde hij nu af naar een eindspel waarin de stukken van Floris nog niet voldoende waren gecoördineerd. Met die coördinatie kwam het nooit meer goed en Sten rolde de ene na de andere pion op.
Marcel van Oort speelde een degelijke partij tegen Peter van Zeist. Had het gevoel lekker te staan, maar stond nooit echt beter. Tot het moment dat hij dacht slechter te staan, toen stond hij juist weer goed. Wij omstanders dachten dat hij een extra pion in het eindspel zou moeten kunnen verzilveren, maar de engines geven ons daar geen gelijk in.
Zoals wel vaker de laatste tijd meanderde de partij van Marcel Schröer tegen Erik van Dijk een zet of 40 ronde de meridiaan. Meer dan eens hengelde Erik naar remise door een zetten herhaling in te zetten. Na een ongelukkige ruil belandde Erik direct in een kansloze positie.
Rolinde speelde in de openingsfase heel ambitieus tegen Sven van der Vliet en pakte direct met zwart het centrum. Het leek wat riskant, maar met net zo’n rechtlijnig spel als Sten legde ze de complete stellling van Sven lam. Die begon zich steeds meer op te winden over zijn verkrampte stelling en moest met lede ogen aanzien hoe alles uit elkaar spatte.
Rolinde verslaat de speler met de magische cape.
Daarmee had Woerden met 4,5 punt behaald en was de buit binnen. Het leek een grote overwinning te worden.
Hans had zijn tegenstander Tobias van der Kroef direct vanuit de opening zwaar onder druk gezet. Hij won een pion en later zelfs een stuk. Dat kan niet meer fout gaan, zou je zeggen. Het bleek anders te gaan. Tobias zette een tegenaanval in gang. Hans deed geen poging die aanval te pareren, maar beantwoordde het met een eigen aanval. De vraag was: welke aanval slaat het eerst door? Niet die van Hans, zo bleek.
“Ik wil ook meedoen!”, sprak de eenhoorn.
Jelle speelde een spannende partij tegen Maarten Post die beiden uiteindelijk in een positie bracht dat ze nog slechts op de increment de zetten moesten uitvoeren. Het wordt dan een kwestie van stap 2 schaak. In eerste instantie verloor Jelle een paard door een röntgen vork en daarna verloor Maarten een volle toren door een dame vork. Het bleef spannend tot het moment dat Jelle een belangrijke pion in de vijandelijke koningsteling mocht mee grabbelen en Maarten al somberend de vlag liet vallen.
In de eerste ronde van de SGS beker werd Woerden een vrije doortocht vergund door het zich terug trekkende Zeist. In de tweede ronde stond Barneveld op het programma. Na de controle met de met de Vogelgriep Check App kon de match van start gaan.
Woerden hanteerde een eenvoudige maar doeltreffende strategie. Sten zou zijn tegenstander direct naar de keel vliegen en de overige spelers, Selman, Ed en Marcel moesten dan met degelijk spel de voorsprong consolideren.
Het eerste element van deze opzet slaagde. Kevin van Brummelen waagde het een Pirc op het bord te leggen met een snelle korte rokade. Vroeger kon dat. Dat waren nog eens mooie tijden. Maar met de engines van tegenwoordig blijft er geen spaan over van deze tactiek. Sten ging met een kettingzaag op de koningsstelling en brak alles af wat hem in de weg zat. Het was een partij die aan de poster van The Shining deed denken.
In mijn “waarom speel ik dit eigenlijk nog” variant had ik weer eens helemaal niets bereikt met wit. Geen reden natuurlijk om niet met een klein vuurtje Jasper Rijken gaar te sudderen. Dat lukte. Op een onbewaakt ogenblik ontnam Jasper zijn eigen paard het laatste vluchtveld en kon met een geniepig pionnetje het hulpeloze beestje geruimd worden.
Selman had tegen Jacco Heij met zwart binnen de kortste keren gelijk gemaakt. Tot op een ongelukkig gekozen moment Selman de stelling liet openen, waardoor de witte stukken helemaal tot leven werden gewekt. Dat voordeel gaf zijn onberispelijk spelende tegenstander niet meer uit handen.
Bruun van de Laar speelde heel rustig in de opening. Dus de voorzet van wit was snel verdwenen. Daarna eerst een wit dubbel pionnetje op de dame vleugel. Iets later ook een dubbel pionnetje op de koningsvleugel terwijl zwart het loperpaar veroverde. Wit gaf door een onhandige toren ruil zwart de tijd om alle stukken optimaal te zetten voor het eindspel. 4 witte pionnen tegen 3 witte op de konings vleugel, en de omgekeerde verhouding op de dame vleugel. De twee dubbel pionnen maakten de witte stelling erg kwetsbaar. Na veel trekken en nog meer duwen, hield zwart een centraal pionnenduo over met een loperpaar tegen twee geïsoleerde pionnen en een loper en paard voor wit. Net toen wit dacht af te wikkelen naar een remise eindspel van paard en pion tegen twee lopers, bleek een van de zwarte pionnen door te lopen, en promoveerde tot dame. (aldus Ed)
Hiermee werd de eindstand 3-1 voor Woerden en bekert Woerden in de 3e ronde vrolijk verder.
Ook de SOS competitie is weer gestart. Woerden 1 trad aan tegen Rivierenland 1 en was duidelijk favoriet. In ver vervlogen jaren is dat wel eens anders geweest. “Speelt Jelle ook mee?” vroeg Jan Bulk toen hij van de wedstrijd hoorde. Een grap die alleen de oud gedienden begrijpen.
Jelle Wiering speelde inderdaad mee en vloog de tegenstander direct naar de keel. Daardoor duurde de partij minder lang dan die van de rest en kon Jelle zich mooi als sport fotograaf dienstig maken.
Jelle was al snel uitgeschaakt.
Ook Hans van Steijn overspeelde zijn tegenstander. In zijn geval op een wat degelijker manier. “Zijn stukken kwamen, zagen en trokken zich stuk voor stuk terug,” aldus de samenvatting van Hans.
Hans
Hetzelfde gold voor Sten Goes. Ook met een loper-dame batterij die de verkeerde kant op stond gericht zette hij zijn tegenstander zozeer onder druk dat deze daaronder bezweek.
Sten
Dat waren drie overtuigende punten met de witte stukken.
Maar op de overige borden liep het helemaal niet zo lekker. In de enige ander partij met wit, die van mijzelf, werd helemaal niets bereikt. Alleen in tijdnood in een altijd levensgevaarlijk met dame-poard eindspel werd het spannend. Op één brad het koude zweet mij uit en dacht ik dat ik helemaal de boot in ging. Mijn tegenstander zag het gelukkig niet en daardoor kon ik toch nog het punt binnenhalen.
Marcel
In alle zwarte partijen was het zwoegen geblazen. Leen de Jong speelde de gehele partij met de rug tegen de muur zoals alleen hij dat beheerst. Meer dan remise zat daar niet in.
Leen
Marcel van Oort zat ook niet helemaal lekker in de partij. Nadat zijn tegenstander wat kleine kansjes had gemist wurmde Marcel zich toch uit de verdediging en haalde het punt alsnog binnen.
Ed Oosterlaken liet zich in de opening strategisch verschalken en moest daar tientallen zetten voor bloeden. Ook Ed wist uiteindelijk toch nog te winnen.
Minder mooi verliep het bij Selman Ercan. Juist in deze partij hield zwart zich prima staande. Maar toen er een eindspel met een dame tegen wat licht stukken op het bord kwam, liet Selman toe dat de lichte stukken lekker gingen samenwerken en daarna was er geen houden meer aan.
Selman
Zo won Woerden 1 met 6,5-1,5 van Rivierenland 1. In prima sfeer werd er daarna geanalyseerd.
Na een winterslaap van enkele maanden toog Woerden 1 naar Utrecht om de prachtige club Paul Keres te bezoeken. Waar vind tegenwoordig nog club met een kantine waar een GM achter de bar staat.
Op papier was Woerden 1 een stuk sterker dan de mix van oude rotten en jonge honden van Paul Keres 5. Daar bleek in de beginfase echter helemaal niets van. De PK spelers hadden hun zaakjes prima op orde.
De tegenstander van Sten speelde zijn vierde partij achter een echt bord. Sten legde hem geduldig uit hoe zo’n elektrische klok nu precies werkte. Op de vraag “Waarom zit jij op bord 1?”, antwoordde hij: “Nou daar heb ik oom gevraagd.” En terecht, mogen wij achteraf concluderen. Op het bord rammelde Sten’s tegenstander er á tempo een serie zetten van een Chessable cursus uit waar je eng van werd. Sten moest echt alle zeilen bij zetten om niet in de opening weggetikt te worden. Het koste Sten zeeën aan tijd. Maar toen hij een Iers pionnen centrum op het bord had getoverd (het sterkste dat ik ooit heb gezien), draaide de hele partij om en kon Sten het punt optekenen.
Selman werd ook aardig op de proef gesteld. Hij kreeg het met zwart maar niet voor elkaar om gelijk te maken en bleef onder druk staan. Op een gegeven moment begon zijn stelling er zelfs nogal verontrustend ut te zien, zeker ook met op de klok nog maar 5 minuten, terwijl zijn tegenstander er nog 40 op had staan. “Ik dacht tijdens de partij dat ik 10s af zat van een 1800 rating,” vertrouwde Selman’s tegenstander ons achteraf toe. Maar daar had hij buiten de waard gerekend. De tijdsindeling van Selman mag dan wel niet optimaal zijn, zijn koelheid in de laatste fase is legendarisch. Selman bezweek niet. Zijn tegenstander wel en gaf een volle toren cadeau.
De openingsfase van Marcel verliep redelijk totdat zijn tegenstander met één rake pion-zet de stelling compleet lam legde en een enorme octopus op d4 kreeg. Het duurde wel 20 zetten voordat Marcel zich daar weer uit ontworsteld had. Toen de centrumpionnen eenmaal weer in beweging waren gekregen verliep de partij op rolletjes. Een tegenaanval werd juist gepareerd en daarna was het pleit snel beslecht.
Ed speelde tegen zijn Angst Gegner Klaas Veldhuijsen. Klaas speelde de openings fase niet helemaal optimaal, maar Ed kon daar niet echt gebruik van maken. Nog even leek Ed nog wat een aardige truuk in de stelling geweven te hebben, maar die was te opzichtig om Klaas erin te laten trappen. Er bleef niet veel over in de stelling en snel besloten beiden het voor gezien te houden.
Bas week al op de tweede zet af van de gebaande paden en nam een bosweggetje waarmee hij op internet ook nog wel eens succes had gehad. We kregen een echte open Bas stelling op het bord die vol zat met kleine tactische wendingen. Bij Bas weet je dan dat het wel snor zit. Dat bleek ook het geval. De partij werd beslist door een dodelijke penning, waardoor stuk verlies niet meer was te voorkomen.
Ook Jelle had het zwaar in de opening. Via vele omwegen was hij in een afschuwelijke Benoni-achtige stelling terecht gekomen. Dat zag er helemaal niet goed uit. Het koste weer heel veel duw en trekwerk om in een gelijk staan eindspel terecht te komen. Na lang omzichtig maneuvreren wist Jelle een belangrijke randpion te veroveren. Dat bleek doorslaggevend voor “het eerste gelijk staande eindspel dat ik in mijn leven heb gewonnen,” aldus de gelukkige zelf.
Rolinde speelde een tactisch onberispelijke partij, maar enig initiatief van wit kwam maar niet van de grond. Iedere keer keer monde een dreiging uit tot weer een ruil van een stuk of pion. Zo werd er langzaam afgewikkeld naar een dame eindspel waar et evenwicht niet was verstoord. Afwikkelingen naar een pionnen eindspel waren riskant en daarom werd uiteindelijk de vrede getekend.
Henk moest op bord 8 tegen de op papier sterkste speler van PK. Henk werd in zijn geliefde opening vanaf het begin zwaar onder druk gezet en raakte hierdoor wat materiaal kwijt. Toen ging de telefoon. Het duurde een eeuwigheid voordat Henk had gevonden in welke jaszak hij dat apparaat had verstopt. Het toomt de gemoedelijke sfeer dat hierover geen enkele opmerking werd gemaakt. Er was overigens sowieso geen houden meer aan voor de gitzwarte stelling van Henk en hij moest dan ook snel daarna de koning omleggen.
Uteindelijk wint Woerden 1 dus met 6-2 van Paul Keres 5.
Dat ziet er eenvoudiger uit dan het in werkelijkheid was.
Dat was de vraag op de clubavond op dinsdag 23 november. Zonder klokken is het lastig schaken. Met een vertraging van 3 kwartier kwamen ze toch nog tevoorschijn en werd er toch nog geschaakt.
Een beetje professionele club heeft overal in de schaakwereld zijn tentakels uit staan om belangrijke informatie over de mogelijke tegenstanders te achterhalen. Zo had onze man bij Paul Keres bericht dat het KNSB beker team zou bestaan uit Evert Luuk Rademakers en wat daar zoal onder zit. Blijkbaar was hem door de contra-spionage van PK een loer gedraaid, want wat schetst onze verbazing, wij zagen plotseling vier titelhouders onze club binnen wandelen: GM Hugo Ten Hertog, IM Demre Kerigan en de twee Fide Meesters David van Kerkhof en Peter Lombaers. Dat was wel even andere koek dan onze eerste match tegen Amsterdam West.
Selman Ercan – Hugo ten Hertog
Selman mocht het opnemen tegen Hugo. Hugo speelde het deze keer niet zo scherp als we van hem gewend zijn. Hij pakte het een stuk degelijker aan, erop vertrouwend dat zijn superieure inzicht wel voldoende zou zijn om het punt binnen te halen. En dat was helaas ook het geval. Zonder directe blunders te begaan, kwam Selman stukje bij beetje minder te staan, totdat de stelling helemaal niet meer te houden was. “Een vrij vervelend kansloze partij,” was het oordeel van het slachtoffer.
David van Kerkhof – Sten Goes
Ook David, de tegenstander van Sten, trachtte zijn partij naar een positioneel vaarwater te sturen. Dat lukte niet helemaal. Sten was aardig op de hoogte van de finesses, offerde een pion voor veel activiteit en dacht zelfs op een gegeven moment een stuk te kunnen gaan winnen. Met nauwkeurige berekeningen wist David al het gevaar af te weren en daarna begin het tij te keren. De complicaties groeiden Sten boven het hoofd en ook deze partij ging voor Woerden verloren.
Marcel Schröer – Demre Kerigan
Zelf speelde ik tegen Demre, waartegen ik in het verleden nooit veel in te brengen had. Deze keer ging het beter. Op het moment dat Demre mijn paard naar achter probeerde te drijven, moest ik denken aan het motto dat onze schaak cult-held Manuel Bosboom in zijn door mij aangeschafte schaak-biografie had geschreven: “Naar voren met die stukken!” In plaats van terug te gaan offerde ik het stuk voor drie pionnen, waarvan er één al op d6 stond. Wit had zeker genoeg spel. Lange tijd bleef het ook enorm spannend. Maar nadat ik me genoodzaakt voelde mijn geweldige loper te ruilen, ging het bergafwaarts en ging de partij uiteindelijk verloren.
Peter Lombaers – Ed Oosterlaken
Ed speelde tegen Peter en ook dat werd een langzame, positionele partij. Zelf heb ik al eens mogen ervaren, dat die daar niet vies van is en je met alle plezier in een fijn potje afbraakschaak van het bord af schuift. Die kant leek het ook uit te gaan met Ed. Ed stond wat gedrukt en Peter nam alle tijd om zijn stelling steeds wat te verbeteren. Toch ging dat deze keer wellicht iets te omzichtig. Op het juiste moment opende Ed de stelling in het centrum en al zijn stukken werden bevrijd. Ed wist deze partij daarna remise te houden.
Zo werd Woerden met de afgetekende cijfers 3,5 – 0,5 verslagen door Paul Keres. De stand geeft niet helemaal weer hoe spannend het op deze dinsdag avond toch nog was.
In het hart van ’t mooi Utrecht Waar Maria’s kerk eens stond, staat een huis met groots verleden op kapittels oude grond. Heeren vinden hier ontspanning. Leve de Vereeniging!
Met dit lied werden de Woerdense spelers verwelkomt in de gelegenheidslocatie van Moira-Domtoren “Sociëteit De Vereeniging”. Een fraaie speelzaal met historie.
Na de gebruikelijke toespraakjes neemt één van de deelnemers van de wedstrijd van Moira-Domtoren 2 het woord: “Ik houd van de vrijheid en daarom neem ik de vrijheid om U een hand aan te bieden. Het staat U natuurlijk vrij deze hand aan te nemen of te weigeren.” Ik moet ineens aan het boek “De Ware Vrijheid” van Luc Panhuysen denken.
Klaar voor de start.
Daarna begon de spannende strijd tussen Moira-Domtoren 1 en Woerden 1. Beide teams waren op papier behoorlijk aan elkaar gewaagd. De openingsfase zag er goed uit. Aan de de tijd op de klokken te zien liepen de Woerdenaren een stuk langer op bekend terrein rond dan hun tegenstanders. Na een uurtje of twee spelen vertrouwde Selman me toe dat hij na enige zetten verwisselingen toch weer in een bekende stelling terecht was zijn gekomen. Ook Jelle, Sten en ik liepen vlot door het vroege middenspel heen.
De partij tussen Max Valkenburg en Henk Overmeer kwam het eerst tot een kookpunt. Zij waren elkaar van meet af aan al naar de keel gevlogen. Hier volgt het relaas van Henk zelf:
“Max Valkenburg, een jonge gast, die in de afgelopen maand een rating sprong van liefst 73 punten maakte (uit maar 3 partijen!) was een tegenstander van formaat deze middag.
Hij offerde een kwaliteit toren vs loper voor een zeer sterke f6 pion. Toch was remise mogelijk volgens de rekenmeesters. Maar feit is, ik stond onder langere tijd onder stevige druk en dan is een kleine onvolkomenheid direct beslissend.”
Erik Janse had tegen Sten Goes een zeer scherpe theoretische partij opgezet. Hierin was Sten duidelijk beter onderlegd en hij won de partij dan ook overtuigend.
Selman stond goed tegen Tjerk Hacquebord, maar was wellicht toch iets te optimistisch en kon het goede plan niet vinden. De afwikkeling naar een paard tegen loper eindspel pakte niet goed uit en Selman kwam in een minder eindspel terecht dat hij daarna verloor. Hiermee komt een einde aan een geweldige reeks. Selman had sinds Tata 2020 niet meer verloren.
Jelle had tegen Albertus ten Hertog 2 pionnen geoffferd voor een vervaarlijke aanval. Door een computer vast prima te weerstaan, maar voor een mens is dt een gans ander chapiter. Na een paar uur brak de weerstand van Albertus en was er voor zwart gen houden meer aan.
Ed Oosterlaken speelde tegen Daan Schönberger, op papier de beste speler van Moira, een uitermate degelijke partij met wit. Een prima strategie tegen Daan, die zich maar niet kon ontworstelen. En juist toen dat wel leek te gebeuren zag hij het sterke Pg5! over het hoofd waarmee Ed een beslissende aanval inzette.
Daarmee was de tussenstand op 2-3 voor Woerden gekomen. Het bleef spannend. Ik had, net als een week eerder, tegen Kees Verweij een simpel paard-vorkje gemist en was in een vrij hopeloos eindspel met een pion minder terecht gekomen. Bas Jansen stond tegen Bart-Jan Andriessen een tikkeltje beter, maar veel winstkansen zaten daar niet in. Commentator Ed sprak: “Bas weet niet dat het remise is en die speelt gewoon op winst.” De partij van Rolinde den Heijer tegen Johnny de Kraker leek daarom cruciaal te worden. Rolinde stond een kwaliteit voor, maar Johnny had wat pionnen en een een uiterst gevaarlijke mat aanval mat paard en dame gloorde aan de horizon.
Op mijn bord was de lucht inmiddels een beetje opgeklaard. ik had me weten te redden in een 3 tegen 2 toren eindspel op de koningsvleugel. Later werd dat 2 tegen 1 en op het laatst hadden we een onvervalste Philidor stelling op het bord. Na nog een tiental zetten uit het meesterwerkje “The 100 endgames you must know” berustte mijn tegenstander in remise.
Bas begon er inmiddels steeds meer zin in te krijgen. Hij ging maar eens achter het bord staan, want “van boven was alles een stuk beter te zien”. Er stond een ongelijke lopers eindspel op het bord waarin Bas een extra (dubbel)pion had. Na 4,5 uur spelen vergaloppeerde zijn tegenstander zich en Bas wist toch nog het volle punt binnen te halen.
Bas overziet het bord van bovenaf.
De stand was daarmee 2,5-4,5 voor Woerden en dt was maar goed ook, want op het bord van Rolinde kon er nog van alles gebeuren. Op het gegeven moment dachten de omstanders zelfs dat Johnny een ondekbaar mat had. Gelukkig zag Rolinde nog een wending waarmee ze het mat dekte en tegelijk de dames kon afruilen. Het resulterende eindspel met een kwaliteit tegen een pion was wellicht gewonnen, maar erg eenvoudig was dat nog niet. De koning van Rolinde was wat te ver verwijderd van de eigen pionnen. Daardoor werd het toch remise.
Rolinde probeert het eindspel nog te winnen.
Woerden 1 wint dus met 3-5 van Moira-Domtoren 1.
De avond kreeg tenslotte een fijn besluit in restaurant De Pot. Door de dikke gewelven heen waren daar nog niet de laatste Corona maatregelen doorgedrongen.
Een poosje geleden hadden Woerden en Amsterdam West al eens de degens gekruist in de KNSB competitie. Toen verloor Woerden nipt met 3,5-4,5. Op de eerste vier borden was het overigens 3-1 voor Woerden geworden. Voor wie was deze wedstrijd nu een revanche?
Beide teams hadden de opstelling een klein beetje veranderd. Alleen mijn partij was een reprise van de eerdere match. Tegen dezelfde tegenstander kwam dezelfde opening op het bord. Ik pakte het deze keer iets voortvarender aan en kwam met zwart heel goed te staan. Sten speelde tegen zijn beoogde tegenstander van vorige keer en kreeg nu dus wel zijn voorbereiding op het bord. Het zette zijn tegenstander flink onder druk. Ed kwam langzaam opzetten op de koningsvleugel. Maar zijn aanval werd goed gepareerd en Ed raakte een kwaliteit en het initiatief kwijt. Dat ging dus niet van een leien dakje. De partij van Selman begon behoedzaam, maar zijn koningsvleugel leek overspeeld te worden. Een loper kwam erg in het gedrang. Daar kwamen de scherpe berekeningen van Selman weer om de hoek kijken. Hij wist precies genoeg tegen dreigingen op de damevleugel te creëren om zijn loper te redden.
Ondanks dat ik de mokerslag Lxh3 had gemist, was mijn stelling fantastisch. Ik won een kwaliteit tegen een pion en hoefde alleen een technisch gewonnen eindspel te verzilveren. Dan moet je natuurlijk niet al je zware stukken in een vork plaatsen. Daarna wist ik met hangen en wurgen het eindspel nog net remise te houden.
Selman had inmiddels een dodelijk pion stevig op a2 staan. Dat voordeel werd op het einde geconverteerd naar een stelling waarin zijn tegenstander compleet in zetdwang zat. Het was een stelling waar alleen de stichting Laatste Wil nog een oplossing zou weten aan te dragen.
Dat noem ik nog eens zetdwang.
Ed had inmiddels via de damevleugel toch het initiatief weten te grijpen. Langzaam gingen zijn pionnen met koning naar voren en drongen de zwarte stukken met de rug tegen de 8ste rij. Zijn tegenstander hield dat niet lang vol en Ed won.
Ed praat na met zijn tegenstander
De stand was dus inmiddels 2,5-0,5, maar Sten ging er nog echt voor. De complicaties stapelden zich op waardoor Sten een stuk tegen een pion won. Het was nog wel een verre vrijpion die nog even onder controle moest worden gehouden. In tijdnood was dat geen sinecure. Zeker niet in de tijdnoodfase waarin Mark Pieterse nog alle zeilen moest bijzetten om alle zetten te noteren. Toen Sten de pion stevig in zijn greep had zag zijn tegenstander het onvermijdelijke in en gaf op.
Sten blijkt koel in de tijdnood fase.
Woerden plaatst zich met deze 3,5-0,5 overwinning voor de volgende ronde tegen Paul Keres.
Doordat Woerden drie belangrijke spelers moest missen, leek het een hele zware avond te gaan worden tegen Purmerend 2. Maar ook dat team bleek verzwakt. Het had twee sterke spelers moeten afstaan aan hun eerste team. En zo was Woerden toch nog licht favoriet.
Selman Ercan maakte de favorieten-rol volledig waar. Zo rond de tiende zet bleek hij de finesses in een onschuldig ogende stellig een stuk beter onder de knie te hebben. Zwart maakte gelijk, won vervolgens een pion en in paniek maakte de tegenstander daar zelfs een kwaliteit van.
Ed Oosterlaken wist goed de druk op de ketel te houden. Ed combineerde fraai een aanval tegen de koning met druk op de damevleugel. Na een tijdje bezweek zijn tegenstander onder de druk van een paard vork.
Ikzelf had op internet al geruime tijd geëxperimenteerd met een zet die nu voor het eerst op het bord kwam in een OTB partij. Nou, dat bekwam me niet bijster goed. ik kreeg de benodigde activiteit voor mijn stukken niet op het bord en werd als een klein kind positioneel weggeschoven.
Bas Jansen had gelukkig een ouderwetse Bas-stelling op het bord waarbij de tegenstander zich steeds het hoofd moet breken over de vraag welk stuk hij moet slaan. Op zo’n moment hoef je niet verder meer te kijken. Dan weet je dat het goed komt. En dat kwam het ook.
Henk Dankers had zijn oude vertrouwde variant op het bord. Dat werd dus een tijdje duwen en trekken totdat Henk’s stukken los kwamen en hij liet zien wat een goede actieve speler hij is.
Sebastiaan Bernacki leek in het eerste half uur met zijn tegenstandster een rapid partij te spelen. Toen het stof daarvan neer was gedaald, had Sebastiaan een pion minder, maar bleef zo goed doorvechten dat hij de pion terug won en goed eindspel in ging. Helaas is het spelen van een toren eindspel ook een kunst. Sebastiaan heeft die kunst nog niet helemaal onder de knie.
Daarmee was de stand 4-2 voor Woerden. De twee overgebleven partijen waren spannend, maar daar een half punt uit halen behoorde toch zeker tot de mogelijkheden.
Klaas Ouwens had een ambitieuze opzet tegen de Sokolski gekozen en had daarmee in aanvankelijk succes. Halverwege de middag stond de witte koning behoorlijk op de tocht. Maar langzaam raakte Klaas het initiatief en daar mee de draad kwijt. Zijn tegenstander nam zijn koning onder vuur en in een heel ingewikkelde stelling greep Klaas mis. Daarna was het snel afgelopen.
Klaas staat op het punt mis te grijpen.
Alle ogen waren daarna gericht op Marcel Van Oort. Hij was traag begonnen. De opening kwam niet helemaal uit de verf en Marcel moest zelfs een pion geven. Het zag er niet goed uit. Toen alleen Marcel nog aan het spelen was, knapte zijn stelling echter met de zet op. In een loper tegen paard eindspel had hij nog steeds een pion minder, maar ook de verste vrijpion. In combinatie met de loper was zijn stelling zelfs te prefereren.
Hier heeft Marcel nog het initiatief.
Ondertussen keek de beheerder van het pand ongeduldig naar de klok. Hij zag zijn aardappeltjes in gedachten al verpieteren en vreesde dat hij thuis de hond in de pot zou vinden. Tja, schaken is nu eenmaal geen voetbal waar de scheidsrechter na 90 minuten op zijn fluit blaast.
Waar is het mis gegaan?
In een open eindspel is het aan te raden het initiatief te behouden, anders loop je al snel achter de feiten aan. Met een half oog op het scorebord bleef Marcel niets doen. Dat was geen goede strategie. De verre vrijpion kwam onder vuur te liggen. De pion ging verloren en daarmee was de angel uit zijn stelling gehaald. Er was geen houden meer aan.
Het werd 4-4.
Alleen de spelers met een punt kregen na afloopt aardbeien met slagroom
