Categorie: Extern
Woerden 2 begint het seizoen stabiel
Dit was de eerste avond dat we met het nieuwe 2e team van Woerden aan de slag mochten, de tegenstander was Vegtlust 1. Woerden 2 is een mooie mix van jeugdig talent en wijze oudgedienden, aangevuld met een enkeling die zou willen dat hij talent had of wijs was. Die laatste persoon zet je dan altijd in om stukjes te schrijven, zodat ook hij tot zijn recht komt.
Het werd een ware thriller. Op papier (zag ik achteraf), ontliepen de twee teams elkaar met maar 10 ratingpunten gemiddeld. De borden halverwege gaven mij geen reden om een gokje te wagen bij Unibet.
Henk de Heer kwam als eerste zijn uitslag invullen, ik begreep dat hij een combinatie over het hoofd had gezien in een verder redelijk gelijkwaardige partij.
Michiel, één van onze leukste nieuwe aanwinsten op de club, had een geweldige partij op poten gezet maar ging helaas met een beginnersfout ten onder. Het is ons allen wel eens gebeurd. Over 2 maanden is hij vast weer de oude.
Jacco was in een vreemd, maar toch soort evenwichtige partij beland, waarin zijn tegenstander een stuk had gegeven voor wat pionnen en druk om er één te laten promoveren. Jacco wist onder die druk vandaan te komen en won.
Olivier, volgens mij de vliegende keep van de club, had ook al een aparte partij, waarin hij na een soort misser een extra loperpaar had tegen een dame. Hiermee wist hij zoveel druk te geven dat deze partij tot remise werd besloten.
Marcel speelde een ingewikkelde partij met veel mogelijke varianten, waar hij om activiteit te winnen een paard in het midden van het bord kon weggeven. Die activiteit bleek een tweezijdig mes en hij moest uitkijken om niet tegen een verliespunt aan te lopen. Zetherhaling besloot deze partij.
Bij Willem was het zoals gewoonlijk weer bal. Dit keer werd er weinig geofferd, behalve dan zijn Koning, middels een onreglementaire zet. Even dacht hij dat hij daarmee verloren had, maar dat bleek niet het geval. Na het terugzetten van de positie wist hij de partij alsnog naar zich toe te trekken.
Bij Henk Dankers vond ik dat hij onder druk stond, maar hij weerde zich kranig. Toen eenmaal een vrijpion van zijn tegenstander was afgesnoept, boodt die remise aan. Helaas wel op een geluidsniveau wat Henk al zeker 25 jaar niet meer meekrijgt, terwijl hij dat van te voren reeds gemeld had. Na een kleine hint richting zijn tegenstander en nog een (luider) remiseaanbod bij de volgende zet, werd hier de vrede getekend.
Tot slot was alleen Rolinde nog bezig aan bord 1. Ook hier een dynamisch evenwichtig spel op het bord, maar beide spelers waren inmiddels onder de minuut beland. Het was een waar schouwspel waar Rolinde en Pieter ons meenamen in de dynamiek van de 64 velden. Pieter gaf, volgens mij per ongeluk, een kwaliteit, maar behield controle over de stelling. Rolinde probeerde uit alle macht te duwen en te trekken, maar uiteindelijk werden (70 zetten notitie van uw verslaggever later) alle pionnen geslagen en stonden alleen twee moegestreden Koningen op het bord.
Een mooie 4-4 was de eindstand, het had ook zomaar andersom kunnen zijn. (aldus gejat van de teamleider van Vegtlust). We kunnen vol goede moed uitkijken naar onze volgende match tegen Larense SC op 4 november a.s.
DSC Delft 2 – Woerden 1
Het was, zoals gebruikelijk in Delft, een bruisende schaakmiddag. Het blijft toch altijd mooie happening daar in het eigen denksport centrum, waar tegelijkertijd 5 wedstrijden werden gespeeld en veel ontmoetingen met oude bekenden plaats vonden. Ook Woerden 2 was er present.
Woerden 1 mag op papier een team zijn dat aardig in klasse 3F kan meekomen, de realiteit is tot nu toe anders. Weer had Woerden een zware middag.
Ed liet direct vanuit de opening een massale afruil toe. Hij had in eerste instantie nog wel een kleine ontwikkelingsvoorsprong , maar die verpieterde en toen Michael Stoops remise aanbood, nam hij het zuchtend aan.
Jelle had via een incourante zetten volorde Wybe Evenhuis tot een nare Trompowsky weten te verleiden. De witte stelling leek behoorlijk kreupel, maar toch wist wit daar handig een initiatief uit te ontwikkelen. De situatie op het bord draaide compleet om en voor Jelle werd het vechten tegen de bierkaai.
Beter ging het met Bas. Onze bas-zonder-vrees grabbelde twee pionnetjes mee op de damevleugel en hield nauwlettend in de gaten dat Peter Lode niet met een verwoestend stukoffer zijn koning kon bedreigen. Kleine mat dreigingen achter de paaltjes hielpen Bas alles onder controle te houden en hij won.
Rolinde wist niet goed om te gaan met de zwarte blokkade op de witte velden die Wim Kortis had opgezet. Haar pionnen op de zwarte velden werden zwak en vielen na verloop van tijd als rijpe appelen uit de boom. Het toren eindspel was daarna niet meer te houden.
Jacco had Joris Leertouwer overspeeld en had naar een prettige stelling met een pion meer kunnen afwikkelen. Hij dacht echter zijn aanval door te kunnen zetten, en kwam van een koude kermis thuis toen zijn eigen koning op de tocht kwam te staan.
Selman was wat onwennig in de stelling die hij tegen Pieter Buzing op het bord kreeg. Een beetje prematuur opende hij de stelling, waardoor zwarte stelling ontlook als een bloem bij de eerste zonnestralen. De wat verkrampte stukken van zwart kwamen tot volle wasdom en wit werd daarna weggespeeld.
Sten speelde de opening tegen Ricardo Slaa zoals hij dat Carlsen ook ale eens zag doen en won een pion met een degelijke stelling. Hij dacht de dame van wit aardig in het nauw gedreven te hebben, maar door een moment van onoplettendheid liet hij de dame ontsnappen naar een prachtig centraal veld op e5. Onder hoge tijdsdruk wist Sten niet alle complicaties meer te overzien en verloor.
In de partij van Marcel ging het lange tijd gelijk op. Alleen op de klok had hij een groot voordeel. Toch bleven er steeds kleine probleempjes opdoemen. Het tijdsvoordeel smolt langzaam weg en een kleine misrekening kostte Marcel een pion. De stelling was verloren, maar Bob Voogt begon daarna weifelend te spelen en wist maar niet het juiste plan te vinden. Na een opmerkelijk toilet bezoek, tijdens het nadenken over een zet, forceerde Bob torenruil waardoor hij pardoes verloren kwam te staan.
We kunnen het wederom een leerzame 5,5-2,5 nederlaag noemen. De tegenstand in de 3e klasse is toch van een beduidend ander niveau dan wat we in de 4e klasse gewend waren. Maar we gaan niet bij de pakken neerzitten Er zit voldoende kwaliteit in het team om uit dit dal te kruipen.
Uiteindelijk werd het samen met Woerden 2 nog een heel genoeglijke avond in een Italiaan op de Beestenmarkt van Delft.
Voor de uitslag zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12333
Woerden 1 – ZZC 1
Het was een gezellige drukte in Huize Victoria waar twee teams een externe wedstrijd speelden en er ook nog interne partijen werden gespeeld. Woerden 1 speelde de match tegen ZZC 1 in de groep HKB van de SOS.
In het schaken bestaan er vele manieren om te offeren. In de competitie komt daar nog eentje bij: de speler offer. Op bord twee werd de invaller aan de rating goden geofferd en moest al snel de pijp aan Maarten geven.
Ook op andere borden was het pleit rond 10 uur al beslecht. De tegenstander van Ed kwam in een erg passieve stelling terecht en raakte daardoor over de lange diagonaal een volle kwaliteit kwijt. Daarna was er geen houden meer aan.
Hans wist met zwart al snel een lekker eindspel te krijgen met een loper paar en het centrum. Hans speelde dat vakkundig uit.
Olger wist weer eens de stukken van zijn tegenstander in het eindspel volledig vast te zetten. Ondanks de schoenen waar Hugo de Jonge jaloers op zou zijn, kon zijn tegenstander de stelling niet houden en verloor.
De partij van Bas was een lichtend voorbeeld voor de overige schakers. Langzaam werden de duimschroeven aangehaald. Zijn tegenstander had geen enkel tegenspel tien Bas een koningsaanval opzette. Met een eenvoudige combinatie besliste Bas de partij.
Sten kreeg een theoretisch variantje voor zijn kiezen. Sten was daar minder goed van op de hoogte, zo leek het. Dat moest nauwkeurig gespeeld worden. Nadat alle problemen verdwenen waren, kreeg Sten een remise aanbod. Sten weigerde maar wist het eindspel niet te winnen.
Jelle speelde weer eens een avant garde opening. Hij bereikte er niet veel mee. Het werd een kwestie van staan en wachten op een remise aanbod. Zijn lethargische tegenstander liet er geen gras over groeien.
Selman vloog zijn tegen direct naar de keel. Alle lichte stukken werden geruild en er bleef een eindspel met zware stukken over. De vraag is dan: welke koning is het veiligst? Het deed er niet toe. Er kwam een moeilijk eindspel op het bord met dame tegen toren. Dat kon Selman niet remise houden.
Hierdoor werd het 6-2 voor Woerden.
Zeist 1 – Woerden 1
Dat leeftijd bitter weinig zegt in het schaken bleek wel weer tijdens de SOS wedstrijd tussen Zeist 1 en Woerden 1. Het team van Zeist mag dan voor een groot deel uit veteranen bestaan, ze spelen als jonge honden en geven liever materiaal dan het te winnen. Het werd een bizarre avond. Halverwege de avond leken de meeste partijen op een compleet andere uitslag af te stevenen dan uiteindelijk op het wedstrijd formulier genoteerd kon worden.
Laten we met de partij van Sten tegen Aren van Oosten beginnen. Sten werd een kwaliteit en een pion op een presenteerblaadje aangeboden, maar moest daarvoor wel het initiatief aan zwart laten. Nu is dat Sten gewoonlijk wel toevertrouwd, maar het kostte hem veel tijd. Sten had juist alles onder controle gekregen en winst gloorde toen hij zich met weinig tijd op de klok in het eindspel liet verschalken.
De avond van Selman was een stuk eenvoudiger. Hij hoefde alleen maar zijn zetten te noteren en bij tijd en wijle een geofferd stuk te slaan. Nog voor de andere partijen goed en wel begonnen waren, kon het punt al genoteerd worden en vulde Selman de avond met wat potjes tegen een aspirant lid van Zeist.
Ook Jelle werd niet al te veel op de proef gesteld. Zijn tegenstander hield het op reageren op alle dreigingen en deed verder niet veel. Het was wel genoeg om een stelling te bereiken waarin Jelle niet meer op voordeel kon hopen. Gezien de stand op de overige borden vond Jelle het welletjes en de vrede werd getekend.
Ik liet me verleiden tot een variant waar ik eigenlijk niet terecht in wilde komen. Niet dat er een vuiltje aan de lucht was. Er was maar één dreiging en die was makkelijk te pareren. Of toch niet? Na het vernietigende Pb5!! werd mijn stelling in één klap een ruíne. Een zet of 10 twijfelde ik bij iedere zet: zal ik opgeven of toch nog maar een zet doen? Ondertussen begon mijn tegenstander langzaam te bezwijken aan chronische keuze stress, omdat er steeds meerdere mogelijkheden waren om het uit te maken. Het werd hem allemaal wat te veel en ging zelf mat aan de andere kant van het bord.
Hans kreeg een koningsaanval te verduren. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van een dame tegen twee torens van Hans. Het werd een moeilijke zaak. Er gingen nog wat pionnen verloren waarna de stelling niet meer te houden was.
Bas speelde heel omzichtig en maakte stukje bij beetje vorderingen op de damevleugel. De pionnen rukten steeds verder op. Bas won er zelfs één. Het zag er allemaal zonnig uit. Wat schets onze verbazing toen we zagen dat Bas zijn koning moest omleggen nadat hij in een valletje was gelopen.
De partij van Ed ging ook erg op en neer. Na een prima opening liep het allemaal niet zo lekker. Een tactisch remise aanbod van Ed werd geweigerd. Daarna spookte het in een eindspel met zware stukken. De tegenstander van Ed maakte daarin de laatste beslissende fout.
Het stond 3,5-3,5 en de beslissing moest van de partij van Olger komen. Olger had in een lange manoeuvreer partij een pionnetje gewonnen. Het was nu zaak om met dit kleinnood de winst binnen te halen. Dat hebben we Olger al vaker zien doen en ook nu was dit karweitje een kolfje naar zijn hand.
Zo won Woerden dus met de hakken over de sloot met 4,5-3,5 van promovendus Zeist.
KNSB team Woerden 1 verliest van Botwinnik
Het was zonnig toen uw verslaggever op zijn fiets stapte om de eerste KNSB wedstrijd, tegen Botwinnik 1, op de nieuwe mooie locatie te gaan spelen. Een paraplu leek niet nodig. Hij was nog niet halverwege en het water kwam met bakken uit de hemel. Beteuterd keek hij naar de buien alarm app op zijn telefoon en zag niets dat wees op een regenbui. Het was een voorbode voor het verloop van de middag achter het schaakbord. Tot halverwege de middag leek er geen vuiltje aan de lucht, maar plotseling werden we overvallen door een plensbui aan blunders. Die blunders kwamen nu juist niet uit de lucht vallen. Ze werden veroorzaakt door het onvermoeibaar zoeken naar mogelijkheden door de spelers van Botwinnik.
Ed Oosterlaken speelde met zwart tegen Thom Beeren. Al snel in de opening haalde Ed wat zetten door elkaar en werd de stelling gevaarlijk. Hij had de keus tussen het laffe f6 en een roekeloze 0-0. Ed koos voor het laatste en was kansloos tegen de koningsaanval van Thom.
Jelle Wiering legde met wit zijn tegenstander Rogier Zoun vanaf het begin al het vuur aan de schenen. Rogier raakte zelfs al vroeg een stuk kwijt. Je zou denken dat het daarmee gedaan was, maar Rogier pakte zijn enige kans door een koningsaanval op te zetten, waar Jelle zich toch wat door liet intimideren. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord waarin Jelle een toren, paard en loper had tegen een dame en wat pionnen. Door een fraaie truuk wist Rogier een stuk te winnen en daarna was het afgelopen.
Selman Ercan kreeg met zwart een scherpe stelling tegen Maurice Manoch op het bord. Zoals we van Maurice gewend zijn, stortte hij zich op de konings-stelling van Selman en versmaadde de (schijn) stuk offers niet. Selman reageerde in eerste instantie goed en kwam wat beter te staan, maar in het eindspel kwam zijn koning in een ongelukkige positie, die Maurice handig uitbuitte.
Sten Goes wist tegen Arno van der Lubben met mooi concreet spel vanuit de opening een kwaliteit te veroveren. De nauwkeurigheid van het eerste deel kon Sten echter niet volhouden. Het voordeel dreigde een beetje weg te ebben, maar Sten wist zich te herpakken en de winst toch nog naar zich toe te trekken.
Marcel Schröer had met zwart tegen Max Kanbier een lekker systeem klaar liggen, waarmee hij in het middenspel duidelijk de overhand kreeg. Juist toen hij dacht dat er winst in het verschiet lag, had Max een onverwachte breek zet waarmee al zijn problemen werden opgelost. Daarna kwamen er weinig fatsoenlijke zetten meer uit de handen van Marcel en hij verloor.
Rolinde den Heijer was van Woerden de enige die een partij uit één stuk speelde. Nadat ze tegen Wilco Kort het centrum in handen had gekregen, werd de koningsvleugel langzaam opgerold. Het tegenspel van Wilco op de damevleugel was niet krachtig en kwam te laat. Toen een stuk verloren ging, gaf Wilco op.
Voor iemand die zo theoretisch onderlegd is als Jacco Lind, was het verrassend te zien hoe hij tegen Erik Middelkoop binnen de kortste keren verloren wist te staan. De ene na de andere pion ging verloren. Wonderlijk genoeg liet Wilco zich door een wanhopige koningsaanval en wat venijnige truukjes behoorlijk in de luren leggen en werd pardoes mat gezet.
Zoals gebruikelijk liet Bas Jansen zich tegen Julian Oskam niet hinderen door enige theoretische kennis. Toen we hem achteraf vertelden dat hij de ruilvariant van het Spaan had gespeeld was zijn antwoord: “Nou, dat was dan in ieder geval een variant”. Het leek een tijdje goed te gaan met Bas, maar dat was optisch bedrog. Hij was flink in de problemen gekomen door een latentde mat dreiging die hij niet goed wist te pareren.
Woerden 1 verliest dus met 5-3 van Botwinnik 1. Het voelde als een pijnlijke nederlaag, omdat we het gevoel hadden dat we er meer van hadden kunnen maken.
Woerden te sterk voor Paul Keres
Waarschijnlijk dachten ze bij Paul Keres dit seizoen: laten we de andere clubs ook maar eens een kans geven kampioen te worden. Daarom werd dit seizoen een team op pad wordt gestuurd is wat zwakker dan in voorgaande jaren.
Een aantal partijen gingen vrij gemakkelijk naar Woerden. Gerard Halve liet tegen Ed wat te veel gaten vallen achter zijn vooruit gesnelde pionnen en werd daar snel op afgerekend. Na een raak kwaiteits-offer op c3 kreeg ik al het materiaal met woekerrente van Guus Alberts terug. Jelle kreeg met zwart tegen Ritsaert Pel de door hem zo geliefde ruilvariant van het Slavisch op het bord. Na een 20-tal zetten vielen alle combinaties zijn kant op.
Er waren ook een tweetal partijen die vlot naar Paul Keres gingen. Hans speelde tegen Roel de Lange agressief en passief tegelijk. Dat combineerde slecht. Leen liet zich door Eddy Faverey op de damevleugel behoorlijk de kaas van het brood eten. Hij moest een stuk geven om erger te voorkomen en voorkwam het alsnog niet.
Daarmee was de tussenstand 3-2 in het voordeel van Woerden. de overige partijen konden nog alle kanten op.
De 1e bord speler, Evert Rademakers, was een tegenstander van formaat. Hij speelde tegen Sten, die de laatste week “on fire” is. Evert had de pech dat hij een geniepig zij-variantje op het bord bracht dat door enkele Woerdense schakers al eens nader onder de loep was genomen. Het werd een prachtige partij waar de omstanders van smulden. Sten bleek de finesses in het middenspel goed in de vingers te hebben en trok aan het langste eind.
Marcel van Oort speelde John van Rooij in eerste instantie van het bord, maar liet John weer helemaal terug komen. Marcel stond er korte tijd zelfs beroerd voor. In tijdnood trok hij het initiatief echter weer naar zich toe en won alsnog.
Selman had tegen Paul van der Kooij met voorzichtig spel een stelling bereikt die hij moeilijk zou kunnen verliezen, maar ook lastig te winnen was. Met een schuin oog naar de andere partijen werd een klein beetje heen en weer geschoven. De stand was al 5-2 toen er eindelijk tekening kwam in de strijd. Paul vond het naarmate de tijd verstreek moeilijk om het evenwicht te bewaren en viel op het laatst om.
Daarmee versloeg Woerden 1 Paul Keres 1 met 6-2.
Woerden verslaat Amersfoort in SGS Beker
Op vrijdag 1 april speelde Woerden in Amersfoort de kwartfinale van de SGS beker. Amersfoort zit in een tot denksportcentrum omgebouwde loods waar op de vrijdag avond niet alleen wordt geschaakt, maar ook andere mysterieuze spellen worden gespeeld.
Op bord 2 speelde ik tegen Peter Sonder. Het bleek een ware connaisseur. Na een lange theoretische variant, de eerste 20 zetten waren al eerder vertoond, speelden we nog een handvol zetten verder, waarin ik Peter nog één kans gaf die hij niet greep, en besloten dat remise een mooi resultaat was. Dat kwam mooi uit. Zo kon uw chroniqueur nog wat foto’s van het evenement maken.
Op bord 3 was Ed tegen Bram van Harten enorm peentjes aan het zweten. Nadat Ed een pion achter was geraakt zag het er somber uit. Hij weefde echter een gemeen truukje in de stelling. Bram trapte erin door een tweede pion mee te grabbelen. Het kostte hem een kwaliteit. Daarna was het nog niet gespeeld, maar doordat Ed ook nog eens de laatste loper in een dodelijke penning wist te krijgen, zag Bram geen andere mogelijkheid dan het offeren voor een dame tegen een loper en drie pionnen. Die waren niet ver genoeg gevorderd, waardoor de rest van de partij voor Ed een kwestie van techniek was.
Op bord 4 legde Ron Flohr wel een heel vreemd concept op het bord. Met zwart had Selman na 8 zetten al 5 tempi meer. Dat voordeel gaf Selman niet meer uit handen en alle omstanders hadden voor deze partij al een punt voor Woerden in hun boekje genoteerd. Toen kwam de tijdnood fase. Selman had nog maar enkele seconden op de klok en daar maakte Ron fraai gebruik van door met zijn laatste stukken de koning van Selman te bedreigen. Nog voordat de stofwolken waren neergedwarreld, werd remise overeen gekomen. En dat was maar goed ook.
Op bord 1 speelde Sten met grandeur tegen Tim Grutter. Sten legde Tim het vuur zwaar aan de schenen. Na een stevig gevecht wist Sten een pion te winnen, maar het was nog veel te ingewikkeld om er gerust op te zijn. Steeds koos Sten de voortzetting met maximale opbrengst, maar daarmee maakte hij het zichzelf niet gemakkelijk. Sten werd op het laatst nog verrast door een toren offer dat hij wel moest aannemen. Gelukkig wist de koning nog een veilig heenkomen te vinden. Daarna was het op de increment nog even nauwkeurig spelen, maar dat was Sten wel toevertrouwd.
Zo versloeg Woerden Amersfoort met 3-1 in de kwartfinale van de SGS beker. Op naar de halve!
Voor details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/6996
Paul Keres 5 – Woerden 1
Na een winterslaap van enkele maanden toog Woerden 1 naar Utrecht om de prachtige club Paul Keres te bezoeken. Waar vind tegenwoordig nog club met een kantine waar een GM achter de bar staat.
Op papier was Woerden 1 een stuk sterker dan de mix van oude rotten en jonge honden van Paul Keres 5. Daar bleek in de beginfase echter helemaal niets van. De PK spelers hadden hun zaakjes prima op orde.
De tegenstander van Sten speelde zijn vierde partij achter een echt bord. Sten legde hem geduldig uit hoe zo’n elektrische klok nu precies werkte. Op de vraag “Waarom zit jij op bord 1?”, antwoordde hij: “Nou daar heb ik oom gevraagd.” En terecht, mogen wij achteraf concluderen. Op het bord rammelde Sten’s tegenstander er á tempo een serie zetten van een Chessable cursus uit waar je eng van werd. Sten moest echt alle zeilen bij zetten om niet in de opening weggetikt te worden. Het koste Sten zeeën aan tijd. Maar toen hij een Iers pionnen centrum op het bord had getoverd (het sterkste dat ik ooit heb gezien), draaide de hele partij om en kon Sten het punt optekenen.
Selman werd ook aardig op de proef gesteld. Hij kreeg het met zwart maar niet voor elkaar om gelijk te maken en bleef onder druk staan. Op een gegeven moment begon zijn stelling er zelfs nogal verontrustend ut te zien, zeker ook met op de klok nog maar 5 minuten, terwijl zijn tegenstander er nog 40 op had staan. “Ik dacht tijdens de partij dat ik 10s af zat van een 1800 rating,” vertrouwde Selman’s tegenstander ons achteraf toe. Maar daar had hij buiten de waard gerekend. De tijdsindeling van Selman mag dan wel niet optimaal zijn, zijn koelheid in de laatste fase is legendarisch. Selman bezweek niet. Zijn tegenstander wel en gaf een volle toren cadeau.
De openingsfase van Marcel verliep redelijk totdat zijn tegenstander met één rake pion-zet de stelling compleet lam legde en een enorme octopus op d4 kreeg. Het duurde wel 20 zetten voordat Marcel zich daar weer uit ontworsteld had. Toen de centrumpionnen eenmaal weer in beweging waren gekregen verliep de partij op rolletjes. Een tegenaanval werd juist gepareerd en daarna was het pleit snel beslecht.
Ed speelde tegen zijn Angst Gegner Klaas Veldhuijsen. Klaas speelde de openings fase niet helemaal optimaal, maar Ed kon daar niet echt gebruik van maken. Nog even leek Ed nog wat een aardige truuk in de stelling geweven te hebben, maar die was te opzichtig om Klaas erin te laten trappen. Er bleef niet veel over in de stelling en snel besloten beiden het voor gezien te houden.
Bas week al op de tweede zet af van de gebaande paden en nam een bosweggetje waarmee hij op internet ook nog wel eens succes had gehad. We kregen een echte open Bas stelling op het bord die vol zat met kleine tactische wendingen. Bij Bas weet je dan dat het wel snor zit. Dat bleek ook het geval. De partij werd beslist door een dodelijke penning, waardoor stuk verlies niet meer was te voorkomen.
Ook Jelle had het zwaar in de opening. Via vele omwegen was hij in een afschuwelijke Benoni-achtige stelling terecht gekomen. Dat zag er helemaal niet goed uit. Het koste weer heel veel duw en trekwerk om in een gelijk staan eindspel terecht te komen. Na lang omzichtig maneuvreren wist Jelle een belangrijke randpion te veroveren. Dat bleek doorslaggevend voor “het eerste gelijk staande eindspel dat ik in mijn leven heb gewonnen,” aldus de gelukkige zelf.
Rolinde speelde een tactisch onberispelijke partij, maar enig initiatief van wit kwam maar niet van de grond. Iedere keer keer monde een dreiging uit tot weer een ruil van een stuk of pion. Zo werd er langzaam afgewikkeld naar een dame eindspel waar et evenwicht niet was verstoord. Afwikkelingen naar een pionnen eindspel waren riskant en daarom werd uiteindelijk de vrede getekend.
Henk moest op bord 8 tegen de op papier sterkste speler van PK. Henk werd in zijn geliefde opening vanaf het begin zwaar onder druk gezet en raakte hierdoor wat materiaal kwijt. Toen ging de telefoon. Het duurde een eeuwigheid voordat Henk had gevonden in welke jaszak hij dat apparaat had verstopt. Het toomt de gemoedelijke sfeer dat hierover geen enkele opmerking werd gemaakt. Er was overigens sowieso geen houden meer aan voor de gitzwarte stelling van Henk en hij moest dan ook snel daarna de koning omleggen.
Uteindelijk wint Woerden 1 dus met 6-2 van Paul Keres 5.
Dat ziet er eenvoudiger uit dan het in werkelijkheid was.
Woerden 1 verslaat Moira-Domtoren 1
In het hart van ’t mooi Utrecht Waar Maria’s
kerk eens stond, staat een huis met groots verleden
op kapittels oude grond. Heeren vinden
hier ontspanning. Leve de Vereeniging!
Met dit lied werden de Woerdense spelers verwelkomt in de gelegenheidslocatie van Moira-Domtoren “Sociëteit De Vereeniging”. Een fraaie speelzaal met historie.
Na de gebruikelijke toespraakjes neemt één van de deelnemers van de wedstrijd van Moira-Domtoren 2 het woord: “Ik houd van de vrijheid en daarom neem ik de vrijheid om U een hand aan te bieden. Het staat U natuurlijk vrij deze hand aan te nemen of te weigeren.” Ik moet ineens aan het boek “De Ware Vrijheid” van Luc Panhuysen denken.
Daarna begon de spannende strijd tussen Moira-Domtoren 1 en Woerden 1. Beide teams waren op papier behoorlijk aan elkaar gewaagd. De openingsfase zag er goed uit. Aan de de tijd op de klokken te zien liepen de Woerdenaren een stuk langer op bekend terrein rond dan hun tegenstanders. Na een uurtje of twee spelen vertrouwde Selman me toe dat hij na enige zetten verwisselingen toch weer in een bekende stelling terecht was zijn gekomen. Ook Jelle, Sten en ik liepen vlot door het vroege middenspel heen.
De partij tussen Max Valkenburg en Henk Overmeer kwam het eerst tot een kookpunt. Zij waren elkaar van meet af aan al naar de keel gevlogen. Hier volgt het relaas van Henk zelf:
“Max Valkenburg, een jonge gast, die in de afgelopen maand een rating sprong van liefst 73 punten maakte (uit maar 3 partijen!) was een tegenstander van formaat deze middag.
Hij offerde een kwaliteit toren vs loper voor een zeer sterke f6 pion. Toch was remise mogelijk volgens de rekenmeesters. Maar feit is, ik stond onder langere tijd onder stevige druk en dan is een kleine onvolkomenheid direct beslissend.”
Erik Janse had tegen Sten Goes een zeer scherpe theoretische partij opgezet. Hierin was Sten duidelijk beter onderlegd en hij won de partij dan ook overtuigend.
Selman stond goed tegen Tjerk Hacquebord, maar was wellicht toch iets te optimistisch en kon het goede plan niet vinden. De afwikkeling naar een paard tegen loper eindspel pakte niet goed uit en Selman kwam in een minder eindspel terecht dat hij daarna verloor. Hiermee komt een einde aan een geweldige reeks. Selman had sinds Tata 2020 niet meer verloren.
Jelle had tegen Albertus ten Hertog 2 pionnen geoffferd voor een vervaarlijke aanval. Door een computer vast prima te weerstaan, maar voor een mens is dt een gans ander chapiter. Na een paar uur brak de weerstand van Albertus en was er voor zwart gen houden meer aan.
Ed Oosterlaken speelde tegen Daan Schönberger, op papier de beste speler van Moira, een uitermate degelijke partij met wit. Een prima strategie tegen Daan, die zich maar niet kon ontworstelen. En juist toen dat wel leek te gebeuren zag hij het sterke Pg5! over het hoofd waarmee Ed een beslissende aanval inzette.
Daarmee was de tussenstand op 2-3 voor Woerden gekomen. Het bleef spannend. Ik had, net als een week eerder, tegen Kees Verweij een simpel paard-vorkje gemist en was in een vrij hopeloos eindspel met een pion minder terecht gekomen. Bas Jansen stond tegen Bart-Jan Andriessen een tikkeltje beter, maar veel winstkansen zaten daar niet in. Commentator Ed sprak: “Bas weet niet dat het remise is en die speelt gewoon op winst.” De partij van Rolinde den Heijer tegen Johnny de Kraker leek daarom cruciaal te worden. Rolinde stond een kwaliteit voor, maar Johnny had wat pionnen en een een uiterst gevaarlijke mat aanval mat paard en dame gloorde aan de horizon.
Op mijn bord was de lucht inmiddels een beetje opgeklaard. ik had me weten te redden in een 3 tegen 2 toren eindspel op de koningsvleugel. Later werd dat 2 tegen 1 en op het laatst hadden we een onvervalste Philidor stelling op het bord. Na nog een tiental zetten uit het meesterwerkje “The 100 endgames you must know” berustte mijn tegenstander in remise.
Bas begon er inmiddels steeds meer zin in te krijgen. Hij ging maar eens achter het bord staan, want “van boven was alles een stuk beter te zien”. Er stond een ongelijke lopers eindspel op het bord waarin Bas een extra (dubbel)pion had. Na 4,5 uur spelen vergaloppeerde zijn tegenstander zich en Bas wist toch nog het volle punt binnen te halen.
De stand was daarmee 2,5-4,5 voor Woerden en dt was maar goed ook, want op het bord van Rolinde kon er nog van alles gebeuren. Op het gegeven moment dachten de omstanders zelfs dat Johnny een ondekbaar mat had. Gelukkig zag Rolinde nog een wending waarmee ze het mat dekte en tegelijk de dames kon afruilen. Het resulterende eindspel met een kwaliteit tegen een pion was wellicht gewonnen, maar erg eenvoudig was dat nog niet. De koning van Rolinde was wat te ver verwijderd van de eigen pionnen. Daardoor werd het toch remise.
Woerden 1 wint dus met 3-5 van Moira-Domtoren 1.
De avond kreeg tenslotte een fijn besluit in restaurant De Pot. Door de dikke gewelven heen waren daar nog niet de laatste Corona maatregelen doorgedrongen.
Maar het was er wel heel gezellig.
Voor de uitslagen zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/10269
