Woerden 1 wint ook 2e match in SOS

Je kunt het je tegenwoordig als teamleider erg makkelijk maken door een Whatsapp groep op te starten voor je team. De ideeën en vragen komen vanzelf naar boven, zodat je niet overal zelf aan hoeft te denken. In dit geval was de vervanging van een uitvaller al geregeld nog voordat ik zelf de afmelding had gezien. Wat een top-team hebben we toch!

Ook qua inzet en motivatie barst dit team uit zijn voegen. Dit bleek ook gisteravond, toen we thuis tegen De Rode Loper speelden. Het viel mij des te meer op, omdat mijn eigen inzet en motivatie even opgewarmd moesten worden. Dat begon met het weggeven van een stuk op zet 6. Vervolgens heb ik de rest van de avond tegen beter weten in, als straf-exercitie, getracht de winst nog zo gecompliceerd mogelijk te maken voor mijn tegenstander. Zo net over elven had die dit voor elkaar.

Onderwijl zag ik tijdens een inventarisatieronde allemaal positieve Woerdense stellingen ontstaan op de bovenste borden. Daar leken we alles onder controle te hebben. Hans was als eerste klaar en scoorde een punt, dat is nog eens “invallen”! Bij Marcel Schröer zag ik na verloop van tijd een zwarte loper meer op het bord staan. Martijn naast me had het lastig en werd door zijn tegenstander onder druk gezet, waar zijn stelling uiteindelijk uit elkaar brokkelde. Sten speelde zoals het l’Ami bord doet verwachten: weer een vol punt. Selman was ook nooit de weg kwijt, kwam actief binnen op de zevende rij en schoof dit technisch naar de winst. De borden van Jelle en Bas waren voor mij minder snel in te schatten. Jelle won -hoe weet ik eigenlijk niet-, Bas leek mij niet beter te staan, maar in tijdnood draaiden de kansen en liepen Bas zijn pionnen harder dan die van zijn tegenstander.

Marcel Schröer 1980    Jaap Kamminga 1903        1 - 0
Selman Ercan 2027 Amir Banialhosseini 2068 1 - 0
Sten Goes 2192 Mitchell Wallace 1764 1 - 0
Jelle Wiering 2032 Eric van Aart 1824 1 - 0
Bas Verberne 1866 Marcel Scholten 1818 1 - 0
Hans van Steijn 1853 Jos Heesen 1806 1 - 0
Marcel van Oort 1847 Peter Hoogakker 1804 0 - 1
Martijn l'Ami 1827 Martijn Eefting 1876 0 - 1
Uitslag 6 - 2

Woerden 1 verslaat naaste concurent HSG

Aan alles kon je voelen dat iedereen vandaag op scherp stond. Het speelde al weken door ieders hoofd: “Donderdag 7 maart wordt de ultieme dag van de wederopstanding van Woerden. Het Eerste zal weer in volle glorie herrijzen met een overwinning op de naaste concurrent HSG, waarmee een kampioenschap voor het oprapen ligt.” De groepsapp stond bol van de voorbereidingen en aansporingen. Zelfs Ajax probeerde ons te inspireren door aan te tonen dat er ook in uitwedstrijden tegen hele goede tegenstanders wat te halen valt. De NS leek even roet in het eten te gooien qua voorbereidingen, maar daarover later meer.

Het was een enerverende avond, waarbij heel veel ging zoals verwacht. Een rondje langs de borden zo net voor tienen: Sten heeft een Scandinaviër tegen, die hij als als een agressieve Viking te lijf gaat. Geen stelling waarbij ik een nuttige beoordeling kan geven, hoewel, ik vind het een echte Sten-stelling: direct bij vertrek superactief en agressief. Sten is zelf gematigd positief wanneer ik hem tussendoor spreek. Hij is negatiever over de andere borden.

Bijvoorbeeld Henk. Die leek eerder deze partij in de problemen te zitten. Maar, als je goed kijkt -en dat doet Henk- dan zie je dat er lichtpuntjes zitten aan zijn stelling. Ik zag ze eerst niet, maar met enkele onverwachte super actieve zetten creëert hij zoveel dreiging op de koningsstelling dat hij zich daarmee bevrijdt van de druk en zelfs mag gaan denken aan meer dan een halfje. Echter, op het moment dat ik dat denk, doet Henk een onverwachte zet en pakt een pion mee, waardoor ik denk dat hij toch weer in de problemen zit. Ik hoop dat Henk me blijft verbazen. En dan kan zeker, hij heeft immers ook van Kavalek gewonnen. Nee, ik denk niet dat we na vandaag nog iets van Jan Nagel gaan horen!

Als we het over activiteit hebben dan zijn er een paar borden die ik iets actiever, maar nog steeds remiseachtig inschat. Jelle (haarschero), Marcel (S) en Martijn behoren tot die groep. Martijn heeft al veel grote stukken van het bord, waarop zijn geliefde periode is aangebroken. Een heerlijk eindspel waarin hij zich misschien naar een punt kan pielen. Jelle vertelt me dat hij ter voorbereiding net een dvd van zijn opening heeft bekeken, maar nog niet alles is blijven hangen.

Hans leek me als een stoomtrein op gang te komen, maar heeft inmiddels een pion voorsprong die hij in mijn ogen kan behouden met alle stukken vol ontwikkeld. Dit moet in mijn ogen een punt worden voor de man die de laatste tijd wat punten heeft laten liggen in betere stellingen. Op dit soort belangrijke momenten zal uiteindelijk alle opgekropte talent er toch wel uitkomen?

Van de partij van Bas kan ik ook nog weinig zeggen. Hij is iets later begonnen wegens een gestrande trein. De NS laat tegenwoordig meer treinen op tijd rijden, maar vanavond trof Bas de spelbreker in de statistieken. Vervolgens is hij in de auto gestapt om weer last van de trein te krijgen door een dichte overgang (dan rijden ze ineens weer wél). Er staat bij Bas nog teveel op het bord om een korte analyse te doen. Een echte Bas-stelling met veel mogelijkheden, waarbij ik hoop dat er niet ook een Bas-einde aan deze partij zit.

En dan Selman, die zit niet in een Selman-stelling. Hij is vanaf het begin voorgegaan in de strijd. Vol in de aanval had hij al snel een kwaliteit te pakken, maar oh, oh, wat staat hij nu onder druk! Het kost hem ook de nodige tijd om een goede verdediging te zoeken, maar hoe lang ik zelf ook kijk, ik zie geen winstvarianten voor zijn tegenstander. Maar ja, die is vast ook sterker dan ik…

Een half uur later heeft Selman aan de noodrem moeten trekken: Dameruil, een mindere stelling overhoudend en veel tijdsachterstand. Maar, zijn tegenstander biedt hem een remise die hij graag aanneemt.

Ik zie ondertussen Henk naar het toilet lopen. Of de garderobe misschien, even zijn Houdini jas uit de kast halen. Henk wordt bij terugkomst langzaam maar zeker geconfronteerd met de harde werkelijkheid dat hij indirect een loper heeft weggegeven. Wanneer dat in materiaal op het bord duidelijk wordt, rest er niets anders dan te berusten in het verlies. Dat betekent dan wel dat Henk zich volledig kan gaan storten op het teamleiderschap. Mogelijk hebben er her en der nog wat mensen een remiseadvies nodig? We bespreken even de dwang-/chantagemethoden om dat bij de spelers af te dwingen voor het geval dat nodig mocht zijn.

Bij Jelle is de stand nooit ver van remise geweest. De gretigheid spat er vanaf als je hem letterlijk ziet speuren naar kansen op het bord. Ondanks de voorbereiding is het een gewone, degelijke pot en hij deelt de punten met zijn tegenstander.

Bij Sten loopt het niet op rails, maar op rolletjes. Als een TGV snelt hij naar de winst, ik denk niet dat zijn tegenstander ooit gedacht heeft met een goed resultaat naar huis te kunnen gaan. De stand is nu weer gelijk.

Hans stond een groot deel van de partij een pion voor, maar het wordt moeilijker en moeilijker. Hij krabt zich ook iets te vaak letterlijk achter de oren. In het eindspel neemt hij een verkeerde wissel die hem leidt naar een remise.

Marcel heeft de stelling van zijn tegenstander goed onder vuur genomen. De koning staat achter een afgebroken muur en in het midden heeft Marcel een vrijpion over. Ook de tijd is in het voordeel van Marcel die met wat snellere zetten de druk nog verder opvoert. De vlag brengt een eind aan deze partij, waar ook de stelling dit resultaat onderstreept.

We staan nu voor, 3,5-2,5. Bas blijkt een hele chaotische dag te hebben en zijn stelling ontspoord. Zo sta je een gezond pionnetje voor, zo is ‘ie weer weg. En nog een truc later staat hij zelfs een pion achter. Als bladeren op het spoor lijkt Bas nu overal over uit te glijden. Maar dan komt de Woerdense hardheid naar boven. Bas recht zijn rug, gaat er nog eens goed voor zitten en begint sneller te spelen. Zijn pionnen stormen naar voren en er komen nieuwe dreigingen op het bord. Objectief een verloren stelling en dan: VLAG! Ineens is daar het einde omdat zijn tegenstander te lang nadenkt over de vele winstmogelijkheden. Daarmee is de winst voor Woerden binnen.

Martijn peurt nog wat door, terwijl zijn tegenstander hulpeloos om zich heen kijkt of iemand alsjeblieft 50 zetten wil noteren maar er is in de verste verte geen arbiter te bekennen. Martijn maakt met een afruil een einde aan het lijden om zich bij de feestende Woerdens horde te kunnen voegen: 5-3, wat een mooie uitslag! Het was nog lang onrustig in Woerden, waar de Pombiertjes weldadig vloeiden.

Woerden 1 verliest van titelkandidaat

Al voor de start van deze match waren we onder de indruk van de tegenstanders, Magnus uit Leidsche Rijn. Het zouden waarschijnlijk 3 à 4 personen met een rating (ruim) boven de 2000 zijn, waaronder de directeur van de KNSB en iemand met dezelfde achternaam als de voorzitter van de bondsraad. Voeg daaraan toe wat mogelijk-under-rated jeugdleden en je hebt de favorieten voor het kampioenschap te pakken.

Vooraf had ik één speciaal verzoek om eens tegen een IM te spelen. Ik had natuurlijk geen enkel probleem om dit kanonnenvoerverzoek in te willigen; mogelijk was dit taktische gambiet onze enige kans op een goed succes.

Om tien uur was er 1 partij over, Jan werd simpel aan de kant geschoven, zo leek het vanaf de wal. Toen ik een rondje langs de borden maakte leeg het me een zware avond te worden. Op veel borden was het materiaal nog wel in evenwicht, maar de stellingen leken me meestal zeker niet gunstig. Persoonlijk had ik juist een pion in de aanbieding gedaan waarvoor ik steeds meer dan compensatie dacht te hebben.

Nadat ik aan mijn ene zijde Jan had zien verliezen zag ik aan mijn andere zijde dat Henk eenzelfde lot beschoren was. Tegen een jeugdlid die onconventioneel ook (letterlijk) beide zijden van de stelling bestudeerde, werd hij langzaam maar zeker weggeduwd. Daar weer naast zat invalster Pia, die stug verdedigde, maar heel slecht kwam te staan. Het had haar tegenstander echter zoveel tijd gekost dat hij in tijdnood kwam en niet de juiste afwikkeling koos, waardoor de tussenstand op 2-1 kwam.

Op bord acht zat Hans, die begon met een half uur achterstand. Op zijn bord werd het redelijk overzichtelijk, waarbij Hans een kwaliteit achter stond, maar 1 of 2 pionnen meer had. Ik heb Hans twee keer remise horen aanbieden, maar zijn tegenstander probeerde uit alle macht een vol punt te scoren. Uiteindelijk was het Hans die zijn pionnen kon doorduwen.

Jim zat aan bord twee, van zijn partij heb ik weinig meegekregen. Het resultaat was helaas een nul. Zelf wist ik mijn stukken actief te houden en toen ook de tijd aan beide zijden begon mee te wegen werd de druk teveel aan de overzijde van het bord. 3-3 gelijk.

Martijn speelde een gedegen partij en wist zijn 400 punten sterkere tegenstander tot binnen een minuut van zijn vlag te krijgen. Dat was zijn grootste wapenfeit, het leverde nog geen half punt op. 4-3 achter.

En tot slot, zat Mark aan bord 1 te zwoegen tegen de IM van 2300-nog-wat. Nou ja, zwoegen… hij bleek zelfs zeer goed te staan! Ergens in de partij heeft Mark misschien zelfs wel +2 of meer gestaan. Maar, zoals u wellicht al voelt aankomen drukte het ELO-overwicht van de tegenstander met de minuut meer op zijn schouders. In plaats van teruggrijpen op stug verdedigen probeerde Mark nog in de aanval te gaan waarna het kaartenhuis en zijn droom ineen vielen. Desalniettemin een zeer mooie partij! Eindstand: een verdiende 5-3 nederlaag.

 

Debacle tegen Denk en Zet

Zo, daar zit ik dan met mijn goeie gedrag. Een flinke borrel verder heb ik uiteindelijk genoeg moed verzameld om aan dit stuk te beginnen. Want ja, onze redacteur had me expliciet gevraagd om copy aan te leveren voor ons clubblad, waarop ik had geantwoord dat ik de externe match van vanavond als verslag wilde meenemen. En helaas, belofte maakt schuld, waardoor ik mezelf heb opgescheept met de verantwoording een gedegen stuk te schrijven over het debacle van vanavond.

We speelden thuis, in eigen Arena, tegen de Hagenezen van SGS klasse 2D. Gezellige heren, net gepromoveerd en meestal niet opgewassen tegen de andere clubs in deze poule. Ze praatten zichzelf alvast de underdog in en ik motiveerde ze tot op het bot met mijn openingsspeech. Ze schoten werkelijk uit de startblokken zoals Daphne Schippers dat ook doet. Ik voelde me als Gerard Kemkers die zojuist Sven Kramer de verkeerde baan in had gestuurd. Na een dik uur stonden we al met 2,5-0,5 achter! Na nog een uurtje kwam daar nog een punt achterstand bij. Vooraf had ik nog geschreven dat we ook met vijf niet-basisspelers veruit favoriet waren, maar blijkbaar was deze overmoedigheid voldoende om de val in te luiden. Bart, die de routine miste, miste ook de weg naar de winst, maar toonde wel de benodigde spirit door geen remise aan te nemen maar te strijden voor een vol punt. Helaas doofde zijn vooruitzichten als een nachtkaars. De 2,5 uit 3 die we daarna nog scoorden, telde vooral voor de individuele scores mee. Volgend jaar ga ik ook maar eens op ski-vakantie.

Woerden 1 pakt uit tegen Rivierenland 3

Afgelopen dinsdag legden we de wereldreis naar Buren af om daar de eerste match van dit jaar te spelen. Wij maken die reis eenmaal per jaar, maar de spelers uit Buren hebben dit wel 4 à 5 keer per jaar. Half gepland kwamen de meesten van ons later aan dan eigenlijk gewenst. Martijn kon vanwege zijn werk niet eerder vertrekken, dus de deel-auto vanuit Woerden zou sowieso niet stipt op tijd zijn. Echter, die middag belde Martijn nog af wegens de geweldige weg-problemen bij Amsterdam en dus werd snel een invaller gezocht. Aan herplanning van de auto werd niet meer gedacht. Gelukkig deden de tegenstanders niet moeilijk en begonnen we toch ruim voor acht uur aan de match.

In eerste instantie zag het er op veel borden goed uit vond ik. Minimaal gelijk of beter en maar 1 bord dat te chaotisch was voor mij om normaal te beoordelen. Dat was het bord van Henk, die weer één of andere hypervariant op het bord kreeg tegen de jongste deelnemer van de avond. Dit interessante gevecht leidde uiteindelijk tot het eerste resultaat van de avond, een remise. Zelf speelde ik volgens vast patroon op een overweldigende koningsaanval die uiteindelijk doorsloeg. Last-minute-invaller Wim stond een pion achter maar ik had nog alle vertrouwen in een vechtremise. Maar, wanneer je Wim een mat in één voorschotelt dan neemt hij die natuurlijk aan!

Tussentijds kwam Bas -die had aangeboden om te rijden deze avond- even informeren of ik eventueel wat mensen mee terug kon nemen als hij vroeg klaar mocht zijn. Geen probleem. Maar, met dat soort wensen roep je het onheil natuurlijk op je af…

Mark speelde een sterke partij, sloeg een remise af omdat hij nog wel wat kansen zag in een stelling met gelijk materiaal. Dat had hij waarschijnlijk juist gezien, want enkele zetten later had hij een paar pionnen meer en wist daarmee het volle punt binnen te halen. Hans had vanaf het begin wat initiatief en ook hij wist dat uit te breiden, kwam een kwaliteit voor en won. Ad’s partij was wisselend qua kansen en moest uiteindelijk middels een eeuwig schaak aan de handrem trekken. De tegenstander van Jim hoorde ik tussendoor tegen een medespeler iets mompelen als: “tsja, nooit opgeven hè?”. Voldoende aanleiding voor mij om ons team vast rijk te rekenen. Jim voldeed aan die verwachting en won de partij. En natuurlijk tot slot: de partij van Bas. Die was als allerlaatste onder grote belangstelling nog aan het zwoegen.  Dat leek goed te gaan tot hij een toren liet insluiten. De kansen keerden. En nog eens. En op een gegeven moment waren beide spelers in tijdnood. De zetten werden kwalitatief minder, het spektakel omgekeerd evenredig omhoog. In een pionneneindspel zat er een race naar een dame aan te komen, die beide spelers niet konden doorrekenen. Een remise was misschien ook wel het meest eerlijke resultaat. De eindstand van de match 6,5 – 1,5.

 

Woerden 1 wint nipt van Lekstroom 2

(Priori)Tijdgebrek en nukkigheid leidde tot radiostilte omtrent ons verlies de vorige match tegen Zeist. Even dachten we kans te maken op de titel, maar die droom werd met 6-2 hard de grond in geboord. Deze avond was een nieuw moment om onze eer te herstellen.
Het is 20:50 en ik kan al beginnen aan het verslag van deze avond. Een treurig einde van mijn partij waarbij ik een penning van mijn Dame overzag, wat ik een zet daarvoor nog had zien aankomen. Het hoofd is overal mee bezig, behalve met schaken de laatste tijd, met dit resultaat tot gevolg. Helaas kon ik mijn team niet meer bieden vanavond.
Twee minuten nadat ik dit verslag begon heft Bas de treurigheid op door ondekbaar mat in de stelling te brengen. 1-1 is de tussenstand. Eerder heb ik de tegenstander van Henk Dankers al horen fluisteren dat hij na de desbetreffende zet nog steeds beter stond. Ook al is het voor mij fysiek moeilijk dit bord (in de hoek) te bereiken, ik heb er vooralsnog een goed gevoel over.
Henk de Heer zit er nog ontspannen bij. Hij speelt tegen de welbekende Hans Buikema die ook heel goed is met hout, maar Henk lijkt op het bord beter om te gaan met de beschikbare houtjes. Jan Hoosbeek speelt hoofdschuddend, geen goed teken. Hans Tuit heeft een stelling met veel spanning erin. Martijn staat moeilijk en lijkt te moeten vechten voor remise. Invaller Jan Pool lijkt me daarentegen overwegend te staan en heeft zijn tegenstander, de voorzitter van Lekstroom zoals ik het zie in de tas. Maar, zoals bekend valt op mijn visie vanavond niet echt te bouwen.
21:15. Nog steeds geen uitslagen. Wat duurt zo’n avond toch lang. Wat doe ik normaliter al die tijd? En waarom ben ik aan het eind dan ook meestal nog in tijdnood? Allemaal van die vragen waar mijn hersens ineens ruim de tijd voor krijgen.
21:20. Hans Buikema begint een beetje te zuchten. Het kraakt aan zijn kant van de stelling. Hoeveel ellende kan hij nog aan? Martijn begint nu pas met schaken. Een mooie overzichtelijke stelling met maar een paar stukken op het bord. Dit soort stellingen heb ik hem naar winst zien schuiven tegen bepaalde sterke spelers, waarom niet ook vanavond?
22:04. Eindelijk bezwijkt de stelling van Hans Buikema onder druk van Henk de Heer. Stug verdedigen mocht niet baten en we staan nu een punt voor. Het ziet er voor de eindstand al redelijk rooskleurig uit, hoewel de overwinning niet overweldigend zal zijn.
22:16 Henk Dankers laat een compleet gewonnen eindspel glippen door een “handigheidje”. Hij promoveert met één van zijn pionnen om de koning een veld verder naar achter te duwen, maar verliest daarbij juist echter een tempo doordat diezelfde koning nu eerder bij een andere pion kan aankomen. Dat ene tempootje nekt hem nu. Het remiseaanbod wordt nog wat minuten overwogen en zijn tegenstander besluit nu ook nog om verder te spelen na het remiseaanbod van Henk. Het ziet er wel pot-remise uit, maar op zo’n festivalavond als deze weet je het maar nooit. We hadden het hele punt van Henk wel nodig waardoor teamwinst ineens weer wat verder weg lijkt.
22:47 Martijn heeft de hele tijd gevochten voor een remise in een stelling met beide een toren, maar voor Martijn een pion minder. Zijn tegenstander wist de toren ideaal te positioneren om uiteindelijk een pion te laten promoveren. De stand is hiermee weer gelijk.
Twee bier later (dan weet je niet meer hoe laat het is) heeft Jan Pool twee pionnen op de 6e rij. Met te veel dreigingen voor zijn tegenstander om alles te dekken trekt hij uiteindelijk de zege over de streep. Een nette overwinning.
Hans Tuit draait en keert. Probeert nog een remise aan te bieden maar als ik zijn tegenstander was geweest had ik ook doorgespeeld. De betere stelling wordt hier inderdaad uitgebuit en Hans loopt tegen een zeldzame nul aan.
3,5- 3,5. Jan Hoosbeek manoeuvreert heeft wat meer ruimte en kan bepalen waar het spel plaatsvind. In beider tijdnood valt hij hard de koningsstelling aan en wint materiaal en de partij. Een nipte overwinning voor Woerden.

Feike Reitsma     – Bas Verberne    0-1
Charlotte Moons   – Marcel van Oort 1-0
Gerard Huisinga   – Martijn l’Ami   1-0
Ruth Woning       – Jan Hoosbeek    0-1
Hans Buikema      – Henk de Heer    0-1
Jan van Himbergen – Hans Tuit       1-0
Henk de Bruyne    – Jan Pool        0-1
Koen Thomassen    – Henk Dankers    ½-½ 

De druk erop

Wat onze concurrentie kan, kunnen wij beter. Een klein maandje geleden won onze medekoploper DBC met 5,5-2,5 thuis van Almkerk. De afgelopen avond werd echt van alles geprobeerd om ons een toontje lager te laten zingen. Storm (code geel), een lange reis, een griepepidimie, om zomaar eens wat obstakels te noemen. Zelfs een initiële achterstand en diverse dubieuze stellingen leidden ons niet af van dat ene doel: groots winnen.
Met één afmelder en twee zieken die allen zeer goed vervangen werden, waren we om 19:38 volledig compleet aanwezig. Voor ons een record. De Almkerkers zaten ons natuurlijk al achter het bord op te wachten. De interne daar moest nog beginnen, maar blijkbaar was deze druk voor de externe wel nodig. Ach, wij zijn wel wat gewend, immers, intern wordt het Surinaams op tijd komen bij ons veelvuldig geoefend.
Jan Bulk deed wat hij intern ook nogal eens doet: de partij lekker afraffelen. Binnen no-time stonden we 1-0 achter. Niemand had destijds een stuiver durven inzetten op de uiteindelijke eindstand.
Jan Pool schoof zijn sterk gewonnen pluspionnetjes degelijk naar de overkant en leek nooit ver van de overwinning.
Bij Wim Veelenturf werd een paard onnodig geofferd door zijn tegenstander (waar ik ook al vond dat Wim beter stond). Zo stonden we weer voor.
Voor de stelling van Hans Tuit gaf ik niet zoveel. Hij had een klein poppetje meer, maar ik zag twee compleet inactieve lopers. Zijn tegenstander liet vervolgens toe dat die schuinsmarcheerders echter de volledige vrijheid kregen, met penningen en al. Ook die partij werd dus gewonnen.
Het verhaal aan het bord van Henk Dankers was nog vreemder. Ook hij stond in mijn ogen binnen no-time verloren. Een zwarte pion was doorgedrongen tot e3. De witte monarch nog in het midden, met aanvallen van beide flanken. Maar, zolang hij nog ademt blijft Henk verdedigen. En net toen er één mogelijk zetje kwam om de druk uit de stelling te halen benutte Henk die. Hij zag een mooie paardvork en benutte die ten volle om met twee pionnen minder een remise af te dwingen. Chappeau voor die vechtlust.
De stelling van Bas begreep ik niet, er stond nog heel veel op het bord, teveel voor mij om door te rekenen, maar het leek erop dat hij aan het drukken was. En dat bleek uiteindelijk ook de doorslag te geven.
Zelf kwam ik beroerd uit de opening, overzag dat mijn tegenstander een pion kon nemen, maar hield uiteindelijk een geweldige, winnende stelling over. In tijdnood werd dat nog bijna teniet gedaan, maar schaakavond zonder spanning is een avond niet geleefd en dus heb ik de twee seconden even aangetikt voordat mijn tegenstander een paar zetten later mat ging.
Ad Goes zijn partij leek mij lange tijd remise-achtig. Zijn tegenstander vond zelfs dat hij gewonnen had gestaan, maar uiteindelijk heeft de winnaar altijd gelijk. Oftewel, Ad kwam, zag en overwon. 6,5-1,5 winst, en dus de druk erop gezet bij DBC die moeten blijven winnen om ons bij te blijven.

Woerden 1 dendert door

Het was me het avondje wel. Het begin viel me mee. Het is altijd een lange rit naar Giessenburg, maar er was weinig file en iedereen bleek op tijd van huis gegaan te zijn. Hierdoor zaten we bij de start van de match gewoon met acht man van Woerden achter de borden.
De borden inschattend dacht ik dat we onze hand overspeeld hadden zo halverwege de avond. Henk Dankers was als eerste klaar en haalde gelukkig een vol punt binnen, zoals hij al het hele seizoen doet. Op de overige borden stond het ongeveer gelijkwaardig, waar wij qua ratings zwaar favoriet waren.

Wim Veelenturf kon een stuk tegen twee pionnen voorkomen, maar deed dat niet. Ook kon hij twee paarden naar de stal dirigeren ten koste van een toeren. Maar deed dat niet. Veel gemiste kansen in zijn partij met uiteindelijk een uitslag waar je vooraf voor tekent bij een invaller: remise.

Van de partij van Henk de Heer heb ik weinig meegekregen, net als van dat van Jan Bulk. Beide sloten af met een half punt.
Ik had zelf voordeel, direct vanuit de opening. Ik dacht veel te lang na over hoe dat tot winst moest gaan leiden en kwam zelfs nog in tijdnood in een stelling die minder was, maar met 11 seconden over was ik ruim op tijd om remise overeen te komen met mijn tegenstander.

Hans Tuit stond diverse pionnen voor. Het leek me een kwestie van tijd voordat hij de winst over de streep zou trekken. Dit gebeurde ook op de van Hans bekende degelijke wijze, waarmee de winst voor Woerden een feit werd.

Ad Goes stond beter, maar dat voordeelde ebde met de tijd wat weg. Hij probeerde uiteindelijk een klein voordeeltje uit te melken, ging remise uit de weg en dacht een pion voor te komen. Met een schaakje maakte de tegenstander duidelijk dat daarmee een volle toren het ruilmateriaal was. Zijn nederlaag was daarna snel een feit.

Jan Hoosbeek kwam in tijdnood en schroefde zijn hartslag op naar zo’n 140 per minuut. Daarmee wist hij uiteindelijk wel onder de wurggreep van tegenstander uit te komen en haalde na voordelige afwikkeling de volle buit binnen. Dat hij in een eerder stadium twee keer remise aangeboden had gekregen was hem ontgaan. Sint-tip: nieuwe batterijen voor het gehoorapparaat.

   De Giessen en Linge 3  Woerden 1        2,5	- 5,5
1. M. van Wingerden       M. van Oort      0,5	- 0,5
2. A. Uittenbogaard       G.J. Hoosbeek     0	-  1
3. J. Post                H.J.J. de Heer    0	-  1
4. B. van Hees            J.H. Tuit         0	-  1
5. J.W. de Jong           A.J. Goes         1	-  0
6. W.M. Deurloo           W.J. Veelenturf  0,5	- 0,5
7. R.J. van Driel         H.A.P. Dankers    0	-  1
8. J.H. Kooy              J.C. Bulk        0,5	- 0,5

970

We schrijven 14 oktober 2015. Historie. We moeten terug tellen naar 16 februari 2013 om te komen tot het aantal dagen dat we hebben moeten wachten op deze overwinning. Al die tijd heeft ons eerste team geen overwinning geboekt. Tijdens deze harde, ijskoude terugtocht hebben we nog enkele keren als een kat in het nauw uitgehaald om een schamel puntje binnen te halen met een gelijkspel, maar winst zat er al jaren niet in.

Tot nu. Tot hier en niet verder!

Aan het begin van de avond hield de teamleider van de tegenstanders een oppeppend intro, waarin we fijntjes werden gewezen op de ‘nipte’ overwinning van het 2e team van de Rode Lopers tegen ons 2e de avond ervoor. Vervolgens kwam Henk de Heer quasi nonchalant vragen hoe het stond met onze mogelijkheid tot verder degraderen. (het zou per reglement verboden moeten worden wat mij betreft). Het zou toch niet?

Een rondje langs de borden tussendoor gaf me een redelijk goed gevoel. Maar, had ik dat de afgelopen jaren tussendoor ook niet gehad? Bas  Verberne, aan het bord naast me, leek op vakantie het boekje “hoe verras ik mijn tegenstander vanuit de opening” doorgenomen te hebben. Maar, volgens mij moet hij dat nog een keer goed doornemen om hier ook beter van te worden. De stelling Henk de Heer was weer scherp als vanouds, genoeg mogelijkheden daar. Jan Hoosbeek, natuurlijk vers van een tijdje niet spelen, kwam in een moeilijke schuifpartij terecht, maar, laat die man maar schuiven! Ad Goes stond als een huis, Hans Tuit stond al vrij snel vrij goed, Henk Dankers (wedstrijdleiders onder elkaar) kwam weer aardig in zijn eigen straatje uit en Wim Veelenturf kon kiezen hoe hij zijn stelling wilde verbeteren.

Aan mijn eigen bord ging het vrij goed. Ik kwam uiteindelijk zelfs twee pionnen voor te staan maar dat koste me veel te veel tijd. In tijdnood verloor ik een pion en vielen de punten aan weerskanten. Het ging ineens heel snel. Ik kreeg de melding dat het 4-3 stond voor ons, bood binnen een seconde remise aan en de hand van mijn tegenstander werd uitgestoken. WINST!

…Negenhonderdzeventig lange dagen…

   De Rode Loper 3       Woerden 1        3,5 - 4,5
1. Ben Westerman         Marcel van Oort  0,5 -	0,5
2. Rene de Korte         Bas Verberne     0,5 -	0,5
3. Hendrik Aldenberg     Henk de Heer      1  -  0
4. Fred Jonkman          Jan Hoosbeek      1  -  0
5. Abderrahim El Madani  Ad Goes           0  -  1
6. Huub Brouwer          Hans Tuit         0  -  1
7. Henk van Lingen       Henk Dankers      0  -  1
8. Pieter Bakker         Wim Veelenturf   0,5 - 0,5

Kansloze missie tegen Baarn

Over onze match tegen Baarn kunnen we kort zijn. Wil ik kort zijn. Een fiasco noemde ik het op de avond zelf, toen we met vier man -herstel, drie man en een vrouw- te laat aankwamen in de zaal van de Baarnse SV. De tegenstanders zaten al gretig achter de borden. Op zich hoefden we maar met zijn zessen op te komen dagen, er waren al twee partijen op ons verzoek vooruit gespeeld. Bas wilde zich graag voor het team inzetten maar kon niet op de vastgestelde speelavond. Henk besloot dat hij Bas wel wilde vergezellen op deze avond. De heren kwamen met 1 punt terug, een nette score, waarbij Bas zich inderdaad gemotiveerd toonde en Henk zich moest verzetten tegen een op papier -en uiteindelijk ook op het bord- sterkere tegenstander.

Maar, deze dinsdag had ik dus alsnog geen volledig team op de been kunnen brengen. Stad en land had ik afgebeld en schakers met een rating ver onder de 1500 wilde ik het niet aandoen. Toen op het laatste moment ook nog een extra afmelding binnenkwam was het niet anders dan deze bittere pil te slikken. Borden 1 en 4 bleven hierdoor leeg, waar ook met vulling de verwachting tegen deze 2000+ spelers niet heel hoog was geweest overigens. Wim miste mijns inziens een kans op winst, maar behaalde uiteindelijk nog een nette remise. Pia was helaas niet in topvorm, maar het stond haar natuurlijk erg netjes dat ze überhaupt met ons wilde meedoen. Peter had een gelijkwaardige stelling maar blunderde uiteindelijk de remise weg. Persoonlijk mocht ik de nare bijsmaak wegspoelen met een overwinning, waarbij ik vanuit een slechtere opening mijn tegenstander onder steeds meer druk kon zetten na een mindere zet van zijn kant.

   Baarn 1              Woerden 1        5,5 - 2,5
1. Yme Brantjes         *Niet Opgekomen*  1  -  0
2. Daan Lensink         Bas Verberne      0  -  1
3. Pascal Losekoot      Henk de Heer      1  -  0
4. Ashley Krishnasing   *Niet Opgekomen*  1  -  0
5. Marco Meijer         Wim Veelenturf   0,5 - 0,5
6. Kasper Wiegers       Marcel van Oort   0  -  1
7. Ed Duister           Pia van Rossum    1  -  0
8. Michiel van Schaik   Peter Dupain      1  -  0