Vanwege technische problemen was het verslag van ronde 6 nog niet helemaal zoals ik wilde. Er stonden nog twee partijen en wat foto’s klaar voor publicatie. Hierbij plaats ik deze alsnog:
Jean de Goeij – Andreas de Rooij 1-0
Jean melde zijn partij aan voor de rondeprijs. Een aantal jaar geleden vergaloppeerde hij zich tegen Andreas, die heb als troost de rondeprijs aanbood. Bij deze wilde Jean de dienst ter verlenen, na een stugge partij van Andreas, waarin hij wat rustiger bouwde aan zijn vorodeel dan de vorige keer. Uit het commentaar bij de partij blijkt dat dit soms ook nog té rustig was, maar uiteindelijk was Jean succesvol.
Aldo Oxener – Willem Vink 0,5-0,5
Ook deze partij dingt mee voor de rondeprijs. De partij is inderdaad mooi om te zien, spektakel wil ik het ook nog wel noemen, maar er zitten best wel enkele gemiste kansen in.
Het verslag van ronde 4 is helaas nooit opgesteld. De slechte smoes is dat er zoveel complimenten waren over het verslag van ronde 3 dat de druk te hoog was om ook iets voor ronde 4 in elkaar te knutselen. De iets betere smoes waren drukte op werk en privé. Voor deze ronde heb ik een aantal partijen voorzien van commentaar. Vermeldenswaardig waren verder de zeer soepele overwinning van Marcel Schröer, die daarmee echt op weg lijkt naar een derde OKW-titel. Ed Oosterlaken speelde een tweede remise, maar voldoet daarmee volgens zijn TPR nog steeds aan de verwachtingen. Hij zou zomaar zijn slag nog kunnen slaan in de laatste ronde. Verder verloor oud-winnaar Jelle Wiering van Arno Luinenburg en verspeelt daarmee zijn kansen op nog een titel. Bas Jansen en Jan van Briemen speelden allebei een goede remise tegen een hoger geplaatste speler en Leo de Vos lijkt nog steeds van slag van zijn winst op Gerard Zwijnenburg twee ronden geleden. Hij heeft daarna binnen een half uur zijn twee volgende partijen verloren en is daarmee hopelijk zijn vrije val weer voorbij.
Na deze ronde is Marcel Schröer de enige leider, met op 1 punt daarachter 2 mensen die hij al heeft verslagen, Ed Roering en Arno Luinenburg, en twee die hij nog voor zijn kiezen krijgt, Bas Verberne en Ed Oosterlaken.
Hans Ossebaar – Michel Togni 0-1
Michel belde voor de ronde op dat hij problemen had thuis. Problemen met het riool welteverstaan, maar hij zou wat later zijn dan gebruikelijk omdat dat echt afgehandeld diende te worden. In overleg met Hans, die zijn eerste ronde speelde wegens een geweldige vakantie die hij tegelijk met het begin van het OKW had gepland, begon deze partij wat later. Wellicht was dit alles van invloed op de partij, misschien ook niet. Het werd echter een gevecht waarin wit lang op de winst leek af te stevenen, maar op zet 45 is die winst ineens vervlogen.
Gerard Zwijnenburg – Aldo Oxener 1/2-1/2
Deze match opende vreemd, zwart opent de aanval met een dubieus offer maar krijgt dan direct het ingezette stuk weer terug. Uiteindelijk een anti-climax wanneer de spelers vroegtijdig remise overeenkomen, met een soort pleinvrees.
Gedecideerd drukte de vitale oudere man met baard met één vinger van bovenaf de digitale klok in. Hij gaf er een klein knikje met hoofd bij alsof hij zeggen wilde: “Zo, weer een zet gedaan binnen tien seconden. Ik laat me niet door mijn vlag jagen.” Daarna tuurde hij weer stuurs naar het geblokte bord voor zijn neus, zich bedenkend hoe hij de zwarte stukken nog beter kon dirigeren.
De tegenstander -zwart pak, beetje streng uiterlijk- vertrok zijn gezicht een beetje. De mondhoeken gingen naar beneden en hij fronste de wenkbrauwen. Hij dacht na over de volgende zet en bedacht toen dat hij de vorige zet nog niet compleet genoteerd had. Hij krabbelde de drie zetten op zijn formulier en verzonk weer in gedachten. Hij stond een kwaliteit achter en zijn tegenstander had een verre vrijpion. Hoe moest hij hier mee omgaan? Hij had al diverse schaakjes met zijn paard gegeven, maar die bron was nu uitgeput. Eeuwig schaak zat er helaas niet in. Tijd had hij nog genoeg. Hij besloot zijn paard terug te trekken en een soort vesting te bouwen. Hij pakte het paard op en met een zwierige beweging liet hij het paard een terugtrekkende beweging maken.
De grijze man pakte een toren op en zette die naast de witte toren van zijn tegenstander. Als hij die torens zou kunnen ruilen zou het spel er eenvoudiger op worden. Nogmaals diezelfde gedecideerde druk op te klok. Even wierp hij een extra blik op de klok om te controleren of er nog genoeg tijd was en daarna weer de geconcentreerde blik op het bord. Armen over elkaar, de zet van de man in zwart afwachtend.
De man in zwart beantwoorde de zet na een tijdje met een torenzet. Hij ging de torenruil zeker niet toestaan want er zou een verloren eindspel ontstaan. Hij noteerde daarna snel weer de zetten en dacht nog even aan de kansen die hij eerder in de partij had gezien. Zijn stukoffer zou zijn gevolgd door een dameoffer en daarna had hij zijn tegenstander binnen een paar zetten mat kunnen zetten. Wat een zonde dat de man met de lagere rating zijn plannen tóch had doorzien! Het had hem de kwaliteit gekost en hij moest nu schaken om te overleven.
De bebaarde man zag de mogelijkheid tot zetherhaling en antwoordde op zijn beurt weer door met dezelfde toren over dezelfde lijn als zojuist de toren naast de andere toren te zetten. Hetzelfde idee op een ander veld. Dit gebeurde daarna nog twee keer achter elkaar en de man in zwart keek schuin over zijn bril, niet begrijpend naar de tegenstander.
De wedstrijdleider stond naast het bord en zag dat ook de tijd van de witspeler langzaam onder de vijf minuten zou gaan lopen. De spanning liep op. Zou hij zo meteen alles uit de kast gaan halen om de zwartspeler alsnog door de vlag te jagen, of tot fouten te verleiden? Het zou goed kunnen, hoe vaak zie je niet dat iemand met een hogere rating op die manier zijn tegenstander nog even aan de kaak stelt? Hij pakte zijn fototoestel en begon te filmen, waarop gelijk een toeschouwer in zijn oor fluisterde: “Die wedstrijdleiders worden ook steeds luier tegenwoordig.”. Op dat moment begon het batterijlampje van het toestel te branden en in allerijl moest de wedstrijdleider nog op zoek naar een ouderwets notatieformulier.
Wat wilde die man? De witspeler keek bedenkelijk naar de stelling en nogmaals naar de oudere man. Zijn blik ging van streng naar vragend. Uiteindelijk doorbrak hij de stilte: “Wilt u remise?”. Het klonk meer als een verwondering dan als vraag. De man met baard veranderde zijn houding en er kwam een lach op het gezicht: een mooi resultaat. De heren schudden elkaar de hand.
Het epische slot bleef uit, de vrede werd getekend. Na wat uitleg over en weer waarin verklaard werd waarom beide spelers nog geen remise hadden aangeboden was nu ook de laatste partij van de avond ten einde. De omstanders analyseerde onderling wat over de partij en maakten langzaamaan aanstalten om huiswaarts te gaan, sommigen nog via de bar voor een laatste drankje.
De “verassingen” van de avond:
– Carlo Assink speelde remise tegen Ed Oosterlaken, maar wat wil je ook met zo’n saaie Franse afruilvariant? Daar valt geen druppel dynamiek uit te knijpen!
– Leo de Vos is op zoek naar nog sterkere tegenstanders nadat hij Gerard Zwijnenburg zover had terug gedrukt dat deze onvoldoende bewegingsvrijheid had om nog tegen te spartelen.
– Roald Vos boekte een mooie zege op Michel Togni en Ton Oomen deed datzelfde tegen aftredend voorzitter Dick van der Windt.
– De remise van Daniël Elsenberg mag eigenlijk niet meer in dit rijtje, hij lijkt aan een echte zomervakantie toe.
Begon ik het eerste rondeverslag nog met het woord “spektakel”, voor de tweede ronde is het zeer lastig om dit woord eer aan te doen. Aan het begin van de ronde werd nog een rondeprijs aangekondigd voor de meest spectaculaire partij die zou worden ingeleverd, dit heeft tot welgeteld één inzending geleid. En dat gebeurde dan ook nog onder de noemer: “wie weet ben ik de enige en sleep ik zo die fles wijn binnen”. Wanneer je de uitslagen naloopt dan kun je op papier stellen dat er weinig te beleven viel. Alle punten vielen de verwachte kant op, op twee remises na.
Natuurlijk gebeurde er ook deze dinsdag wel íets. Vooral ook voordat de ronde begon. Er moesten nog vliegtuigen worden binnengeloodst, klanten worden geknipt, polissen worden uitgeplozen en gelopen worden na panne met de fiets, maar een half uur nadat de klokken in werking waren gezet was echt iedereen aanwezig. Dit keer ook geen spektakel aan het bord van Willem Vink, die zijn openingsavontuur van de vorige avond niet durfde te herhalen. Het standaard centrumpionnetje twee vakjes naar voren leverde hem uiteindelijk een nul op tegen Carlo Assink. Vanwege het oneven aantal spelers voelde ik mezelf weer gedwongen om ook te spelen, wat dan wel betekent dat ik minder meekrijg van de partijen. Wel zag ik dat Bas Verberne nog met zijn opwarmronde bezig was en dat Sjaak Oosterlaken dezelfde noot te kraken kreeg als ik vorige week. Ik vond die opgave vrij lastig (en ben langs de rand van de afgrond gegaan), Sjaak leek ook moeite te hebben met deze scherpe opening die zo uit een SOS-boek (Secrets of Opening Surprises) zou kunnen komen. Janus Spoorenberg dacht lang af te stevenen op een remise, maar één vrijpionnetje deed hem uiteindelijk de das om tegen Rafiek Mohamedjoesoef.
Zoals ik al vertelde was er 1 partij ingeleverd voor de spektakel prijs. Daarnaast heb ik her en der nog diverse achtergebleven notitieblaadjes meegenomen. Ik neem aan dat de spelers in kwestie dit zagen als de minst narcistische manier om toch voor de rondeprijs in aanmerking te komen. (Zo zou ik het zelf ook doen) Van deze partijen heb ik enkele fragmenten uitgekozen om met u te delen.
Pia van Rossum – Gert Overbeek (1-0) (zie onderaan dit bericht de rectificatie die nodig is!)
Dit was het enige zelf ingeleverde briefje, maar, om het mij moeilijk te maken stonden er dan weer geen namen op het formulier. Het bevatte wel precies dezelfde notatiefouten als die ik zo vaak heb meegemaakt op analyses na bijvoorbeeld een TataSteel ronde: dit moest wel de partij van Pia zijn.
Gert zat na zet 5 niet meer in de officiële theorie en Pia maakte daar direct gebruik van door een paard te offeren en ze kreeg een onwijze aanval en stuurde de koning van Gert het hele bord over. Op zet 9 volgde echter alweer een mindere zet waardoor zwart schaakenginetechnisch gezien weer beter stond. Zo ging dat nog diverse keren heen en weer, waarna Pia uiteindelijk een toreneindspel met één pion meer won.
Willem Vink – Carlo Assink (0-1)
Met de partij van vorige week in het achterhoofd was dit het ideale notatieformulier om te vinden. Dacht ik. Veertien schamele zetjes verder blijkt dat Willem een foutje maakt en dat Carlo dat, zoals van hem verwacht mag worden, direct afstraft.
Ad Goes – Ed Roering (0-1)
Het livebord dingt natuurlijk automatisch mee naar de spektakelprijs. Het leek er in deze partij echter geen moment op dat Ed de controle verloor en hij duwde de partij langzaam maar zeker richting winst:
En voor de afsluitende quote, zodat hij toch ook bij dit toernooi nog een beetje aanwezig is: “..en de rest is techniek!” – Ton Strik
[RECTIFICATIE 24-05]
Zo, daar zat ik even fout… Ik trof zojuist tussen de rest van het briefpapier in mijn computertas een notatiebiljet. En wel met de namen: Pia en Gert Overbeek. En, zonder notatiefouten. Mea culpa. Nu ben ik wel heeeel nieuwsgierig geworden van wie die andere partij dan was! Voor de volledigheid geef ik hier alsnog de partij zoals die officieel is ingeleverd. De spelers van de ander partij lijken mij de échte winnaars van de spektakelprijs, ze kunnen zich de volgende ronde melden bij de wedstrijdleiding.
De kop is eraf. We mochten dit keer zelfs 23 spelers van buiten onze club verwelkomen, geweldig! Diverse handen werden geschud, er werd bijgepraat en uiteindelijk -zoals gebruikelijk- te laat rond acht uur gestart met schaken. Sommige partijen waren al snel klaar. De livegame van vanavond was een van die partijen, Marcel Schröer was al snel aan de winnende hand en ronde het karwei vakkundig af, en voor mijn gevoel hebben Henk OVermeer en Kasim Wandy de hele avond zitten snelschaken.
Ondanks de grote ratingverschillen op zo’n eerste avond van een zwitsers toernooi zaten er rond half elf toch nog veel mensen midden in een spannende partij. Aan de meeste topborden leek er voor de toppers echter weinig aan de hand: Pia had nog veel stukken op het bord, maar Ed Roering leek geen moment de controle in de partij kwijt te zijn. Arjan van den Berg zat tegen beter weten in door te schaken tegen Ed Roering en zag een compleet peloton pionnen op de achterlijn afstormen. Jelle Wiering had de stelling van Jan Pool volledig overhoop gehaald en zat vooral te rekenen wat de mooiste winstvariant zou zijn.
Maar dan, aan bord vier, was er wel degelijk spektakel. Wat wil je, met Willem Vink. Speciaal voor deze dag had hij is niet direct een gambiet in de aanbieding, maar werd er geopend met… h4 gevolgd door g4!!!! Dit leidde tot een stelling waarin hij beter stond, een pion voor en Seth van der Vegt hing duidelijk in de touwen. Seth bleef ontzettend koel doorschaken, ondanks tijdnood en deze slechtere stelling. En Willem leek er alles aan gebrand om deze partij te winnen, ik heb hem nog nooit zo goed zien noteren! Alleen de laatste twee zetten werden niet genoteerd, maar toen was de partij ook wel afgelopen en restte er Seth niets dan Willem te feliciteren met deze overwinning.
Aan het begin van de ronde werd een rondeprijs aangekondigd voor de lager geplaatste speler die punten zou pakken van zijn tegenstander. Helaas voor Willem Vink werd de winnaar bepaald door de eerste speler die dat zou lukken, gezien vanaf het laagste bord. (ik leg het nogal krom uit volgens mij. Extra uitleg kan ik altijd volgende week dinsdag nog geven indien nodig). En, precies op datzelfde laatste bord speelde Ricardo Heins tegen Piet Brouwer. Een knotsgekke partij, begreep ik later. Piet kwam een stuk voorsprong, maar Ricardo kreeg daar een gevaarlijke pion voor terug. Uiteindelijk kwam Ricardo op voorsprong qua houtjes en sloot de partij winnend af. Een knappe prestatie, gezien de dik 400 punten die hen qua rating scheiden.
Overige noemenswaardige resultaten zijn de overwinning van Janus Spoorenberg tegen clubgenoot Sjaak Oosterlaken (tijdnood?) en een nette remise van onze nieuwste aanwinst in Woerden, Wim Goossens, tegen een ander recente aanwinst voor de club, DaniëlElsenberg.
De quote van deze ronde, speciaal voor Willem: “One of the objectives of opening play is to try to surprise your opponent.” – Edmar Mednis
(Lijst bijgewerkt tot en met 10-05)
Nr. Name Rating
1 Marcel Schroer 2120
2 Ed Roering 2115
3 Ed Oosterlaken 2031
4 Jelle Wiering 2028
5 Seth van der Vegt 1964
6 Ron Flohr 1893
7 Gerard Zwijnenburg 1863
8 Bas Verberne 1842
9 Arno Luinenburg 1834
10 Bas Jansen 1800
11 Carlo Assink 1785
12 Rafiek Mohamedjoesoef 1781
13 Sjaak Oosterlaken 1767
14 Kasim Wandy 1736
15 Daniel Elsenberg 1717
16 Ad Goes 1709
17 Jean de Goeij 1707
18 Wim Veelenturf 1700
19 Bart de Leeuw 1686
20 Henk Dankers 1663
21 Aldo Oxener 1627
22 Jan van Briemen 1602
23 Hans Ossebaar 1570
24 Leo de Vos 1567
25 Piet Brouwer 1556
26 Han de Wit 1552
27 Pia van Rossum 1551
28 Arjen van den Berg 1541
29 Jan Pool 1539
30 Willem Vink 1537
31 Jan Bulk 1533
32 Frans Janssen 1528
33 Henk Overmeer 1526
34 Martin Baas 1517
35 Andreas de Rooij 1492
36 Hans Krol 1479
37 Edgar Reibel 1468
38 Janus Spoorenberg 1448
39 Michel Togni 1439
40 Wim Goossens 1418
41 Dick van der Windt 1400
42 Gert Overbeek 1372
43 Evert Mallon 1370
44 Wilma Koene 1339
45 Peter Rijsdijk 1282
46 Ton de Nijs 1250
47 Cor Rijsdijk 1207
48 Ton Oomen 1186
49 Mariet Mourits 1164
50 Henk van Weers 1081
51 Ricardo Heins 1024
Jelle Wiering ontvangt de honneurs voor zijn tweede overwinning op het OKW in zeven jaar.
De ontknoping van dit toernooi was voor mij enigszins anders dan verwacht. Er waren nog drie personen die theoretisch konden winnen, de meest spannende scenario’s spookten van te voren door mijn hoofd. De spanning werd een ander soort spanning doordat de partij aan bord 1 vrij snel was afgelopen. Tijdens de 7e en laatste ronde moest Jelle met zwart aantreden tegen Marcel Schröer. Deze mannen zijn door training en toernooien erg op de hoogte van elkaars repertoire en het was dan ook lastig om met verassingen te komen. Na afloop werden nog wat voorbereidingen doorgesproken die wellicht tot spektakel hadden kunnen leiden. De opening die op het bord kwam was voor beide heren niet interessant genoeg om uit te spelen en rond half negen werd het remiseaanbod van Jelle door Marcel geaccepteerd. Daarmee zou Jelle in ieder geval bovenaan eindigen. De spanning voor de toernooiwinst zou nu kunnen komen uit de weerstandspunten, indien de derde gegadigde zijn partij zou winnen.
Strakke prestatie van de man die je herkend aan het flesje water: Henk de Heer.
Alleen Henk de Heer zou nog op gelijke hoogte kunnen komen. Hij moest dan tegen de eveneens sterk spelende Bas Verberne een vol punt halen. Bas is dit toernooi weer in oude doen. Tijdens het lopende seizoen heeft hij door omstandigheden weinig gespeeld, maar van enige stroefheid was weinig te merken. Hooguit zijn remise tegen Hans Ossebaar in ronde 2 was voor verbetering vatbaar, maar Hans is tegenwoordig dan ook een doorgewinterde toernooispeler aan het worden. In de partij tusesn Henk en Bas leek het er even op dat Bas door druk over een halfopen lijn wat beter stond dan Henk, maar Bas liet uiteindelijk toe dat Henk op diezelfde lijn een achtergebleven pion kon opschuiven. Dit gevecht werd pas tegen 11 uur afgerond en resulteerde in een remise, waarmee Henk het toernooi afsloot met de opzienbarende TPR van 2126!
De winnaar was hiermee bepaald. Nu was het rekenen wie er tweede waren geworden. Marcel Schröer en Henk de Heer hadden beide 5,5 punt gescoord. Er was nog één speler die ook tot dit aantal punten kwam. Peter Pilgrim beleefde na een stroeve start (mede door late aankomst) een toernooi waarin hij veel punten kon scoren tegen net iets mindere tegenstanders. Liever had hij een flitsende start gemaakt om vervolgens nog kans te maken op de eindoverwinning, maar op deze manier houdt hij nog een uitdaging over voor volgend jaar. Het prijzengeld werd tussen de drie gedeeld, na weging van de weerstandspunten gaat Henk de Heer de analen in als tweede en Marcel Schröer is dan als derde geëindigd.
Kasim Wandy was volgens zijn TPR de best presterende niet-Woerdenaar
Kasim Wandy was volgens zijn TPR de best presterende niet-Woerdenaar
Dan waren er nog de ratingprijzen. De belagrijkste prijs van dit jaar werd geschonken door Pia Sprong (neem ook eens een kijkje op haar mooie website!). Een prachtige schaaktekening met originele handtekeningen van Boris Gelfand en Veselin Topalov was te verdienen door een TPR te scoren van ver boven je eigen rating. Na overleg met de eigenlijke winnaar werd besloten dat dit artistieke hoogstandje ook juist buiten Woerden gepromoot moest worden. De prijs zou gaan naar de beste niet-Woerdenaar in ditzelfde klassement. Dat bleek de man te zien die naast Jelle, Marcel en Henk als enige ook geen verliespartij heeft gespeeld dit toernooi: Kasim Wandy. Met zijn TPR van 1942 heeft hij een extra decoratie verworven voor zijn kapperszaak. Ga eens langs in de Kanaalstraat in Utrecht om het daar te bewonderen.
De “normale” ratingprijzen waren er twee. Eén voor de best presterende speler met een rating tot 1750, die werd gewonnen door niemand minder dan ons eigen ere-lid Henk Dankers. In de laatste ronde vertoonde hij nog een sterk staaltje schaakkunst door te winnen van Carlo Assink.
De laatste ratingprijs was voor de best presterende speler met een rating tot 1550. Deze viel ten prooi aan iemand uit de vaste bezoekerskring uit Oudewater: Frans Brouwer. Hij lijkt er een handje van te hebben op dit toernooi in vorm te zijn. Hij ging er in eerdere edities van dit toernooi ook al eens met deze prijs vandoor.
Rest mij niets dan de vrijwilligers voor dit toernooi (diverse tafelzetters en ruimers, vervangende wedstrijdleiders Bart de Leeuw en Henk Dankers en vervangend journalist Henk de Heer) ontzettend te bedanken voor hun inzet. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer net zoveel deelnemers tegemoet zien als dit jaar om er ook in de 8e editie weer een gezellig toernooi van te maken.
Op een gedeelde 2e plaats: Peter PilgrimOok dit toernooi weer op het podium: Marcel Schröer
Na 6 ronden in het Open kampioenschap van Woerden staat Jelle Wiering nog steeds alleen aan de leiding. Hoewel mij nog niet alle uitslagen bekend zijn, is al wel duidelijk dat Jelle met 5,5 uit 6 een half punt voorsprong behoudt op Marcel Schroër en Henk de Heer (beiden 5 punten) en een vol punt op in elk geval Peter Pilgrim en Bas Verberne.
Jelle maakte korte metten met de Nijlpaardenopening van zijn tegenstander Lukas Boutens, die na afloop van de partij verzuchtte dat zijn tegenstander het op verschillende momenten b eter had kunnen doen. Dat mag zo zijn, maar zoals Jelle het deed was goed genoeg. Hij is daarmee topfavoriet voor de prestigieuze titel Open Schaakkampioen van Woerden 2013!
Na 19 zetten ontstond de volgende stelling:
Lukas besloot hier tot een kwaliteitsoffer: 20… Txe3
En Jelle denkt:
En Jelle denkt
21.Dxe3 Db6 22.b3 cxb3 23.axb3 Pd6 24.Ph5
Het kwaliteitsoffer blijkt niet te helpen, zwart wordt ‘geplet’
De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik vanwege privéomstandigheden (mijn partij tegen Ed Oosterlaken) het slot niet helemaal gevolgd heb, dus 100% betrouwbaar is de zettenweergave niet.
Van geheel andere orde was de partij aan bord 2. Hoewel ik die als buurman goed kon volgen was het voor mij niet uit te maken wie er beter stond, daarvoor was het teveel hogeschoolschaak van Marcel Schroër en Joost Mellegers. Wat ik wel goed kon volgen was het tijdsverbruik. Na 14 (!) zetten had Joost nog maar 18 minuten bedenktijd en Marcel 1 uur en 18 minuten. Misschien dat Joost toen een klein voordeeltje op het bord had (een sterk loperpaar), maar in elk geval een groot nadeel op de klok. En dat bleek uiteindelijk beslissend.
Aan bord 3 won Henk de Heer van Ed Oosterlaken. Dat mag in de (Woerdense) Courant, maar helaas: de schaakrubriek is daar weggesaneerd.
Stelling na de 16e zet van wit (Henk): 16. Le3.
Inderdaad, de pion op b7 is een witte. Wit staat misschien iets beter maar het is lang niet beslist.
Er zit wel een klein valletje in de stelling. Als zwart neemt op e5 volgt mat: 16. …Pe5: 17. La7: en nu is het zowel na Ka7: (snel) als na Kb7: (iets minder snel) mat.
Ed had dat natuurlijk wel gezien. Maar zijn 16. …, d4 was ook niet goed. Na 17.h3 wordt de toren tot een verklaring gedwongen. Ed besloot tot een offer met 17. …, fxe3 18.hxg4, exf2 19.Kf2. Dat leverde nog urenlang spektakel op, maar uiteindelijk won wit.
Aan bord 4 won Peter Pilgrim van Rafiek Mohamedjoesoef. Zwart veroverde veel pionnen tegen inlevering van de kwaliteit. Het bleek voldoende voor de winst.
Aan bord 5 won Bas Verberne een leuke partij van Jim Reed.
Stelling na de 10e zet van zwart.
Jim speelde nu de diepzinnige zet 11. Ta2!? Als dit bedoeld is om het latere b4 mogelijk te maken, dan snap het ergens heel diep van binnen nog wel, maar nooit, echt nooit zou ik zo’n zet zelf kunnen verzinnen.
11.Ta2 Lxc5 12.b4 Lxe3 13.Dxe3 Db6 14.Dd2 Da7 15.b5 Pe7 16.a4 0–0 17.Ld3 Pc5 Er is denk ik nog niet zo veel aan de hand, maar na de volgende zet van wit, blijkt na een paar zetten plots de Dame op a7, hoewel ze niet meer van haar plaats afkomt, een Killer Queen te zijn: 18.Le2 Ld7 19.Tb2 axb5 20.axb5 Pe4 21.Pxe4 dxe4 0–1
Nog één ronde te gaan. Gaat Jelle zijn succes uit 2008 herhalen? Of gaat Marcel zijn vorig jaar aan Ed Oosterlaken afgestane titel weer terugveroveren? De spanning zal te snijden zijn!
