Op een mooie herfstmorgen togen Leo de Vos en ondergetekende naar het Hofplein aan de Utrechtsestraatweg om een bezoekje te brengen aan Dirk Hagoort. Dirk heeft dit jaar zijn ‘schaakhanden aan de wilgen gehangen’. Hij vond het op zijn 97e jaar wel mooi geweest. De problemen met zijn mobiliteit speelde hem te veel parten. Een erelid van onze mooie club opperde het idee om het vertrek van een zeer gewaardeerd jarenlang lid zoals Dirk niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Uiteraard hebben wij dit idee opgepakt.
Wij werden hartelijk ontvangen door Dirk en zijn dochter Gerda. Onder het genot van een kop koffie etc. kwamen de verhalen los. Dirk begon met het teruggeven van de kampioensbeker aan SC Woerden, die hij destijds mocht houden nadat hij vijf jaar achter elkaar kampioen van onze club was geworden (1986 t/m 1990). Overigens werd hij daarna ook nog één keer kampioen. Voordat Dirk bij onze club kwam, was hij negenmaal kampioen in Oudewater (vanaf 1945!) en driemaal in Bodegraven. Wel zat er tussen Bodegraven en Woerden een schaak-sabbatical van 25 jaar. Dirk had destijds in Bodegraven geen echte tegenstand en is toen maar gestopt.
Even naar het begin: Dirk leerde het schaken in zijn kinderjaren, toen de plaatselijke bakker zijn vader het mooie spel probeerde bij te brengen. Dat was vergeefse moeite, maar bij Dirk was het kiempje gezaaid. Door zelfstudie met de pocketserie van 12 van schaaklegende Hans Bouwmeester ontwikkelde Dirk zijn schaakkennis. Uit die tijd herinnert hij zich een partij waarin zijn oudere tegenstander uit woede het schaakbord van tafel sloeg. Ook denkt Dirk met veel plezier terug aan een simultaan in Utrecht tegen een Russische kampioen waartegen Dirk als enige een remise behaalde. Als aandenken kreeg Dirk hiervoor een serie Matroesjkapoppen.
Jarenlang heeft Dirk voor onze club meegedaan aan de externe competitie in team 1 op bord 1. Aan toernooien deed Dirk in het algemeen niet mee, door gebrek aan vervoer op een doordeweekse avond. Dirks hobby’s waren schaken, zijn tuin en fietsen. Nu beperkt hij zich tot het oplossen van de dagelijkse AD-schaakproblemen en het spelen van Wordfeud met dochter Gerda. Dirk, dank dat wij langs mochten komen voor een interview voor ons A4-tje. Het allerbeste en wellicht toch nog af en toe een schaakpartij met één van onze mede-clubleden.
Ton de Nijs
Het eerste jaar met een nieuwe sponsor, een nieuwe naam. Desondanks wisten vele spelers dit toernooi weer terug te vinden. De dag begon koud en mistig. Gelukkig wist iedereen -op een paar zieke afmelders na- de Minkema school heelhuids en tijdig te bereiken. Na een kort openingswoord kon het schaakfeest beginnen.
Na het neerdwarrelen van het schaak-stof bleek dat Sten Goes groep 1 op verpletterende wijze had gewonnen. Vijf punten uit even zoveel partijen behaalde hij volgens de scorebordjournalistiek. Dat hij daarvoor een miraculeuze ontsnapping tegen Marcel Schröer nodig had, met nog maar 6 seconden over op de klok, verteld het scorebord er niet bij. Nummer twee dit jaar was Tjerk Hacquebord, gevolgd door Marcel Schröer. Verderop in het toernooi werd nog door 1 andere speler ook 5 uit 5 gescoord, een nette prestatie van Leo Keijzer in groep 5A. Dank aan alle deelnemers voor hun komst en graag tot ziens op uiterlijk 1 December 2018!
Gisteren bereikte ons het droevige bericht dat Henk op 5 september j.l. in de avond is overleden. Wij hielden die avond onze Algemene Leden Vergadering, waarbij we van Henk een net briefje ontvingen dat hij wegens ziekte niet aanwezig kon zijn. Normaliter zouden we hem hierop een week later hebben aangesproken. Immers, als oud-leraar (Wiskunde, of toch Duits? Zo was de ‘running gag’) kan je niet aankomen met zo’n slap excuus briefje om onder een ALV uit te komen. Naar nu helaas blijkt was Henk de enige met een goede reden voor afwezigheid die avond…
