Categorie: Uncategorized

Het was wederom erop of eronder voor Woerden 1. Alles wat niet de winst was betekende eigenlijk wel gegarandeerde degradatie. Een gevoel wat we kenden van de vorige wedstrijd tegen Eindhoven, vraag was of we het deze keer wederom weten te flikken.

Allereerst mijn eigen partij op bord 8, Thomas van Nispenrode tegen Olger van Donk. Ik speelde hier een openingsvariant die na een zetverwisseling van mijn tegenstander eigenlijk vrij snel de boel neutraliseerde. Beetje te goed, elk vorm van spel was er ook wel uit. Resultaat: Remise, Thomas kreeg te horen dat hij bardienst mocht draaien en ik ging maar eens het verslag schrijven.

Dat je met zwart dit noodlot niet hoeft te ondergaan bewees Jacco. Hij speelde tegen Mathieu Roskam. Toen ik na mijn analyse langs dat bord liep constateerde ik dat wit twee pionnen mistte. Waaronder de G pion die je normaal toch liever voor de koning hebt staan. Na tot twee keer toe gecontroleerd te hebben dat Jacco niet iets geofferd had om dit te bereiken constateerde ik maar gewoon dat Jacco heel goed stond. Niet veel later won hij ook. Toen ik hem vroeg hoe hij nou zijn eerste winst in de tweede klasse KNSB had bereikt merkte hij droogjes op dat hij zelf ook nog niet helemaal door had hoe hij dit nu geflikt had.

Tegelijkertijd was Sten op bord 3 druk bezig tegen Bob Beeke. Sten kreeg de kans om de stelling open te breken voordat Bob echt lekker had kunnen ontwikkelen. Een serie nare keuzes voor Bob later stonden echt al zijn stukken onhandig. Dat kwam dus ook niet meer goed, en na 18 zetten/mokerslagen konden de stukken weer in het doosje met de winst voor Sten.

Ondertussen was op bord 7 Bas druk bezig om een koningsaanval op te bouwen tegen Nick Zhao. Sten merkte alvast het risico op dat Bas zich potentieel zou gaan blind rekenen op een offer om vervolgens in tijdnood ten onder te gaan. En kwam in de volgende stelling met nog 5 minuten tegen 30.

Het goede nieuws voor Bas en de rest van Woerden is dat in deze stelling elk mogelijk paard offer een goede zet is.

Bijvoorbeeld: Pxg6+, Pxg6  TXf7,Dg8, Txb7

Bas speelde Phf5, wat na direct Dg8 afwikkelt tot een gewonnen eindspel voor Wit. (Txe6, xe6, Pxd6 wikkelt af naar een eindspel waarin zwart krampachtig staat met een pion minder en een met zwakke pionnen.

Echter als je dit paard op f5 pakt wat in de partij ook gebeurde ga je geforceerd mat. (xf5, Pxf5, Dg8, Txe6, xe6, Df6+.

En er zijn nog wel wat meer interessante varianten die we in de analyse de revue hebben laten passeren.

Terwijl we dit aan het doen waren hield Jacco ons ondertussen op de hoogte van de partij van Selman.

“Selman staat een kwaliteit voor”

En 5 minuten later:

“Selman wint een toren!”

Kort daarop:

“Selman heeft verloren.”

“Ik heb de stelling een beetje verkeerd ingeschat”

Selman zijn partij tegen Sebas Beumer begon op zich lekker en bouwde zich op met veel spanning in het centrum. De ontlading daarvan zorgde voor een stelling met redelijk veel gaten aan beide kanten. In de wirwar van tussenschaak en varianten die net nog iets dekten of net nog iets aanvielen ging Selman uiteindelijk ten onder.

Sofia was ondertussen een evenwichtige partij aan het schaken tegen Ruud Janssen. Sofia haalde haar innerlijke Pipi Langkous naar boven. “Ik heb deze openingsvariant nog nooit gespeeld maar dat betekent vast dat ik het kan tegen een grootmeester”. Dat leverde ook een leuke gebalanceerde partij op.

Op zet 39 was het nog een interessante stelling met dame en toren tegen dame met paard en loper. Probleem was alleen dat de stelling een beetje te interessant was, inmiddels was de vlag van Ruud gevallen. Dit betekent dat Sofia momenteel een 100% score heeft tegen grootmeesters in klassiek schaken. 

Op bord 5 namen Marcel Schroër en Tom van’t Hoff het tegen elkaar op. Tom onderging hier de “Full Marcel experience” zoals we deze allemaal wel een hebben meegemaakt. 

Stap 1: Sta een beetje krampachtig en naar vanuit de opening.

Stap 2: Forceer wat zetten om de boel open te breken om een wat fijnere stelling te krijgen. Verlies/ offer in dat proces een pion.

Stap 3: Probeer een eindspel te houden waarin Marcel het wederom voor elkaar krijgt om je weer het gevoel van stap 1 te laten ervaren.

Stap 4: Herhaal stap 2 en kom nu in een definitief verloren eindspel.

Stap 5: Wordt er rustig afgetikt.

Schrale troost voor Tom, je komt in een vrij groot lijstje van mensen die zo van Marcel hebben verloren.

Als laatste partij was Rolinde nog bezig. Eerder in de partij had haar tegenstander Jeroen van Onzen een goed offer gevonden waardoor Rolinde in een gruwelijke stelling terecht kwam. Echter heb je natuurlijk pas gewonnen wanneer je ook daadwerkelijk gewonnen hebt. Door toch nog irritante zetten te verzinnen wist ze haar toren uiteindelijk actief te verbinden. Opeens keek Jeroen aan tegen geforceerd eeuwig schaak. Wel een eindspelstudie waardig einde:

In bovenstaande stelling ging Jeroen mis door hier Kxh3 te spelen. Rolinde volgt hier met Th1+, Kg2 en Tcc1. Opeens een matdreiging wat vrij geforceerd leidt tot de volgende stelling:

Na nog wat schaakjes om niet de dame te verliezen eindigt f4 uiteindelijk in eeuwig schaak door de Toren op h1. Nou is dit sowieso wel een mooi eeuwig schaak patroon maar nog niet eindspelstudie waardig. Wat blijkt, Na Th1+ in de vorige stelling behoudt Kg3 i.p.v. Kg2 voor wit het voordeel. Dat blijkt dus iets substantieels anders te doen dan Kg2. Op het eerste oogopslag lijkt dit in precies hetzelfde eeuwig schaak net te rennen als Kg2 en ik ben voor degene die zelf de oplossing wil vinden nog even tijd aan het rekken.

De truc zit hem erin dat na Tcc1 wit Db7+! speelt. Kf6, f4 Thg1+, Kh2 en hier is dus de dame op b7 belangrijk die dekt hier het veld op h1, en houdt zo het eeuwig schaak eruit. Voor de oplettende lezer. Na Kg2 kan wit ook Db7+ spelen met hetzelfde idee om h1 te blijven dekken. Echter kan zwart dan op f4, g4! Spelen, met wederom eeuwig schaak tot gevolg.

Dit soort dingen maakt schaken toch een mooi spelletje.

A fijn. Uiteindelijke eindoverwinning van 6-2 zorgt ervoor dat we uiteindelijk nog om iets spelen in de allerlaatste ronde en niet al gedegradeerd zijn. Door de andere resultaten van netstand zullen we ook in de laatste ronde erop of erover moeten.

(auteur: Olger van Donk)

In de SGS competitie heeft Woerden 1 te maken gehad met wat verschuivingen hier en daar. Niet alle clubs konden tijdens de geplande wedstrijden vooldoen aan de benodigde vier spelers, dat zorgde ervoor dat een aantal rondes later moesten worden ingehaald. Twee avonden achter elkaar was het feest, één keer uit en één keer thuis.

Zo speelden wij 10 maart onze tweede ronde tegen onze tegenstanders waren Vecht & Ommelanden 1 in Loenen aan de Vecht. Google Maps gooide wat roet in het eten door de locatie niet helemaal juist weer te geven, we kregen achteraf de tip om de routebeschrijving van de website te volgen, enfin, handig voor de volgende keer.

Timo mocht met de zwarte stukken tegen Gerrit Jansen. Gerrit nam veel tijd in de opening maar speelde heel goed tegen zijn pionoffer in de opening en verkreeg een licht voordeel. In ruil daarvoor stond ik minstens 45 minuten voor op de klok. Toen zwart tam zijn voordeel afruimde naar een gelijke stelling begon Timo met nadenken hoe hij toch nog wat winstkansen zou kunnen creëren. Op de eerste zet waar hij dan ook wat langer nadacht speelde Timo ongeveer de slechtste zet op het bord en sloot hij zijn eigen loper in. Tevergeefs heeft Timo daarna nog doorgespeeld met de hoop Gerrit door zijn vlag te jagen, maar er was simpelweg geen spel meer over. Na veel te lang door te spelen gaf Timo uiteindelijk op.
Gerrit Jansen 1 – 0 Timo Kroon

De langverwachte partij van Tim Groot Bruinderink – Eddy Faverey, het was een erg dynamische partij, zoals we van Tim gewend zijn. Eddy gaf een pion op voor activiteit, wat erg goed bleek te werken. Een zwarte pion op e3 zorgde voor allerlei gevaarlijke dreigingen. Uiteindelijk heeft Eddy zijn dame ingeruild voor 2 torens, maar Tim’s stukken stonden veel actiever, waardoor hij uiteindelijk een stuk kon winnen en Eddy even later opgaf.
Tim Groot Bruinderink 1 – 0 Eddy Faverey

Jory speelde tegen Sean Willemse, die op zet twee een vrij excentrieke zet deed. Hiermee was Jory vrij snel uit theorie gebracht en probeerde er het beste van te maken. Dat Jory improviseerde was wel vrij duidelijk, hij was iets te snel content met het afruilen van alle stukken waardoor al op zet 12 een eindspel werd gespeeld.
Het voordeel was minimaal, Jory had een loper tegenover een paard, maar Sean’s koning stond ook al direct centraal. In het eindspel wist Jory met wat mazzel een pionnetje te winnen en was wit daarna vrij cooperatief, want hij liet de laatste stukken op het bord ook afruilen.
Hierdoor had Jory een 4-op-3 meerderheid van pionnen en was het alleen nog maar een kwestie van de pionnen naar voren walsen.
Sean Willemse 0 – 1 Jory Koot

De laatste partij die klaar was, was Jens tegen Alexander van der Tol. In de opening gaf zwart al vrij snel een pion op en bleef zijn koning door een schaakje op d8 staan. Toch had Alexander wat meer open lijnen en kon hij zijn stukken actieveren. Om maar wat initiatief naar zich toe te trekken gaf Jens een pion terug en kon daarna non-stop aanvallen. Na een loper-offer van zwart op h3, kon Jens dit negeren en beginnen met een matnet, de uitdaging was om dit succesvol te doen met minder dan een minuut op de klok. Na één zetherhaling werd mat gevonden en was het dan toch gelukt.
Jens Roggeband 1 – 0 Alexander van der Tol

Ten opzichte van vorig jaar (Woerden 1 1½-2½ Vecht en Ommelanden) hebben we hiermee revanche genomen. Netstand.

De volgende dag, 11 maart, mocht Woerden 1 direct weer aan de bak, deze keer thuis tegen Vegtlust 1. De tegenstanders gaven aan dat ze één speler zouden missen en dus met z’n drieën kwamen spelen. Tim heeft zich nobel opgeofferd om een avondje op de spreekwoordelijke bank te zitten. Het eerste punt is binnen..

Tim Groot Bruinderink 1R – 0R NO

Jory was als eerst klaar met zwart, tegen Andre Lindenbergh. De opening ging heerlijk, hij won op zet vier een pionnetje en kon hier gedurende het hele potje aan hangen.
Converteren was echter lastig, de stelling was vrij gesloten waardoor er weinig opties waren om stukken af te ruilen.
Op een gegeven moment maakte Jory een zet die zijn extra pionnetje weer zou kwijtraken door middel van een tactiekje. Gelukkig zag wit ditzelfde tactiekje ook over het hoofd, waardoor Jory alsnog met een pionnetje extra het eindspel in ging.

Er waren nu nog twee problemen; 1. een zwakke achterste rij en 2. de tijdsituatie. Andre buitte dit goed uit en maakte een mooi vorkje op Jory’s toren en de extra pion.
Door de tijdsnood wist Jory de enige winnende zet niet te vinden en was de stelling weer gelijk. Hierdoor bleek dat er niet meer zoveel was om voor te spelen en werd remise afgesproken.
Andre Lindenbergh ½ – ½ Jory Koot

Dit keer niet als laatst klaar, speelde Jens op de plek van Tim op bord 2, met wit, tegen Erind Osmani. Het was een partij van veel geschuif en ruimte pakken. Best tevreden kon Jens zijn h-pion redelijk snel op de zesde rij krijgen. Met ruim meer tijd op de klok dan zwart, een unicum, kon Jens een plan bedenken. Jammer genoeg werd de gevaarlijke pion verloren en was de stelling weer ongeveer gelijk. Met een actievere toren kon Jens, na een ongelukkige zet van zwart, binnen komen met de dame en alles verslinden. Ook door de tijdsnood was het nu snel gedaan en verloor zwart minimaal zijn dame.
Jens Roggeband 1 – 0 Erind Osmani

Timo mocht met de zwarte stukken tegen Erwin Bensdorp. Erwin kreeg Timo bij de derde zet al uit theorie, maar de tijdsinvestering van Timo in de opening betaalde zich uit met een pion meer en daarmee een licht voordeel. Erwin begon een aanval op de koningsvleugel waar Timo niet goed mee om ging. Stockfish zegt achteraf dat deze aanval compleet dubieus was. Maar op het moment leek het compleet verloren. Dit terwijl Timo eigenlijk alleen normale ontwikkelingszetten deed, maar deze kwamen in ruil voor Kh1 en h3, niet de meest offensieve zetten dus. Ondanks dat Timo zichzelf ervan overtuigd had dat ‘ie straal verloren stond speelde hij door en kwam pardoes in een eindspel terecht waar hij een kwaliteit achter stond voor twee pionnen, waarvan één vrijpion. Deze stelling was vrij gelijk en misschien had zwart zelfs een klein voordeeltje.

In plaats van de positie op het bord te spelen begon Timo op de klok van zijn tegenstander te spelen en daarmee begon het grote blunderfestijn dat zich voordeed in het eindspel. Het is alle kanten op gegaan maar in de tijdnood van Erwin maakte hij de laatste fout en kwam Timo in een situatie terecht met een extra stuk tegenover een pion. Dit eindspel was nog niet zo makkelijk gewonnen doordat zijn stukken onhandig stonden en besloot Timo een pion weg te geven om zijn extra stuk te activeren. Voordat we de waarheid in de resterende positie konden ondekken, betaalde Timo’s impulsieve strategie toch uit. De klok van de tegenstander was gevallen. 
Erwin Bensdorp 0 – 1 Timo Kroon

Een succesvolle week voor Woerden 1 in de SGS competitie! Netstand

Nog twee rondes te gaan in de SGS, de vooruitzichten zijn goed, nog even doorzetten! Voor meer deails van de competitie, zie: https://sosc.netstand.nl/divisions/view/437

Ronde 7 in de HKB groep. Er gaan vier teams aan de leiding met evenveel matchpunten. Woerden is één van die vier teams. Deze dinsdag stond op het programma de thuiswedstrijd tegen OZU 1, niet één van de vier titel kandidaten, maar voorwaar een niet te onderschatten tegenstander.

Voor Rolinde den Heijer zat het niet mee op dinsdagavond. Ze had de trein gemist en kwam 20 minuten na aanvang van de partij binnen lopen. Op bord één zat de grote Ed van Eeden voor haar klaar. Soepel en snel deed deze oude rot zijn zetjes en Rolinde had het er maar moeilijk mee. Haar stelling was niet om over naar huis te schrijven en toen ook de tijd nog eens begon te dringen kon ze de verdediging niet in stand houden. Ed won.

Anders ging het op bord drie. Daar had Marcel Schröer tegen André Bouwmeester niet veel moeilijkheden. Na een wat timide openingsbehandeling speelde André wat onzorgvuldig en raakte een pion kwijt. Zeker, hij had wellicht voldoende compensatie maar niet meer dan dat. Toen hij nogmaals een fout maakte en daardoor ook nog een kwaliteit verspeelde, gooide hij de handdoek in de ring.

Op bord zeven zat Ed Oosterlaken tegen Piet Kooiman met een Isolani opgescheept. Ed maakte zich daar niet al te veel zorgen over. Nadat Piet een tandeloze koningsaanval had ingezet nam Ed het initiatief in het centrum over en rolde vervolgens zijn tegenstander op.  

Op bord vier wist Olger van Donk tegen Jan Maarten van den Boogaart na een evenwichtige openingsfase in het centrum en op de damevleugel door te breken. De pionnen van wit werden te sterk en beslisten de partij.

Selman Ercan had het op bord vijf tegen Giovanni van Basten een stuk lastiger. Lang ging het gelijk op. Het aanstormende talent Giovanni gaf dat de moed om remise aan te bieden. Dat aanbod was niet aan Selman besteed. Hij wilde nog wel even doorgaan. Het wonderbaarlijke was, dat ondanks wat mindere zetten van zijn tegenstander, Selman toch steeds minder kwam te staan. Een tweede remise aanbod volgde. Selman koos eieren voor zijn geld en accepteerde het.

Het drama van de avond komt van de partij van Jacco tegen Yorick de Kruik. Jacco had de vesting van zijn tegenstander flink onder vuur genomen en het leek een kwestie van tijd voordat de muren gesloopt zouden zijn. Die kans heeft Jacco ook gekregen. Zijn tegenstander zag het. Een mat in drie gloorde als zijn tegenstander geen stuk wilde verliezen. Jacco zag het niet. Een blije Yorick huppelde naar zijn teamleider om dit heuglijke feit te melden. Om het nog erger te maken ging daarna het initiatief ook naar de andere kant van het bord waardoor Jacco zelfs verloor.

Ondertussen was Leen de Jong tegen Harm Theo Wagenaar met zijn gebruikelijke duw-en-trek werk bezig. Ik probeer tegenwoordig maar niet meer zijn stellingen te beoordelen. Dat heeft geen enkele relevantie voor het voorspellen wat de uitslag. Echt lekker zag de stelling van Leen er niet uit. Maar zoals wel vaker wist Leen zich toch weer helemaal uit te wurmen om in een gewonnen stelling terecht te komen. Die werd fraai verzilverd.

De langste partij was de ontmoeting tussen Sten Goes en Sander Blok. Het blijkt niet uit te maken op welk bord beide heren worden gezet. De uitkomst is dikwijls dat ze tegenover elkaar komen te zitten. Het werd een enerverende strijd. Aanvankelijk liep het niet zo lekker bij Sten en zijn stukken kwamen wat ongelukkig te staan. Sten herpakte zich en naarmate de tijd vorderde werden de zetten van Sten steeds beter. Een honderdtal dame zetten later wist Sten aan het langste eind te trekken en won.

De uitslag tussen Woerden 1 en OZU 1 werd daarmee 5,5-2,5 en Woerden voldeed aan de opdracht: winnen! De bal ligt weer bij de concurrenten.

Voor de details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/9860

Het zit er op! Het derde is uitgespeeld, het is de laatste ronde vrij, en is ongedeeld derde geworden in groep 6J. Daarvoor moesten we in de laatste ronde winnen van DSC Delft 6 en dat deden we.

Verloren
Marjolein was als eerste klaar. Ze ging te snel op avontuur uit en dat werd hardhandig afgestraft door haar jeugdige tegenstander. Ze verloor een pion, haar moed en niet lang daarna de partij.
Tim was als laatste klaar. Zijn partij ging zeer gelijk op de eerste twintig zetten maar helaas verloor hij ergens een kwaliteit. Hij wist later een stuk terug te winnen waardoor hij een loper en paard tegen een toren had. De partij was remise maar zijn tegenstander wees het remise aanbood af. Dit bleek uiteindelijk een verstandige zet van hem te zijn want na nog heel veel zetten gespeeld te hebben wist hij het gelijke eindspel toch te winnen.

Remise
Jory vond zijn partij vrij saai. Toen zijn tegenstander een geïsoleerde pion kreeg, had hij het gevoel dat hij nu wel het voordeel had maar hij kon niet zien hoe hij het uit kon buiten.
Hij sloeg een remiseaanbod af maar deed direct daarna de slechtste zet van de partij. Hij stond een geïsoleerde dubbelpion toe waardoor al zijn voordeel meteen weg was.
Uiteindelijk wist de tegenstander zijn isolaan ook weer te verbinden en moest Jory in de verdediging gaan. Dit lukte en even later ontstond een soort van ‘Mexican standoff’ tussen hun twee paarden en twee pionnen.  Beide spelers zaten hierdoor vast en dus werd tot remise besloten.

A Mexican standoff is a confrontation where no strategy exists that allows any party to achieve victory. Anyone initiating aggression might trigger their own demise.

Jean speelde een spannende partij met wisselende kansen. Op het laatst ging het er echter steeds somberder uitzien voor hem. Maar na een fraaie tactische truc won hij een loper. Er was echter inmiddels zoveel afgeruild dat winst er niet meer inzat.
Annie wikkelde na een gelijkwaardige opening al snel af naar een eindspel waar haar jeugdige tegenstandster kon profiteren van Annies wat ongelukkige pionnenstelling. Na een doorbraak in het centrum was pionverlies niet meer te vermijden. Wat overbleef was een toreneindspel waar haar koning eerst naar de damevleugel moest om pionnen te kunnen ruilen en vervolgens werd afgesneden van de koningsvleugel. Na de nodige schermutselingen werden uiteindelijk de torens geruild en kon Annie de pion terugwinnen, waarna remise een feit was.

Gewonnen
Degene die als eerste en vol punt binnenbracht en dus een biertje van de teamleider kreeg was Jens. Hij speelde een leuke opening waarbij hij al vroeg in de partij lang na ging denken: hij wist dat de zettenvolgorde van zwart deugde niet maar hij wist nog niet waarom. Om het af te straffen gaf hij onnodig een pion cadeau waarna hij minder stond. Na een tijdje zwoegen zag zijn tegenstandster een tactiekje over het hoofd en verloor zij een stuk. Nu moest hij alleen nog een beetje opletten en schuiven, kon hij de pionnen ophalen en was het niet meer te houden voor zwart.

Bij Sjaak stond vanuit de opening het bord onmiddellijk in brand na zijn tegengambiet met zwart. Na acht zetten had hij twee pionnen geofferd en de witte dame naar het centrum van het bord gelokt. Daarmee kreeg hij veel compensatie in de vorm van een snelle ontwikkeling van zijn stukken. Zijn opponent stelde zijn rochade iets te lang uit hetgeen Sjaaks aanvalsspel in de kaart speelde. Uiteindelijk kon zijn dame de witte koningsstelling binnendringen en in combinatie met een toren een hachelijke situatie voor wit creëren. Met een paardoffer dwong hij kwaliteitswinst af. De tegenaanval met matdreigingen kwam te laat, zijn matnet sloot een zetje eerder.

De opening pakte goed uit voor Sarah-Joy, haar tegenstander besloot op zet zeven al af te wijken van de theorie. Dat betekende dat hij de opening niet kende want na tien zetten stond hij al een half uur in tijd achter! In het middenspel bouwde zij de druk op, haar lopers en torens hadden open lijnen, terwijl zijn stelling helemaal vast stond. Jammer genoeg maakte ze een paar foutjes: ze pakte een ‘gratis’ pion, alleen kon hij daarna een grote aanval opzetten. Gelukkig speelde hij het ook niet helemaal nauwkeurig en zo gingen ze een eindspel in waarbij Sarah-Joy een pion meer had. Daarna werd het één en al chaos. Beide spelers hadden minder dan een minuut met nog twintig zetten te gaan. Haar tegenstander blunderde een kwaliteit, zij blunderde een kwaliteit terug. Hij zag niet dat hij mat kon geven en gaf pardoes een toren weg waarna er direct opgegeven werd.

Onze – piepjonge – eerste bordspeelster heeft een fantastisch seizoen achter de rug. Ze verloor geen een keer en scoorde vier uit vijf. Daarmee is ze dit seizoen de topscorer van het derde geworden!

Het 2e team van schaakclub Woerden heeft er alles aan gedaan om de laatste ronde van de competitie (op 5 april a.s.)  een spannende en wellicht zenuwslopende finale te laten worden.

Aan dat zenuwslopen konden we vast wennen: tegen het 2^e team van Erasmus werd het uiteindelijk 4 – 4. 

Wanneer één der onzen een half puntje meer had gescoord, hadden we in de volgende ronde vet mogen verliezen om toch nog kampioen te zijn.

Dat is nu dus niet het geval, we zullen in de slotronde tot de tanden gewapend in een Haagse arena verschijnen, na een lunch met veel groente, fruit en volkoren boterhammen.

Had er voor ons meer ingezeten dan 4 – 4?  Zeker, maar dat zou toch niet helemaal verdiend geweest zijn.

Ed gaf, zoals het een teamleider behoort, het goede voorbeeld door als eerste klaar te zijn en een vol punt te scoren. Het zij verre van ons om straattaal te gebruiken, doch zijn tegenstander werd ‘geplet’. Een pionnenwals tegen de vijandelijke koning was verwoestend .

Olivier maakte vervolgens een remise, die vroeger waarschijnlijk een ‘grootmeesterremise’ zou zijn genoemd, maar schrijver dezes mist de kennis om te beoordelen of die benaming de lading dekt.

Leen speelde een op het oog prima en ingewikkelde partij met zowel van wit als van zwart permanente druk. Maar plots werd hij ‘ge-f-lijnd’ en stond hij mat. Of het geforceerd was heb ik niet vast kunnen stellen, maar het slot was mooi.

In mijn partij waren er over en weer kansen, in vliegende tijdnood werd tot remise besloten.

De partij van Jelle is mij grotendeels ontgaan, Jelle maakte de indruk niet ontevreden te zijn met het remiseaanbod van zijn tegenstander (to put it mildly).

De prijs voor ‘man of the match’ ging zonder twijfel naar Timo.

Zo rond een uurtje of 9 was hij de tegenstander naar de keel gevlogen, beet zich katachtig aan hem vast, liet niet los, maar zonder de genadeklap uit te delen. Iedere keer wanneer we het op ons eigen bord even niet meer zagen liepen we naar het bord van Timo om wat zelfvertrouwen te tanken. Pas aan het eind van de avond werd de genadeklap uitgedeeld. 

De partij van Hans ademde de sfeer van 19^e eeuwse ‘Rubinstein – Lasker-achtige’ rokerige zaaltjes, met navenante manoevres. De strijd ging gelijk op maar zijn tegenstander wist op een Capablanca achtige manier, in het eindspel op fraaie wijze het punt te pakken.

En toen was het 3,5 – 3,5. En gingen we naar Mark kijken.

In tegenstelling tot bij de restpartij van het eerste team, stonden er bij Mark een mannetje of 50 te kijken, in de hoop dat hij het punt (en vrijwel zeker het kampioenschap) zou binnen halen. Maar dat lukte niet. Bij torenruil in het eindspel was er bij de omstanders wat geween en tandengeknars te horen, maar volgens mijn vriend Fritz was het allemaal nog zo eenvoudig niet. Remise en Mark maakte daarmee dezelfde fout als de andere niet-winnaars aan Woerdense kant: hij scoorde een half punt te weinig.

Op weg naar de laatste ronde!

(Henk de Heer)

Zondag 23 maart is het er weer: schaken, gezelligheid en lekker eten gecombineerd in 1 leuke dag.

Het programma is als vanouds:
11.00 uur Ontvangst met koffie ++
11.30 – 13.00 uur Vier ronden snelschaken
13.00 – 13.45 uur Winterse kost
13.45 – 16.45 uur Vier ronden rapid schaken
16.45 – 17.30 uur Borrel en prijsuitreiking

Locatie: Ons clubgebouw De Veste 29, Woerden
Inschrijfgeld: 27,50 eur (incl. drankjes, hapjes en winterkost)
Opgeven mag via movanoort@gmail.com of 06-45644390

Voorlopige inschrijvers: (gealfabetiseerd op voornaam)

Aldo Oxener
Carl Schoor
Domingo Macias Serrallo
Ed Oosterlaken
Eddy Favery
Frank Plomp
Frans Janssen
Fred Bulk
Gert van IJperen
Henk Huizing
Jacco Lind
Jan van Gulik
Jan Vos
Jens Roggeband
Judith van Amerongen
Marcel Pulles
Marcel Schröer
Marcel van Oort
Marjolein Theunisse
Pia Sprong
Ruud Bosch
Sebastian Bernacki
Tim Groot Bruinderink
Willem Vink

Stel je voor, je speelt een belangrijke KNSB wedstrijd. Links van je zit Sofia, rechts zit Sten. 

Sofia scheurde haar jeugdige tegenstander, Ethan Chua, aan stukken. Een betere omschrijving kan ik er niet voor vinden. In de inleidende fase had Ethan zijn stukken wat te veel op de damevleugel gericht, waardoor aan de andere kant zijn koning eenzaam een Grieks geschenk in de schoot geworpen kreeg. Die weigerde met een vies gezicht dat cadeau, maar het mocht niet meer baten. Nadat Sofia een toren ook op het feestje had uitgenodigd was er geen houden meer aan. De koningsstelling werd uiteen gereten en Ethan werd mat gezet.  

Sten koos tegen Frits Schalij een scherpe variant in een opening die hij zelf ook placht te spelen. Sten liet merken de finesses goed in zijn vingers te hebben. Na zijn e5 zag je Frits denken: “Oh nee hè”. Het was een begin van een serie zetten waarin een stukoffer met gelijke munt werd terugbetaald. Materieel was het gelijk, maar de open koningsstelling deed zwart de das om. Sten maakte het met een fraaie slotcombinatie af.

Probeer je dan nog maar eens te concentreren op je eigen partij.

Dat lukte niet goed genoeg. De opening kwam ondergetekende tegen Luuk van Kooten nog wel goed door. In een onschuldig zijvariantje behaalde Luuk niets met twee kreupele paarden. Daarna moest er nog wel geschaakt worden en dat bleek Luuk toch beter te doen. De rollen werden omgedraaid en na een compleet verkeerd ingeschat pionoffer werd zwart kansloos van het bord geschoven.

Ook Rolinde had het niet makkelijk. Bas van de Plassche “bleef maar goede zetten doen”, verzuchtte Rolinde. In een stelling die al wat moeizaam voor haar was, zag ze een vorkje net iets te laat, waardoor er van de structuur van haar damevleugel weinig meer over was. Daarna was er geen houden meer aan en Rolinde moest de handdoek in de ring gooien.

Een stuk beter ging het met Selman. De veteraan Jan Vosselman probeerde de loper van Selman met f3 en g4 op te jagen, maar verzwakte daarmee ernstig zijn eigen koningsvleugel. Daar wist Selman enkele tientalle zetten later wel raad mee. Hij drong de witte stelling binnen en won. 

Bas was als vanouds bezig met het creëren van nieuwe openingstheorie. Heel creatief en ambitieus, maar er bleken nog wat kinderziektes in te zitten. De voornaamste was dat de jeugdige Ivan Ponomarev binnen de kortste keren het initiatief naar zich toe kon trekken. Die liet dat niet meer gaan en won

Jacco moest het tegen veteraan Ludo Tolhuizen opnemen. Aanvankelijk ging het goed met Jacco. Hij had zijn potentieel slechte loper geruild en verder zag zijn stelling er solide uit. Jacco gaf een pion en ging voor het initiatief. In hoeverre het initiatief voldoende zou zijn zullen we nooit weten. Beide heren tekenenden zonder dat verder uit te zoeken de vrede.

Zo werd de stand 3,5-3,5. Eén partij restte nog. Olger nam het op tegen Jos Sutmuller, de veteraan onder de veteranen. Olger had heel veel ruimte op de damevleugel gekregen en het leek er mooi uit te zien, maar later bleek hij toch iets te veel van zijn stelling gevraagd te hebben. Na een uur of vier waren ze in een onduidelijk eindspel terecht gekomen. Olger stond een pion achter, maar hij had een ijzersterke loper en ook zijn toren mocht er zijn. Terwijl Olger zo zat te ploeteren waren er maar weinig omstanders die zijn partij nauwgezet volgenden. Waar is iedereen?, dacht Olger. Zijn teamgenoten waren gewoon niet meer in staat om toe te kijken. Alleen Rolinde was koelbloedig genoeg om zo nu en dan een kijkje te nemen en de anderen te informeren over de stand van zaken. Pas toen Rolinde een mat zag gloren, schuifelden een paar spelers schuchter richting het bord van Olger om de zaak van wat dichterbij te bekijken. Olger liet ons niet in de steek. Met een mooie mat werd hij de man of the match. 

Daarmee won Woerden 1 nipt met 4,5-3,5 van Eindhoven 1 en greep daarmee de laatste strohalm. Nog steeds is Woerden 1 in de race voor behoud in de tweede klasse.

Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17197

Eerder dit seizoen is gemeld dat er 18 februari vakantie schaak is. Alleen wat blijkt is dat de westrijdleider was vergeten dat wij regio midden zijn. Dus hierbij mijn excusses daarvoor.

Aankomende dinsdag spelen we nog interne en de week daarna rapid in de schoolvakantie. Aanmelden kan bij Jacco en er is aankomende dinsdag een lijst op de club waarop u zich aan aanmelden.

Tot dan!

Het derde speelde op 8 februari de enige uitwedstrijd van het hele seizoen. Daarvoor moesten ze helemaal naar de Rode Loper! Eén ging op de fiets, één was zo rijk dat hij er best een half jaar clubcontributie voor over had om zijn auto in het centrum van Utrecht te parkeren en de rest kwam gezellig met de trein. We moesten Annie en Sarah-Joy wegens ziekte missen maar gelukkig waren Hans Tuit en Michel Togni bereid om in te vallen.

Hans Tuit heeft zijn oude Sinterklaas-ritme weer te pakken door tenminste elke tien zetten iets weg te geven aan zijn tegenstander. Hij dacht een vroege dame-uitval van zijn tegenstander af te kunnen straffen, maar de berekening bleek niet waterdicht. Schade: één pion. Ook een daaropvolgende lopervangst was niet helemaal juist getaxeerd. Schade: één pion. Ook de magere tegenaanval stelde niet veel voor, waarbij hij mat in twee over het hoofd zag. Schade: een vette nul. Kortom een middag om snel weer te vergeten.

Jens Roggeband moest tegen iemand zonder rating spelen Dat kan verschillende dingen betekenen… Maar of hij nou ‘slecht’ of ‘goed’ zou zijn, hoe dan ook probeert Jens te winnen. In het middenspel heeft hij het echter positioneel uit handen gegeven en niet veel later vond zijn tegenstander een scherpe tactische wending. Jens kreeg drie stukken voor een dame waarna hij kort daarna ook weer een stuk moest teruggeven. Dus eigenlijk twee stukken voor een Dame. De overmacht was te sterk en niet veel later kon hij opgeven, helaas.
Tim Groot Bruinderink kwam niet heel lekker uit de opening en verloor al het initiatief op de damevleugel. Zijn tegenstander had ook veel druk op f2 en ging voor een aanval op de koningsvleugel, maar die leidde nergens naartoe. Hij verloor onderweg een pion en uiteindelijk blunderde hij zijn dame en gaf hij op.
De tegenstander van Jory Koot speelde een gambietje met wit. Zwart koos een scherpe lijn als tegenreactie. Wit verzuimde om op het juiste moment in het centrum door te breken, anders zou het nog heel spannend zijn geworden. In plaats daarvan maakte hij een fout waardoor hij twee geïsoleerde dubbelpionnen kreeg en Jory nota bene nog steeds één pion voor stond. Hij gaf echter al zijn voordeel weg toen hij even later een Grieks Kadootje toeliet.
Hierdoor werd het nog super spannend, want alle stukken van de tegenstander deden mee in een aanval op de koning. Hoewel zijn verdediging in één van de tactisch rijkste stellingen die hij ooit op het bord had gehad, niet perfect was, wist hij gelukkig toch deze aanval af te weren.Dit eindigde uiteindelijk zelfs met twee stukken winst waarna zijn tegenstander even later opgaf.

Voor de partij werd Michel Togni ingefluisterd dat hij ‘in vorm’ moest zijn om zijn tegenstander op het vierde bord te kunnen verslaan.  Hij moest zich met de zwarte stukken inderdaad schrap zetten al was de stand materieel in evenwicht. Zijn witte loper had hij inmiddels zelf ingesloten en zijn remise aanbod werd dan ook resoluut van de hand gewezen. Sterker nog, zijn tegenstander wilde zijn voordeel uitbouwen door met zijn koning een ambitieuze pion naar de overzijde te begeleiden. Hij werd daarbij overmoedig waarna Michel zelf brutaal een pion offerde. Het aannemen van het offer betekende uiteindelijk dat wit zijn loper moest geven om directe promotie te voorkomen. Teleurgesteld gaf hij op.
Een mooi debuut voor Michel die voor het eerst een wedstrijd in een externe competitie voor Woerden speelde!

De partij van Jean de Goeij met wit aan bord zeven ging zo’n twintig zetten gelijk op. Toen Jean wat druk kon zetten op de damevleugel kwamen de zwarte lopers wat opgesloten te staan. Nadat Jean een stevig paard op e5 kreeg, besloot zwart dit onder opoffering van een kwaliteit op te ruimen. Het hielp niet echt, de zwarte lopers kwamen niet beter uit de verf. Toen een van de zwarte lopers wat ruimte zag belandde die echter op een verkeerd veld: door een penning op de dame ging hij verloren. Dat kon de zwarte stelling er niet bij hebben en zwart gaf terecht op. 
Marjolein Theunissen speelt een heel matig seizoen en ook deze wedstrijd was het weer droevig. Zo jammer dat als ze probeert een meerderheid op de damevleugel uit te buiten ze diezelfde meerderheid zonder enige compensatie uit handen geeft. Pion achter en toen nog eentje en inmiddels blind voor welke dreiging dan ook, kon haar tegenstander ook nog heel eenvoudig een kwaliteit winnen. Gelukkig had de rest van het team het heel wat beter gedaan.

Bij een stand van 4-3 voor ons, was Sjaak Oosterlaken de enige de nog speelde. Zijn opening was rustig verlopen, hij speelde wellicht iets te voorzichtig. Zijn tegenstander dacht kansen te zien in een langzame opmars van de h-pion. Dat resulteerde voor hem echter in een pion achterstand om dreigend mat te voorkomen. Zijn keuze om in het late middenspel dame ruil te forceren bleek onjuist. Vanaf dat moment kon Sjaak zijn koning heerlijk centraal positioneren, ter dekking van zijn vrijpion op d3. Toen wit met het paard een pion op a7 sloeg, werd het paard gevangen en enkele zetten later gratis opgehaald. Daarmee was het pleit beslecht. Sjaak won zijn partij en het derde won daarmee de wedstrijd.

Het derde speelt volgende maand de laatste wedstrijd van het seizoen. Het zou leuk zijn als we dan kunnen winnen, want dan worden we derde in onze groep.

In de dagen voor de KNSB competitie zaterdag werd Schaakclub Woerden getroffen door een ware griep epidemie. In de teams twee, drie en vier moest menig gat op het laatste moment worden gedicht. Woerden 1 leek zich aan deze malaise te zullen onttrekken, maar uiteindelijk moesten wij eraan geloven. Ook Sofia werd door de griep geveld. Met zeven spelers vertrokken we naar het plaatsje Stein, nabij Maastricht. In de twee auto’s werd koortachtig overlegd wat of we de opstelling nog moesten omgooien. Uiteindelijk werd besloten bord 2 leeg te laten.

Ruim op tijd kwamen we in het verre zuiden, net aan de Belgische grens, aan. Wat we daar zagen beviel ons. In de uitstekend geoutilleerde kantine van de sporthal heerste al een gezellige sfeer. Met vijf wedstrijden, waaronder Zuid Limburg 1 – Stukkenjagers 1 in de meesterklasse, beloofde het een zinderende middag te worden. 

Door een wonderbaarlijke samenloop van omstandigheden had Zuid Limburg 2 de speler met de laagste rating op bord 2 gezet en de speler met de 2e rating op bord 8. Maar niet getreurd, Woerden 1 liet zich niet uit het veld slaan en stroopte de mouwen op.

Wat kwam er op het bord? Drie maal een truffel ravioli, twee maal de mixed grill en verder nog een paste scampi. Een fles spa rood, ginger ale, ice tea en twee bier. Oh wacht, ik heb hier de rekening van restaurant Luna voor me, waar ze volgens de aankondigingen maar liefst drie dagen Valentijnsdag vieren.

Toch nog maar even terug naar de wedstrijd zelf. Bas kreeg niet echt vat op de Sokolski heeft werd langzaam van het bord gespeeld. Olger liet zich met wit behoorlijk de kaas van het brood eten en moest na een lange worsteling de handdoek in de ring gooien. Selman kreeg een strategisch complexe stelling op het bord waarin hij de juiste snaar niet wist te raken. Ook Selman verloor.

Het was niet alleen maar kommer en kwel. Jacco speelde met zwart een correcte remise, iets waar hij de laatste tijd patent op lijkt te hebben. Rolinde was niet helemaal scherp in de middenspel en raakte van lieverlee twee pionnen kwijt. In een stelling met alleen nog zware stukken zette haar tegenstander zijn koning op de tocht en dan is Rolinde helemaal in haar element. Binnen de kortste keren had ze de pionnen terug veroverd en kon ze er toch nog een remise uit slepen. 

Sten overspeelde in de beginfase zijn tegenstander, kwam gewonnen te staan, liet het daarna helemaal glippen en wist vervolgens toch nog de volgende stelling op het bord te toveren.

De tegenstander van Sten ging met Lh6 achter de f pion aan. Maar hij vergat hoe sterk de vrijpion op e5 is. Er volgde: Lh6 e6 Lg7 e7 : 1-0

Marcel had vanuit de opening een prettige voordeeltje gekregen en liet dat de hele partij niet meer los. Op de 40ste zet brak zijn tegenstander en moest even later een stuk inleveren. Zo’n stuk (tegen twee pionnen) was ook prima, maar soms is het moment daar voor gallery play! 

43. Dh8+ Kd7 44. Txe7+ Dxe7 45. Txe7+ Kxe7 46. De5+ Kd7 47. f6 (!! niet omdat andere zetten niet winnen, maar omdat ie zo leuk is) : 1-0

Na afloop werden Sten en Marcel menig limburger gefeliciteerd met hun overwinning. Natuurlijk is het met een voorsprong eenvoudiger je welwillend op stellen maar toch… waar kom je dat nog tegen?

Woerden verliest met 5-3 van Zuid Limburg. De druk op het team groeit. 

Voor details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/17192