Vlak voordat de wedstrijd tegen SHTV zou aanvangen ontvingen we een telefoontje. Jelle en Sten waren ruim van tevoren gearriveerd bij de de speelzaal van Schaakhuis. De verkeerde club dus. Ze waren nu op weg naar de juiste locatie. Veel kan er mis gaan tijdens een schaak competitie, maar deze hadden we nog niet gehad. Gelukkig kwamen Jelle en Sten, enigszins rood aangelopen, nog net op tijd binnen lopen.
De openingsfase was voor Woerden. Wie schaakklok kan lezen kon dat al constateren. Met name op de eerste borden was het verschil groot. Rolinde en Sten hadden zo’n half uur voorsprong op de klok, terwijl ze nog steeds op hun geheugen aan het schaken waren. De meeste borden stonden er wel florisant voor. Zeker Jelle en Jacco hadden een stelling om je vingers bij af te likken.
De partij die het traagst begin was het eerst klaar. De tegenstander van Marcel had in een op en neer gaande strijd veel tijd moeten investeren. Dat deed hem zo tegen de tijdcontrole de das om. In een stelling die steeds scherper werd zag hij een dodelijke dame zet over het hoofd. Daarna kon Marcel de partij snel beslissen.
Alle andere partijen gingen door tot na de eerste tijdcontrole. Voor het verloop van de partijen verwijs ik graag naar het fraaie uitgebreide verslag van de wedstrijd op de site van SHTV: https://www.schaakcombinatiehtv.nl/nl/content/eerste-team-verliest-van-woerden. Beter dan in dat verslag kunnen wij het niet verwoorden.
Eénbordsperspectief
Nog voordat de match voorbij was vernamen wij dat Paul Keres 3, onze naaste concurrent die ons al sinds de derde ronde op de hielen zat, vrij verassend had verloren van Zukertort 2. Winst bij SHTV zou betekenen dat Woerden 1 al kampioen zou zijn. Met een 3,5-3,5 stand ging het dus nog om de laatste partij. Gelukkig zag die er goed uit. Bas stond 2 en later zelfs 3 pionnen voor. Het was slechts wachten tot het moment dat zijn tegenstander het welletjes vond. Even later werd ging het punt voor Woerden en was het historische feit daar: voor het eerst in het bestaan van Woerden promoveert het eerste team naar de 2e klasse van de KNSB.
Zeist 1 bestaat uit een aantal oude rotten in het vak. Die hebben het Woerden al eerder moeilijk gemaakt en ook nu was het voor Woerden 1 een lastige wedstrijd. Sten speelde tegen zijn angst gegner Arend van Oosten. De partij kreeg het verloop dat we al eerder hadden gezien. Sten viel flink aan, Arend verdedigde taai, vervolgens offerde Sten een stuk voor de beslissende aanval, die toch niet zo beslissend bleek te zijn. Sten verloor.
De partij van Selman tegen IJntze Hoekstra was een Deja Vue van het jaar daarvoor. Toen kreeg ondergetekende dezelfde aanval over zich heen en deed me bijna de das om. Ook nu ging het bijna mis. Uit de afloop van de gememoreerde partij putte Selman moed en bleef stug door schaken. Dit doorzettingsvermogen werd met een vol punt beloond.
Jacco had tegen Willem-Jan Veltman al snel een heerlijke stelling te pakken. Zonder dralen zette Jacco een aanval in waar Willem-Jan niet van terug had. Hiermee haalde Jacco als eerste een punt voor Woerden.
Voor Olger werd het tegen Sergio Harnandan een moeizame avond. Hij werd tot passiviteit gedwongen en het lukte Olger niet om eruit te breken. De stelling van Olger bleef echter zonder zwaktes en Sergio wist niet verder te komen. Beide spelers kwamen daarom remise overeen.
Rolinde had tegen Gerard Hamers, net als Jacco, een mooi centrum en prachtige stukken. Daar weet Rolinde wel raad mee. Ze verhoogde de druk, zette alle stukken goed in positie en brak toen beslissend door de stelling van Gerard heen.
Marcel had al snel na de opening alle problemen opgelost en startte zelf een koningsaanval. Johann Kaemingk weerde die aanval kundig af, maar moest even later een pion inleveren. De vrij open koningsstelling met alleen zware stukken op het bord deed Johann uiteindelijk de das om.
Olivier startte zijn partij voortvarend. Zijn pionnen en stukken begonnen de koning van Wijnan Engelkes te bedreigen. Echt doorbreken kon Olivier niet. Maar juist toen het erop begon te lijken dat Olivier terug zou worden gedrongen, wist Olivier met een kleine combinatie een stuk te veroveren en daarmee ook het punt.
Leen had het lastig tegen Alexander Kirilov. Deze Karpov look alike zag er uit alsof hij wel een potje kon schaken. De opzet van Leen kwam niet helemaal uit de verf. Zwart kreeg een klein initiatief. Door een misrekening ging een stuk van Leen verloren en daarmee de partij.
Nadat Woerden in de derde ronde de Berserkers de oren had geveegd, verkneukelden we ons over het feit dat het verslag van de Berserkers over deze wedstrijd achterwege bleef. Nu Woerden in de vierde ronde door de Kennemer Combinatie opzij was gezet, bleef het ook lang stil op de Woerdense site. Het blijkt toch lastig om zo’n nederlaag te verwerken.
Kennemer Combinatie had de wedstrijd serieus genomen. Op bord 1 speelde Selman tegen GM Liam Vrolijk. Na een kleine onnauwkeurigheid in de opening, liep Selman achter de feiten aan en verloor vrij kansloos.
Op bord 2 stond voor Sten de IM David Simon Pardo op het programma. De opening was voor Sten, maar door een ongelukkige loper zet raakte Sten de greep op de stelling kwijt en daarna ging het snel van kwaad tit erger.
Op bord 3 zette Marcel tegen FM Onno Elgersma de zaken degelijk op. Om iets te forceren liet Onno zijn pionnen voor een koningsaanval naar voren stormen, maar die strategie kwam als een boemerang terug in het gezicht. Bovendien had hij daar veel bedenktijd voor verbruikt. In de tijdnood fase nam Marcel de aanval over en kwam vernietigend binnen in Onno’s koningsstelling.
Ed zette zijn partij tegen Gillian Honkoop ook voorzichtig op. Wellicht iets te voorzichtig. Gillian kwam zo sterk met zijn pionnen opzetten, dat Ed een kwaliteit moest geven om erger te voorkomen. Die achterstand in materiaal deed Ed de das om. Gillian drong Ed’s stelling binnen en werd het tijd om op te geven.
Zoals in de titel staat, spelen we komende dinsdag het paastoernooi. Bij het paastoernooi doen we veel net even anders. Zo spelen we alle 5 de partijen met wat andere regels. Hieronder staan de regels van alle rondes. Gelukkig hoef je dit niet allemaal te onthouden, want Michel gaat bij elke ronde toelichten wat de extra regel is.
Ronde 1: Biljartschaak: de loper en de dame (indien deze een schuine beweging maken) mogen ketsen met de zijkanten (ook de voor- en achterkant). Er mogen nogsteeds geen stukken in de weg staan.
Ronde 2: Amazone: de dame mag ook als een paard bewegen.
Ronde 3: Promotiepaarden: indien een paard aan de overkant komt (laatste rij), is de partij gewonnen.
Ronde 4: King of the hill: koning moet naar het centrum. Zodra dit lukt, heeft de speler gewonnen. Je moet als schaker vanzelfsprekend voorkomen dat dit de vijandelijke koning lukt.
Ronde 5: Superpaarden: paarden mogen ook als loper.
Voor al deze varianten krijg je 12 minuten per persoon per partij.
Als je mee wilt doen, kan je je aanmelden bij Jacco. Naar binnen lopen op dinsdag mag ook. De eerste ronde wordt om 10 voor 8 ingedeeld, dus zorg ervoor dat je op tijd aanwezig bent.
Voorlopige deelnemerslijst: 1. Mark 2. Aldo 3. Frans 4. Willem 5. Tim 6. Sarah-Joy 7. Larissa 8. Isaï 9. Jens 10. Henk D 11. Jacco 12. Olger 13. Henk H 14. Alexander 15. Oleksii 16. Julius
Op zaterdag 2 maart speelde Woerden 2 hét degradatieduel uit 4D tegen Het Spaarne 1. In het geroezemoes voor aanvang klonk het geluid dat uit alle vierde klassen twee en misschien wel drie teams moesten degraderen. In dat geval was er geen degradatieduel, maar was de degradatie eigenlijk al een feit. Maar dit klopte niet: uit een vierde klasse met maar negen teams, degradeert slechts één team. De teamleider had al vaak verzucht: ‘God verhoede dat we ons handhaven, ik heb geen zin in nog zo een seizoen’. Maar dat neemt niet weg dat het hele team tóch zijn stinkende best deed om zo goed mogelijk voor de dag te komen. Bij winst en wellicht zelfs bij gelijkspel, was er een behoorlijke kans dat we niet zouden degraderen.
Leen de Jong speelde met zwart tegen Colleen Otten een moeizame opening met de continue dreiging van een wit centrumblok. Het tegengaan daarvan lukte maar dat ging ten koste van het loperpaar en een pion, waarbij de blokkade van een achtergebleven pion wel voor compensatie zorgde. De computer beoordeelde de stelling precies gelijk maar dan moesten de dames wel op het bord blijven. Nadat zijn tegenstandster een aantal keren vergeefs een poging deed om de dames te ruilen, claimde zij remise door drie keer dezelfde stelling. Wijnand Groenen viel in en speelde met wit tegen Paul Ruber die varianten van het middengambiet (1. e4 e5 2. d4 exd4 3. c3 ) probeerde te ontwijken met … d5!? Er werd snel afgeruild, dames van het bord, torens van het bord en uiteindelijk ook de paarden waarna er een ongelijke loper eindspel resteerde. Op allerlei manieren remise maar aangezien het inmiddels 3-4 stond, moest hij door blijven spelen en mocht geen remise aanbieden. Na in de verlenging van alles geprobeerd te hebben en hij zelfs nog een pion voorkwam, was het nog steeds volledig remise. Henk de Heer was niet tevreden over zijn partij tegen Loek Veenendaal. Een remise bij een 4,5 – 3,5 nederlaag is niet goed genoeg. Hij speelde met zwart een opening waarvan wordt opgemerkt: “… en wit heeft niets meer”. Maar wat zwart heeft, kon Henk ook niet vinden. Marjolein Theunissen speelde tegen Aad de Bruijn een partij die lange tijd gelijk opging. Totdat ze op de 33e zet een enorme blunder maakte waarna de stukken terug in het bakje konden. Zo jammer dat je van een hogere ELO niet spontaan ook beter gaat spelen!
Julien Rentrop speelde met zwart tegen Sander Schilthuizen. Na een aantal bekende openingszetten kwam hij minder goed uit de opening. Wit kon zwarts koningspaard wegjagen met e5 en had daarna de optie om met Pg5 mat te dreigen. Julien deed een mindere zet waardoor hij met een zwakke losstaande pion kwam te staan en een mindere stelling. Daarna maakte hij de fout om voor zijn eigen loper een ontsnappingsveld weg te nemen en dit koste hem zijn loper en de partij. Aan bord zes speelde Chris Klaassen tegen Frans Arp een gambiet, waarmee hij een gunstige stelling verwierf. Na verwikkelingen in het centrum stond er bij zwarts koningsvleugel een witte pion op f6. Maar in het lopereindspel was het bereikte voordeel van één pion niet voldoende. De spelers bereikten uiteindelijk de volgende grappige eindstelling (zwart aan zet):
Willem Vink was de Super Sub, de enige die een vol punt wist te veroveren! Hij speelde naar eigen zeggen een plezierige partij tegen Jan Vos. Die viel aan op de koningsvleugel en Willem op die van de dame. Daar kon hij een pion oprapen en uiteindelijk de partij. Annie de Jong speelde met wit de Scandinavische opening tegen Fer Mesman met een snelle afruil van de dames. Het eindspel met een toren en een licht stuk ging lange tijd gelijk op. Na nog wat spannende schermutselingen resteerde een stelling waar niets meer te halen viel, dus remise.
Zo werd het dus 4,5 – 3,5 voor Het Spaarne. Het goede nieuws is dat dit ons kleinste verlies was, dit seizoen. Het slechte nieuws is dat Woerden 2 stijf onderaan staat, met nog maar één ronde te spelen, de andere hekkensluiters mogen nog twee keer aan de bak.
Na in de zesde ronde de nummer 3, HMC Den Bosch 2, te hebben verslagen, was er een nieuwe nummer 3 aan het firmament verschenen: Almere 1. Dit team stond in de zevende ronde op het programma. Woerden nam deze match dan ook weer zeer serieus. Dat kon van Almere zelf niet gezegd worden. Enigszins beteuterd kwam Casper Kruijff melden dat een aantal top spelers ontbraken en dat ze zelfs een bord leeg moesten laten. Wederom was Selman de klos. Noodgedwongen nam hij de taak van persfotograaf op zich.
Het leek erop dat het punt al snel weer terug werd gegeven in de partij van Jacco tegen dezelfde Casper Kruijff. Jacco gaf al in de opening een pion plus kwaliteit om te overleven. Aan de lichaamstaal van Jacco was duidelijk te zien dat dit ongepland was. Gelukkig kreeg hij toch een gevaarlijk initiatief voor het geofferde materiaal en speelde hij Casper behoorlijk van het bord. Achteraf bleek het theoretisch gezien een bekend offer te zijn waarvan beide spelers tijdens de partij niet op de hoogte waren.
Jacco Lind (foto: Selman Ercan)
Ed mocht, net als de ronde ervoor, tegen een zeer jeugdig spelertje aantreden. Deze keer was dat Akshaj Katpatal. Dit jongetje was niet van het kaliber van Ed’s vorige tegenstander. Ed mocht een belangrijke centrumpion incasseren en had ook nog eens een geweldige loper die domineerde over de witte velden. Het was snel duidelijk dat hier een punt genoteerd mocht worden.
Ed Oosterlaken (foto: Selman Ercan)
Ook de partij van Sten tegen het topbord van Almere, Dennis van Leusden, verliep voorspoedig. Dennis liet toe dat Sten een gevaarlijke pion op f4 wist te krijgen. Van enig spel van wit op de damevleugel was voorlopig nog geen sprake. Toen de pion zelfs op f3 terecht kwam werd de situatie wel heel penibel voor wit. Met een precies uitgerekend offer, kreeg Sten een ondenkbaar mat op het bord. Hij moest daarna zelf nog een aantal schaakjes verdragen, maar toen die voorraad op was gooide zijn tegenstander de handdoek in de ring.
Sten Goes (foto: Selman Ercan)
De partij van Marcel tegen Martin Heijlman was een taai strategisch gevecht. Tijdens de partij liet Martin met pompidompiedom geluidjes duidelijk blijken wanneer hij in zijn nopjes was met zijn stelling. Het is een wonderlijke ervaring om tegen een kwispelende tegenstander te spelen. Je kan daar aardig wat informatie uit halen. Ik was het in alle gevallen wel met hem eens. Martin had een aardige minoriteitsaanval in gang weten te zetten. De pompidompidom was op dat moment dan ook niet van de lucht. Gelukkig bleek hij tijdens de afwikkeling mijn tegenspel niet helemaal voorzien te hebben. Hij raakte in paniek en gaf Marcel de kans op een beslissende koningsaanval.
Marcel Schroer (foto: Selman Ercan)
Rolinde had tegen Rob van de Kamp mooi actief spel in een open stelling op het bord staan. Een koningsaanval was aanstaande. Dat leek de goede kant op te gaan. Dat Rob plotseling lang rokeerde was een kleine kink in de kabel. Rolinde moest haar aanval ineens de andere kant op richten. Rob werd wellicht wat te overmoedig en begon heel actieve zetten te doen die zijn stukken uiteindelijk in een kwetsbare positie brachten. Daar maakt een tactisch talent als Rolinde korte metten mee. Een toren van Rob ging verloren en even later zag hij de hopeloosheid der dingen in.
Rolinde den Heijer (foto: Selman Ercan)
De partij van Sofia tegen de jeugdige Daniël Knol was een omzichtig strategisch gevecht. Sofia had steeds een licht initiatief, maar iets beslissends kwam daar niet uit. Een voor een gingen de zware stukken van het bord. Het leek de zaak van Daniël wat te verlichten, maar nog steeds bleek Sofia de zaak onder druk te houden. Zelfs in het eindspel met twee lichte stukken moest Daniël kleine dreigingen pareren. In de praktijk is dat altijd erg lastig en zo tegen de eerste tijdcontrole wist hij ze niet allemaal meer te weerstaan. Sofia won een belangrijke pion en daarmee ook de partij.
Sofia Moskalets (foto: Selman Ercan)
Bas zette de partij tegen Johan Dielhoff solide op. Met een reeks heel logische zetten had hij overduidelijk het initiatief naar zich toe getrokken. Het was de vraag over zijn ontwikkelingsvoorsprong zich zou vertalen naar iets concreters. Het werd een paard op e5 dat de stelling domineerde. Juist toen we ons afvroegen of Bas iets beslissends zou kunnen vinden, kwam er wat tactiek in de stelling waarmee Bas een dame wist te veroveren.
Bas Jansen (foto: Selman Ercan)
8-0!
Het is een stand die we nog niet eerder hebben meegemaakt. Woerden verstevigt daarmee zijn koppositie. Volgende keer staat er een nieuwe nummer drie op het programma: SHTV 1.
Donderdag 8 februari speelde Woerden uit in Leusden, voor de SGS viertallencompetitie. Tot voor de wedstrijd waren de punten gedeeld met de tegenstander of greep Woerden mis, dat was donderdag anders. Het eerste volledige punt is binnen, dus tijd voor een uitgebreid verslag.
Woerden werd verwelkomd in de Marcuskerk, waar ook andere wedstrijden zouden worden gespeeld die avond. De sfeer was goed en de klokken werden op tijd gestart, de strijd is begonnen.
Bord 1
Op bord 1 speelde Jory Koot (wit) tegen Bram Smakman zijn welbekende repetoir, in zijn eigen woorden een solide en “geliefde opening” onder schakers. Na 6 zetten was Bram verleid om een schaakje te geven wat desastreus bleek te zijn en hij daarmee een kwaliteit verloor. Was dit door de machtige opening van Jory, of door een rekenfout van zijn tegenstander, we kunnen alleen maar raden. Het initiatief lag nu bij Jory om zijn stukken wat actiever te maken om een aanval op te zetten en tegelijk een koningsaanval van zwart af te slaan. Dit leek te lukken en op een gegeven moment wist Jory de stelling op een gewenste manier open te breken waar hij zijn kwaliteit verruilde voor een extra stuk (zie foto). Even later was schaakmat onontkombaar. 1-0
Op bord 2 was Timo Kroon (zwart) bezig tegen Tjerk Zijlstra. Tjerk begon de partij met een gambiet waarmee hij vroeg een pion op gaf voor snelle ontwikkeling. Niet veel later speelde hij een onnauwkeurige zet waardoor Timo de mogelijkheid kreeg om het loperpaar te winnen, hiermee verloor Tjerk een deel van zijn initiatief. Tjerk had nog steeds een groter deel van het centrum en een vervelende penning als compensatie voor de pion. In het middenspel ruilt de tegenstander zijn centrale pion af waarmee hij het centrum domineerde en een zet later mist hij een intermezzo waardoor Timo de penning op kon heffen. Zwart staat intussen beter maar dit moet nog wel geconverteerd worden. Nadat Tjerk op een tactische combinatie ontwijkt ging het echt fout toen hij een pionvork op zijn stukken miste. Pogingen om de partij te compliceren werkte niet, waardoor Timo een stuk voor kwam te staan. Niet veel later gaf Tjerk nog een kwaliteit weg. Toen wit vervolgens op het punt stond om nog een stuk te verliezen gaf hij, zo’n drie seconde nadat Jory’s tegenstander op gaf, ook op. De handdruk was nagenoeg synchroon, dat gaf een slechte indruk voor de enige speler uit Leusden die toen bezig was, op bord 4. 0-1
Bord 3
Op bord 3 was het Tim Groot Bruinderink (wit) tegen invaller Marcel Ghidini. Tot deze wedstrijd was Tim nog ongeslagen in de competitie en dus vol zelfvertrouwen ging hij er goed voor zitten. Per ongeluk kwam er een koningsgambiet op het bord, niet geheel onbekend voor Tim, gelukkig. Al snel verzwakte Tim de pionnen van zijn tegenstander en dreigde pionnen te gaan winnen. Zwart probeerde als een kat in het nauw nog een toren te offeren, maar rekende niet helemaal juist. Tim hield zijn hoofd koel en kon de aanval gemakkelijk afweren. Vrij snel erna gaf zijn tegenstander op en was Tim als eerst klaar en zet daarmee zijn winreeks door. 1-0
Bord 4
Op bord 4 speelde Jens Roggeband (zwart) tegen Pim van Kempen. Na nog wat te hebben geoefend in de auto op de heenweg, speelde Pim een bekende opening. Een aantal stellingen had Jens vooraf nog geanalyseerd en bijna exact komt die opstelling op het bord, verdere analyse was niet toen nodig want het plan voor zwart was wel redelijk bekend; koningsaanval overleven en dan een pion promoveren op de damevleugel. Makkelijker gezegd dan gedaan, het eerste deel van het plan leek nog lastig. Terwijl Jens terug kwam van de kantine stond er een loper van de tegenstander op h6, die daar net een pion heeft geslagen. Dat was een zet of twee eerder dan verwacht, dus het werkt nog helemaal niet, was de gedachte nog. Vandaar werd het offer geaccepteerd, echter kreeg zwart het wel benauwd achter het bord. Volgens de computer nergens voor nodig, met -1.1 kan Jens gewoon rustig blijven, maar stukken die zouden moeten helpen werden geblokkeerd door zijn eigen pion op f7. Uit paniek wordt f5 gespeeld om wat ruimte te creëren, dat zou hierbij moeten helpen. Beide spelers zagen met deze zet een compleet winnende combinatie voor wit over het hoofd en speelt wit, door onwetendheid en/of wanhoop, een herhaling van zetten (schaakjes) om zo een remise te forceren. ½-½
Hiermee is het eerste volledige punt binnen.
Op naar ronde 5, die thuis zal worden gespeeld tegen Hoevelaken 2, op 5 maart.
Dinsdag 6 februari kwam Moira Domtoren 1 op bezoek voor een wedstrijd in de hoofdklasse HKB van de SOS competitie. De laatste jaren is dit een directe confrontatie tussen twee titel kandidaten. Beide teams kwamen op volle sterkte aan de start. Zoals gewoonlijk was er na een uur of twee spelen nog geen voorspelling mogelijk over de uitslag, maar daarna vielen een aantal punten onze kant op.
De eerste die een punt binnen haalde was Rolinde. Dat was geen verassing. Ze blies al direct vanuit de openingen dwars door de stelling van Albertus Ten Hertog heen. Ook de partij van Selman was een partij uit één stuk. Hij zette vanaf het begin druk op de damevleugel en de onvermijdelijke pionwinst kwam daarna. De afwikkeling naar het eindspel was onberispelijk en toen Kees Verweij nog een pion verloor, vond hij het welletjes. De partij tussen Tjerk Hacquebord en Marcel was enerverend als altijd. Tjerk had overwicht, maar wist zijn aanval niet op de juiste manier voort te zetten. Marcel nam het initiatief over en won daarna snel.
Woerden vecht met een 3,5-0,5 stand voor het resterende punt.
Met een 3-0 tussenstand leek er geen vuiltje aan de lucht. Olger nam tegen Erik Janse een remise aan in de verwachting dat er nog wel een punt binnen zou worden gehaald. Dat bleek toch niet zo vanzelfsprekend. Bas was tegen Johnny de Kraker na lang duwen en trekken een pion kwijt geraakt en wist zijn problemen daarna niet meer op te lossen. Leen de Jong had heel aardig gestaan maar was tegen Wouter le Fèvre de draad kwijt geraakt. Ook hij moest het onderspit delven.
Nog steeds moest dat ene punten binnen gehaald worden.
Daan Schönberger – Sten Goes
Sten had tegen Daan Schönberger een pion geofferd voor een prachtig initiatief. Hij won de pion met rente terug, maar daarna ging het alsnog mis. Het eindspel met een pion minder zag er penibel uit. Ook de stelling van Jacco tegen Jory van Beek was niet om over naar huis te schrijven, vooral toen in het eindspel hij zijn koning op de h-lijn had laten afsluiten.
Jory van Beek – Jacco Lind
Beide spelers bleven taai verdedigen. Sten speelde het halfje uit het vuur en Jacco wist zelfs een eindspel met een pion meer te bereiken. Dat bleek niet voldoende voor de winst, maar de broodnodige remise ws binnen en daarmee de nipte 4,5-3,5 overwinning op Moira.
We gaan 20 februari weer het snelschaakkampioenschap spelen. Dit doen we hetzelfde als vorig jaar.
We gaan zo veel mogelijk rondes spelen, maar het is vooraf niet bekend hoeveel dat er zullen zijn. We spelen met een tempo van 5+3 seconde per zet en beginnen om 8 uur. We spelen zo snel mogelijk een nieuwe ronde nadat een ronde is afgelopen. Na kwart over 11 komt er geen nieuwe ronde meer.
Indelen is om 5 voor 8, als je er dan nog niet bent speel je niet mee met de eerste ronde.
Als je eerder weggaat graag van te voren bij mij aangeven!
Wie meedoet moet zich bij mij aanmelden, zodat het toernooi zo soepel mogelijk verloopt.
Je kan je op de volgende manieren aanmelden:
Op de club je naam op de lijst zetten
Mij een whattsappje sturen als je mijn nummer hebt
Op zaterdag 3 februari reden er auto’s vanuit Schoonhoven (Sjaak), Gouda (Marcel), Bodegraven (Annie&Leen) en Linschoten (Henk en Julien, later aangevuld met Marjolein en Olivier die bij het station in Woerden werden opgehaald) naar Delft, waar Woerden 2 (gemiddelde rating 1731) speelde tegen DSC 3 (gemiddelde rating 1885).
Sjaak Oosterlaken speelde deze keer aan bord 1. De opening verliep redelijk soepel, maar zijn opponent zette zijn stukken goed neer. Hij vond het lastig een plan te vinden in het middenspel en moest zijn pionnenstructuur wat compromitteren voor spel. Zijn tegenstander bleef echter degelijke zetten doen, zijn stelling verbeteren en tactische wendingen vermijden. Uiteindelijk kon hij twee pionnen winnen. Sjaak speelde nog door, omdat er nog veel stukken op het bord stonden en er zeker nog praktische kansen waren. Maar na het verlies van een derde pion en danig in het defensief gedrukt te zijn, besloot hij zijn verlies te erkennen. Het kostte invaller Marcel van Oort heel wat hoofdbrekens om een meer dan behoorlijke stelling te bereiken. Letterlijk, want toen het zover was, was zijn hoofdpijn zó erg geworden dat hij het allemaal niet meer zo best zag en alsnog verloor.
De andere invaller, Olivier Huizer, mocht met zwart tegen een man die er zin in had. Hij pakte nogal wat ruimte in een Nimzo en speelde zijn paard van f3 via e5 naar g4. Toen Olivier die knol wilde wegjagen met h5, dacht hij niet lang en offerde dat ding pardoes op h6. Gewoon Paard h6 dus! Zonder iets te slaan. Er verschenen nog wat dreigende zetten op het bord, maar gelukkig kon zwart de nodige aanvallers afruilen. De aanval sloeg niet door en dus werd het remise. Bij Henk de Heer gingen op zet zeven de dames van het bord, waarna de twee spelers in diep gepeins verzonken. Ze konden beiden geen potten breken en tekenden de vrede. De tegenstander van Annie de Jong begon de opening met allerlei kleine zetjes (g3, d3, e3, Lg2, Pe2, Pd2). Ze liet zich niet afleiden door dat rare gedoe en ontwikkelde netjes haar stukken. Na dame ruil op de negende zet stond ze zó goed, dat het voor de witspeler moeilijk was om een goed plan te verzinnen. Ze besloot om deze keer niet, zoals gewoonlijk, driest in de aanval te gaan, maar om alleen maar een beetje heen en weer te schuiven. Dit nietsdoen was moeilijk maar in dit geval lonend. Wit (met ruim 200 elo punten meer dan Annie) zag niets anders dan een remiseaanbod op de 25ste zet. Marjolein Theunissen heeft al de autorijders behoorlijk op (parkeer)kosten gejaagd door heel lang door te spelen. Ze stond eigenlijk de hele partij slecht tot verloren. Maar…. hoe zat het ook al weer met die ongelijke lopereindspelen? Haar tegenstander had zijn twee verbonden vrijpionnen tot op de zesde rij gebracht maar zag het winnende plan niet. Na een onnauwkeurigheid stond Marjoleins koning als een blok beton de onderste rij te verdedigen en speelde ze verder alleen nog maar haar loper tussen e5 en f4 heen en weer. ‘Zullen we maar naar huis gaan’, luidde het remise aanbod van haar tegenstander. Waarna hij een Ajax-shirt aantrok en gauw maakte dat hij naar de Arena kwam. Ook Ajax gaf die avond de winst uit handen en speelde gelijk tegen PSV.
Na het weigeren van een gambiet kwam Leen de Jong wat gedrukt uit de opening. Na weinig bereikt te hebben, probeerde zijn tegenstander met een afruil in het centrum een langdurige diagonale (b1-h7) druk tegen de vijandige koning te verkrijgen. Maar dit was een fout plan, stelde ook de computer later vast. Ineens stonden zwarts stukken beter. In de tijdnoodfase weigerde Leen eenvoudig een kwaliteitsoffer, hij ruilde materiaal en kwam een gezonde pion voor te staan. De koningsaanval die daarna volgde was beslissend en Leen pakte het volle punt.
Julien Rentrop speelde een prachtige aanvalspartij met wit tegen Michael Stoops. Hij vond dat hij in het begin van de partij wat minder kwam te staan: zijn tegenstander had een sterk paard terwijl Julien nog niet helemaal lekker kon ontwikkeld was en zijn f2 pion zwak was. Maar na het nodige geruild te hebben, draaide het om en kwam wit een (vrij)pion voor te staan. Om de druk verder op te voeren speelde hij d6 en kwam deze stelling op het bord:
Zwart nam het offer aan. Julien had berekend dat hij in de gespeelde variant (28 d6 Txd6, 29 Te8+ Kg7) in ieder geval ook nog De5+ en De3+ moest spelen, zodat hij met Dh3 eeuwig schaak kon verhinderen. Pas daarna kon hij de toren winnen. De andere variant, waarin zwart de toren op e8 direct zou slaan, zou niet werken: 28 d6 Txd6, 29 Te8+ Txe8, 30 Dxe8+ Kg7, 31 Txf7+ Kh6, 32 Df8+ Kh5, 33 Dxd6: hij zou dan een toren voor staan en hoefde ook niet bang te zijn voor eeuwig schaak.
Twee verloren, vier remises en twee gewonnen. We hebben voor de tweede keer dit seizoen een heel matchpunt gepakt! Als we niet uitkijken, dan handhaven we ons nog.
De stand in onze klasse lijkt mooier voor ons dan hij is. Er zijn maar negen teams en wij hebben de allerlaatste ronde vrij.
