Categorie: Uncategorized

Vrijdag 24 mei werd in De Bilt de gezamenlijke laatste ronde van de klassen 1A en 1B van de SOS competitie gespeeld. Het was een mooie happening die voor Woerden 1 veel goeds beloofde. Woerden had alle wedstrijden gewonnen en stond alleen aan de leiding. Toch moest er nog wel 4-4 gespeeld worden. De twee achtervolgers, HSG en Amersfoort, ontmoetten elkaar en hadden slechts 2 punten achterstand. Qua bordpunten hadden we geen gat weten te slaan.

We speelden op live borden en dat bracht bij onze publieksspelers het beste naar boven. Ondergetekende haalde in tijd gezien het vlotst het punt binnen. Ik haalde wat varianten door elkaar en speelde vol overtuiging een pion-offer dat bekend is uit een andere stelling, maar ook hier pakte het goed uit. Na 20 zetten wist de zwart speler niet meer wat te doen en blunderde pardoes een toren weg. Ook Sten maakte korte metten met zijn tegenstander en had nog minder zetten nodig om zoveel materiaal op te halen dat zijn tegenstander geen nut meer zag in verder spelen.

Inmiddels was er een enorme supporters schare uit Woerden in De Bilt gearriveerd om het nakende kampioenschap mee te maken. Ook op het franse platteland werd de match nauwlettend in de gaten gehouden.

De puntenmachine ratelde verder. Jelle liet zich een kwaliteitsoffer goed smaken en toonde overtuigend aan dat er geen enkele compensatie te bespeuren was. Eenvoudig wikkelde hij af  naar een gewonnen eindspel. De tegenstander van Hans opende de stelling met zijn eigen koning nog in het midden. Dat kon zijn stelling niet verdragen en hij verloor een stuk door een dreigende penning op de koning.

De 4 punten waren verzekerd en daarmee het kampioenschap. De champagne kon koud gezet worden. De feeststemming zat er goed in.

Ook Bas deelde in het succes door een vreselijke druk op de damevleugel uit te oefenen. Hij won een kwaliteit met een penning-vork en mocht snel daarna een punt noteren. 

Je zou zeggen, dat werd een eclatante overwinning, maar dat viel toch nog een beetje tegen. Martijn wist zijn eigen toren op a4 helemaal in te bouwen. Zijn andere stukken stonden met lange gezichten toe te kijken hoe de tegenstander over de d-lijn kwam binnen denderen. Dat werd een 0. Mark stond lange heel behoorlijk, maar liet zich in een eindspel met zware stukken flink de kaas van het brood eten. Hij verloor zijn a-pion en daarna ging het van kwaad tot erger.

Selman had een prima partij gespeeld en met zwart een pion gewonnen. Door een slordigheid bij het afwikkelen naar een loper-eindspel ging zijn plus-pion echter verloren Daarna werd er snel afgewikkeld naar een eindspel waarin niets meer te beleven was.

Met een 5,2-2,5 overwinning op Leusden heeft Woerden 1 een mooi jaar afgesloten. Alle wedstrijden werden gewonnen. Volgend jaar spelen we in HKA! 

Daarna was het nog lang onrustig in Woerden…

Afgelopen week is in Assen het Nederlands Kampioenschap schaken voor de jeugd gespeeld. Woerdens jeugdlid Rolinde den Heijer heeft daar met een derde plaats een prachtig resultaat behaald.

Het moest er eens van komen en ik moet zeggen het kwam ook geheel verdiend en met overmacht, Woerden 2 heeft dit seizoen alle wedstrijden gewonnen, slechts één keer met de hakken over de sloot maar voor de rest zeer overtuigend. De laatste wedstrijd speelden wij tegen S.V. De Watertoren, ik heb niet alles meegekregen maar doe toch een schamele poging om het een en ander te omschrijven.

Voor mezelf kan ik kort zijn, in een heerlijke stelling blunderde ik het weg en zorgde daarmee voor de enige nul binnen ons team (take one for the team zoals de Fransen dat zo mooi kunnen zeggen…). Op bord 2 zat Ad een degelijke partij te schaken maar meer dan remise zat er niet in tot zijn tegenstander er achter kwam dat tijd ook een belangrijk aspect is van het schaken en dus een punt voor Ad. Monsieur Dupain aan bord 3 daar zit ik vaak met groot genoegen naar te kijken, hij bouwde weer een stelling op waarbij de tegenstander langzaam edoch pijnlijk in een wurggreep komt en dus een mooie overwinning. En dan Wim, hij stond mijns inziens de hele wedstrijd minder maar bij Wim moet je het wel afmaken anders kan je nog verliezen ook of zoals in dit geval nog een remise binnen slepen. Van Jur kon ik mij nog herinneren dat hij een flinke mat aanval had, in ieder geval haalde hij het punt gemakkelijk binnen. Aan bord 6 (sorry Henk, ik ben de analyse vergeten…) haalde Henk een mooi punt binnen, mede door stukwinst en het vervolg was in goede handen. Vervolgens was Jan Pool daar weer voor zijn volgende volle punt (6,5 uit 7) hij speelde een sterke partij waar bij zijn tegenstander het overzicht kwijtraakte en dus het volgende punt een feit was. Voor de einduitslag van 6,5 – 0,5 zorgde onze supersub Aldo die eerst een stuk won en even later toen ik keek weer een toren had terug gegeven maar nu zo’n mooie piuonnenstructuur plus loperpaar had dat zijn tegenstander het opgaf toen een pionnenblokje van 3 richting de finish lijn kwam gelopen.

Ergo, een heerlijk kampioenschap en we kijken weer vooruit naar het komende seizoen!

Nog twee ronden te gaan en Woerden 1 staat nog steeds twee punten voor op naaste concurrenten Amersfoort en SSC 1922. De druk is dus hoog. Er moet nog steeds gewonnen worden.

Zoals zo vaak dit seizoen moesten de lagere borden weer het zware werk opknappen. Hans gaf het juiste signaal af door zijn tegenstander mat te zetten nog voordat de er een champions-leage wedstrijd was begonnen. Daarna was Martijn de eerste van de vier top borden die met een laffe remise genoegen nam. Weldra zouden Selman en ondergetekende volgen. Blijkbaar slaat ook deze geroutineerde spelers de druk van een glorend kampioenschap op de keel.

Dan moest invaller Mark maar de punten pakken. Dat deed hij geniaal in een gambiet variantje waarin het er niet om gaat hoe goed je staat, maar hoe zenuwachtig je tegenstander ervan wordt. 

Daarna deed Sten wat we zo langzamerhand wat we van hem gewend zijn, een overtuigend punt binnen harken. Dat hij op het laatst nog even een stukwinst in twee liet lopen mocht de pret niet drukken.

De harde gevechten vonden plaats op de borden van Bas en Marcel van Oort. Bas vergreep zich in het eindspel en moest een pionnetje missen. Uiteindelijk kon hij vluchten in een eindspel van toren tegen toren plus pion. De resulterende Philidor stelling wist hij vakkundig remise te houden.

Marcel bereikte een eindspel met een extra loper. Ondanks zijn gebruikelijke tijdnood hield hij altijd controle en moest zijn tegenstander de handdoek in de ring gooien toen zijn pion a2 had bereikt.

Woerden 1 ligt dus nog steeds op schema. Op 24 mei (wat duurt dat lang) spelen we een gezamenlijke ronde bij DBC in de klassen 1A en 1B. Dat kan een hele mooie avond worden.

Zaterdag de 13e. Woerden toog naar Bussum om daar de wedstrijd tegen BSG 3 te spelen. Woerden, middenmoter, tegen BSG3, bijna hekkensluiter. We waren favoriet. Voor Woerden stond er niets meer op het spel. Helaas speelde BSG 1 een uitwedstrijd waardoor er geen GMs te bewonderen waren. We speelden in de mooie zaal onder het dak waar ik jaren geleden tijdens het BSG open nog eens tijdens de partijen een vogeltje heb zien rond vliegen. (huiskamervraag: welk jaar was dat?)

Hans en Henk speelde een klein thema-toernooitje. Na 7 zetten hadden ze, met verwisselde kleuren, exact dezelfde stelling op het bord. In beide gevallen wist zwart er met voordeel uit te komen. Bij Henk, met wit, was het daarna snel afgelopen. Hans wist een eindspel met een pion meer te bereiken. 

Bas speelde een voorbeeldige partij. Binnen de kortste keren stond hij in een dame-loos middenspel een paar tempi voor en gebruikte die door met zijn torens binnen te dringen en pionnen op te eten. De rest speelde Bas overtuigend uit.

Jelle speelde een degelijke partij. Iets te degelijk om op winst te kunnen spelen. Hij had te dogmatisch te veel van zijn loperpaar verwacht, aldus Eddy Sibbing, die Jelle achteraf nog even een lesje gaf.

Jim had steeds een vrij scherpe stelling op het bord. De pionnen meerderheid op de damevleugel leek Jim goede kansen te geven. Maar de opmars van de vrije c-pion stokte. Ondertussen kwam het centrum en ook Jim’s koningsstelling gevaarlijk open. De witte lopers scheurden daar doorheen en Jim’s koning werd opgerold. 

Waar het bij Ed mis is gegaan is mij enigszins ontgaan. Volgens zijn eigen woorden koesterde hij te veel het loperpaar (alweer dat loperpaar) woordoor hij zijn stelling veronachtzaamde. 

Zo rond de tijdscontrole namen Jelle en ik de balans op. We stonden dan wel met 3,5-1,5 achter maar op de borden zag het er goed uit. Selman stond een stuk voor, Hans nog steeds een pion. Over mijn eigen stelling wist ik te melden “deze stelling ga ik niet meer verliezen”. Famous last words.

Selman daarna won vlot, zoals verwacht. Hans ook. Selman hield op Whatsapp de fans op de hoogte. Over mijn stelling: loperpaar plus actievere stelling. Moet goed komen. Een drama vond plaats op mijn bord met een 3,5-3,5 stand. Er kwam een dame mijn stelling binnen die een belangrijke pion wist te verorberen. Ik besloot later te vluchten in een dame-eindspel met een pion minder. Dat was niet de juiste beslissing. Mijn tegenstander speelde het voortreffelijk uit.

BSG 3 versloeg Woerden met 4,5-3,5

Wie nog een anekdote zoekt… hier is er één.

Een tot op de tanden theoretisch gewapend team uit Woerden kwam vrijdag 15 maart om kwart voor acht aan in Bunschoten. Een bezoek aan Bunschoten is altijd een feest. Al file rijdend achter vele Bunschoter viskraampjes op weg naar huis ruik je de kibbeling al. En in Bunschoten wacht de fantastische schaaktoren van En Passent. Het was er nog niet druk. Ook om acht uur nog niet. “Van welke club zijn jullie?” “Van Woerden, we komen de bekerwedstrijd spelen.” “Oh, ik hoop dat ze dat hier ook weten…” Nee dus. Er was iets met de mailwisseling mis gelopen. Woerden had geen bevestigingsmail gestuurd. “We zullen eens kijken of we een representatief team op de been kunnen brengen.”

Dat is nu En Passent. Echte liefhebbers, die gewoon een oplossing proberen te vinden voor een probleem waar zij geen debet aan zijn. Hulde! En met dat representatieve zat het ook wel snor, met Richard Vedder en Dick de Graaf. Het beloofde een spannende strijd te worden.

Sten Goes kreeg met wit tegen Richard Vedder al snel een scherp dame-loos middenspel op het bord. Dat ging niet helemaal naar wens. Sten had een naar zwak pionnetje op b3 en dreigde ook een stuk te verliezen. Gelukkig ging Richard voor de pion. De stelling die overbleef bleek wonderwel objectief zeer goed voor Sten, maar de zetten waren moeilijk te vinden. Te moeilijk. De gevaarlijkste pion van Sten ging verloren en daarmee de partij.

Zelf had ik met zwart een taai eindspel met dames en ongelijke lopers op het bord. Mijn tandem was een stuk gevaarlijker en al was mijn stelling objectief niet zo heel veel beter, het was wel een stuk makkelijker te spelen. Het bleek voor mijn tegenstander te moeilijk steeds de correcte zet te vinden. In de eindstelling, waarin mat niet meer goed viel te voorkomen, viel de vlag van mijn tegenstander.

Zo werd het 1-1 en de overige twee borden gaven aanleiding tot optimisme.

Jelle speelde een partij uit twee stukken. Met zwart bereikte hij een eindspel met loper tegen paard, een pluspion en een open stelling met pionnen op beide flanken. Dat moet gaan lukken, zou je denken. Een kleine kortsluiting gooide roet in het eten. Jelle offerde zijn loper voor een onhoudbare doorbraak, ware het niet dat het paard via wat vorkjes toch nog op tijd terug in de verdediging gebracht kon worden. Wellicht zat er nog een remise in door gereduceerd materiaal, maar ook daar liep het mis.

Zo moest Selman winnen van Dick de Graaf. Dick de Graaf is nu typisch zo’n speler waarvan je denkt dat hij met een onmogelijke aanval op je koning aan de gang gaat, totdat je ineens in allerlei mat-netjes verstrikt bent geraakt. Zo verliep het ook Selman. Hij leek de stelling volledig onder controle te hebben, maar tijdens het pareren van de aanval viel zijn hele stelling uit elkaar.

Zo werd het 3-1 voor onze gastheren, die de Woerdense spelers tot slot trakteerde om hun overwinning te vieren / het leed te verzachten. Sympathieke schakers zijn het, in Bunschoten. 

Over ruim een maand is het zover. Dinsdag 16 april zal ons snelschaakkampioenschap worden gehouden. Het speeltempo is zoals gewoonlijk 10 minuten p.p.p.p. Het beloofd een mooi kampioenschap te worden, met meerdere gezichten die we in vorige edities niet hebben gezien. Zorg dat je er ook bij bent! Je hoeft je hiervoor niet op te geven. Op tijd binnen zijn is wel een noodzaak. De eerste ronde start strak om 20:00, een ronde later instromen of eerder ophouden is ook nooit een probleem. Deelname staat open voor leden, oud-leden en inwoners van Woerden.

Het begon allemaal met een achterstand, terwijl ik Henk ophaalde in Vleuterweide was het eerste verliespunt al een feit, een keiharde nul voor ons meest gehate lid Dr. N.O. , Ad zijn vervanger op het 4e bord, terwijl Ad met duizelingwekkende snelheden van de steile flanken in de Oostenrijkse bergen gleed, genietend van een schnitsel met een heerlijke Weizen (mit feiner hefe), gaf zijn illustere vervanger het eerste punt cadeau.

Gelukkig en misschien ter compensatie werkte mijn tegenstander geheel vrijwillig mee aan de gelijkmaker, op zet 15 gaf hij een stuk cadeau en dat was de start van een imposante inhaalrace. Hans Tuit speelde in een siciliaans draakje een goede partij waarbij ook zijn tegenstander stukverlies over het hoofd zag en daarna was het pleit snel beslecht.

Vervolgens kon ik van alle partijen in rust meegenieten, Henk speelde een mooie partij waarbij hij een paard opsloot en dat vervolgens incasseerde, daarna waren er teveel varianten die naar de winst leidden dus gaf zijn tegenstander op. Jur had een interessante partij waarbij hij voor actief tegenspel een kwaliteit had geofferd, dit bleek de juiste keuze want zijn paard op e6 zorgde voor zoveel irritatie dat zijn tegenstander de kwaliteit teruggaf met als resultaat een doorgebroken pion die uiteindelijk ook naar e7 kwam en een tweede stuk moest worden opgeofferd om nog iets te redden, tevergeefs want de druk was te groot dus weer een puntje erbij…gelijkspel was dus al gegarandeerd. De verlossing kwam van Wim die de sterkste tegenstander had getroffen, in een ietwat actievere stelling kon hij tegen de goed verdedigende Wim geen doorbraakmogelijkheden vinden en moest uiteindelijk in remise berusten.

En toen waren er nog twee bezig, de 2 J’s waarbij Jan Pool niet zoveel tijd overhad maar wel een pionnetje meer in een gelijk lopereindspel, zijn tegenstander koos de slechtste voortzetting door zijn eigen loper in de penning te gooien en Jan maakte het keurig af. Jan Hoosbeek idem dito, in een partij waar hij nooit in de problemen is geweest en een pionnetje voorstond kon hij rustig afruilen naar een pionneneindspel waar hij druk had op alle twee de flanken en zijn tegenstander inzag dat hij ergens links of rechts te laat ging komen dus eindstand 6,5 – 1,5 en nu resten ons nog de twee hekkensluiters van de competitie waarbij wij hopelijk toch met een volle bezetting aanwezig zullen zijn.

Om deze wedstrijd het best te kunnen beschrijven begin ik met wat uitgekauwde clichés die ondanks uitgekauwd te zijn toch zeer van toepassing waren in het gevecht met OudZuylen Utrecht III: Met de hakken over de sloot/Voor de poorten van de hel/In het zweet ons aanschijns en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, de uitslag 4,5 – 3,5 geeft al aan dat een en ander moeizaam tot stand kwam, maar niet onverdiend !

Allereerst bleek dat we het deze avond met name van de lagere borden moesten hebben, Oud Zuylen heeft twee 1800 + spelers in hun gelederen dus de eerste borden zijn wat sterker dan gemiddeld in deze klasse. Ad en ikzelf kwamen daar pijnlijk achter, met ongeveer dezelfde passieve instelling trokken wij duidelijk aan het kortste eind, het vervelende was dat ik wist waar ik de fout in was gegaan dus als tip, komt er een paard op G5 probeer het dan gelijk terug te schoppen…

Aldo zorgde als invaller voor het eerst volle punt door eigenlijk heel degelijk zijn tegenstander onder druk te zetten en af te wikkelen naar een gewonnen eindspel met een paar pionnetjes die iets te ver gevorderd waren en dus was het pleit beslecht. Coen, onze 2e invaller speelde een prima partij maar wist helaas zijn pionnetje voorsprong in een eindspel met gelijke lopers niet over de streep te trekken dus een halfje erbij.

Van Henk heb ik weinig meegekregen, alleen dat hij een wat betere stelling had maar ik heb gemist waar hij de winst pakte, dat ging me iets te snel, aldus nog een puntje erbij, vervolgens pakte Jan Pool ook een punt nadat hij al een stuk had gewonnen en het rustig uit kon spelen, dat werd dus 3,5 punt en toen begon de adrenalinestrijd… Wim stond gewonnen maar was in tijdnood, hij deed dat heel lang goed maar op een gegeven moment waren de winstkansen weg en kon hij remise maken door herhaling van zetten. Wim besloot echter de zetten niet te herhalen maar spontaan door zijn vlag te gaan, het kijken naar stukken betekent niet automatisch remise…en die hadden we net nodig om in ieder geval niet te verliezen.

Ondertussen hadden Ad en ikzelf al opgegeven en dus kwam het neer op Jan Hoosbeek, ook in tijdnood maar dat gold hier ook voor zijn tegenstander. Jan had een kwaliteit voorgestaan maar deze ook weer teruggegeven, vervolgens deden beide heren nog een onreglementaire zet (wat jij kan kan ik ook!) en uiteindelijk blunderde Jan zijn tegenstander de partij weg, dit toch wel ter compensatie voor Wim zijn partij…en na al deze stress momenten staat Woerden II dus alleen aan kop met nog drie lange rondes te gaan, we mogen dit niet meer uit handen geven!

Voorbeeldig voorbereid (“waar ligt dat Soest eigenlijk”) en gemotiveerd tot op het bot, (“een vier-punten-wedstrijd”) togen onze jongens in de vierde ronde van de SGS (SOS) competitie naar een op papier gevaarlijke concurrent. En inderdaad, in een prachtig gebouw, dat deed denken aan zowel wereldlijke als geestelijke geschiedenissen, wachtte ons een zowel spiritueel als bloederig gevecht.

Crack Jelle was verhinderd, crack l’Ami ook, maar verzwakt waren wij niet, en dat konden we zeker ook niet van Soest zeggen: het werd een erg spannend gevecht. Om half elf was er nog niet één partij beslist. En wanneer uw correspondent rond die tijd schoorvoetend langs de borden sloop om een prognose te maken, was er op niet één bord iets beslissends waar te nemen.

Het was een beetje jammer dat Hans verloor. Hij leek geen gemakkelijke stelling te hebben, maar Hans is pas verslagen als de stukken weer in de doos zitten. Dat gebeurde om een uur of elf, nadat Bas al een remise had gescoord (0,5-1,5).

Uw nederige dienaar slaagde er in de gelijkmaker te scoren. Mijn tegenstander offerde veel pionnen om ruimte te creëren, maar hield er aan het eind te weinig over om alle gaten te dichten (1,5-1,5).

Hierna volgden nog enige remises, waarvan die van Marcel Schröer boeiend en inhoudsrijk was: een dame eindspel met pionnen, passend bij de entourage. Die van Marcel van Oort kwam waarschijnlijk met enige moeite tot stand, al baseer ik deze mening meer op de gelaatsuitdrukking van beide spelers (Marcel speelde tegen de sympathieke en sterke Marijke Kok) dan op de stand op het bord.

De beslissende stoten kwamen van bord 1 Selman en bord 8 Mark. Een buitengewoon enerverend gevecht leverde Mark, met wisselende kansen, maar onze man trok aan het langste eind. En Selman speelde een prachtige agressieve partij, met een ingenieus loperoffer, midden in de partij en midden op het bord. Zijn tegenstander durfde het niet aan te nemen maar werd koel aan de kant gezet, hoewel hij nog vele zetten uit de hoge hoed toverde met slechts 10 seconden (+10 per zet) op de klok.

Het slotwoord was voor Sten. Hij wilde winnen, hij wilde per sé winnen. Hij leek ook de hele avond iets beter te staan maar uiteindelijk moest hij ondanks hevige tijdnood van zijn tegenstander, genoegen nemen met remise.

Woerden staat nu gedeeld eerste, zowel in match- als in bordpunten gelijk met HSG.

Gehard door ervaring stellen wij ons bescheiden op. Maar, zoals de Vlaming zegt: ‘er gaan er nog zijn die zullen gaan afzien!”

Henk de Heer