Categorie: Uncategorized

Zaterdag had de Rotery Club een Santa run georganiseerd. Het draaiorgel was deze keer daardoor vervangen door finish vlag geluiden. Op warming-up muziek maakten de kerstmannen hun spieren los om er een als een speer vandoor te gaan.

Hierdoor geïnspireerd snelden mijn tegenstander en ik op de finish vlag af. Na het delen van de punten stonden er nog meer minuten op mijn klok te wachten dan aan het begin.

Ook in de partij van Jim raakten beide spelers in kerstsfeer. Vrede op het bord werd snel getekend in een stelling die in balans leek.

Hans was in de opening erg slordig. Een paard draafde zijn stelling binnen en vertrapte alles wat er in zijn buurt kwam. Dat kon Hans niet lang verdragen.

Henk begon een aanval op de koningsvleugel, maar die liep vast in op een degelijke pionnenstructuur. Daarna nam zijn tegenstander het initiatief in het centrum en werd Henk daar weggespeeld

Ed kwam prima uit de opening, maar na de 13e zet ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een Paus op de vier en daar tegenover had Ed een miezerige pony op a4. Tijd voor een koningsaanval, dat Ed zijn tegenstander. Die sloeg keihard door.

Selman speelde een degelijke partij tegen de mystery man van ZSC Saende. Van lieverlee werden  stukken geruild totdat er een toren-loper eindspel op het bord kwam dat beide spelers niet meer konden winnen.

Jelle grabbelde in de opening een pion mee en gaf die pion een hele tijd niet meer terug. Het was rond de tijdcontrole dat Jelle niet één maar twee pionnen terug gaf voor een fraaie mat aanval. De stelling van zijn tegenstander viel uit elkaar en Jelle haalde daarmee het enige volle punt binnen.

Bas stond een tijdje moeilijk maar wist tegen de tijdcontrole met heel weinig tijd alles bij elkaar te houden. Voor Bas is increment is een zegen. Na de tijdcontrole bracht zijn tegenstander een prachtig kwaliteitsoffer maar wist daarna de juiste voortzetting niet te vinden. Bas had wellicht kansen om te winnen, maar wist ze niet te vinden.

Met deze 3-5 uitslag moesten Woerden duidelijk het hoofd buigen voor Saende 2. Saende blijft hiermee fraai aan kop.

Afgelopen dinsdag vertrokken we richting Gorinchem met als eindbestemming het plaatsje Giessenburg om aldaar tegen de heren van De Giessen en Linge 2 de strijd om de eerste plaats te beslechten. Op papier waren wij sterker maar dat soort theorieën ben ik geen voorstander van. Nadat hun teamleider zichzelf in zijn toespraak in de underdog positie had gemanoeuvreerd staken we enthousiast van wal. Het was Jur die voor ons het eerste punt binnen hengelde, ik zag wel dat zijn stelling veelbelovend was maar hij had die avond kennelijk de turbo aan want de tweede keer dat ik wilde kijken zat hij al bij zijn moeder in de auto naar huis. Vervolgens kwam het tweede punt van Henk Dankers die in een Franse partij een vernietigende koningsaanval ontwikkelde, waarbij zijn tegenstander zo onder de indruk was dat deze ook nog een stuk in de aanbieding deed en het mat onvermijdelijk werd. Ikzelf had mijn tegenstander in de opening al zwaar onder druk gezet maar ik was iets te snel met zetten en daarna zag ik dat ik stukwinst had laten liggen, vervolgens liep het allemaal niet meer naar wens en moest ik in remise berusten. Wim Veelenturf die naast mij zat had met het door Marcel S genoemde betonschaak zijn tegenstander aardig onder druk en toen deze een dubieus stukoffer bracht was het pleit al beslecht, ook een matcombinatie werd gemist en zo haalde Wim het 3e volle punt binnen.  Ondertussen had Jan Pool in een iets actievere stelling een vrijpion weten te creëren waardoor de druk bij zijn tegenstander te groot werd, dat was dus 4. Hans Tuit liet zien dat hij in een toreneindspel met een pion meer duidelijk degene was met de betere techniek en ook zijn tegenstander hield het voor gezien. Bij Peter Dupain kon ik meegenieten van de enorme druk die hij op zijn tegenstander uitoefende, die beperkte zich tot wat heen en weer geschuif op de achterste rijen. Peter moest even zoeken maar vond uiteindelijk de verlossende weg om zijn tegenstander op de knieën te krijgen. Het was nu 6,5 – 0,5 en last but not least was daar ons aller Ad Goes die (na de hele partij minder hebben gestaan) in razende tijdnood de partij in een uiteindelijk gewonnen stelling remise gaf, misschien maar goed ook want de foute zetten waren op het laatst niet meer op twee handen (en misschien ook voeten) te tellen. Eindresultaat een klinkende 1 – 7 overwinning!

Dinsdag 4 december kwam de personeelsvereniging van het familiebedrijf Pel, Pel & Pel uit Hoevelaken op bezoek. Bij de bookmakers was Woerden zwaar favoriet en dat werd ook enigszins waargemaakt. Dat betekent niet dat er niet her en der een pittige partij op het bord kwam.

De kortste metten maakte ondergetekende. Dirk Veldhuizen hield open huis zijn koningsstelling. De zwarte velden lagen als asfalt klaar voor dame, loper en toren, met een mat in drie als eindbestemming. 

Ook de partij van Jelle Wiering verliep vlot. Jelle ruilde zijn dame voor twee torens en wat pionnen. De koning van zijn tegenstander doolde al snel hulpeloos over het bord en kon alleen ten kost van een dame gered worden. 

Enige tijd later werden er weer twee partijen in Woerdens voordeel beslist. Mark Pieterse had erg actieve stukken en won met zijn cumulerende dreigingen een vol stuk. Sten Goes had uit de opening met zwart snel een prettige stelling opgebouwd en won daaruit een pion. Het winnen met die extra pion was nog geen eenvoudige klus. Sten gaf moedig twee stukken voor een toren en had de eindstelling haarfijn ingeschat. De twee lopers van zijn tegenstander bleken onmachtig.

Daarmee werd het 4-0, maar op de andere borden ging het er minder vrolijk aan toe. Selman Ercan kreeg een furieuze aanval over zich heen. Zijn koning kwam danig op de tocht te staan en hij moest een stuk geven om niet mat gezet te worden. Marcel van Oort op bord 6 had een wat verkrampte stelling maar kwam in de complicaties aan het einde toch als winnaar naar boven. Henk Dankers won een pion, verloor hem later weer, en bleek in het eindspel toch een maatje te groot voor zijn tegenstander. Hans van Steijn offerde een kwaliteit voor wat activiteit. De activiteit verdween maar de kwaliteit kwam niet meer terug. Dat begon Hans, toen het ingewikkeld werd, wel te merken en hij verloor.

Zo werd het 6-2 voor Woerden.

Wordt vervolgd in 2019.

Mooie herinneringen kwamen naar boven op de weg naar Hoogland. Zeven jaar geleden speelden we daar de laatste wedstrijd in de SGS promotieklasse en bij winst zouden we kampioen worden. En zo gebeurde. Onze vrienden uit Hoogland hadden daar op geanticipeerd en de champagne al koud gezet. Deze mooie geste wordt nog geregeld aangehaald door de Woerdense spelers.

Terug naar het heden. Daar stond een mooie match tussen twee sterke teams op het programma. 

bord 1: Sten Goes (2217) – Marco Dieleman (2092)

De bughouse schaak specialist uit Hoogland speelde hetzelfde zijvariantje dat hij vele jaren geleden tegen mij ook op het bord bracht. Sten zette gelijk druk op de ketel. Die barste binnen de kortste keren uit elkaar en het eerste punt was snel binnen.

bord 2: Chris Kooijman (2015) – Marcel Schröer (2072)

Na een geslaagde opening wist ik de zwarte loper van wit op h2 te begraven. In het eindspel grabbelde ik een pion mee, maar de loper transformeerde daarna tot een monster en even stond ik met de rug tegen de muur. Toen ik alle dreigingen had weten te pareren en in een gewonnen toreneindspel was terecht gekomen begon ik werkelijk te genieten van mijn stelling. Gelukzalig tuurde ik al mijmerend naar mijn voortsnellende pionnen, totdat ik door mijn tegenstander wreed uit mijn dagdromen werd gerukt met een onverbiddelijk wijzende vinger richting de klok. 

bord 3: Selman Ercan (2046) – Tom Officier (1989)

Selman liet het robuuste schaak zien wat we van hem gewend zijn. Geruime tijd was het een kwestie van duwen en trekken waarbij Selman langzaam maar zeker de overhand kreeg. Maar Tom is een handige schaker. Hij wist nog allerlei complicaties op het bord te brengen, waardoor het allemaal niet zo duidelijk meer was. Na wat schermutselingen had Selman het pionneneindspel correct beoordeeld en nam het punt mee naar huis.  

bord 4: Stephan Paternotte (1994) – Hans van Steijn (1864)

Na een snel e4 en c4 van Stephan, wist Hans het gat op d4 optimaal te benutten door er een fraaie merrie neer te zetten, stevig door pionnen te ondersteund. Er stond een schamele bisschop tegenover die zelfs in deze Sinterklaastijd geen kans zag het paard te bestijgen. Een ongelijke strijd dus, die door Haans mooi werd uitgespeeld.

Zo werd het 3-1 voor Woerden. Op naar de volgende ronde.

Binnenkort gaat hij weer de deur uit, de uitnodiging voor dit jaarlijkse evenement! De geoefende weekendschaker heeft het toernooi natuurlijk al lang in de SGS agenda gezien en in de eigen agenda gereserveerd. Zaterdag 1 december is Woerden ’the place to be’. Bekijk de toernooidetails en geef u snel op!

Afgelopen maandag was het aan het tweede achttal om voor het eerst hun kunsten te laten zien in het pittoreske plaatsje Acquoy gelegen aan de Linge.
Ik zal een korte indruk geven aangezien ik de meeste tijd achter mijn bord doorbracht maar gelukkig kreeg ik toch het een en ander mee dankzij mijn oplettende clubgenoten.
Om te beginnen met Jur, ik zag dat hij een dame kwijt was voor toch iets te weinig materiaal maar hij ging wel vol in de aanval en dat bleek de juiste tactiek want zijn tegenstander zag door de stukken het bord niet meer en dat betekende een punt voor Woerden. Naast mij zat Hans en die zag ik zijn tegenstander stukje bij beetje van het bord afduwen, een mooie overwinning. Op het derde bord zat Ad (die zien we helaas veel te weinig..) die remise overeenkwam na enige verwikkelingen. Wim aan bord 4 deed ongeveer hetzelfde als Hans en dus betekende dat nog een vol punt.
Jan Hoosbeek heb ik even kort gesproken en als Jan tevreden knikt dat hij gewonnen heeft dan kun je ervan uitgaan dat hij zijn tegenstander pijn heeft gedaan. Van Henk hoorde ik dat hij vol goede moed afwikkelde naar een gewonnen eindspel alleen dat gewonnen bleek theoretisch te kloppen, in de praktijk moet je soms met een half punt genoegen nemen. Jan Pool kwam ook remise overeen met zijn tegenstander en ikzelf had het eigenlijk na 14 zetten al af kunnen maken maar ging voor het kleine voordeel wat uiteindelijk na 72 zetten tot de winst leidde. Uitslag 6,5 – 1,5 voor Woerden 2
Op de donkere terugweg zag ik Wim nog een doodlopende weg inrijden, navigatie even updaten denk ik…maar het was een geslaagde eerste uitwedstrijd van het seizoen!

En jawel, het eerste A4tje voor seizoen 2018 – 2019 is weer uit, je kunt het ook vinden onder onze Info header:
A4tje-Oktober 2018
Van de Redactie – Contributie – Stand Interne Competitie – Nieuwe Naam Cluborgaan – Snelschaken Clubteams – Toernooikalender – Verslagen Externe Competitie – Agenda

Voor de eerste ronde van de SOS competitie in groep 1A stond direct al de titanenstrijd Woerden – SG Amersfoort 2 op het menu. Beide teams mogen zich op papier een serieuze titel kandidaat noemen. Op de eerste vier borden leek Woerden favoriet, maar op de laatste vier had Amersfoort de beste papieren. Ik zal de spanning niet ondraaglijk hoog laten oplopen en direct de uitslag verklappen: het werd 5,5 – 2,5 voor Woerden.

De sleutel tot de overwinning lag voornamelijk op de laatste vier borden. Tegen de verhouding in werd daar 2,5 uit 4 behaald. Onze voorzitter gaf het goede voorbeeld. Hij offerde met flair een stuk en braadde daarmee gehakt van zijn tegenstander. Daarna maakte Bas vlot een degelijke remise. De twee andere partijen waren geenszins degelijk te noemen. Martijn won een kwal die aanvoelde als het slijmerige beestje waar je wel eens op het strand in trapt. Dat werd een nul. Hans speelde een wilde partij waarin zijn tegenstander met mat in weinig in het vooruitzicht de tijd overschreed.

Op de eerste vier borden werd een harde strijd gestreden. Selman kan zich met zwart de hele partij niet onder de druk van zijn tegenstander uit worstelen In tijdnood moest hij het onderspit delven. Het zetten in de laatste fase had wellicht wat sneller gekund hoorde ik van omstanders. Wellicht kunnen we voor hem bij Bosboom een cursusje in vingervlugheid regelen. Zelf bleek ik in de opening nog wel het een en ander van mijn tegenstander te kunnen opsteken. Tientallen zetten lang moest ik toezien hoe mijn pionnen front door golven van aanstormende stukken dreigde af te brokkelen. Na 40 zetten afzien keerde in het eindspel het tij. Op het eerste bord speelde Sten van acquit een puike partij. Hij grabbelde een pion mee en had een prachtige stelling. Toch liet hij oude bekende Ron Flohr nog gevaarlijk dicht in de buurt van zijn koning komen. Sten moest zelfs een kwaliteit geven om het grootste gevaar af te wenden. Zijn stelling was echter zo goed dat de winst niet meer in gevaar kwam.

Voor de partij van Jelle schakel ik over op een relaas uit de eerste hand:
“Pfff…. Mijn tegenstander speelde vanaf het begin een remise variant die ik uit de wegging. Ik had druk de hele partij en wist die te handhaven. Hij verdedigde echter stug stug. In tijdnood moest ik de druk een klein beetje laten vieren om een pion te winnen en werd het erg tactisch. Hij maakte daar niet genoeg gebruik van waardoor ik toen de rook optrok uiteindelijk drie pionnen voor stond. In de analyse was hij vol lof over mij. Ik had hem volgens hem geen kans gegeven (en zelf dacht ik dat eigenlijk ook) maar nu ik met de computer kijk ligt dat toch wat genuanceerder😂”

Met deze overwinning zet Woerden zich in klasse 1A op de kaart. Op naar de volgende ronde!