Auteur: Marcel Schröer

Op een winterse dinsdagavond werden Alina en Sten door drie vazallen naar Alkmaar gebracht voor de vooruit te spelen partijen tegen De Waagtoren 2. Deze gemoedelijke club speelt op een prachtige lokatie naast de kerk, midden in het centrum, in een paar mooie zaaltjes boven een restaurant.

Het was daar goed toeven voor de supporters. Terwijl Sten zich al voor onverwachtte problemen gesteld zag en Alina water uit een steen probeerde te persen, liet Erwin beneden wat van zijn Tata partijen zien. Op gezette tijden namen we boven poolshoogte en steeds zag het er ietsje beter uit.

Met twee punten gingen we naar huis, en dat was nog wel de moeilijkste opdracht. Er was inmiddels een dik pak sneeuw gevallen en de sneeuwschuivers waren nog maar net de weg op gegaan. Het was tegen tweeën toen we in Woerden arriveerden.

Op zaterdag begonnen we dus met een fijne 2-0 voorsprong, maar aan het einde van de dag was daar nog maar een half puntje van over. Rolf liet zijn koning voor zijn pionnen naar h4 jagen met alle zware stukken nog op het bord. Dat ging niet lang goed. Anne-Marie had kreeg een venijnige koningsaanval om de oren, maar had wel een stuk meer. Deze partij eindigde met eeuwig schaak. Erik hakte er al vanaf de opening lustig op los en won een stuk. Daarna nog even nauwkeurig spelen en het punt was binnen. Jim vergde wat te veel van zijn stelling en liet zijn tegenstander binnen komen. Deze 0 hadden we niet aan zien komen. Henk maakte heel soepel remise en Marcel liet een eindspel met twee pionnen wat slordig in remise verzanden.

Woerden heeft zich met deze belangrijke winst, die toch wel minder benauwd was dan de eindstand doet vermoeden, aan de laatste plaats ontworsteld. We staan nu op een keurige 7e plaats.

Oud Zuylen had grof geschut ingezet. Ed van Eeden was de Rijn af komen zakken om de Woerdenaren eens extra te imponeren. En dat lukte. Toegegeven, Woerden was nu niet bepaald favoriet tegen het op papier sterkere team uit Utrecht, maar geen enkele speler wist boven zichzelf uit te stijgen en verder was het allemaal wat onder de maat.

Bij Henk de Heer begon het al snel te donderen en te bliksemen. Zijn tegenstander Wout van Veen sloeg op f2 in en daarna is Henk de complicaties niet meer te boven gekomen. Gedesillusioneerd gaf Henk op. Ook bij Carl Schoor ging het mis. De stelling zag er al in de opening wat verdacht uit en toen Carol-Peter Gouw zijn koning begon te belagen, moest Carl een stuk geven om mat te voorkomen.

Jim Reed, Jelle Wiering, Rolf van Beek en ikzelf zaten prima te spelen. Jim had met zwart een prettige stelling opgebouwd tegen Marcel van Os. Jelle had een pion gewonnen tegen Frans Sanijs en leek eenvoudig op de winst af te stevenen. Bij Rolf van Beek, die onverwacht tegen een mysterieuze Griekse speler Babis Lazaridis moest aantreden, ging het heel aardig. Daar was niet veel aan de hand. Ik mocht na de opening tegen Dirk Floor niet ontevreden zijn. Dirk had een kleine kwalieit geofferd en het was maar de vraag of hij wel voldoende compensatie had.

Ondertussen waren Erik van Esterik (tegen Ed van Eeden) en Sten Goes (tegen Jaap van der Tuuk) na twee degelijke partijen remise overeen gekomen.

Erik en ik bespraken de situatie. Het zag er somber uit. Jim had een stuk geofferd en wij zagen niet hoe zijn aanval door moest gaan slaan. Rolf had een kleine combinatie met een mat achter de paaltjes gemist, waardoor zijn tegenstander een pion had weten mee te grabbelen. Carl ging verliezen. Dus moesten Jelle en ik wel winnen en moesten Rolf en Jim nog remise uit het vuur slepen. Alleen als alles mee zou zitten, zouden we er nog een 4-4 uit weten te slepen.

Het zat niet mee. Carl verloor. Jim verloor. Rolf verloor. Zelfs Jelle moest na het verlies van een kwaliteit de handdoek in de ring gooien. Zelf had ik een kans gemist en de partij was verzand in een toren eindspel met een pion meer dat wel heel moeilijk te winnen zou zijn. Omdat ik verder toch geen afspraken had die zaterdag, ging ik er nog eens goed voor zitten. Tegen een speler als Dirk Floor bleek dat een heilloze onderneming. Na 5,5 uur spelen werd het remise.

Woerden verliest dus van Oud Zuylen met 1,5-6,5. Woerden is nu degradatie kandidaat nummer één en zal de komende ronden uit een ander vaatje moeten gaan tappen.

Dinsdag 11 december 2012 , Woerden 3 speelt tegen kijkuit 1 en wel thuis. kijkuit 1 komt uit oudewater en oudewater doet me altijd denken aan een oude collega ’s van mij en aan de kunstenaar Jan montijn die daar vandaan kwam, ook aan het feit dat er ooit eens plannen waren om er een universiteit te stichten maar bovenal aan mijn voetbalcariere Ik speelde vroeger in de b1 van sv nieuwkoop tegen oudewater op een knollenveld ergens in de polder. In de mistige verte de toren van oudewater. Kan het nostalgischer dames en heren

Een voetbalkantine van hout met een veranda. Tijdens het warmlopen en inspelen zag ik zo de tegenstanders eens aan. Vooral de keeper viel me toen op, een klein dikkig manneke met een brilletje, hij kreeg de bal aangespeeld en de manier waarop hij naar de bal strompelde was dusdanig dat ik dacht, appeltje eitje. Toen begon de partij echt en tot mijn grote verbazing hield dat kleine dikke menneke alle ballen eruit. Terwijl wij toch een spits hadden die ongeveer een kop en schouder groter was dan de rest.
Met moeite speelden we toen gelijk. Datzelfde historische gevoel bekruipt me als het om kijkuit gaat. Kijkuit drijft voornamelijk op de gebroeders Oosterlake en de gebroeders Brouwerr vooral Ed is een sterke speler, vaste klanten van ons Okw maar die was er nu niet bij? Dat was al een hele opluchting. Een korte observatie halverwege leert ons dat Jan Pool al snel remise overeen kwam. Ondergetekende zette Frans Brouwer mat en dat terwijl ik toch een vol paard weggaf. Frans Brouwer was ooit mijn eerste externe tegenstander daar heb je het weer dat is weer dat historische geschiedenisgevoel.
Pia verloor na een niet te stuiten mat aanval tegen Janus spoorenberg dat doet me weer denken aan Toon spoorenberg van radio bergeyk. Kunt u het nog volgen? Jan Pronk stond onbepaald evenals Jan bulk en Henk dankers stond een paar pionnen achter Hans ossebaar stond dik gewonnen maar dit alles volgens de observatie van ondergetekende welke niet echt overeenkomt met de werkelijkheid Wim won van Sjaak Oosterlake, Bravo Jan Bulk wint met een koning koning toren matbeeld weer bravo. Henk verliest. Jan Pronk speelt een spectaculaire partij maar verliest ook spectaculair. Hans speelt remise. Alles opgeteld komen we toch weer uit op hetzelfde resultaat als de voetbalwedstrijd uit mijn jeugd 4 – 4. Ziet u wel? Magisch historisch dat oudewater

Groet Aldo

Zaterdag 24 november kwam B.S.G op bezoek in Woerden voor de 4e ronde van de K.N.S.B competitie. Woerden 1 was er helemaal klaar voor. Erwin had de spelers de woensdag ervoor een hart onder de riem gestoken en hen de fijne kneepjes van de vesting uit de doeken gedaan.

Het team van B.S.G. werd gevormd door een groep oude rotten in het vak, die dit seizoen versterkt waren met Sjoerd Drent. “Sinds lange tijd ben ik weer eens één van de jongsten in het team”, sprak Sjoerd met zichtbaar genoegen.

Henk had deze les goed in zijn oren geknoopt en probeerde vanaf het allereerste moment een vesting op te bouwen. De praktijk bleek wat weerbarstiger, maar al snel was remise een feit.
Anne-Marie bereikte niet zo veel met wit en ook daar was remise snel een feit.
De B.S.G.-ers waren er niet ontevreden over. “Wij hebben in ieder geval gedaan wat er van ons verwacht werd”, hoorde ik ze tegen elkaar zeggen.

Ondertussen zag het er niet erg goed uit voor Woerden. Jelle werd vanuit de opening zwaar onder druk gezet en ook Sten kreeg het met zwaar te verduren. Marcel van Oort had een zeer risico volle stelling. Jim en Erik had een prettige stelling en ikzelf had een vrij dode stelling op het bord.

Daarna zat het niet mee. Marcel van Oort verloor, Erik liet een koningsaanval toe die wel heel snel doorsloeg en ook voor Jelle werd het vechten tegen de bierkaai. Sten daarentegen had prachtige tegenkansen gekregen en won op fraaie wijze.

Toen de kruitdampen waren weggewaaid stond Woerden met 4-2 achter. Jim had een klassiek kansrijk eindspel van een goed paard tegen slechte loper op het bord en ikzelf was in een compleet remise eindspel verzeild geraakt. Gezien de stand moest echter doorgespeeld worden.

De tegenstander van Jim offerde op het juiste moment een pion waardoor het vanwege het gereduceerde materiaal moeilijk zou worden om nog te winnen. Na 5,5 uur begon mijn tegenstander eindelijk wat onnauwkeurige zetten te doen, uiteindelijk resulterend in een pion winst voor mij. De winst was toen niet moeilijk meer te vinden.

Een grote groep belangstellenden was inmiddels toegestroomd en allemaal stonden ze rond het bord van Jim. Die probeerde inmiddels ijzer met handen te breken. Toen er nog maar 1 pion op het bord over was en het duidelijk was dat daar altijd nog een loper voor geofferd kon worden, moest Jim in remise berusten.

Woerden verliest dus nipt met 3,5 – 4,5 van B.S.G. 2

In de aanloop naar de wedstrijd Caïssa-Eenhoorn 2 – Woerden 1 zat het niet mee. Een mysterieus virus had huis gehouden in de opstelling van Woerden en dat leidde tot twee onverwachte vacatures. Gelukkig waren er twee door de wol geverfde, in de internationale arena geharde schakers bereid de lege plaatsen in te vullen. Op papier waren we duidelijk de zwakkere broeder, maar dat zegt toch niet alles en halverwege de middag liet het zich ook helemaal niet aanzien dat we zonder slag of stoot zouden verliezen.

Sten zat als vanouds op bord 1. Hij had een terdege voorbereide Ronald Ritsema (2011) voor zich. Sten had dat snel in de smiezen en week al vroeg af. Toen moest er dus echt geschaakt worden.
Erik kwam in zijn bekende duw en trekwerk terecht. Ardjan Langedijk (2078) offerde een stuk. Het offer leek correct, maar was dat ook echt zo?
Jelle kwam in de variant die hij had verwacht en leek al snel Joseph Molenaar (2096) te overspelen.
Na een onnauwkeurige zet was ikzelf niet helemaal ontevreden over het openingsresultaat tegen Jeroen Edeling (2144). Ik had het gevoel dat ik met zwart zelfs ietsje beter stond.

Pia had het wat lastig in de opening, maar door taai en nauwkeurig verdedigen was het grootste gevaar geweken. Van de zenuwen begon Alexander Geerts (2017) enorm te snotteren.
Aldo had het lastig. Hij was een pionnetje kwijt geraakt tegen Peter Holscher (2061) en echte compensatie had hij daarvoor niet.
Marcel van Oort was lekker aan het spelen en toonde Arjon Buikstra (2005) de fijne kneepjes in zijn favoriete opening.
Rolf was speelde zelfs fantastisch! Hij vermeed de gebaande paden en bereikte een gevaarlijke aanvalsstelling. Sjors Broersen (2064) wist dat niet goed te pareren en Rolf kwam compleet gewonnen te staan.

Toen kwam de domper. Rolf verloor. Wat was dat!? Hij had iets te lang geaarzeld, had daarna nog steeds voordeel, maar gaf van ellende een stuk weg.
Ook Aldo moest de hand in de ring gooien.
Ikzelf was de draad een beetje kwijt geraakt. Blijkbaar leek mijn stelling ook beter dan dat hij in werkelijkheid was. Ik kreeg het moeilijk, wist uiteindelijk toch weer in een gelijke, maar tricky stelling terecht te komen en gaf vervolgens een kwaliteit weg.
Inmiddels waren Sten en Jelle hun tegenstanders compleet aan het wegspelen. Op die jongens kan je rekenen.
Pia had een zeer scherpe stelling op het bord. Haar tegenstander had inmiddels een stuk geofferd. Het was niet helemaal duidelijk of het correct was, maar de aanval sloeg wel door.
Marcel verloor ook. Hij moet me nog maar eens vertellen hoe dat is gebeurd. Zijn enige opdracht heeft hij overigens tot een goed einde gebracht: niet door de vlag gaan.

We stonden toen dus met 5-2 achter.

Erik wist echter van geen wijken. Toen de hele zaal al leeg was bleef hij zijn stelling nog hardnekkig verdedigen. Er leken mogelijkheden te ontstaan om te vluchten in een eindspel van toren tegen loper + toren. Zijn tegenstander had echte alles heel goed gezien en eindigde de partij op fraaie wijze.

Woerden verliest dus met 6-2. Dat moest even verwerkt worden, in een aangenaam etablissement in het fraaie oud Hollandse plaatsje Hoorn.

Marcel Schröer

Om twaalf uur kwam de eerste speler van kennemer combinatie 3 al binnen, die waarschijnlijk als verkenner vooruit was gestuurd. Dat kwam goed uit, kon hij meteen helpen met het klaar zetten van de tafels. Ook rolf was er al vroeg bij: hij had zich 1 uur in de tijd vergist. Langzamerhand kwam ook de rest van de kennemer combinatie binnen gedruppeld. Enkele minuten voor het startschot kwamen dan ook eindelijk de Woerdenaren binnen gewandeld. Het beloofde een spannende strijd te gaan worden waarin Woerden de iets betere papieren had.

Na 3 uur spelen was er nog aan geen enkel bord een beslissing gevallen. Wel waren er al een handje vol toeschouwers komen kijken waaronder ook een filmploeg van RPL fm. Toen ging het mis! Ad dacht op bord 8 een pionnetje te kunnen winnen, maar moest daarvoor helaas een paard inleveren. Rolf, de enige tegen een op papier beduidend sterkere tegenstander, vergat tegen de leningrad variant van het hollands op tijd d5 te spelen. Dat moest hij bezuren want zijn stelling zag er op het einde nogal armetierig uit. Ook bij zijn buurman Henk de Heer ging het mis. Deze was al na zet 1uit zijn openingsvoorbereiding en kon het natuurgeweld van de Orang-Oetan niet weerstaan. Met een 3-0 achterstand tot gevolg.

Dat was geen goed begin. De stelling van Jelle zag er niet best uit en van die van Sten begreep niemand uit de zaal ook maar iets (inclusief Sten zelf). Gelukkig zag het er bij Marcel Schroer een stuk rooskleuriger uit. Hij had een pionnetje gegrabbeld en had zijn stelling weten te consolideren. Ook de partij van Jim leek de goede kant op te gaan. Hij had langzaam aan steeds meer kleine voordeeltjes weten te vergaren. Zo had hij de enige open lijn veroverd, had hij zijn tegenstander een geisoleerde d-pion bezorgd en had hij een aangename druk over de b7-g2 diagonaal. Bij Annemarie was de stelling compleet in evenwicht. Alleen als alles goed zou gaan, konden we er misschien nog een match punt uitslepen.

De tijdnoodfase veranderde alles. De sympathieke tegenstander van Annemarie deed wel zijn 40e zet maar vergat vervolgens zijn klok in te drukken. Dat punt konden we goed gebruiken! Ook Sten kwam goed weg: de rookwolken waren opgeklaard en er bleef een dame eindspel over met 3 pionnen meer. Jelle had inmiddels ook een dame eindspel op het bord gekregen. Zijn verste vrijpion besliste de partij: 2-3. Jim had had afgewikkeld naar een toreneindspel met 1 pion meer en meende veel risico te moeten nemen om de partij te kunnen winnen. Na kort overleg met de teamleider bood hij remise aan. Toen de pionnen van Sten uiteindelijk de overkant bereikte kon de tegenstander enkel nog wat schaakjes geven waarna hij op gaf: 3.5-3.5. Marcel had inmiddels 30 zetten lang kat en muis gespeeld met zijn tegenstander. Het werd nu toch wel zo langzamerhand tijd om te actie over te gaan. Het resterende toreneindspel was snel gewonnen.

Zo wint Woerden dus met de hakken over de sloot met 4.5-3.5 van de kennemer combinatie 3. De eerste overwinning in de K.N.S.B competitie!

(door: Sten en Marcel)