Auteur: Marcel Schröer

De zaterdag was heerlijk zonnig, een mooie dag voor een wandeling met het voltallige Woerden 1 team van Centraal Station Amsterdam over de keizersgracht naar de Laurierstraat. Daar kwamen we terecht in de knusse huiselijke sfeer van het kantoor van enkele creatieve lieden met een liefde voor tijdschriften over mode en design en boeken over basketbal. Terwijl buiten de ijspegels zo nu en dan met een enorm geraas dan de daklijsten vielen gingen binnen de partijen van start. Woerden was op volle sterkte en ook Laurierboom – Het Gambiet was met een erg sterk team op de proppen gekomen. Dat beloofde wat.

Met grote voortvarendheid wisten Sten Goes en Marcel Schröer hun partijen op de eerste twee borden te winnen. Sten Goes plaatste tegen Hajo Jolles een theoretisch bekend paard offer en kreeg een stelling waar je als medespeler jaloers van opzij kijkt en denkt: “Had ik die stelling maar”. Sten gaf de witte koning geen moment rust en eindigde de partij met groot materiaal winst. Zelf bleef ik de stelling van Elwin Osterwald onder druk houden. Eén moment had Elwin de kans om daar onderuit te komen, maar verzaakte dat. Zijn angst voor een door hem iets te optimistisch ingeschat dame offer van mijn kant was te groot. Daarna was het pleit beslecht.

Jacco Lind had tegen Werner Moller een door hem zo geliefde dubieuze stelling op het bord gekregen. Na wat manoeuvreer werk wist Jacco zich daaruit te wurmen en kon al vrij rap de remise optekenen.

Daarmee was het 2,5-0,5 voor Woerden 1. In een opperbeste stelling gingen we naar het nabij gelegen en ó zo gezellige spelletjes café De Laurierboom om daar de partij van Jacco nog eens nader te bekijken.

Ondertussen waren onze ploeggenoten flink aan het zwoegen. Interessante en soms gelijke stellingen verslechterden zienderogen. Vooral de kansen in de partij van Ed Oosterlaken tegen Marius Lauer draaiden 180 graden om. Ed speelde zijn dame naar een ongelukkig veld waar ze geheel buitenspel stond en uit de verte met lede ogen moest toezien hoe de konings stelling uiteen werd gereten.

Zowel Jelle, Bas als Rolinde kwamen een pionnetje achter. Jelle Wiering speelde tegen Paul Schipper erg ambitieus en commandeerde zijn pionnen flink maar voren. Dat bleek de stelling even later toch niet aan te kunnen en Jelle verloor. Bas Jansen offerde tegen Ron Nep een pion voor wat activiteit. De activiteit ebde weg, maar de pion kreeg Bas niet meer terug en ook dat kwam niet meer goed.

Rolinde verloor tegen Wilbert de Kruiiff een pion, won hem terug, maar raakte er in het eindspel toch nog weer eentje kwijt. Het was een verraderlijk eindspel waarin de loper tegen het paard niet zo goed bleek als het leek. De koning kon twee oprukkende pionnen niet allebei tegen houden en daarmee ging ook deze partij verloren.   

Selman Ercan had een uitermate degelijke partij gespeeld en met zwart tegen Hans de Vilder zelfs een pion weten te veroveren. Het was een dubbel pion en die bleek onvoldoende om nog op winst te kunnen spelen. Verder dan remise kwam Selman dan ook niet.

Zo verloor Woerden 1 met 5-3 van Laurierboom – Het Gambiet 1, dat op weg is naar het kampioenschap van groep 3F. Na afloop kwam het Woerdens team terecht in een Turks restaurant. Nu heeft een team een expert op dat gebied en we lieten ons dan ook uitgebreid adviseren door Selman. Zo liet hij ons onder andere kennis maken met zoute Turkse melk. Niet slecht! Het werd een mooie afsluiting van een genoeglijke dag.

Het was een heerlijke middag in Woerden. Drie teams speelden hun KNSB wedstrijd en Woerden 1 trok ten strijde tegen Erasmus 1 uit Rotterdam. 

Op de eerste twee borden ging het er het wildst aan toe. Olivier Vrolijk zag zijn provocerende openingskeuze beantwoord met een agressieve strategie van Marcel. Offerde Olivier een stuk of raakte hij het gewoon kwijt? Niemand die het weet. Olivier zou er in ieder geval twee pionnen en initiatief voor terug krijgen. Marcel offerde direct het stuk terug voor een aanval op de koning, die al snel beslissend was. In de partij tussen Sten en Henk van der Velde ging het er zo mogelijk nog spectaculairder aan toe. Henk van der Velde offerde maar liefst twee stukken voor een koningsaanval. Wij omstanders zagen niet voldoende compensatie, maar even later bleek Henk toch een stuk te hebben terug gewonnen en hij had ook nog eens drie verbonden vrijpionnen. Sten wist de pionnen gelukkig te neutraliseren en haalde ze daarna een voor een op.

Ed werd door Marvin Dekker in de opening weer eens helemaal van het bord gespeeld, zoals we dat de laatste tijd wel van hem gewend zijn. Ook nu verdedigde Ed zich zo taai dat zijn tegenstander er op een gegeven moment geen heil meer in zag en remise aanbood. De remise van Selman tegen Wim Westerveld verliep geheel anders. Nadat Selma vanuit de opening een prima stelling had opgebouwd, gooide hij met een stuk offer de knuppel in het hoenderhok. Het leidde tot niet meer dan eeuwig schaak. Ook hier werd de vrede getekend.

Jacco had het tegen Eric Hoogenes lastig in een passieve stelling. Om er nog iets van te maken, grabbelde hij met zijn dame een pionnetje op de damevleugel en wist zijn dame net in veiligheid te brengen. Daarna bleef Jacco onverstoorbaar aan zijn extra pion hangen. Die strategie leidde uiteindelijk tot succes in een gewonnen eindspel. Jelle had tegen Cander Flanders vanaf het begin een verrukkelijke stelling op het bord met een juweel van een veld op d5 vast in handen. Vanuit die stelling was het nog louter genieten, de rest van de middag.

Rolinde wist met zwart tegen Leo de Jager al snel de druk op de witte stelling op te voeren. Het leidde tot de winst van de a-pion. Daarmee was het nog niet gedaan, want Leo had wel compensatie. Het kostte hem echter zeeën van tijd om er wat van te maken. Daardoor kwam hij ernstig in tijdnood en daarin zag hij het allemaal niet meer zo scherp. Een volle dame verdween van het bord en Rolinde kon het punt incasseren. Bas Jansen had tegen Marti Rensen ook wat problemen met zijn tijd. Zeg maar gerust enorme problemen. Na 20 zetten stonden er nog maar 40 seconden op zijn klok. Wij slaagden een zucht van verlichting toen beide spelers remise ov overeen kwamen. 

Woerden won daarme met ruime cijfers, 6,5 – 1,5 van Erasmus 1. Zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12352

Oud Zuylen Utrecht 1 is een team waar rekening mee gehouden moet worden. Met hun ervaren en sterke spelers is het wonderlijk dat ze niet hoger op de ranglijst staan. Lange tijd was het op basis van de stand op de borden dan ook onduidelijk welke kant het met de match op zou gaan.

Op het eerste bord maakten Jan Maarten van den Boogaart en Ed Oosterlaken het wel erg bont. Ed liet zich in zijn geliefde opening weer eens helemaal van het bord spelen. Je zou geen cent meer voor zijn stelling geven. Toch wist Jan Maarten de winst niet te vinden en op het moment dat Ed wat terug leek te komen koos hij met remise eieren voor zijn geld. Ed van Eeden bracht een provocerende opening op het bord. Aan Selman Ercan heb je dan een verkeerde. Die blijft koel rekenen, pakt pionnen waar dat kan en houdt Ed ondertussen flink in de tang. Dat werd een overtuigende overwinning. Ondertussen had de naar vorm zoekende Bas Verberne tegen Wout van Goor een zweem van een koningsaanval. Voordat het echt spannend zou gaan worden vonden beide heren het welletjes en tekenden de vrede. Hans van Steijn speelde tegen Piet Kooijman een partij uit één stuk. Geen moment gaf hij het witte initiatief uit handen en won vlekkeloos. De partij Marcel Schröer tegen Evert de Graaf werd heel klassiek opgezet. Wit had over het algemeen de overhand, maar er was één moment dat Evert het compleet gelijk kon maken. Toen hij dat niet deed en ook nog eens een sterke paard manoeuvre toeliet moest hij de rest van de partij in de touwen hangen. Dat ging dan ook mis.

Het stond daarmee al 4-1 voor Woerden. Een makkie zou je zeggen. Toch was de werkelijkheid anders. De drie overgebleven partijen konden alle kanten op. In de partij tussen Daniël Kuiper en Jelle Wiering leek Jelle alles te krijgen wat zijn hart begeerde: een mooie diagonaal en een half open c-lijn. Hoe het dan toch zo mis kon gaan is me niet helemaal duidelijk, maar in het eindspel werd zijn koning gewoon mat gezet.

Het verlossende halfje werd binnen gehaald door Sten Goes. De partij tegen Sander Blok startte als een herhaling van hun partij van een jaar geleden. Sten gooide de knuppel in het hoenderhok met een mysterieuze paardzet naar de rand. De verwikkelingen daarna hadden helemaal de verkeerde kant op kunnen gaan, maar uiteindelijk wist Sten toch te ontsnappen naar een eindspel van wat lichte stukken tegen een dame. Een eindspel dat Sten nooit meer kon verliezen. Het werd dan ook remise.

Olger van Donk had het tegen Harm Theo Wagenaar de hele avond flink lastig, maar leek desalniettemin op winst te blijven spelen, zelfs toen Woerden aan een halfje genoeg had voor de winst. Alle noeste arbeid ten spijt moest Olger zich bij remise neerleggen        

Voor de details, zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7094

De derde ronde van dfe KNSB competitie is altijd een zware opgave voor Woerden. Ik kan me niet herinneren dat we ooit die ronde overleefd hebben. Maar eens moet de eerste keer zijn. De kansen tegen de spelers van Kennemer waren niet bijster groot, maar geheel uitgesloten was het nu ook niet. De kansen slonken wel zienderogen toen GM Liam Vrolijk binnen kwam wandelen. Teamleider Tex de Wit had zich door hem laten vervangen.

Over mijn eigen partij kan ik kort zijn. Ik was blij dat het in het schaken is toegestaan op te geven om het leiden te verzachten. Na 28 zetten met wit tegen Khoi Pham maakte ik dankbaar gebruik van die regel.

Sten Goes bood heel wat meer tegenstand tegen Liam Vrolijk. Sten leek goed bezig te zijn, maar de dubbelpion waar Liam zichzelf willens en wetens mee opgezadeld had, bleek zijn stukken de juiste velden te geven. Sten raakte een pion kwijt en in de verwikkelingen erna bleek hoe goed Liam alles had doorgerekend. Sten verloor.

Ed Oosterlaken kreeg nog een veelbelovende stelling op het bord. Hij leek zelfs wat materiaal voor te komen, maar werd in het eindspel toch nog op de koningsvleugel overspeeld.

Selman Ercan kwam tegen Onno Eigersma zeer goed uit de opening en ook in het middenspel stond hij objectief gezien gewonnen. Daarna werd het zo ingewikkeld dat Onno kansen kreeg om terug te komen. Beide spelers vraten de tijd op. Op het nippertje werd er remise overeengekomen in een stelling waarin Selman weliswaar helemaal gewonnen stond, maar waarin de winst niet zo een-twee-drie te vinden was.

Kennemer Combinatie heeft daarmee overtuigend Woerden met 3,5-0,5 uitgeschakeld.

Woerden 1 was in de uitwedstrijd de 5e ronde tegen De Rode Loper 1 niet compleet. Voor het eerst in deze competitie, wat iets zegt over de vastberadenheid van de spelers. Nu is Woerden gezegend met een steeds breder wordende top, dus de invallers waren ook in staat hun mannetje te staan.

De eerste die klaar was, was invaller Jacco Lind. Hij vermorzelde met zwart Chris Regeling over de lange diagonaal en kon snel het punt noteren.

Ondertussen ging het op drie van de eerste vier borden lekker. Jan Prins dacht in scherpe een theoretische variant een nieuw ideetje te kunnen lanceren, maar dat bracht hem slechts in een moeilijk parket. Sten won materiaal en gaf dat niet meer terug. Selman speelde een stelling met ongelijk materiaal. Hij had alleen wat meer ongelijk materiaal dan Hendrik Aldenberg. Er zaten nog wel wat valletjes in de stelling, maar daar wist Selman wel raad mee. Marcel Schröer hoefde slechts een ondoordringbare stelling op te zetten om Thom Zwamborn zich in zijn zwaard te laten werpen. De twee extra pionnen waren genoeg voor de winst in het ongelijke loper eindspel.

Een geheel ander verloop had de partij tussen Jelle Wiering en Henk Dissel. Jelle liet zich op zijn koningsvleugel en in het centrum enorm de kaas van het bord eten. Zijn stelling gaf zo’n trieste aanblik, dat Henk hem, om het leed te verzachten, ongevraagd een tweede kopje koffie voorzette. Dat kopje deed Jelle goed. Hij bleef doorvechten en in een stelling waarin Jelle een eeuwig schaak kon uitvoeren, plaatste Henk zijn koning op een onzalig veld waar het schaak zelfs een mat werd.

Op de overgebleven onderste borden had Woerden het wat moeilijker. Hans van Steijn pakte met zwart tegen Peter Hoogakker het centrum maar raakte daarna zijn dame kwijt. Gelukkig wist hij even later de dame van Peter in te sluiten en bereikte het eindspel met een stuk meer. Bij Olger van Donk tegen Mike Harzevoort was het ook ingewikkeld. Olger had een dame tegen een toren en loper, maar die werd door de lichtere onder de voet gelopen en Olger verloor.

Olivier Huizer kwam ietwat passief te staan tegen Marcel Scholten. Na de afwikkeling van alle zware stukken was er echter weinig aan de hand. Het werd een eindspel met gelijke lopers waarin beide spelers een beetje heen en weer bleven te schuiven terwijl alle andere spelers de stukken al hadden opgeruimd. Wij verwachtten een punten deling, maar Olivier had zich op het laatst toch laten verschaken.

Daarmee werd het 6-2 voor Woerden en verstevigt Woerden 1 de koppositie.

Voor de wedstrijd tegen Charlois Europoort 2 zakte Woerden 1 zaterdag af naar de krochten van Rotterdam. Nu zullen veel bewoners van Noord hier Rotterdam Zuid mee bedoelen, maar in dit geval kwamen we letterlijk in de kelder van een school terecht. Een prima speelzaal overigens. 

Voor Jelle en mij was het een beetje thuis komen. In de tijd dat Woerden geen team in de KNSB had, hebben we een jaar of vijf voor CE 2 gespeeld. Het was dan ook een weerzien met veel oude bekenden. Valery Maes, vaste supporter en vroeger vaak invaller in het eerste team was ook aanwezig. Woerdenaren zullen hem wellicht kennen als eminente deelnemer aan het Goudkuipje toernooi in vroeger jaren.

Na wat hand nijverheid, waarbij we op een a4tje een notatieformulier moesten tekenen, gingen we van start. Vooraf hadden we een zwaar hoofd in onze kansen tegen Charlois Europoort 2, maar het team was danig verzwakt. Lendert van den Ouden en Kees van Drunen, al jaren de degelijke ruggengraat van het team werden daar node gemist. Ze hadden het glibberige pad naar een match tegen Woerden niet aangedurfd.

De inderhaast opgeroepen vervanger van Kees van Drunen was niet opgewassen tegen het nauwkeurige rekenwerk van Sten Goes. Nu vergaloppeerde ons raspaardje zich in de opening wel even, waardoor hij een belangrijke loper moest ruilen, maar daarna ging Sten als een mes door boter. Dat kwam goed uit. Hij kon zich daarna nuttig maken als team fotograaf.

Marcel Schröer speelde tegen oude bekende Hans Uitenbroek. Marcel had zijn teamgenoten vooraf gewaarschuwd: zorg ervoor dat je niet in een miniatuurtje van Hans terecht komt, want daar is deze gerenommeerde probleem oplosser virtuoos in. De ironie van onze partij was, dat Hans in een miniatuurtje van mij terecht kwam en al snel de vlag moest strijken.

Rolinde den Heijer leek Armantos Tzanis aardig van het bord te spelen. Ze won een pion en wist later ook nog eens een kwaliteit te winnen door een toren in te sluiten. Toch bleken de kansen van Armantos venijniger dan gedacht. Een combinatie van toren, paard en loper namen de koningsvleugel danig onder vuur. Gelukkig wist Rolinde alle problemen op te lossen en besliste het materiële voordeel.

Jelle heeft zich de laatste tijd bekwaamd in het spelen van strategisch complexe stellingen en zo langzamerhand begint dat zijn vruchten af te werpen. André van der Graaf wist er na de opening niet goed raad mee. Zijn koning werd onder vuur genomen zonder er enig tegenspel tegenover te stellen. Jelle maakte het mooi af met een thematisch offer dat de koningsstelling open brak.

4-0 was het en de Woerdense spelers hadden het erg naar hun zin. Op de borden zag het er naar uit dat er wel ergens een halfje binnen gehaald zou worden. Het duurde toch nog een tijdje voor dat het geval was.

Eerst werd het nog 4-1. Bas Verberne had tegen Joris Greene een fraaie strategische partij gespeeld. Dat leidde na wat gelaveertot een pion winst. Bas nam de pion echter op de verkeerde manier, waardoor zijn dame enigszins buiten spel kwam te staan. Joris greep zijn kans en nam de koning van Bas onder vuur. Terwijl zijn klok gevaarlijk snel achteruit liep kon Bas alle complicaties niet meer aan en verloor.

Selman Ercan had tegen Michel de Wit een heel interessante opening op het bord gebracht, waar grote en kleine valletjes in zaten. Michel vermijdde de grote maar trapte in een kleine, waardoor hij in een lastig parket terecht kwam. Hij verdedigde zich kranig in een slechte stelling. “Je zal wel ergens gewonnen hebben gestaan,” was zijn terechte evaluatie achteraf. Een dozijn zetten lang. Selman won een pion, maar in het ongelijke loper eindspel zat er geen winst meer in. Wij waren in ieder geval erg verheugd over het halfje. Met 4,5 punt konden we een stuk meer ontspannen naar de overige partijen kijken.

Ed Oosterlaken kwam tegen Kresna Soerjadi in een moeilijke stelling terecht. Nu zijn we er al aan gewend zijn geraakt dat Ed een flink deel van de partij in de touwen hangt. Meestal zelfs met een kwaliteit minder. Nu had Ed zelfs een pion meer, dus we bleven optimistisch. Soerjadi bespeelde het klavier op beide flanken van het bord. Hij had zijn aandacht beter op één van de vleugels kunnen richten. Nu leidde het nergens tot iets en kon Ed terug slaan. Met een groot materieel voordeel wist Ed de partij naar zich toe te trekken.

Jacco Lind bereikte tegen Cor een flink strategisch voordeel. Zo’n voordeel verder uitbouwen is ook een vak. Jacco kreeg het tegen Cor niet goed voor elkaar. De partij bleef maar door sudderen. Cor kreeg uiteindelijk zelf een vrijpion op het bord. Gelukkig wist Jacco af te wikkelen naar een paarden eindspel dat remise te houden moest zijn. Na wat heen en weer schuiven kwamen ook beide spelers tot deze conclusie.

Daarmee won Woerden 1 met 6-2 van Charlois Europoort 2. Met de versterkte degradatie regeling dit seizoen (zelfs als nummer 8 ben je je leven niet zeker) was het een welkome opsteker.

Voor details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12345

Het was weer een gezellige drukte op de clubavond. Woerden 1 en Woerden 3 speelde thuis en ook de interne competitie was weer goed bezocht, zoals we de laatste tijd wel gewend zijn. Toch was het nog iets drukker dan verwacht. Hoe kwam dat toch? Alles werd duidelijk toen iedereen achter het bord ging plaats nemen. Er bleef een clubje schakers bedremmeld staan, niet wetende wat te doen. Was dit een schaakvariant van de stoelendans? Alle borden waren inmiddels gevuld en er bleven nog wat schakers over. Het bleek het eerste team van Denk en Zet te zijn, die een week te vroeg naar Woerden waren afgereisd om hun wedstrijd tegen Woerden 2 te spelen. Daar had Woerden niet op gerekend en dus moesten ze helaas weer terig naar huis. Daar hadden ze nou de tweede helft van het Nederlands elftal voor gemist.

DBC 1 miste een paar prominente spelers, maar daar waren een aantal goede aanstormende talenten voor in de plaats gekomen. Selman zag er een van tegenover zich. Met omzichtig spel dacht Selman langzaam de druk te kunnen verhogen, maar zijn tegenstander wist een koningsaanval op te zetten die uiteindelijk leidde tot een verloren eindspel voor Selman. Ook Ed kreeg het zwaar te verduren tegen een jong talent. Halverwege stond Ed zelfs drie pionnen achter. We gaven geen cent meer voor de kansen van Ed. Maar Ed rechtte zijn rug, won een pion terug en later nog een. Het eindspel met een pion minder wist hij knap remise te houden. Bas speelde een prima partij. Hij won een kwaliteit en had ook nog eens druk op de koning. Dat werd een overtuigende overwinning. Ook Hans was goed op dreef. Hij stormde met al zijn pionnen richting de vijandelijke koning. Toen het daar helemaal vast was gezet bleek Hans ook op de andere vleugel de overhand te hebben. Zelf speelde ik een degelijk partij tegen de wat frivole openingsbehandeling van mijn tegenstander. Na een pion gewonnen te hebben moest ik alleen oppassen dat ik niet in een toreneindspel met remise kansen terecht zou komen. Dat lukte en ook dat punt was binnen. Sten Goes kwam via een e4 opening in een soort konings indisch achtige stelling terecht. Geen van beide spelers wiste hoe ze verder moesten komen en de vrede werd getekend.

Het was daarmee 4-2 voor Woerden en twee partijen waren nog in volle gang. Olger had weer een stevige stelling neergezet. Het langzaam consolideren en van daar uit een klein voordeeltje uitbouwen is de laatste tijd zijn specialiteit. Ook nu was dat het geval. Olger wikkelde mooi af naar een gewonnen eindspel en haalde soepel het punt binnen. De partij van Jelle had het tegenovergestelde verloop. Na een ingewikkelde openingsfase speelde Jelle zijn tegenstander helemaal van het bord. Tot hij pardoes een volle toren in de uitverkoop deed. De stelling was daarna compleet verloren, maar nog wel gecompliceerd. Onder grote belangstelling bestookte Jelle met een stuk minder de koning van de tegenstander. Die kon zoveel complicaties niet meer verwerken en de aanval sloeg toch nog door.

Daarmee won Woerden met 6-2 van DBC 1 en gaat aan de leiding in de hoofdklasse B.

Voor details zie:  https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7085

Met twee invallers verwachtten we met Woerden 1 een zware middag voor de boeg te hebben tegen RSR Ivoren Toren in de 4e ronde van de KNSB competitie. Gelukkig voor Woerden had ook RSR te kampen met twee uitvallers en zo werd het toch nog een wedstrijd tussen twee op papier gelijkwaardige teams. Op de borden werd lang gestreden. Veel spelers van Woerden 2 en 3 hadden de stukken al in de doos terug gestopt toen alle partijen van Woerden 1 nog in volle gang waren.

Door de invallers op de laatste twee borden werden de punten gedeeld. Chris Klaassen had tegen Herman Keetbaas een degelijke stelling opgebouwd die wellicht licht beter was. Maar na een schaak sabbatical van een jaar of veertig voelde Chris zich nog niet zeker genoeg om met wat minder tijd op de klok vol voor de winst te gaan. Olivier Huizer had wat pionnetjes van David van Heusden weten te af snoepen, maar zijn koning was wel zwaar onder vuur geraakt door de witte torens. Zijn tegenstander koos met een eeuwige aanval op de koning eieren voor zijn geld en ook hier werd de vrede getekend.    

Rolinde pakte het tegen Homayoun Mohtaat al snel scherp aan en grabbelde met de dame een pion op b2 mee. Dat kostte zwart wel wat tempi en door de opgejaagde dame was het niet Rolinde die even later een pion voor stond, maar haar tegenstander. Rolinde had er weliswaar een actieve loper voor op het bord staan, maar toen die afgeruild werd en er zelfs een tweede pion van het bord ging was er geen houden meer aan.

Mijn tegenstander, Nathanaël Spaan, ging in de opening de scherpste voortzetting uit de weg en raakte daarmee gelijk alle voordeel kwijt. Lang ging de partij gelijk op. Het ging pas verkeerd voor Nathanaël toen hij met zijn paard mijn stelling binnen drong. Het paard bereikte er niets en had zichzelf in een net laten verstrikken waar niet meer uit te ontsnappen viel zonder materiaal te verliezen. 

Selman speelde tegen Michael Fung een gecompliceerde partij. Beide spelers raakten verzeild in een stelling waarin de ene taktiek de andere opvolgde. Het hield maar niet op. En op het laatst was het materiële evenwicht weer volledig hersteld. Selman had wel twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Selman liet er geen gras over groeien en binnen de kortste keren kon de b-pion promoveren.

Jacco was tegen Mark Beijen een lekker partij aan het spelen. Hij had de stelling goed onder controle, maar op een onbewaakt moment raakte hij pardoes een kwaliteit kwijt. De blokkade stelling die over bleef gaf wellicht nog mogelijkheden tot remise, maar Jacco kreeg het niet voor elkaar een vesting op te bouwen en moest de koning uiteindelijk neerleggen.

Toch had Jacco nog een positief aandeel in het resultaat. Voor de partij had hij aan Bas Jansen nog wat fijne ideetjes aan hand gedaan. Bas kreeg het tegen Paul Tromp nog op het bord ook en kwam direct vanuit de opening in een prachtige stelling terecht. Iets wat we van Bas niet gewend zijn. Bas maakte het daarna keurig af.

De stand was 4-3 voor Woerden. Alles hing af van de partij tussen Sten Goes en Joost van Rosmalen. Na een kleine fout in de opening had Sten toch nog een aardige stelling weten op te bouwen. Bij het naderen van het eindspel ging het toch weer een beetje mis en moest Sten een moeilijk eindspel verdedigen. Dat leek eerst te lukken en de spelers kwamen in een ongelijke lopers eindspel terecht. Het probleem was echter dat Sten tegen vrij-pionnen op de h-lijn en de c-lijn moest vechten. Dat bleek nog helemaal niet zo makkelijk. De partij ging nog een uur door. Joost speelde het geraffineerd en wist Sten in een positie te dwingen waarin hij niet beide pionnen goed meer kon tegenhouden.

Daarmee werd het 4-4. Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we ervoor getekend.

Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12343

Na in de eerste ronde van de KNSB beker Hoogland verslagen te hebben, toog het beker team van Woerden naar Utrecht voor de ontmoeting met UCS de Rode Loper. Daar troffen wij niet de beste spelers van die club, omdat ze de regel hebben dat de hoogst geklasseerde spelers van de interne competitie de eer hebben opgesteld te worden. Woerden was dus zwaar favoriet. 

Sten Goes toonde dat ook overtuigend op het bord. Hij overklaste met zwart Thom Zwamborn. Met een thematische aanval op de damevleugel gaf hij zijn sterke loper voor een paard en kreeg er een pion bonus bij. Er volgden wat kleine combinaties, die Sten niet veel opleverden, totdat Thom nog een pion kwijt raakte en er geen houden meer aan was.  

Ed Oosterlaken trad met zwart Hendrik Aldenberg met open vizier tegemoet. De partij was een reprise van de partij van afgelopen seizoen. Het werd een iets andere variant die Hendrik duidelijk zorgvuldig van tevoren had bestudeerd. Ed speelde het niet helemaal nauwkeurig en al snel was het alle hens aan dek. Gelukkig voor Ed miste Hendrik een sterke voortzetting waardoor Ed met een moedige torenzet de witte stelling wist binnen te dringen. Hendrik offerde daarna iets te veel en kwam veel materiaal achter zonder dat zijn aanval doorsloeg. Daarna ging het snel en Ed won.

Selman was met wit tegen Peter Hoogakker helemaal in zijn element. Hij schudde het eerste dozijn zetten uit zijn mouw en stond daarna prima. Een kwaliteit voor en ook nog actieve stukken. Wat had zwart ter compensatie? Een schamele dame en paard in de aanval. Dat kon niet veel worden, zou je zeggen. Niets bleek minder waar. Hoewel de stelling voor zwart zwaar verloren stond, werd Selman door de kleine dreiginkjes in verwarring gebracht en op een cruciaal moment zag hij een ondekbaar mat over het hoofd.

Er zijn wel eens van die partijen waarin je het niet kan laten verschrikkelijk verkrampte zetten te doen. Mijn partijen met wit tegen Martijn Eefting was er zo een. Gelukkig wist Martijn geen raad met de kansen die hem geboden werden en kwam ik toch nog in een lekker eindspel terecht. De prachtige stelling was niet aan mij besteed. Ik liet het tot een remise stelling verpieteren. In de veronderstelling dat we met 3-0 voor stonden bleef ik nog eem beetje doorschuiven, terwijl mijn teamgenoten tandenknarsend toekeken hoe ik remise varianten uit de weg ging. Uiteindelijk kwam ik bij zinnen en forceerde remise.

Daarmee won Woerden maar nipt met 2,5-1,5 van DRL. Voor details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/13811

Op naar de derde ronde!