Categorie: Uncategorized

BSG is een mooie vereniging met veel goede spelers. In de SOS competitie kunnen ze prima team op de been brengen. Tot nu toe hadden ze zich ingehouden, maar tegen Woerden werd een serieuze eenheid op de been gebracht. In tegenstelling tot de overige ronden, waarin de gemiddelde rating van BSG 1 onder de 1900 lag, stond de meter deze keer op een gemiddelde van 2025. Woerden was daardoor voor het eerst dit seizoen niet de favoriet en dat is ook wel eens leuk. Het beloofde een spannende avond te worden.

Aan beide zijden werd er lang niets weg gegeven. De stelling van Ed zag er wat merkwaardig uit, maar dat zijn we zo langzamerhand gewend. Het eerste bord waar de temperatuur hoog opliep was het bord van Jacco tegen Ruben Piel. Een diepe combinatie leidde tot de ruil van een dame tegen een toren en twee stukken voor Jacco. Halverwege deze combinatie dacht Jacco het nog mooier te doen door de dame van zijn tegenstander in het kolenhok op te sluiten. Dat bleek helaas een faliekante misrekening. De dame kwam vrij en de stelling van Jacco werd snel daarna hopeloos. Daarna zagen we het misgaan op het bord van Bas tegen Joan Arensman. In een stelling waar nog niet heel veel aan de hand was, zag Bas de overbelasting van zijn g-pion over het hoofd en moest toezien hoe de belangrijke h-pion voor zijn koning werd opgepeuzeld. Daarna ging het heel snel berg afwaarts.

Gelukkig waren er ook positieve ontwikkelingen. Rolinde had tegen Theo Slisser een scherpe stelling op het bord waarin beide konings-stellingen onder vuur kwamen te liggen. De partij ging wat op en neer, totdat Rolinde een eindspel wist te bereiken met een kwaliteit meer. Daarbij had haar tegenstander ook nog een belangrijke pion laten slaan, waardoor de toren vrij spel had en er geen enkel tegenspel mogelijk was. De partij van Olger tegen Ruben Hilhorst startte met een gambiet. Ruben klampte zich er niet echt aan vast en daarna bereikte Olger een prettige stelling. Zo prettige zelfs, dat Olger een dame tegen een toren en een licht stuk wist te winnen. Dat was voor Olger voldoende voor de winst.

Op de laatste vier borden was de stand daarmee 2-2. De eerste borden waren nog druk in gevecht.

De eerste partij waar duidelijkheid kwam was die van Marcel tegen Timon Brouwer. Marcel had een klassieke minoriteit aanval opgezet en daarmee een stevige greep op de damevleugel gekregen. De druk werd hoger en hoger tot er een bres in deze vleugel in werd geslagen en Marcel won. Ondertussen had Ed tegen Herman van Engen zijn trademark kwaliteitsoffer weer op hert bord. Dan weten zijn teamgenoten dat het wel goed zit. Dat zat het ook, Ed had met zwart op zijn minst gelijk spel. Helaas vergreep Ed zich daarna en gaf een toren weg.

De stand was 3-3. Op de overgebleven borden zag het er echter niet zo florisant uit. Selman had tegen Rein Brouwer een duidelijk overwicht in het centrum en kansen op de koningsvleugel. Beide spelers hadden tegengesteld gerokeerd. Door een onnauwkeurigheid kreeg ook Rein kansen tegen de koning van Selman. In de strijd brokkelde het centrum van Selman af. In het resulterende eindspel werd Selman door een pionnen massa omver gewalst. 

Sten had tegen Mark Grondsma vanuit de opening een fraaie stelling opgebouwd. Hij liet echter de dame van Mark actief worden en daarmee viel ook alle druk weg. Daarna bleken de pionnen van Sten allemaal niet meer zo lekker te staan. Hij moest nog uitkijken de partij niet te verliezen. Ondanks de 4-3 achterstand zat er voor Sten niets anders op dan in remise te berusten.

Daarmee won BSG 1 met 4,5-3,5 de titanenstrijd tegen Woerden 1. Voor details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7100

Onze tegenstander in de zesde competitieronde, Philidor Leiden 3, was op dat moment koploper van onze klasse met acht matchpunten en 27,5 bordpunten en wij zaten ze, met zes matchpunten en 26,5 bordpunten, samen met nog twee andere teams, pal op de hielen. Een belangrijke wedstrijd, wilden we nog kansen maken op een eventueel kampioenschap. 

En ook nu was Marjolein als eerste klaar! Alleen dit keer met een dikke nul nadat zij planloos had zitten spelen en zich vervolgens in allerlei onderste-rij-nesten had weten te werken. Maar ze had het ook zwaar: haar tegenstander zat steeds te frunniken aan een smoezelig knuffeltje dat hij als mascotte naast het bord gezet had zodat zij eigenlijk twee tegenstanders had.

Tien seconden later gaf ook Hans Tuit op. Bij Hans begint zich een vast patroon te ontwikkelen door gemiddeld iedere twintig zetten tenminste één stuk weg te geven. Tegen Philidor Leiden verbeterde hij dat gemiddelde aanzienlijk door iedere tien zetten een stuk weg te geven. Kortom, volstrekt kansloos en na anderhalf uur zaten de stukken weer in de doos.

Gelukkig was daar toen Henk. Zijn partij was net zo wild als zijn reis naar de speelzaal. Hij was twintig minuten te laat, stond na twintig minuten gewonnen, en moest vervolgens twee uur lang matdreigingen pareren. Door al het geofferde materiaal op tijd terug te geven won hij zijn partij.

Voor Hans van Steijn was Philidor Leiden uit een klein beetje als een thuiswedstrijd. Vele gezichten kende hij nog van de korte tijd dat hij daar geschaakt had. Al gauw kreeg hij een voordeel in de opening en kon hij een mooi centrum opbouwen. In het middenspel dacht zijn tegenstander met een slim trucje een kwaliteit te winnen. Maar aan het eind van die combinatie wist Hans zelf nog een stuk te winnen. Met een toren op de 7de rij en actieve paarden had hij een duidelijk overwicht. Nadat hij de ene pion na de andere snoepte, gaf zijn tegenstander op.

De tegenstander van Mark dacht in een Engelse opening een pion te kunnen winnen maar nadat hij daardoor geforceerd het centrum opende, verloor hij uiteindelijk een pion. Met een vervelende vrijpion op c6 en daarna ook nog eentje op a5 werd uiteindelijk zijn koning gedwongen de a pion op te halen waarbij Mark zelf de koningsvleugel kaalplukte en uiteindelijk een tempo over had met dame promotie als gevolg. 

Op bord twee zat de 13-jarige Oekraïense Sofiia Moskalets die al van zich heeft doen spreken door eerste te worden in het plaatsingstoernooi voor het Nederlands Jeugd Kampioenschap tot 18 jaar. Zij kwam met de zwarte stukken goed uit de opening en had in een mum van tijd het centrum stevig in handen. Haar tegenstander was min of meer gedoemd om in de touwen te blijven hangen en gaf nog een kwaliteit voor enige bewegingsruimte. Dat mocht echter niet baten en hij werd dan ook zeer degelijk van het bord gezet. Een zeer overtuigende overwinning van Sofiia!

Toen stond het dus 4-2 voor ons en niet lang daarna stelde Leen de overwinning veilig.

Hij had zich voorbereid op een partij die hij van zijn tegenstander had kunnen vinden. Die had toen weliswaar gewonnen, echter vanuit een slechte stand. De bedoelde zetten kwamen ook op het bord, echter zonder enig positievoordeel. Plotseling doorbrak Leens tegenstander het tijdrovende, moeizame manoeuvreren met een foute poging om zijn achtergebleven pion te bevrijden. Door een penning was daarna het verlies van een kwaliteit niet meer te vermijden.  Door een kamikazeactie kwam daar nog een stuk bij, waarna zijn tegenstander nog wat te lang doorspeelde.

Zijn vrouw had het een stuk lastiger. Annie kwam op zich wel aardig uit de opening, maar bleef de hele partij te passief spelen. Ze had een geïsoleerde pion, die zij niet kon behouden. Haar tegenstander maakte het eindspel goed af.

Nog één ronde te gaan. Het is heel spannend. Er staan drie teams met 8 matchpunten bovenaan. Wij spelen in de laatste ronde tegen mede kanshebber Botwinnik. Philidor Leiden heeft het op papier wat makkelijker, tegen Rijswijk, het voorlaatste team.

De zaterdag was heerlijk zonnig, een mooie dag voor een wandeling met het voltallige Woerden 1 team van Centraal Station Amsterdam over de keizersgracht naar de Laurierstraat. Daar kwamen we terecht in de knusse huiselijke sfeer van het kantoor van enkele creatieve lieden met een liefde voor tijdschriften over mode en design en boeken over basketbal. Terwijl buiten de ijspegels zo nu en dan met een enorm geraas dan de daklijsten vielen gingen binnen de partijen van start. Woerden was op volle sterkte en ook Laurierboom – Het Gambiet was met een erg sterk team op de proppen gekomen. Dat beloofde wat.

Met grote voortvarendheid wisten Sten Goes en Marcel Schröer hun partijen op de eerste twee borden te winnen. Sten Goes plaatste tegen Hajo Jolles een theoretisch bekend paard offer en kreeg een stelling waar je als medespeler jaloers van opzij kijkt en denkt: “Had ik die stelling maar”. Sten gaf de witte koning geen moment rust en eindigde de partij met groot materiaal winst. Zelf bleef ik de stelling van Elwin Osterwald onder druk houden. Eén moment had Elwin de kans om daar onderuit te komen, maar verzaakte dat. Zijn angst voor een door hem iets te optimistisch ingeschat dame offer van mijn kant was te groot. Daarna was het pleit beslecht.

Jacco Lind had tegen Werner Moller een door hem zo geliefde dubieuze stelling op het bord gekregen. Na wat manoeuvreer werk wist Jacco zich daaruit te wurmen en kon al vrij rap de remise optekenen.

Daarmee was het 2,5-0,5 voor Woerden 1. In een opperbeste stelling gingen we naar het nabij gelegen en ó zo gezellige spelletjes café De Laurierboom om daar de partij van Jacco nog eens nader te bekijken.

Ondertussen waren onze ploeggenoten flink aan het zwoegen. Interessante en soms gelijke stellingen verslechterden zienderogen. Vooral de kansen in de partij van Ed Oosterlaken tegen Marius Lauer draaiden 180 graden om. Ed speelde zijn dame naar een ongelukkig veld waar ze geheel buitenspel stond en uit de verte met lede ogen moest toezien hoe de konings stelling uiteen werd gereten.

Zowel Jelle, Bas als Rolinde kwamen een pionnetje achter. Jelle Wiering speelde tegen Paul Schipper erg ambitieus en commandeerde zijn pionnen flink maar voren. Dat bleek de stelling even later toch niet aan te kunnen en Jelle verloor. Bas Jansen offerde tegen Ron Nep een pion voor wat activiteit. De activiteit ebde weg, maar de pion kreeg Bas niet meer terug en ook dat kwam niet meer goed.

Rolinde verloor tegen Wilbert de Kruiiff een pion, won hem terug, maar raakte er in het eindspel toch nog weer eentje kwijt. Het was een verraderlijk eindspel waarin de loper tegen het paard niet zo goed bleek als het leek. De koning kon twee oprukkende pionnen niet allebei tegen houden en daarmee ging ook deze partij verloren.   

Selman Ercan had een uitermate degelijke partij gespeeld en met zwart tegen Hans de Vilder zelfs een pion weten te veroveren. Het was een dubbel pion en die bleek onvoldoende om nog op winst te kunnen spelen. Verder dan remise kwam Selman dan ook niet.

Zo verloor Woerden 1 met 5-3 van Laurierboom – Het Gambiet 1, dat op weg is naar het kampioenschap van groep 3F. Na afloop kwam het Woerdens team terecht in een Turks restaurant. Nu heeft een team een expert op dat gebied en we lieten ons dan ook uitgebreid adviseren door Selman. Zo liet hij ons onder andere kennis maken met zoute Turkse melk. Niet slecht! Het werd een mooie afsluiting van een genoeglijke dag.

Woerden 2 speelde op 11 februari tegen Schaakhuis 2. Het verloop van de diverse partijen was grillig: waar remise een logisch resultaat was, werd er toch gewonnen of verloren. Waar winst of verlies een logisch resultaat was, werd het toch remise. Dan is de slotstand 4-4 eigenlijk best een logisch resultaat.

Opnieuw was Marjolein als eerste klaar en ook deze keer had ze gewonnen. Met zwart kreeg ze een behoorlijke koningsaanval over zich heen. Maar ze liet zich niet verleiden door de offers en scharrelde waar mogelijk het nodige materiaal bij elkaar. Toen de rook opgetrokken was, stond ze gewoon een stuk, een pion en een stelling voor. Haar tegenstander gaf op toen ze de matzet aan het uitvoeren was.

Olivier speelde op bord vier met wit tegen een tegenstander die op papier zwakker leek maar op het bord sterker bleek. In een Scandinaviër had hij een mooi paard op e5 en offerde hij een pion voor wat aanval maar de heer Fischer bleef ijskoud verdedigen en trok de partij ongenadig hard naar zich toe.  

Bij Hans Tuit wil het dit seizoen niet lukken. In een reguliere Franse partij leek hij ruim drie uur op een rustige remise af te stevenen. Maar ja, het overzien van een ‘lopervork’ kostte een vol paard en maakte zijn stelling op slag hopeloos. Over en uit.

Ook de andere Hans was wat slordig met de stoeterij. Hij begon sterk in de opening en met een mooi trucje won hij een pion. Die offerde hij terug voor activiteit in een toreneindspel. Met wederom een tactische wending won hij even later nog een loper. Vervolgens creëerde zijn tegenstander een dolle toren. En net toen Hans dacht dat hij het helemaal voor mekaar had… verblunderde hij zijn paard wat resulteerde in een, eigenlijk onverdiende, remise.

Na een foutje in de Sämisch variant van het KI leverde Mark al vroeg een stuk in. Hij kon hier nog een kwaliteit voor terug grabbelen maar desalniettemin stond hij heel erg verloren (Mark: ‘Ik bespeur een trend.’). Na wat foutjes van de tegenstander, mede geholpen door de tijdnood wist hij nog wat tegenspel te creëren om uiteindelijk de, zwaar onverdiende, remise over de streep te trekken. Straftraining voor Mark en een volgende keer hopelijk een sterker begin.

Ook in Leens partij was een hoofdrol voor de klok weggelegd. Zijn tegenstander had een onuitspreekbare naam en leek op een nog zwaardere versie van Nakamura.  Zijn planmatige ‘London’ opening gaf geen enkele indicatie over zijn speelsterkte. Leen durfde na een half uur nadenken 8. (…) e7-e5 niet aan, uit angst voor een voorbereide variant, waarna het lange tijd gelijk bleef. Zijn enige voordeel bestond uit extra tijd op de klok, maar op het bord werd zijn stelling lastig door zijn foute 33e zet. Zijn tegenstander mistte in tijdnood een kans op eeuwig schaak maar bereikte nog wel heelhuids de reddende 40e zet. Waarna hij opnieuw enorm lang na ging denken. Ten slotte bezweek hij toen hij weer in enorme tijdnood kwam en won Leen de partij. 

Annie had wit en haar tegenstander speelde een soort vertraagde Philidor waardoor zij zich liet verleiden tot een veel te wilde aanval. Dat leverde weliswaar een stuk op maar vervolgens had zij de aangeboden giftige pion beter niet genomen. Haar tegenstander vergat het stuk terug te winnen, maar Annies koning stond behoorlijk onveilig. Na secuur verdedigen, keerden de kansen: Annie begon nu zelf een koningsaanval en won de partij toen ze de dame veroverde.

In september is Chris bij onze schaakclub gekomen na 48 jaar niet meer een serieuze partij gespeeld re hebben. Hij was dan ook vereerd te mogen invallen. Na een vreemde opening (1.d4, Pf6 2. Lg5, g6 4. Lf6x) stond hij als zwartspeler toch niet echt lekker. Bovendien verloor hij een pion. Uiteindelijk werd het een dame-eindspel, waarin Chris twee pionnen achter kwam te staan toen hij dame-ruil wilde vermijden in de hoop op eeuwig schaak. Dat was een misrekening, omdat die ruil tot een remise pionnen-eindspel geleid zou hebben. Na zoveel jaren was de kennis over dit soort eindspelen weggezakt. Na een reeks van 17 schaakjes wist de witte koning zich te verstoppen en was het de hoogste tijd op te geven.

Het was een heerlijke middag in Woerden. Drie teams speelden hun KNSB wedstrijd en Woerden 1 trok ten strijde tegen Erasmus 1 uit Rotterdam. 

Op de eerste twee borden ging het er het wildst aan toe. Olivier Vrolijk zag zijn provocerende openingskeuze beantwoord met een agressieve strategie van Marcel. Offerde Olivier een stuk of raakte hij het gewoon kwijt? Niemand die het weet. Olivier zou er in ieder geval twee pionnen en initiatief voor terug krijgen. Marcel offerde direct het stuk terug voor een aanval op de koning, die al snel beslissend was. In de partij tussen Sten en Henk van der Velde ging het er zo mogelijk nog spectaculairder aan toe. Henk van der Velde offerde maar liefst twee stukken voor een koningsaanval. Wij omstanders zagen niet voldoende compensatie, maar even later bleek Henk toch een stuk te hebben terug gewonnen en hij had ook nog eens drie verbonden vrijpionnen. Sten wist de pionnen gelukkig te neutraliseren en haalde ze daarna een voor een op.

Ed werd door Marvin Dekker in de opening weer eens helemaal van het bord gespeeld, zoals we dat de laatste tijd wel van hem gewend zijn. Ook nu verdedigde Ed zich zo taai dat zijn tegenstander er op een gegeven moment geen heil meer in zag en remise aanbood. De remise van Selman tegen Wim Westerveld verliep geheel anders. Nadat Selma vanuit de opening een prima stelling had opgebouwd, gooide hij met een stuk offer de knuppel in het hoenderhok. Het leidde tot niet meer dan eeuwig schaak. Ook hier werd de vrede getekend.

Jacco had het tegen Eric Hoogenes lastig in een passieve stelling. Om er nog iets van te maken, grabbelde hij met zijn dame een pionnetje op de damevleugel en wist zijn dame net in veiligheid te brengen. Daarna bleef Jacco onverstoorbaar aan zijn extra pion hangen. Die strategie leidde uiteindelijk tot succes in een gewonnen eindspel. Jelle had tegen Cander Flanders vanaf het begin een verrukkelijke stelling op het bord met een juweel van een veld op d5 vast in handen. Vanuit die stelling was het nog louter genieten, de rest van de middag.

Rolinde wist met zwart tegen Leo de Jager al snel de druk op de witte stelling op te voeren. Het leidde tot de winst van de a-pion. Daarmee was het nog niet gedaan, want Leo had wel compensatie. Het kostte hem echter zeeën van tijd om er wat van te maken. Daardoor kwam hij ernstig in tijdnood en daarin zag hij het allemaal niet meer zo scherp. Een volle dame verdween van het bord en Rolinde kon het punt incasseren. Bas Jansen had tegen Marti Rensen ook wat problemen met zijn tijd. Zeg maar gerust enorme problemen. Na 20 zetten stonden er nog maar 40 seconden op zijn klok. Wij slaagden een zucht van verlichting toen beide spelers remise ov overeen kwamen. 

Woerden won daarme met ruime cijfers, 6,5 – 1,5 van Erasmus 1. Zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12352

Oud Zuylen Utrecht 1 is een team waar rekening mee gehouden moet worden. Met hun ervaren en sterke spelers is het wonderlijk dat ze niet hoger op de ranglijst staan. Lange tijd was het op basis van de stand op de borden dan ook onduidelijk welke kant het met de match op zou gaan.

Op het eerste bord maakten Jan Maarten van den Boogaart en Ed Oosterlaken het wel erg bont. Ed liet zich in zijn geliefde opening weer eens helemaal van het bord spelen. Je zou geen cent meer voor zijn stelling geven. Toch wist Jan Maarten de winst niet te vinden en op het moment dat Ed wat terug leek te komen koos hij met remise eieren voor zijn geld. Ed van Eeden bracht een provocerende opening op het bord. Aan Selman Ercan heb je dan een verkeerde. Die blijft koel rekenen, pakt pionnen waar dat kan en houdt Ed ondertussen flink in de tang. Dat werd een overtuigende overwinning. Ondertussen had de naar vorm zoekende Bas Verberne tegen Wout van Goor een zweem van een koningsaanval. Voordat het echt spannend zou gaan worden vonden beide heren het welletjes en tekenden de vrede. Hans van Steijn speelde tegen Piet Kooijman een partij uit één stuk. Geen moment gaf hij het witte initiatief uit handen en won vlekkeloos. De partij Marcel Schröer tegen Evert de Graaf werd heel klassiek opgezet. Wit had over het algemeen de overhand, maar er was één moment dat Evert het compleet gelijk kon maken. Toen hij dat niet deed en ook nog eens een sterke paard manoeuvre toeliet moest hij de rest van de partij in de touwen hangen. Dat ging dan ook mis.

Het stond daarmee al 4-1 voor Woerden. Een makkie zou je zeggen. Toch was de werkelijkheid anders. De drie overgebleven partijen konden alle kanten op. In de partij tussen Daniël Kuiper en Jelle Wiering leek Jelle alles te krijgen wat zijn hart begeerde: een mooie diagonaal en een half open c-lijn. Hoe het dan toch zo mis kon gaan is me niet helemaal duidelijk, maar in het eindspel werd zijn koning gewoon mat gezet.

Het verlossende halfje werd binnen gehaald door Sten Goes. De partij tegen Sander Blok startte als een herhaling van hun partij van een jaar geleden. Sten gooide de knuppel in het hoenderhok met een mysterieuze paardzet naar de rand. De verwikkelingen daarna hadden helemaal de verkeerde kant op kunnen gaan, maar uiteindelijk wist Sten toch te ontsnappen naar een eindspel van wat lichte stukken tegen een dame. Een eindspel dat Sten nooit meer kon verliezen. Het werd dan ook remise.

Olger van Donk had het tegen Harm Theo Wagenaar de hele avond flink lastig, maar leek desalniettemin op winst te blijven spelen, zelfs toen Woerden aan een halfje genoeg had voor de winst. Alle noeste arbeid ten spijt moest Olger zich bij remise neerleggen        

Voor de details, zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7094

Afgelopen vrijdag was Woerden 2 te gast in Soest. Soest was van te voren al torenhoog favoriet, ze hebben namelijk twee spelers met 2100+ en dat is ongehoord in de eerste klasse, maar 1 was afwezig dus wij gingen voor een verassing!

We gaan langzaam oplopen met de ratings van de tegenstander. Wij beginnen dan met Woerden bij Willem Vink. Die mocht met wit en kreeg voor Woerdenaren een bekende stelling op het bord die je alleen ziet tegen Willem. De tegenstander wist er niet zo veel raad mee, want hij was binnen de kortste keren een kwaliteit kwijt, maar de stukken stonden onhandig. Dus de tegenstander had een goede tegenaanval, Willem wilde zelf ook gaan aanvallen. Het eindigde met een anticlimax, want het werd opeens eeuwig schaak.

Bij de partij van Henk Dankers was het lang schuiven, maar op het einde kregen wij een pionneneindspel te zien. Bijde kanten hadden 5 pionnen, maar Henk had er 1 die helemaal vrij liep. Het bleek echter eerder een zwakte te zijn dan een sterk punt. Pionnen eindspelen zijn vaak gewonnen voor een van de kanten en dat viel deze keer de kant op van Soest.

Ad Goes kwam een bekende tegen en ze hadden er allebij zin in. Zo begon het al met een opmerking als ‘doe de groeten aan Sten, als ik hem nog zie na deze partij.’ De toon was dus gezet en ze gingen beginnen. Het was gelijk scherp, maar helaas had Ad al zijn pionnen op a, b, c, g en h. Dus helemaal niks in het centrum. Soest had ze daar wel, dus het ging helaas mis.

We gaan nu naar onze 3 invallers, daarbij beginnen we met Jory. Hij kreeg zijn eigen opening op het bord, alleen zat hij aan de onwennige kant van het bord. Hij wilde een vervelend systeem kiezen voor de tegenstander, maar hij haalde er 2 door elkaar en de tegenstander wist er wel raad mee en op het einde liep er zo een pion door naar b8.

Pia kreeg een krankzinnige stelling op het bord. Overal schaakjes en koningen die het niet naar hun zin hadden. Na lange berekeningen bleek de koning uit Soest wel veilig te staan op f3 zonder andere stukken om zich heen. De koning op f8 had het een stukje minder prettig. Dus die moet zich overgeven.

Als laatste van de invallers hebben wij de ‘opperinvaller’ van Woerden 2. Hij valt zo vaak in dat hij zelfs teamcaptain was deze avond. Wij hebben nu ook 3 spelers altijd aanwezig en dat is het erelid Henk Dankers, de schrijver van het verslag en de ‘invaller’ Henk de Heer. Hij deed het weer goed deze avond, zo goed dat zijn tegenstander het niet eens door had. Hij kreeg een theoretische variant op het bord (Misschien wel de Najdorf weerlegd) en de tegenstander schok zich wakker met een stuk minder. Hij was te laat wakker en Henk won de partij.

Ik mocht op bord 2 tegen een 1945, na de hele heenrit in paniek 1.c4 voorbereiden bleek ik een andere tegenstander te hebben dan gedacht. Waarna de captain (meneer de Heer) terecht zei ‘je kan maar beter stoppen met die rotzooi van chessable, als je het toch niet op het bord krijgt’. Ik stond best wel verdrongen en mijn tegenstander stond zo goed dat hij een vol paard offerde op f6, maar die mocht ik niet pakken. Dus maar een andere zet gedaan, die een pion won. Daarmee naar het eindspel. Nadat mijn tegenstander een zet deed vargat hij de klok en die liet ik maar lopen. Dus zo was zijn tijd om tewijl ik aan zet was.

Rolinde had de grootste uitdaging van de avond. Ze mocht tegen de heer G.M Muis. Het zit al in de naam dat het geen makkelijke partij werd. Rolinde kreeg een stelling op het bord waarin ze zich niet zo heel erg thuis in voelt, maar misschien wel gevoel voor had. Haar tegenstander had het zwaar en zijn koning ook, zo is zijn koning na een korte rokade naar h8 gegaan om vervolgens terug te gaan naar f8. Helaas kreeg Rolinde last van tijdsdruk en mocht haar tegenstander blij zijn met een vol punt.

Dus we kwamen tot de 2,5 tegen de koploper.

https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7282

De derde ronde van dfe KNSB competitie is altijd een zware opgave voor Woerden. Ik kan me niet herinneren dat we ooit die ronde overleefd hebben. Maar eens moet de eerste keer zijn. De kansen tegen de spelers van Kennemer waren niet bijster groot, maar geheel uitgesloten was het nu ook niet. De kansen slonken wel zienderogen toen GM Liam Vrolijk binnen kwam wandelen. Teamleider Tex de Wit had zich door hem laten vervangen.

Over mijn eigen partij kan ik kort zijn. Ik was blij dat het in het schaken is toegestaan op te geven om het leiden te verzachten. Na 28 zetten met wit tegen Khoi Pham maakte ik dankbaar gebruik van die regel.

Sten Goes bood heel wat meer tegenstand tegen Liam Vrolijk. Sten leek goed bezig te zijn, maar de dubbelpion waar Liam zichzelf willens en wetens mee opgezadeld had, bleek zijn stukken de juiste velden te geven. Sten raakte een pion kwijt en in de verwikkelingen erna bleek hoe goed Liam alles had doorgerekend. Sten verloor.

Ed Oosterlaken kreeg nog een veelbelovende stelling op het bord. Hij leek zelfs wat materiaal voor te komen, maar werd in het eindspel toch nog op de koningsvleugel overspeeld.

Selman Ercan kwam tegen Onno Eigersma zeer goed uit de opening en ook in het middenspel stond hij objectief gezien gewonnen. Daarna werd het zo ingewikkeld dat Onno kansen kreeg om terug te komen. Beide spelers vraten de tijd op. Op het nippertje werd er remise overeengekomen in een stelling waarin Selman weliswaar helemaal gewonnen stond, maar waarin de winst niet zo een-twee-drie te vinden was.

Kennemer Combinatie heeft daarmee overtuigend Woerden met 3,5-0,5 uitgeschakeld.

Woerden 1 was in de uitwedstrijd de 5e ronde tegen De Rode Loper 1 niet compleet. Voor het eerst in deze competitie, wat iets zegt over de vastberadenheid van de spelers. Nu is Woerden gezegend met een steeds breder wordende top, dus de invallers waren ook in staat hun mannetje te staan.

De eerste die klaar was, was invaller Jacco Lind. Hij vermorzelde met zwart Chris Regeling over de lange diagonaal en kon snel het punt noteren.

Ondertussen ging het op drie van de eerste vier borden lekker. Jan Prins dacht in scherpe een theoretische variant een nieuw ideetje te kunnen lanceren, maar dat bracht hem slechts in een moeilijk parket. Sten won materiaal en gaf dat niet meer terug. Selman speelde een stelling met ongelijk materiaal. Hij had alleen wat meer ongelijk materiaal dan Hendrik Aldenberg. Er zaten nog wel wat valletjes in de stelling, maar daar wist Selman wel raad mee. Marcel Schröer hoefde slechts een ondoordringbare stelling op te zetten om Thom Zwamborn zich in zijn zwaard te laten werpen. De twee extra pionnen waren genoeg voor de winst in het ongelijke loper eindspel.

Een geheel ander verloop had de partij tussen Jelle Wiering en Henk Dissel. Jelle liet zich op zijn koningsvleugel en in het centrum enorm de kaas van het bord eten. Zijn stelling gaf zo’n trieste aanblik, dat Henk hem, om het leed te verzachten, ongevraagd een tweede kopje koffie voorzette. Dat kopje deed Jelle goed. Hij bleef doorvechten en in een stelling waarin Jelle een eeuwig schaak kon uitvoeren, plaatste Henk zijn koning op een onzalig veld waar het schaak zelfs een mat werd.

Op de overgebleven onderste borden had Woerden het wat moeilijker. Hans van Steijn pakte met zwart tegen Peter Hoogakker het centrum maar raakte daarna zijn dame kwijt. Gelukkig wist hij even later de dame van Peter in te sluiten en bereikte het eindspel met een stuk meer. Bij Olger van Donk tegen Mike Harzevoort was het ook ingewikkeld. Olger had een dame tegen een toren en loper, maar die werd door de lichtere onder de voet gelopen en Olger verloor.

Olivier Huizer kwam ietwat passief te staan tegen Marcel Scholten. Na de afwikkeling van alle zware stukken was er echter weinig aan de hand. Het werd een eindspel met gelijke lopers waarin beide spelers een beetje heen en weer bleven te schuiven terwijl alle andere spelers de stukken al hadden opgeruimd. Wij verwachtten een punten deling, maar Olivier had zich op het laatst toch laten verschaken.

Daarmee werd het 6-2 voor Woerden en verstevigt Woerden 1 de koppositie.