Tussen kerst een oud en nieuw hebben wij traditioneel een massakamp met Bodegraven. Helaas gaat dat dit jaar niet door.
Als goedmakertje hebben we het oliebollentoernooi. We gaan minstens 4 rondes rapid schaken met een speeltempo van 20 minuten per persoon. Als alle rondes snel zijn dan kunnen we er misschien een 5e aan vast breien.
Dit is het tijdschema:
LET OP: Ronde 1 start om 8 uur. Ik wil 5 minuten daarvoor indelen, dus zorg ervoor dat je er kwart voor al bent.
Ronde 1: 20:00 – 20:40
Ronde 2: 20:45 – 21:25
Ronde 3: 21:30 – 22:10
Ronde 4: 22:15 – 22:55
(Optioneel) Ronde 5: 23:00 – 23:40
Van te voren aanmelden hoeft niet, dus speel gerust mee. Als jij eerder weg wilt mag dat ook. Alvast veel speelplezier en tot dinsdag!
Afgelopen zaterdag toog Woerden twee naar Voorschoten om daar tegen het derde van SV Voorschoten te spelen. In de auto had ik Michiel (die voor het eerst inviel in het tweede) en Hans (die voor het eerst op het eerste bord speelde) nog heel erg laten schrikken doordat ik Voorschoten en Voorthuizen (waar ze óók een Schoolstraat hebben) door elkaar haalde. Bij voorbaat werden alle mogelijke tegenvallende resultaten aan mij toegeschreven. Maar Hans had ons keurig naar Voorschoten gebracht waar we bibberend en glibberend de speelruimte van de tegenstanders bereikten.
Duurde mijn partij de vorige ronde het langst, deze keer was ik met wit als eerste klaar. Mijn tegenstander dacht ‘Kom, laat ik eens lang rocheren in een Italiaan.’, maar speelde verder zo slap, dat ik op 13e zet een onaantastbare toren op f7 had staan en hij op de 20e zet op kon geven.
Niet veel later was de partij naast mij op het achtste bord van Michiel Somers klaar. Zijn tegenstander was op de fiets vanuit Katwijk gekomen, alle ijzel en kou trotserend. ‘Dan moet hij wel een liefhebber van het spel zijn.’ dacht Michiel. Niets bleek minder waar: loper naar f4 op zet twee en koelbloedig (de verwarming stond uit) creëerde Michiel in zijn eigen stelling een dubbelpion, met compensatie. Uiteindelijk bleek die compensatie toch tegen te vallen en werd het remiseaanbod aangenomen.
Op dat moment zat Olivier Huizer breed glunderend achter zijn bord. In een Russische opening won hij een tempootje en kwam met een paard op f5. En wat doe je met een paard op f5? Juist, die wil naar g7. Het offer bleek correct. Ook een verrassend tegenoffer kon daar niets aan veranderen. Na het nodige vuurwerk raakte de tegenstander het spoor volledig bijster en liet hij zich pardoes mat zetten. Met de dame. Op g7. Dat was een prettig partijtje voor Olivier.
Hoe anders verging het Hans Tuit, hij had juist een partij om snel te vergeten. Zijn tegenstander koos voor de Caro-Kann en de computer beoordeelde de stelling al snel met -3. Na wat zwakke zetten werd het plotseling +3 voor Hans. De aanval zag er mooi uit met paard, toren en dame. Achter het bord en tijdens de analyse viel de winst echter niet te vinden. Na wat zwakke zetten bloedde de aanval dood. In een al verloren stelling ging Hans uiteindelijk door zijn vlag.
Leen de Jong was ons zorgenkind. De dag daarvoor was hij gevallen en had hij een grote bult op zijn hoofd en een akelig dikke blauwe hand. Als dat maar goed zou gaan! Hij speelde met zwart aan bord twee en het spel verliep geleidelijk van iets minder naar steeds wat beter. Rond de 30e zet vergat hij echter om door te pakken. Nu kwam er een afwikkeling op het bord waarin niets meer te beleven viel waarna de vrede getekend werd.
Annie de Jong pakte van begin af aan wél goed door. Ze kwam uitstekend uit de opening en kwam door een combinatie een stuk voor. Maar nog belangrijker was de vrijpion op de b-lijn die ze had weten te maken. Die was niet meer te stoppen en zo was het punt binnen.
Hans van Steijn kwam lekker uit de opening met veel ruimte en initiatief. In het middenspel koos hij voor een afwikkeling van het eindspel waarbij hij het loperpaar had met een ietwat verzwakte pionnenstructuur. Toen hij ongelukkigerwijs een pion kwijtraakte, ontstond er uiteindelijk een eindspel met ongelijke lopers. Hij moest hard werken om de twee aangesloten vrije pionnen van zijn tegenstander tegenhouden. Maar dat lukte en dus werd het remise.
Ten slotte was het het wachten op Henk de Heer. Duurde zijn partij de vorige ronde het kortst, deze keer was hij met zwart als laatste klaar. Het toreneindspel van toren plus twee pionnen tegen toren alleen was theoretisch gewonnen, maar zat vol valkuilen. Henk wist ze allemaal te omzeilen, het klopte allemaal net.
Voor de wedstrijd tegen Charlois Europoort 2 zakte Woerden 1 zaterdag af naar de krochten van Rotterdam. Nu zullen veel bewoners van Noord hier Rotterdam Zuid mee bedoelen, maar in dit geval kwamen we letterlijk in de kelder van een school terecht. Een prima speelzaal overigens.
Voor Jelle en mij was het een beetje thuis komen. In de tijd dat Woerden geen team in de KNSB had, hebben we een jaar of vijf voor CE 2 gespeeld. Het was dan ook een weerzien met veel oude bekenden. Valery Maes, vaste supporter en vroeger vaak invaller in het eerste team was ook aanwezig. Woerdenaren zullen hem wellicht kennen als eminente deelnemer aan het Goudkuipje toernooi in vroeger jaren.
Na wat hand nijverheid, waarbij we op een a4tje een notatieformulier moesten tekenen, gingen we van start. Vooraf hadden we een zwaar hoofd in onze kansen tegen Charlois Europoort 2, maar het team was danig verzwakt. Lendert van den Ouden en Kees van Drunen, al jaren de degelijke ruggengraat van het team werden daar node gemist. Ze hadden het glibberige pad naar een match tegen Woerden niet aangedurfd.
De inderhaast opgeroepen vervanger van Kees van Drunen was niet opgewassen tegen het nauwkeurige rekenwerk van Sten Goes. Nu vergaloppeerde ons raspaardje zich in de opening wel even, waardoor hij een belangrijke loper moest ruilen, maar daarna ging Sten als een mes door boter. Dat kwam goed uit. Hij kon zich daarna nuttig maken als team fotograaf.
Marcel Schröer speelde tegen oude bekende Hans Uitenbroek. Marcel had zijn teamgenoten vooraf gewaarschuwd: zorg ervoor dat je niet in een miniatuurtje van Hans terecht komt, want daar is deze gerenommeerde probleem oplosser virtuoos in. De ironie van onze partij was, dat Hans in een miniatuurtje van mij terecht kwam en al snel de vlag moest strijken.
Selman en Marcel (tegen Hans Uitenbroek)
Rolinde den Heijer leek Armantos Tzanis aardig van het bord te spelen. Ze won een pion en wist later ook nog eens een kwaliteit te winnen door een toren in te sluiten. Toch bleken de kansen van Armantos venijniger dan gedacht. Een combinatie van toren, paard en loper namen de koningsvleugel danig onder vuur. Gelukkig wist Rolinde alle problemen op te lossen en besliste het materiële voordeel.
Jelle heeft zich de laatste tijd bekwaamd in het spelen van strategisch complexe stellingen en zo langzamerhand begint dat zijn vruchten af te werpen. André van der Graaf wist er na de opening niet goed raad mee. Zijn koning werd onder vuur genomen zonder er enig tegenspel tegenover te stellen. Jelle maakte het mooi af met een thematisch offer dat de koningsstelling open brak.
4-0 was het en de Woerdense spelers hadden het erg naar hun zin. Op de borden zag het er naar uit dat er wel ergens een halfje binnen gehaald zou worden. Het duurde toch nog een tijdje voor dat het geval was.
Bas en Ed
Eerst werd het nog 4-1. Bas Verberne had tegen Joris Greene een fraaie strategische partij gespeeld. Dat leidde na wat gelaveertot een pion winst. Bas nam de pion echter op de verkeerde manier, waardoor zijn dame enigszins buiten spel kwam te staan. Joris greep zijn kans en nam de koning van Bas onder vuur. Terwijl zijn klok gevaarlijk snel achteruit liep kon Bas alle complicaties niet meer aan en verloor.
Selman Ercan had tegen Michel de Wit een heel interessante opening op het bord gebracht, waar grote en kleine valletjes in zaten. Michel vermijdde de grote maar trapte in een kleine, waardoor hij in een lastig parket terecht kwam. Hij verdedigde zich kranig in een slechte stelling. “Je zal wel ergens gewonnen hebben gestaan,” was zijn terechte evaluatie achteraf. Een dozijn zetten lang. Selman won een pion, maar in het ongelijke loper eindspel zat er geen winst meer in. Wij waren in ieder geval erg verheugd over het halfje. Met 4,5 punt konden we een stuk meer ontspannen naar de overige partijen kijken.
Ed Oosterlaken kwam tegen Kresna Soerjadi in een moeilijke stelling terecht. Nu zijn we er al aan gewend zijn geraakt dat Ed een flink deel van de partij in de touwen hangt. Meestal zelfs met een kwaliteit minder. Nu had Ed zelfs een pion meer, dus we bleven optimistisch. Soerjadi bespeelde het klavier op beide flanken van het bord. Hij had zijn aandacht beter op één van de vleugels kunnen richten. Nu leidde het nergens tot iets en kon Ed terug slaan. Met een groot materieel voordeel wist Ed de partij naar zich toe te trekken.
Jelle, Jacco en Rolinde
Jacco Lind bereikte tegen Cor een flink strategisch voordeel. Zo’n voordeel verder uitbouwen is ook een vak. Jacco kreeg het tegen Cor niet goed voor elkaar. De partij bleef maar door sudderen. Cor kreeg uiteindelijk zelf een vrijpion op het bord. Gelukkig wist Jacco af te wikkelen naar een paarden eindspel dat remise te houden moest zijn. Na wat heen en weer schuiven kwamen ook beide spelers tot deze conclusie.
Daarmee won Woerden 1 met 6-2 van Charlois Europoort 2. Met de versterkte degradatie regeling dit seizoen (zelfs als nummer 8 ben je je leven niet zeker) was het een welkome opsteker.
Voor de derde ronde van de KNSB competitie vingen wij thuis aan tegen de spelers van Rijswijk 2, aangezien zij gemiddeld een wat lagere rating hadden, hadden zij de bordverdeling iets anders gemaakt en dat droeg zeker bij aan de spanning.
Familie de Jong had een slechte dag, Annie kwam met wit prima uit de opening maar uiteindelijk kostte dat meer tijd dan gepland waardoor ze in het middenspel de controle steeds meer kwijtraakte en uiteindelijk op moest geven. Leen kwam ook prima uit de opening en door voorzichtig spel van zijn tegenstander had hij al snel een voordeeltje te pakken, op een gegeven moment kon Leen de dame van de tegenstander winnen ten koste van een hele toren maar, hij keek verder vanwege mogelijke complicaties en besloot toen maar spontaan een toren cadeau te doen, een pijnlijk verlies in een gewonnen stelling.
Hans van Steijn die weer gezellig naast mij zat had een wat rommelige openingsfase maar daarna wist hij de pionnenstructuur van zijn tegenstander dusdanig te verzwakken dat hij een klein voordeel behaalde, middels een pionoffer en een tactisch tussenzetje won Hans een paard en daarna kwam er een combinatie die leidde tot of mat of dameverlies, reden genoeg voor zijn tegenstander om de handdoek in de ring te gooien.
Aan de andere kant werd ik geflankeerd door Henk die wel heel snel klaar was, zijn conclusie was als volgt: “Ik had denk ik de snelste overwinning uit mijn externe carrière. Het ging te gemakkelijk om leuk te kunnen zijn. Mijn tegenstander maakte 2 fouten: hij koos de ‘modern defence’ (inferieur zoals we weten) en na 20 zetten zag hij mat over het hoofd.”
Hans Tuit (meneer de voorzitter) speelde met zwart de Marshall variant van het Spaans tegen Edwin Mulders (eindelijk een naam van een tegenstander in het verslag) de enige variant die Hans behoorlijk kent en meestal (dankzij de gambiet stijl met offermogelijkheden) ruim voor de 40e zet is afgelopen, Edwin koos de meest scherpe variant maar was niet op de hoogte van de zeer belangrijke vervolg zetten in deze variant en de partij was hierdoor zeer snel beslecht in het voordeel van Hans die mede door zijn theoretische kennis niet echt het gevoel had geschaakt te hebben aangezien hij nog in zijn trainingsmodus zat. Puntje voor Hans dus.
Good old Jan Bulk deed het als invaller ook heel goed, zijn 1e keer ooit tegen Rijswijk dus dat is toch wel een bijzondere ervaring na al die jaren. Jan speelde tegen een andere invaller en won al snel een pion, daarna ging zijn tegenstander heel goed opletten en werd het voor Jan een kleine plusremise met als afsluiter de Chinese maaltijd in ons nieuwe honk.
Ikzelf had met zwart al snel licht voordeel uit een Konings-Indische opening alhoewel die computers het pas begrijpen in een later stadium, kennelijk is het KI een opening die nog steeds computers verrast. Ik wilde een koningsaanval echter te snel doorzetten en eindigde daardoor in een stelling waar geen leven meer in zat aldus werd het ook bij mij remise.
Toen zat daar nog Marjolein die het die middag samen met Sten Goes het langste volhield, na wat onnauwkeurigheden van Marjolein in de openingsfase deed haar tegenstander hetzelfde in het middenspel hetgeen resulteerde in een eindspel van een sterk paard van Marjolein tegen een slechte loper van haar tegenstander, langzaam maar zeker begon Marjolein wat pionnetjes te snoepen en duwde haar resterende armada naar voren, genoeg om de zege binnen te halen en dat had ze net nodig in de externe competitie!
Einduitslag 5-3 voor Woerden 2
Het gezamenlijk eten na afloop is een leuk initiatief en ik hoop de volgende keer ook aan te schuiven!
Het was weer een gezellige drukte op de clubavond. Woerden 1 en Woerden 3 speelde thuis en ook de interne competitie was weer goed bezocht, zoals we de laatste tijd wel gewend zijn. Toch was het nog iets drukker dan verwacht. Hoe kwam dat toch? Alles werd duidelijk toen iedereen achter het bord ging plaats nemen. Er bleef een clubje schakers bedremmeld staan, niet wetende wat te doen. Was dit een schaakvariant van de stoelendans? Alle borden waren inmiddels gevuld en er bleven nog wat schakers over. Het bleek het eerste team van Denk en Zet te zijn, die een week te vroeg naar Woerden waren afgereisd om hun wedstrijd tegen Woerden 2 te spelen. Daar had Woerden niet op gerekend en dus moesten ze helaas weer terig naar huis. Daar hadden ze nou de tweede helft van het Nederlands elftal voor gemist.
DBC 1 miste een paar prominente spelers, maar daar waren een aantal goede aanstormende talenten voor in de plaats gekomen. Selman zag er een van tegenover zich. Met omzichtig spel dacht Selman langzaam de druk te kunnen verhogen, maar zijn tegenstander wist een koningsaanval op te zetten die uiteindelijk leidde tot een verloren eindspel voor Selman. Ook Ed kreeg het zwaar te verduren tegen een jong talent. Halverwege stond Ed zelfs drie pionnen achter. We gaven geen cent meer voor de kansen van Ed. Maar Ed rechtte zijn rug, won een pion terug en later nog een. Het eindspel met een pion minder wist hij knap remise te houden. Bas speelde een prima partij. Hij won een kwaliteit en had ook nog eens druk op de koning. Dat werd een overtuigende overwinning. Ook Hans was goed op dreef. Hij stormde met al zijn pionnen richting de vijandelijke koning. Toen het daar helemaal vast was gezet bleek Hans ook op de andere vleugel de overhand te hebben. Zelf speelde ik een degelijk partij tegen de wat frivole openingsbehandeling van mijn tegenstander. Na een pion gewonnen te hebben moest ik alleen oppassen dat ik niet in een toreneindspel met remise kansen terecht zou komen. Dat lukte en ook dat punt was binnen. Sten Goes kwam via een e4 opening in een soort konings indisch achtige stelling terecht. Geen van beide spelers wiste hoe ze verder moesten komen en de vrede werd getekend.
Het was daarmee 4-2 voor Woerden en twee partijen waren nog in volle gang. Olger had weer een stevige stelling neergezet. Het langzaam consolideren en van daar uit een klein voordeeltje uitbouwen is de laatste tijd zijn specialiteit. Ook nu was dat het geval. Olger wikkelde mooi af naar een gewonnen eindspel en haalde soepel het punt binnen. De partij van Jelle had het tegenovergestelde verloop. Na een ingewikkelde openingsfase speelde Jelle zijn tegenstander helemaal van het bord. Tot hij pardoes een volle toren in de uitverkoop deed. De stelling was daarna compleet verloren, maar nog wel gecompliceerd. Onder grote belangstelling bestookte Jelle met een stuk minder de koning van de tegenstander. Die kon zoveel complicaties niet meer verwerken en de aanval sloeg toch nog door.
Daarmee won Woerden met 6-2 van DBC 1 en gaat aan de leiding in de hoofdklasse B.
Met twee invallers verwachtten we met Woerden 1 een zware middag voor de boeg te hebben tegen RSR Ivoren Toren in de 4e ronde van de KNSB competitie. Gelukkig voor Woerden had ook RSR te kampen met twee uitvallers en zo werd het toch nog een wedstrijd tussen twee op papier gelijkwaardige teams. Op de borden werd lang gestreden. Veel spelers van Woerden 2 en 3 hadden de stukken al in de doos terug gestopt toen alle partijen van Woerden 1 nog in volle gang waren.
Door de invallers op de laatste twee borden werden de punten gedeeld. Chris Klaassen had tegen Herman Keetbaas een degelijke stelling opgebouwd die wellicht licht beter was. Maar na een schaak sabbatical van een jaar of veertig voelde Chris zich nog niet zeker genoeg om met wat minder tijd op de klok vol voor de winst te gaan. Olivier Huizer had wat pionnetjes van David van Heusden weten te af snoepen, maar zijn koning was wel zwaar onder vuur geraakt door de witte torens. Zijn tegenstander koos met een eeuwige aanval op de koning eieren voor zijn geld en ook hier werd de vrede getekend.
Rolinde pakte het tegen Homayoun Mohtaat al snel scherp aan en grabbelde met de dame een pion op b2 mee. Dat kostte zwart wel wat tempi en door de opgejaagde dame was het niet Rolinde die even later een pion voor stond, maar haar tegenstander. Rolinde had er weliswaar een actieve loper voor op het bord staan, maar toen die afgeruild werd en er zelfs een tweede pion van het bord ging was er geen houden meer aan.
Mijn tegenstander, Nathanaël Spaan, ging in de opening de scherpste voortzetting uit de weg en raakte daarmee gelijk alle voordeel kwijt. Lang ging de partij gelijk op. Het ging pas verkeerd voor Nathanaël toen hij met zijn paard mijn stelling binnen drong. Het paard bereikte er niets en had zichzelf in een net laten verstrikken waar niet meer uit te ontsnappen viel zonder materiaal te verliezen.
Selman speelde tegen Michael Fung een gecompliceerde partij. Beide spelers raakten verzeild in een stelling waarin de ene taktiek de andere opvolgde. Het hield maar niet op. En op het laatst was het materiële evenwicht weer volledig hersteld. Selman had wel twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Selman liet er geen gras over groeien en binnen de kortste keren kon de b-pion promoveren.
Jacco
Jacco was tegen Mark Beijen een lekker partij aan het spelen. Hij had de stelling goed onder controle, maar op een onbewaakt moment raakte hij pardoes een kwaliteit kwijt. De blokkade stelling die over bleef gaf wellicht nog mogelijkheden tot remise, maar Jacco kreeg het niet voor elkaar een vesting op te bouwen en moest de koning uiteindelijk neerleggen.
Bas
Toch had Jacco nog een positief aandeel in het resultaat. Voor de partij had hij aan Bas Jansen nog wat fijne ideetjes aan hand gedaan. Bas kreeg het tegen Paul Tromp nog op het bord ook en kwam direct vanuit de opening in een prachtige stelling terecht. Iets wat we van Bas niet gewend zijn. Bas maakte het daarna keurig af.
Bas kijkt toe hoe Sten het eindspel verdedigt.
De stand was 4-3 voor Woerden. Alles hing af van de partij tussen Sten Goes en Joost van Rosmalen. Na een kleine fout in de opening had Sten toch nog een aardige stelling weten op te bouwen. Bij het naderen van het eindspel ging het toch weer een beetje mis en moest Sten een moeilijk eindspel verdedigen. Dat leek eerst te lukken en de spelers kwamen in een ongelijke lopers eindspel terecht. Het probleem was echter dat Sten tegen vrij-pionnen op de h-lijn en de c-lijn moest vechten. Dat bleek nog helemaal niet zo makkelijk. De partij ging nog een uur door. Joost speelde het geraffineerd en wist Sten in een positie te dwingen waarin hij niet beide pionnen goed meer kon tegenhouden.
Daarmee werd het 4-4. Voorafgaand aan de wedstrijd hadden we ervoor getekend.
Na in de eerste ronde van de KNSB beker Hoogland verslagen te hebben, toog het beker team van Woerden naar Utrecht voor de ontmoeting met UCS de Rode Loper. Daar troffen wij niet de beste spelers van die club, omdat ze de regel hebben dat de hoogst geklasseerde spelers van de interne competitie de eer hebben opgesteld te worden. Woerden was dus zwaar favoriet.
Sten Goes toonde dat ook overtuigend op het bord. Hij overklaste met zwart Thom Zwamborn. Met een thematische aanval op de damevleugel gaf hij zijn sterke loper voor een paard en kreeg er een pion bonus bij. Er volgden wat kleine combinaties, die Sten niet veel opleverden, totdat Thom nog een pion kwijt raakte en er geen houden meer aan was.
Ed Oosterlaken trad met zwart Hendrik Aldenberg met open vizier tegemoet. De partij was een reprise van de partij van afgelopen seizoen. Het werd een iets andere variant die Hendrik duidelijk zorgvuldig van tevoren had bestudeerd. Ed speelde het niet helemaal nauwkeurig en al snel was het alle hens aan dek. Gelukkig voor Ed miste Hendrik een sterke voortzetting waardoor Ed met een moedige torenzet de witte stelling wist binnen te dringen. Hendrik offerde daarna iets te veel en kwam veel materiaal achter zonder dat zijn aanval doorsloeg. Daarna ging het snel en Ed won.
Selman was met wit tegen Peter Hoogakker helemaal in zijn element. Hij schudde het eerste dozijn zetten uit zijn mouw en stond daarna prima. Een kwaliteit voor en ook nog actieve stukken. Wat had zwart ter compensatie? Een schamele dame en paard in de aanval. Dat kon niet veel worden, zou je zeggen. Niets bleek minder waar. Hoewel de stelling voor zwart zwaar verloren stond, werd Selman door de kleine dreiginkjes in verwarring gebracht en op een cruciaal moment zag hij een ondekbaar mat over het hoofd.
Er zijn wel eens van die partijen waarin je het niet kan laten verschrikkelijk verkrampte zetten te doen. Mijn partijen met wit tegen Martijn Eefting was er zo een. Gelukkig wist Martijn geen raad met de kansen die hem geboden werden en kwam ik toch nog in een lekker eindspel terecht. De prachtige stelling was niet aan mij besteed. Ik liet het tot een remise stelling verpieteren. In de veronderstelling dat we met 3-0 voor stonden bleef ik nog eem beetje doorschuiven, terwijl mijn teamgenoten tandenknarsend toekeken hoe ik remise varianten uit de weg ging. Uiteindelijk kwam ik bij zinnen en forceerde remise.
Woerden2 moest op 5 november tegen DD3. Wat spelen ze daar toch in een prachtig gebouw! Vele ornamenten en memorabilia uit een rijke schaakhistorie sieren het royale pand in het centrum van Den Haag. Het karakteristieke clubgebouw toonde bovendien een aantal karakteristieke DDD-ers. Het gevreesde parkeren viel ook enorm mee. Met twee auto’s gekomen (met in de ene auto twee ‘gewone’ invallers en in de andere auto twee ‘erelid’ invallers), stapten we alle acht tegelijk naar binnen.
We speelden inderdaad met maar liefst vier invallers. Henk de Heer, Sjaak Oosterlaken, Annie de Jong en Hans Tuit werden vervangen door Olivier Huizer, Henk Dankers, Jan Bulk en Jory Koot. Als je dan uiteindelijk met 4-4 gelijk speelt, dan is dat een prima resultaat!
Leen de Jong slaagde erin om binnen tien zetten in de problemen te komen. Nadat zijn tegenstander tot tweemaal toe verzuimde om voordeel te halen, was een eindspel met ongelijke lopers ontstaan waar niets meer viel te beleven.
Hans van Steijn had zich goed voorbereid, hij had een onlineaccount van zijn tegenstander gevonden waaruit bleek dat de man de avond daarvoor nog graag een obscure variant uit het Siciliaans speelde. Hans kreeg zijn voorbereiding op het bord tot en met zet twaalf. Na een pionoffer kreeg hij een hoop activiteit en heerste hij vooral over de witte velden. Een klein tijdsvoordeel in de opening verdween echter als sneeuw voor de zon nadat de klok uitviel en na een kleine discussie met de wedstrijdleider de wedstrijd gewoon werd voortgezet. Al gauw na de opening werd de pion heroverd en bezweek de tegenstander onder de druk van Hans’ actieve stukken. Zijn tegenstander had blijkbaar niet zo een goed geheugen, want na afloop van de wedstrijd vertelde hij dat het een hele tijd geleden was dat hij deze lijn op het bord had gehad.
Mark Pieterse speelde in het internationale Den Haag tegen een Duitse tegenstander en dan is het Engels natuurlijk de meest agressieve opening. Nadat hij prima uit de opening kwam heeft hij het in het middenspel laten liggen en tot twee keer toe verzuimd de winst te vinden. Daarna loste het langzaam op in een niet meer te winnen eindspel en aldus werd de vrede getekend.
De wedstrijd begon met een strenge waarschuwing van de wedstrijdleider dat mobieltjes op de tafel dienen te worden gelegd en vooral niet in de broekzak. Daar was Olivier Huizer niet over te spreken: ‘Sinds een aantal jaar is mijn mobiel mijn beste vriend en hem een aantal uren uitzetten is voor mij geen optie. Ik stop nog liever met dat hele competitieschaak dan het risico te nemen een belangrijke melding van vrouw/ kind of andere geliefde te missen’. Hij begon dus iets minder op zijn gemak met zijn mobieltje in zijn zak aan de partij. De tegenstander was een sympathieke Pool met een rating van 1580 was. Zijn ‘LPR’, – de rating op basis van zijn laatste resultaten – was echter 1860, niet te onderschatten dus. ‘Hij speelde aanvankelijk bliksemsnel en sterk tegen mijn versnelde draak. Maar toen loper f1 aan de beurt was in het spel te komen besloot hij in plaats daarvan mijn paard te slaan op c6. Na …bxc6 leken de zwarte stellingsproblemen al bijna opgelost. Toen hij daarna ook nog lang rokeerde kon ik heel eenvoudig met Tb8 allerlei dreigingen in de stelling brengen en in 15 zetten was het gebeurd’.
Marjolein Theunissen moest vroeg naar huis en was als de dood om weer te verliezen. Op het moment dat ze een gevaarlijke, riskante aanval kon ontwikkelen, bood ze dan ook maar remise aan en haar tegenstander nam dat aan. Toen haar later duidelijk werd dat hij de tweede rating van DD3 had (en 180 elo punten meer dan zij), voelde dat eigenlijk als een overwinning.
Volgens Henk Dankers ging het schaken wel goed totdat het ondekbaar mat was geworden. Hij speelde met zwart tegen Frans Wenthold, die een goede speler was maar op zijn retour. Het werd een geweigerd damegambiet waarin wit heel lang de c4 pion ongedekt hield. Nadat alle ontwikkelingen waren voltooid vond Henk dat het tijd werd om de c4 pion te snoepen. Ondanks de druk op het centrum, zag het er zonnig uit. Hij won een kwaliteit, had een vrije a en b pion. Maar toen ontketende zwart een fraaie aanval over de h-lijn en stond Henk op de 35e zet mat.
Jory Koot mocht als invaller voor Woerden2 zijn tweede externe wedstrijd ooit spelen. Toevalligerwijs was dat in hetzelfde gebouw en precies aan hetzelfde bord als zijn eerste externe wedstrijd met Woerden3! Helaas liep het dit keer minder succesvol af. Hij koos ervoor om de London opening te spelen, maar raakte al vrij snel uit zijn voorbereiding. Het materiaal bleef lange tijd gelijk maar door wat misstappen kwam hij positioneel steeds minder te staan. Uiteindelijk kreeg zijn tegenstander een doorslaande koningsaanval. Maar Jory zit niet echt bij de pakken neer: ‘Misschien is spelen in Woerden2 nu nog wat te hoog gegrepen voor mij, maar ik zal de kennis die ik in dit potje opgedaan heb zeker meenemen als ik een volgende keer mag invallen!’.
Net als op de voorafgaande clubavond tegen Marjolein, kreeg Jan Bulk e2-e4 voor de kiezen. Maar nu keek hij beter uit en nam hij meer tijd. Zijn tegenstander dacht lang na en koos niet altijd de beste voortzetting koos waardoor er voor Jan wat kansen ontstonden. Dat was echter niet voldoende voor winst. Het eindspel met vier pionnen en een loper en koning aan beide zijden was een garantie voor remise. En daar was Jan dik tevreden mee.
“Het zou erg prettig zijn als we, net als afgelopen dinsdag, snel met 2-0 voorstaan. Dat speelt een stuk makkelijker.” Zo filosofeerde onze antropoloog in de auto op weg naar Spijkenisse. Het werd tijd dat Woerden 1 eens wat punten zou gaan halen in de KNSB competitie.
Jacco lijkt de juiste stijl gevonden te hebben. Hij rolde langzaam zijn tegenstander op met een stel pionnen op de damevleugel die stuk voor stuk twee maal zo groot leken als die van de tegenstander. Jacco kon daardoor als eerste een punt noteren.
We kunnen heel ingewikkeld doen over de partij van Bas. Over dat hij zijn stelling ietwat had verzwakt. Over dat hij twee geïsoleerde pionnen had. Maar waar het echt om gong was dat zijn tegenstander de dame in een aftrek-schaak plaatste waar Bas gretig gebruik van maakte.
Zo had Jelle zijn gedroomde start van de middag. Ondertussen rolde zijn tegenstander rolde de hele dame vleugel op. Aan het eind van deze actie was daar echter niet veel meer te beleven. Wonderlijk genoeg had juist Jelle ondertussen twee vrij-pionnen weten te creëeren. Hiermee trok hij de partij naar zich toe.
Na de opening had Selman hoegenaamd niets bereikt. Dat gaat een hele lange partij worden, dachten de omstanders, maar de tegenstander had andere ideeën. Hij gaf eerst bij volle bewustzijn een kwaliteit weg en raakte daarna door een fijne zwischenzug ook nog eens een vol stuk kwijt.
Ed verraste zijn WIM met een populair zetje in de opening. Vervolgende moest er door beide spelers naarstig nagedacht worden. Daar had Ed toch net wat meer moeite mee. Hij moest de diagonaal prijsgeven en daarna ging het snel bergafwaarts.
Sten maakte gehakt van zijn tegenstander. Nadat die c6 had gespeeld, speelde Sten toch gewoon Pb5. Nou dan weet je het wel. Sten reageerde vervolgens koelbloedig op allerlei speculatieve offers en haalde het punt gedecideerd binnen.
Kleren maken de man, dacht de tegenstander van Marcel van Oort. Aan de fraaie krijtstreepjes pak lag het niet. Op het bord zag het er wat minder strak uit. Hij verloor niet alleen een pion. Ook zijn stelling zag er wat verfomfaaid uit. Het leverde Marcel een punt op.
Nadat iedereen al uitgebreid aan de versnaperingen was begonnen, deed Marcel Schröer nog verwoede pogingen een toreneindspel met 4 tegen 3 te winnen. in de buurt van zet 100 slaagde hij er inderdaad in een gewonnen stelling te bereiken. In een klein moment van onoplettendheid op zet 101 gaf Marcel echter niet alleen het voordeel weg. Hij stond pardoes verloren.
Hiermee behaalde Woerden 1 een overtuigende 6-2 overwinning op Spijkenisse 2.
Maar de match had nog een klein staartje. Later bleek dat de WIM op bord 2 van Spijkenisse niet speelgerechtigd was. Daardoor werd de stand alsnog 7-1.
De Giesen en Linge 1 is een promovendus in de groep HKB en gaat daar een zwaar seizoen tegemoet. Woerden kan daarover meepraten. Woerden 3, die vorig jaar als derde eindigde in de derde klasse, promoveerde naar de tweede klasse en heeft het daar ook moeilijk. Op papier was Woerden de grote favoriet en dat uitte zich ook in het strijdverloop. Nadat de eerste uitdaging, over de file rijke A27 op tijd in Giessenburg aankomen, min of meer was overwonnen, zag het er op veel borden al snel lekker uit.
Bram Capelle, de tegenstander van Hans van Steijn, was zo overtuigd van het verloop van de partij, dat hij bij afwezigheid van Hans maar alvast de helft van de dame ruil voor Hans uitvoerde en zijn dame naast het bord plaatste. Even later plaatste Hans een van Bram zijn stukken ook naast het bord, maar daar kreeg Bram niets voor terug. Met een stuk meer was het pleit snel beslecht. Niet lang daarna kreeg Ed Oosterlaken van Hans Karelse een remise aanbod “he couldn’t refuse”. Gezien de stand op de overige borden kon Ed dat met een gerust hart aannemen. Jelle was ondertussen met een Zen oefening bezig. Hij wist zich tegen André van Wingerden uitmuntend te beheersen door alleen maar zetjes te doen die zijn stelling verstevigden. Het was wachten op het moment dat zijn tegenstander zich in zijn eigen zwaard zou storten, en dat moment bleef niet uit. Ook de partij van Bas Verberne tegen Arjan Uittenbogaard liep voorspoedig. Zijn isolani was eerder een kracht dan een zwakte en toen die was opgelost kwamen de stukken van Bas tot leven en won Bas een kwaliteit. We hadden al een mentale punt genoteerd, toen Bas hoofdschuddend langs kwam lopen met de mededeling dat zijn toren in een paard vork was gelopen.
Marcel Schröer werd door Henk Boot behoorlijk met de rug tegen de muur gezet. Met tactische elastiekjes wist Marcel de zaak nog een beetje bij elkaar te houden. In de partij braken ze niet en met een fraaie laatste matdreiging werd de partij beslecht. Ook Olger van Donk had het tegen Louis Rutgers niet erg gemakkelijk. Zijn witte initiatief kwam niet echt van de grond, maar door een gunstige afwikkeling naar het eindspel wist hij toch nog de partij naar zich toe te trekken. Selman speelde een solide systeem waar Tijmen Schqkel geen enkel actief plan tegenover wist te zetten. Hij voor een pion, later nog één en was kansloos on het eindspel. Jaco Vonk, de tegenstander van Sten Goes, speelde een moedige opening die uw verslaggever zelf enkele jaren geleden met leedwezen had opgegeven vanwege de aanval die Sten op het bord bracht. Sten won een pion en wikkelde later wat onhandig af, waardoor de winst nog wat langer duurde, maar de winst werd wel gewoon binnen gehaald.
Woerden 1 won hiermee overtuigend met 6,5-1,5 van De Giessen en Linge 1.
