Categorie: Uncategorized

Het begon allemaal met een achterstand, terwijl ik Henk ophaalde in Vleuterweide was het eerste verliespunt al een feit, een keiharde nul voor ons meest gehate lid Dr. N.O. , Ad zijn vervanger op het 4e bord, terwijl Ad met duizelingwekkende snelheden van de steile flanken in de Oostenrijkse bergen gleed, genietend van een schnitsel met een heerlijke Weizen (mit feiner hefe), gaf zijn illustere vervanger het eerste punt cadeau.

Gelukkig en misschien ter compensatie werkte mijn tegenstander geheel vrijwillig mee aan de gelijkmaker, op zet 15 gaf hij een stuk cadeau en dat was de start van een imposante inhaalrace. Hans Tuit speelde in een siciliaans draakje een goede partij waarbij ook zijn tegenstander stukverlies over het hoofd zag en daarna was het pleit snel beslecht.

Vervolgens kon ik van alle partijen in rust meegenieten, Henk speelde een mooie partij waarbij hij een paard opsloot en dat vervolgens incasseerde, daarna waren er teveel varianten die naar de winst leidden dus gaf zijn tegenstander op. Jur had een interessante partij waarbij hij voor actief tegenspel een kwaliteit had geofferd, dit bleek de juiste keuze want zijn paard op e6 zorgde voor zoveel irritatie dat zijn tegenstander de kwaliteit teruggaf met als resultaat een doorgebroken pion die uiteindelijk ook naar e7 kwam en een tweede stuk moest worden opgeofferd om nog iets te redden, tevergeefs want de druk was te groot dus weer een puntje erbij…gelijkspel was dus al gegarandeerd. De verlossing kwam van Wim die de sterkste tegenstander had getroffen, in een ietwat actievere stelling kon hij tegen de goed verdedigende Wim geen doorbraakmogelijkheden vinden en moest uiteindelijk in remise berusten.

En toen waren er nog twee bezig, de 2 J’s waarbij Jan Pool niet zoveel tijd overhad maar wel een pionnetje meer in een gelijk lopereindspel, zijn tegenstander koos de slechtste voortzetting door zijn eigen loper in de penning te gooien en Jan maakte het keurig af. Jan Hoosbeek idem dito, in een partij waar hij nooit in de problemen is geweest en een pionnetje voorstond kon hij rustig afruilen naar een pionneneindspel waar hij druk had op alle twee de flanken en zijn tegenstander inzag dat hij ergens links of rechts te laat ging komen dus eindstand 6,5 – 1,5 en nu resten ons nog de twee hekkensluiters van de competitie waarbij wij hopelijk toch met een volle bezetting aanwezig zullen zijn.

Om deze wedstrijd het best te kunnen beschrijven begin ik met wat uitgekauwde clichés die ondanks uitgekauwd te zijn toch zeer van toepassing waren in het gevecht met OudZuylen Utrecht III: Met de hakken over de sloot/Voor de poorten van de hel/In het zweet ons aanschijns en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan, de uitslag 4,5 – 3,5 geeft al aan dat een en ander moeizaam tot stand kwam, maar niet onverdiend !

Allereerst bleek dat we het deze avond met name van de lagere borden moesten hebben, Oud Zuylen heeft twee 1800 + spelers in hun gelederen dus de eerste borden zijn wat sterker dan gemiddeld in deze klasse. Ad en ikzelf kwamen daar pijnlijk achter, met ongeveer dezelfde passieve instelling trokken wij duidelijk aan het kortste eind, het vervelende was dat ik wist waar ik de fout in was gegaan dus als tip, komt er een paard op G5 probeer het dan gelijk terug te schoppen…

Aldo zorgde als invaller voor het eerst volle punt door eigenlijk heel degelijk zijn tegenstander onder druk te zetten en af te wikkelen naar een gewonnen eindspel met een paar pionnetjes die iets te ver gevorderd waren en dus was het pleit beslecht. Coen, onze 2e invaller speelde een prima partij maar wist helaas zijn pionnetje voorsprong in een eindspel met gelijke lopers niet over de streep te trekken dus een halfje erbij.

Van Henk heb ik weinig meegekregen, alleen dat hij een wat betere stelling had maar ik heb gemist waar hij de winst pakte, dat ging me iets te snel, aldus nog een puntje erbij, vervolgens pakte Jan Pool ook een punt nadat hij al een stuk had gewonnen en het rustig uit kon spelen, dat werd dus 3,5 punt en toen begon de adrenalinestrijd… Wim stond gewonnen maar was in tijdnood, hij deed dat heel lang goed maar op een gegeven moment waren de winstkansen weg en kon hij remise maken door herhaling van zetten. Wim besloot echter de zetten niet te herhalen maar spontaan door zijn vlag te gaan, het kijken naar stukken betekent niet automatisch remise…en die hadden we net nodig om in ieder geval niet te verliezen.

Ondertussen hadden Ad en ikzelf al opgegeven en dus kwam het neer op Jan Hoosbeek, ook in tijdnood maar dat gold hier ook voor zijn tegenstander. Jan had een kwaliteit voorgestaan maar deze ook weer teruggegeven, vervolgens deden beide heren nog een onreglementaire zet (wat jij kan kan ik ook!) en uiteindelijk blunderde Jan zijn tegenstander de partij weg, dit toch wel ter compensatie voor Wim zijn partij…en na al deze stress momenten staat Woerden II dus alleen aan kop met nog drie lange rondes te gaan, we mogen dit niet meer uit handen geven!

Voorbeeldig voorbereid (“waar ligt dat Soest eigenlijk”) en gemotiveerd tot op het bot, (“een vier-punten-wedstrijd”) togen onze jongens in de vierde ronde van de SGS (SOS) competitie naar een op papier gevaarlijke concurrent. En inderdaad, in een prachtig gebouw, dat deed denken aan zowel wereldlijke als geestelijke geschiedenissen, wachtte ons een zowel spiritueel als bloederig gevecht.

Crack Jelle was verhinderd, crack l’Ami ook, maar verzwakt waren wij niet, en dat konden we zeker ook niet van Soest zeggen: het werd een erg spannend gevecht. Om half elf was er nog niet één partij beslist. En wanneer uw correspondent rond die tijd schoorvoetend langs de borden sloop om een prognose te maken, was er op niet één bord iets beslissends waar te nemen.

Het was een beetje jammer dat Hans verloor. Hij leek geen gemakkelijke stelling te hebben, maar Hans is pas verslagen als de stukken weer in de doos zitten. Dat gebeurde om een uur of elf, nadat Bas al een remise had gescoord (0,5-1,5).

Uw nederige dienaar slaagde er in de gelijkmaker te scoren. Mijn tegenstander offerde veel pionnen om ruimte te creëren, maar hield er aan het eind te weinig over om alle gaten te dichten (1,5-1,5).

Hierna volgden nog enige remises, waarvan die van Marcel Schröer boeiend en inhoudsrijk was: een dame eindspel met pionnen, passend bij de entourage. Die van Marcel van Oort kwam waarschijnlijk met enige moeite tot stand, al baseer ik deze mening meer op de gelaatsuitdrukking van beide spelers (Marcel speelde tegen de sympathieke en sterke Marijke Kok) dan op de stand op het bord.

De beslissende stoten kwamen van bord 1 Selman en bord 8 Mark. Een buitengewoon enerverend gevecht leverde Mark, met wisselende kansen, maar onze man trok aan het langste eind. En Selman speelde een prachtige agressieve partij, met een ingenieus loperoffer, midden in de partij en midden op het bord. Zijn tegenstander durfde het niet aan te nemen maar werd koel aan de kant gezet, hoewel hij nog vele zetten uit de hoge hoed toverde met slechts 10 seconden (+10 per zet) op de klok.

Het slotwoord was voor Sten. Hij wilde winnen, hij wilde per sé winnen. Hij leek ook de hele avond iets beter te staan maar uiteindelijk moest hij ondanks hevige tijdnood van zijn tegenstander, genoegen nemen met remise.

Woerden staat nu gedeeld eerste, zowel in match- als in bordpunten gelijk met HSG.

Gehard door ervaring stellen wij ons bescheiden op. Maar, zoals de Vlaming zegt: ‘er gaan er nog zijn die zullen gaan afzien!”

Henk de Heer

Zaterdag had de Rotery Club een Santa run georganiseerd. Het draaiorgel was deze keer daardoor vervangen door finish vlag geluiden. Op warming-up muziek maakten de kerstmannen hun spieren los om er een als een speer vandoor te gaan.

Hierdoor geïnspireerd snelden mijn tegenstander en ik op de finish vlag af. Na het delen van de punten stonden er nog meer minuten op mijn klok te wachten dan aan het begin.

Ook in de partij van Jim raakten beide spelers in kerstsfeer. Vrede op het bord werd snel getekend in een stelling die in balans leek.

Hans was in de opening erg slordig. Een paard draafde zijn stelling binnen en vertrapte alles wat er in zijn buurt kwam. Dat kon Hans niet lang verdragen.

Henk begon een aanval op de koningsvleugel, maar die liep vast in op een degelijke pionnenstructuur. Daarna nam zijn tegenstander het initiatief in het centrum en werd Henk daar weggespeeld

Ed kwam prima uit de opening, maar na de 13e zet ging het mis. Zijn tegenstander kreeg een Paus op de vier en daar tegenover had Ed een miezerige pony op a4. Tijd voor een koningsaanval, dat Ed zijn tegenstander. Die sloeg keihard door.

Selman speelde een degelijke partij tegen de mystery man van ZSC Saende. Van lieverlee werden  stukken geruild totdat er een toren-loper eindspel op het bord kwam dat beide spelers niet meer konden winnen.

Jelle grabbelde in de opening een pion mee en gaf die pion een hele tijd niet meer terug. Het was rond de tijdcontrole dat Jelle niet één maar twee pionnen terug gaf voor een fraaie mat aanval. De stelling van zijn tegenstander viel uit elkaar en Jelle haalde daarmee het enige volle punt binnen.

Bas stond een tijdje moeilijk maar wist tegen de tijdcontrole met heel weinig tijd alles bij elkaar te houden. Voor Bas is increment is een zegen. Na de tijdcontrole bracht zijn tegenstander een prachtig kwaliteitsoffer maar wist daarna de juiste voortzetting niet te vinden. Bas had wellicht kansen om te winnen, maar wist ze niet te vinden.

Met deze 3-5 uitslag moesten Woerden duidelijk het hoofd buigen voor Saende 2. Saende blijft hiermee fraai aan kop.

Afgelopen dinsdag vertrokken we richting Gorinchem met als eindbestemming het plaatsje Giessenburg om aldaar tegen de heren van De Giessen en Linge 2 de strijd om de eerste plaats te beslechten. Op papier waren wij sterker maar dat soort theorieën ben ik geen voorstander van. Nadat hun teamleider zichzelf in zijn toespraak in de underdog positie had gemanoeuvreerd staken we enthousiast van wal. Het was Jur die voor ons het eerste punt binnen hengelde, ik zag wel dat zijn stelling veelbelovend was maar hij had die avond kennelijk de turbo aan want de tweede keer dat ik wilde kijken zat hij al bij zijn moeder in de auto naar huis. Vervolgens kwam het tweede punt van Henk Dankers die in een Franse partij een vernietigende koningsaanval ontwikkelde, waarbij zijn tegenstander zo onder de indruk was dat deze ook nog een stuk in de aanbieding deed en het mat onvermijdelijk werd. Ikzelf had mijn tegenstander in de opening al zwaar onder druk gezet maar ik was iets te snel met zetten en daarna zag ik dat ik stukwinst had laten liggen, vervolgens liep het allemaal niet meer naar wens en moest ik in remise berusten. Wim Veelenturf die naast mij zat had met het door Marcel S genoemde betonschaak zijn tegenstander aardig onder druk en toen deze een dubieus stukoffer bracht was het pleit al beslecht, ook een matcombinatie werd gemist en zo haalde Wim het 3e volle punt binnen.  Ondertussen had Jan Pool in een iets actievere stelling een vrijpion weten te creëren waardoor de druk bij zijn tegenstander te groot werd, dat was dus 4. Hans Tuit liet zien dat hij in een toreneindspel met een pion meer duidelijk degene was met de betere techniek en ook zijn tegenstander hield het voor gezien. Bij Peter Dupain kon ik meegenieten van de enorme druk die hij op zijn tegenstander uitoefende, die beperkte zich tot wat heen en weer geschuif op de achterste rijen. Peter moest even zoeken maar vond uiteindelijk de verlossende weg om zijn tegenstander op de knieën te krijgen. Het was nu 6,5 – 0,5 en last but not least was daar ons aller Ad Goes die (na de hele partij minder hebben gestaan) in razende tijdnood de partij in een uiteindelijk gewonnen stelling remise gaf, misschien maar goed ook want de foute zetten waren op het laatst niet meer op twee handen (en misschien ook voeten) te tellen. Eindresultaat een klinkende 1 – 7 overwinning!

Dinsdag 4 december kwam de personeelsvereniging van het familiebedrijf Pel, Pel & Pel uit Hoevelaken op bezoek. Bij de bookmakers was Woerden zwaar favoriet en dat werd ook enigszins waargemaakt. Dat betekent niet dat er niet her en der een pittige partij op het bord kwam.

De kortste metten maakte ondergetekende. Dirk Veldhuizen hield open huis zijn koningsstelling. De zwarte velden lagen als asfalt klaar voor dame, loper en toren, met een mat in drie als eindbestemming. 

Ook de partij van Jelle Wiering verliep vlot. Jelle ruilde zijn dame voor twee torens en wat pionnen. De koning van zijn tegenstander doolde al snel hulpeloos over het bord en kon alleen ten kost van een dame gered worden. 

Enige tijd later werden er weer twee partijen in Woerdens voordeel beslist. Mark Pieterse had erg actieve stukken en won met zijn cumulerende dreigingen een vol stuk. Sten Goes had uit de opening met zwart snel een prettige stelling opgebouwd en won daaruit een pion. Het winnen met die extra pion was nog geen eenvoudige klus. Sten gaf moedig twee stukken voor een toren en had de eindstelling haarfijn ingeschat. De twee lopers van zijn tegenstander bleken onmachtig.

Daarmee werd het 4-0, maar op de andere borden ging het er minder vrolijk aan toe. Selman Ercan kreeg een furieuze aanval over zich heen. Zijn koning kwam danig op de tocht te staan en hij moest een stuk geven om niet mat gezet te worden. Marcel van Oort op bord 6 had een wat verkrampte stelling maar kwam in de complicaties aan het einde toch als winnaar naar boven. Henk Dankers won een pion, verloor hem later weer, en bleek in het eindspel toch een maatje te groot voor zijn tegenstander. Hans van Steijn offerde een kwaliteit voor wat activiteit. De activiteit verdween maar de kwaliteit kwam niet meer terug. Dat begon Hans, toen het ingewikkeld werd, wel te merken en hij verloor.

Zo werd het 6-2 voor Woerden.

Wordt vervolgd in 2019.

Mooie herinneringen kwamen naar boven op de weg naar Hoogland. Zeven jaar geleden speelden we daar de laatste wedstrijd in de SGS promotieklasse en bij winst zouden we kampioen worden. En zo gebeurde. Onze vrienden uit Hoogland hadden daar op geanticipeerd en de champagne al koud gezet. Deze mooie geste wordt nog geregeld aangehaald door de Woerdense spelers.

Terug naar het heden. Daar stond een mooie match tussen twee sterke teams op het programma. 

bord 1: Sten Goes (2217) – Marco Dieleman (2092)

De bughouse schaak specialist uit Hoogland speelde hetzelfde zijvariantje dat hij vele jaren geleden tegen mij ook op het bord bracht. Sten zette gelijk druk op de ketel. Die barste binnen de kortste keren uit elkaar en het eerste punt was snel binnen.

bord 2: Chris Kooijman (2015) – Marcel Schröer (2072)

Na een geslaagde opening wist ik de zwarte loper van wit op h2 te begraven. In het eindspel grabbelde ik een pion mee, maar de loper transformeerde daarna tot een monster en even stond ik met de rug tegen de muur. Toen ik alle dreigingen had weten te pareren en in een gewonnen toreneindspel was terecht gekomen begon ik werkelijk te genieten van mijn stelling. Gelukzalig tuurde ik al mijmerend naar mijn voortsnellende pionnen, totdat ik door mijn tegenstander wreed uit mijn dagdromen werd gerukt met een onverbiddelijk wijzende vinger richting de klok. 

bord 3: Selman Ercan (2046) – Tom Officier (1989)

Selman liet het robuuste schaak zien wat we van hem gewend zijn. Geruime tijd was het een kwestie van duwen en trekken waarbij Selman langzaam maar zeker de overhand kreeg. Maar Tom is een handige schaker. Hij wist nog allerlei complicaties op het bord te brengen, waardoor het allemaal niet zo duidelijk meer was. Na wat schermutselingen had Selman het pionneneindspel correct beoordeeld en nam het punt mee naar huis.  

bord 4: Stephan Paternotte (1994) – Hans van Steijn (1864)

Na een snel e4 en c4 van Stephan, wist Hans het gat op d4 optimaal te benutten door er een fraaie merrie neer te zetten, stevig door pionnen te ondersteund. Er stond een schamele bisschop tegenover die zelfs in deze Sinterklaastijd geen kans zag het paard te bestijgen. Een ongelijke strijd dus, die door Haans mooi werd uitgespeeld.

Zo werd het 3-1 voor Woerden. Op naar de volgende ronde.

Binnenkort gaat hij weer de deur uit, de uitnodiging voor dit jaarlijkse evenement! De geoefende weekendschaker heeft het toernooi natuurlijk al lang in de SGS agenda gezien en in de eigen agenda gereserveerd. Zaterdag 1 december is Woerden ’the place to be’. Bekijk de toernooidetails en geef u snel op!