Categorie: Uncategorized

Op zaterdag 22 april vond de laatste ronde van de KNSB-competitie plaats tussen Krimpen aan den IJssel 2 en Woerden 1, een wedstrijd waarin beide teams zonder druk konden spelen. Woerden zou eindigen in de middenmoot en voor Krimpen aan den IJssel was degradatie helaas al niet meer te ontlopen. Desondanks waren beide teams erop gebrand om een goede prestatie neer te zetten.

Het team van Krimpen aan den IJssel was op volle sterkte aanwezig, terwijl Woerden één wissel had doorgevoerd: de ervaren Selman Ercan werd vervangen door het jonge talent Sofia Moskalets. Dit bleek een gouden zet te zijn, zoals later zou blijken.

In een hartstochtelijke strijd met het nodige spektakel trok Woerden uiteindelijk aan het langste eind met een overtuigende zege van 6½-1½…

De opening van de wedstrijd was al meteen veelbelovend met een krachtmeting tussen de hoogst gerate spelers, Cor de Zwart (Krimpen aan den IJssel) en Sten Goes (Woerden). Sten speelde zeer doelgericht en gaf zijn tegenstander geen kans om volledig te ontwikkelen. Na een onnauwkeurigheid van De Zwart kreeg Goes de controle over de zwarte velden en liet deze greep op de stelling niet meer los.

Met een prachtig kwaliteitsoffer zorgde Sten ervoor dat de zwarte koning en toren nooit meer uit de hoek zouden kunnen ontsnappen. In een wanhopige poging om nog iets te redden, moest De Zwart uiteindelijk toch opgeven. Ondanks een indrukwekkende prestatie van De Zwart, wist Goes met zijn 2181 rating toch de overwinning binnen te slepen voor Woerden, met een eindscore van 1-0.

Marcel Glissenaar (Krimpen aan den IJssel) nam het vervolgens op tegen Marcel Schröer (Woerden) in een spannende partij waarin beide spelers tot het uiterste gingen. Glissenaar speelde een minder sterke variant van het London Systeem, waardoor Schröer als wit het initiatief wist over te nemen. Zijn tegenstander kwam al snel onder druk te staan en met het verrassende schijnoffer 11..g5 viel de witte stelling geheel uit elkaar. Schröer speelde uiterst bekwaam en efficiënt, waardoor hij als eerste klaar was met zijn partij. Helaas voor Glissenaar trok Schröer aan het langste eind en scoorde het tweede punt voor Woerden met een 1-0 zege.

Woerden bleef indruk maken met hun sterke spel. Jacco Lind nam het op tegen Hans van Nieuwenhuizen (Krimpen aan den IJssel) in een partij die eveneens snel tot een besluit kwam. Van Nieuwenhuizen, spelend met wit, gaf direct het centrum uit handen, waardoor Lind de kans kreeg om het initiatief over te nemen. Jacco maakte optimaal gebruik van deze gelegenheid en rondde de partij af met een mooie tactische combinatie, wat resulteerde in een snelle en verdiende overwinning voor Woerden.

De spanning bereikte zijn hoogtepunt toen Joop Huijzer (Krimpen aan den IJssel) en Ed Oosterlaken (Woerden) de strijd aangingen in een partij waarin geen van beide spelers wilde opgeven. In de opening wist Ed een gambiet pion te bemachtigen en hield deze stevig in zijn greep. Echter, ondanks zijn voorsprong, had hij moeite om een duidelijke strategie te vinden om de partij te winnen met die extra pion. Toen zijn tegenstander Huijzer uiteindelijk remise aanbood, nam Oosterlaken na enig nadenken het aanbod aan. Dit resulteerde in een lang en uitputtend gevecht dat uiteindelijk eindigde in remise, waarmee de stand op 3-1 kwam in het voordeel van Woerden.

Het enige lichtpuntje voor Krimpen aan den IJssel kwam van Kiri Arnold, die in een gewaagde en creatieve partij Jelle Wiering van Woerden wist te verslaan. Jelle kreeg een voorbereide variant op het bord, maar toen Arnold van de gebaande paden afweek, koos hij een gevaarlijk plan dat uiteindelijk verkeerd uitpakte. Als gevolg hiervan verloor Jelle een pion en kwam op achterstand te staan. Later in de partij kreeg Jelle nog een kans om terug te komen, maar helaas zag hij deze mogelijkheid niet. Hierdoor kon Arnold de voorsprong uitbouwen en het ging al snel helemaal mis voor Jelle. Uiteindelijk wist Kiri Arnold de partij in haar voordeel te beslissen, wat de stand op 2½-½ in het voordeel van Woerden bracht.

De jonge talentvolle Sofia Moskalets, die voor deze wedstrijd Selman Ercan verving, maakte haar debuut in het team van Woerden tegen Lorin Arnold van Krimpen aan den IJssel. Sofia speelde de Engelse opening die haar tegenstander op het bord bracht op een zeer actieve manier. Ze wist de pionnenstructuur van wit in het centrum te doorbreken en al snel domineerden haar paarden het bord. Lorin Arnold zag op een gegeven moment geen andere mogelijkheid meer dan een kwaliteitsoffer, maar ook dat mocht niet baten. Sofia, altijd scherp en alert, gaf een pion op om met haar torens binnen te dringen in de witte stelling. Daarna was het pleit snel beslecht. Sofia Moskalets wist op indrukwekkende wijze haar partij te winnen, wat een belangrijk punt opleverde voor het team van Woerden en haar debuut in het team onvergetelijk maakte.

Rolinde den Heijer kreeg in het middenspel complete controle over het veld d5 tegen haar tegenstander Henny Versteeg. Ze verzilverde deze controle met een pionwinst en manoeuvreerde bekwaam naar een toreneindspel met twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Deze pionnen bleken doorslaggevend te zijn en zorgden ervoor dat Rolinde de partij overtuigend in haar voordeel besliste.

De laatste partij van de dag was die van Bas Jansen tegen Peter van Nieuwenhuizen. Bas zette een gevaarlijke koningsaanval op, maar slaagde er niet in om een directe winst te vinden. Desondanks gaf hij niet op en manoeuvreerde het spel naar een eindspel met twee torens tegen een dame. Met vastberadenheid en nauwkeurig spel wist Bas dit eindspel alsnog te winnen, wat een extra punt opleverde voor Woerden.

De eindstand kwam daarmee op 6½-1½ voor Woerden, een welverdiende overwinning gezien hun indrukwekkende en vastberaden spel. Ondanks het verlies kan Krimpen aan den IJssel trots zijn op hun inzet en strijdlust. Deze competitiewedstrijd zal zeker nog lang in het geheugen van alle betrokkenen gegrift staan.

Voor de details zie: https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12367

Dit verslag is als experiment gemaakt met behulp van ChatGPT.

De tweestrijd tussen Woerden 1 en Moira Domtoren 1 in de Hoofdklasse B toont veel gelijkenis met die van vorig jaar. In het vorige seizoen wonnen beide teams alles wat er te winnen was en moest de onderlinge wedstrijd de beslissing brengen. Moira trok toen met een 4,5-3,5 overwinning aan het langste eind. Ook dit seizoen was het een competitie als een pionneneindspel. Beide teams gingen gelijk op in het winnen van hun wedstrijden. Wie zou het eerste tot kampioen dame promoveren? Welk team zou een tempo verliezen in de wedren? Het bleek dat beide teams één maal een tempo verloren. Woerden tegen BSG en Moira tegen OZU. 

Nu, in de één na laatste ronde, gingen Woerden en Moira weer in het onderlinge duel uitmaken wie de grootste aanspraak kon maken op het kampioenschap.

Doordat ik vrijwel de gehele partij aan het worstelen was tegen Tjerk Hacquebord, die mij het vuur aan de schenen legde, heeft uw verslaggever weinig aandacht kunnen schenken aan de overige borden. Door af en toe links en rechts te kijken zag ik door de stand van de koningen op de borden hoe de vlag ervoor stond. Bij Hans van Steijn tegen Bart jan Andriessen stond er al vrij vlot een glanzende koning aan de juiste zijde van het bord. Ook bij Jelle Wiering tegen Erik Janse was dat het geval. Bas Verberne speelde tegen Wouter Le Fèvre een degelijke remise. Ed Oosterlaken kon geen vuist maken tegen Kees Verweij en ook daar werd de vrede getekend. Selman Ercan leek even het initiatief te nemen tegen Daan Schönberger, maar moest toch berusten in remise. Rechts van mij werd ik opgeschrikt door een ijzige kreet van verbijstering toen Olger van Donk zag dat zijn vlag was gevallen in de partij tegen Johnny de Kraker. In mijn eigen partij liet ik het nog even helemaal uit de hand lopen, maar in tijdnood zagen beide spelers niet dat voor Tjerk de winst voor het oprapen lag en werden de zetten herhaald.

Er was nog één partij over, die van bord 1, waar Sten Goes de gehele partij weinig kans gaf aan Albertus ten Hertog. Wij omstanders hadden er alle vertrouwen in en Sten liet ons niet in de steek.

Woerden 1 wint dus met 5-3 de van de grote, maar sympathieke, rivaal Moira Domtoren 1. Woerden moet nog wel de laatste slotronde in de gezamenlijke slotronde in De Bilt goed doorkomen, maar een hele belangrijke stap richting het kampioenschap is gezet. 

Voor de details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7103

Na de traditionele knuffel met Ed van Eeden, waarmee een wedstrijd met OZU altijd wordt ingeluid, ging de bekerwedstrijd OZU – Woerden van start.

Over mijn eigen partij tegen Jan Maarten van den Boogaart zijn we snel uitgepraat. Beide spelers hadden zich vast voorgenomen geen risico te nemen en de evaluatie zwabberde dan ook de gehele partij dicht bij het nulpunt. In het dame-eindspel was helemaal niets meer te beleven en beide spelers van het wel weer welletjes,

De partij tussen Sten Goes en Ed van Eeden was juist enorm spannend. Sten kwam in eerste instantie lekker uit de opening, maar door twee matige zetten had Ed een levensgevaarlijke koningsaanval gekregen. Ed had de keus tussen een herhaling van zetten en het doorzetten van de aanval. Een direct winst was er niet en toen Ed verzonk in een lang gepeins. Na een half uurtje haalde hij bakzeil en ging voor de herhaling.

Ed Oosterlaken had het met wit moeilijk tegen René ten Bas. Er landde een zwarte pion op h3 en daardoor bleef de koningsstelling van Ed kwetsbaar. Verder had echter de stelling aardig onder controle en ook nog een ruimte voordeel. Beide spelers zagen er verder geen heil meer in en kwamen ook remise overheen.

De partij Daniël Kuijper tegen Selman moest uitsluitsel brengen. De Woerdense spelers hadden er vertrouwen in. Selman had al zijn problemen met zwart opgelost en begin langzaam het initiatief naar zich toe te trekken. Toen Selman de d-lijn helemaal in zijn greep had gekregen, kon het niet meer mis gaan. Ook de tijdnood kreeg Daniel in haar greep. Dat werd teveel en Selman haalde het punt naar Woerden.

Met deze 2,5-1,5 overwinning heeft Woerden zich geplaatst voor de halve finale tegen Doorn-Driebergen. 

De laatste ronde. We konden kampioen worden, maar dan moest het wel allemaal meezitten. Om te beginnen moesten we natuurlijk van tegenstander Botwinnik 2 zien te winnen.  En als Philidor Leiden 3 met grotere cijfers dan wij zouden winnen, dan waren we alsnog tweede. Maar als ze met gelijke cijfers zouden winnen, dan gaat artikel 7.5 van het competitiereglement in werking: ‘Als aan het einde van de competitie twee of meer teams in een groep hetzelfde aantal bordpunten hebben behaald, wordt hun volgorde bepaald door het aantal matchpunten uit de onderlinge wedstrijd(-en) en als dat ook gelijk is, het aantal bordpunten uit de onderlinge wedstrijden’. Dit is heel ingewikkeld opgeschreven, bedoeld voor de situatie dat bijvoorbeeld vijf teams gelijk eindigen. Maar als het maar twee gelijk eindigende teams betreft, dan gaat het gewoon om het onderling resultaat. En wij hadden van Philidor Leiden 3 gewonnen.

Het is inmiddels traditie dat Marjolein als eerste klaar is. Het ging een tijd niet zo goed met haar schaakprestaties maar ze had het advies van de clubkampioen ‘je moet gewoon puzzeltjes op gaan lossen’ ter harte genomen. Dat resulteerde in een spectaculaire offer partij waarbij haar tegenstander gewillig een handje hielp door zijn dame buiten spel te zetten en zijn toren op een raar veld te plaatsen. Net toen ze dacht, ‘nu moet ik toch dat stuk nog een keer terug zien te winnen’ liet haar tegenstander zich mat zetten.

Henk de Heer zorgde niet veel later voor het volgende punt. Voor het eerst sinds 36 jaar speelde hij een partij waar hij tevreden over was. Het leek op een Slaaf, en het leek op de lessen die hij van onze clubkampioen had gehad. Hij zette zijn tegenstander mat. Henk is daarmee topscorer van het tweede, met 4,5 uit 5 een TPR van 2049.

Het is ook een traditie dat Hans Tuit snel klaar is. Maar hij onthult nu wat de reden daarvan is. ‘Aan bord 6 werd duidelijk wie dit seizoen ‘de mol’ was. Ik heb verwoede pogingen de kampioensaspiraties van het team te frustreren, maar het is me uiteindelijk net niet gelukt. Ook nu weer een 0 aan mijn bord en weer door een stuk weg te geven. Misschien wed ik wel op mijn eigen partijen…’

Sjaak Oosterlaken debuteerde in het tweede. Hij vroeg de teamleider of er regels waren voor het remise aanbieden. Die zijn er niet. De teamleider is van mening dat de spelers zelf het best weten of ze remise kunnen aanbieden of aannemen. De een vindt het vreselijk om een middag te pielen achter een stel dichtgeschoven pionnen, de ander kan zijn geluk niet op om een obscuur eindspel tot op het bot af te kluiven. Sjaak stond weliswaar een pionnetje voor toen hij dus toch zijn aanbod deed, maar daar had hij veel tijd voor nodig gehad. 

Bij Botwinnik hadden ze wel regels voor de remise. Tot driemaal toe kreeg Sjaaks tegenstander te horen dat hij nog maar even vijf minuutjes moest wachten met zetten. Maar toen mocht hij het eindelijk van zijn teamleider aannemen.

Leen had met zwart zijn favoriete opening op het bord gekregen. De witspeler gebruikte veel tijd en durfde het aan om een pionoffer aan te nemen, terwijl hij begrepen moet hebben dat Leen wél en hij zelf níet wist hoe de theorie in elkaar zat. Kort daarna ging het echter mis. Een kwaliteitsoffer van zijn tegenstander leverde hém nog een pion maar Leen een versplinterde zwarte pionnenstructuur op.  Gelukkig ging hier het verschil in tijd meespelen. In plaats van door te pakken (computer waardering +2.50) kreeg zwart de kans om de verdediging wat beter te organiseren. Na het terugveroveren van de zevende rij en daarna de d-lijn, werden in een slechts iets mindere stand (+0.30) de zetten herhaald.

Hans van Steijn had zich goed voorbereid tegen de speler die helaas aanschoof tegenover zijn buurman Mark. Zijn tegenstander lanceerde vrij vroeg een pionnenstorm op de koningsvleugel. Na de aanval gepareerd te hebben was het Hans’ beurt op de damevleugel. Door de a-pion en de torens op de c-lijn te combineren kon hij de damevleugel zodanig versterken dat hij een pion won en wikkelde hij af naar een paard toreneindspel. Hierbij rolde hij de ver opgerukte pionnen aan de andere kant van het bord op en kon zo de winst veiligstellen.

En toen stond het dus 4-2. Als we een half puntje konden winnen uit die laatste twee partijen, hadden we in ieder geval evenveel matchpunten als Philidor Leiden 3 (ervan uitgaand dat die zouden winnen).

Bij Mark lukte dat in ieder geval niet. Zijn partij was een leerzaam moment, in de opening pakte hij wat ruimtevoordeel maar dat had hij nog veel beter kunnen uitbuiten. Zijn tegenstander kreeg daarom voldoende tegenspel en door in een gelijkwaardige stelling de foute keuze te maken om de dame te ruilen, gaf Mark de partij weg.  

Het wachten was nu op Sofia, haar partij was de laatste van alle 24. Sofia wint meestal door haar tegenstander in de opening en het middenspel helemaal weg te combineren, maar nu was het bord zo goed als leeg, met alleen een paard en drie pionnen voor beide spelers. Het was een bijzonder gezicht: een grietje van nog maar 13 jaar oud met allemaal kerels om haar heen die haar partij bekeken, het invoerden op hun telefoontjes, er met elkaar over overlegden. Heeft ze een winst gemist? Misschien. Maar ze hoefde die stelling niet te verliezen en dat deed ze dan ook niet.

We hadden dus onze twee matchpunten, maar met de kleinst mogelijke overwinning. Hou zou de concurrentie het gedaan hebben? Dat hebben we toen maar bij Dimitra afgewacht. Het was van tevoren nog een heel gedoe om op zo een drukke zaterdagavond voor een grote groep bij de Griek te kunnen reserveren.  Het kon eigenlijk alleen maar als we allemaal hetzelfde zouden gaan eten. Bovendien was de vaatwasser stuk en werd ons gevraagd eigen bord en bestek mee te nemen.

Toen de schalen dampend van het vlees opgediend werden, kwam het verlossende bericht. Ook Philidor Leiden had met het kleinst mogelijke verschil gewonnen. En dat betekende dat Woerden 2 zich de winnaar mag noemen van groep 5G. 

In Woerden 2 speelden dit jaar (aantal wedstrijden tussen haakjes): Hans van Steijn (7), Leen de Jong (7), Marjolein Theunissen (7), Hans Tuit (6), Mark Pieterse (5), Annie de Jong (5), Olivier Huizer (4), Jan Bulk (3), Sofia Moskalets (2), Henk Dankers (1), Chris Klaassen (1), Jory Koot (1), Sjaak Oosterlaken (1) en Michiel Somers (1).

BSG is een mooie vereniging met veel goede spelers. In de SOS competitie kunnen ze prima team op de been brengen. Tot nu toe hadden ze zich ingehouden, maar tegen Woerden werd een serieuze eenheid op de been gebracht. In tegenstelling tot de overige ronden, waarin de gemiddelde rating van BSG 1 onder de 1900 lag, stond de meter deze keer op een gemiddelde van 2025. Woerden was daardoor voor het eerst dit seizoen niet de favoriet en dat is ook wel eens leuk. Het beloofde een spannende avond te worden.

Aan beide zijden werd er lang niets weg gegeven. De stelling van Ed zag er wat merkwaardig uit, maar dat zijn we zo langzamerhand gewend. Het eerste bord waar de temperatuur hoog opliep was het bord van Jacco tegen Ruben Piel. Een diepe combinatie leidde tot de ruil van een dame tegen een toren en twee stukken voor Jacco. Halverwege deze combinatie dacht Jacco het nog mooier te doen door de dame van zijn tegenstander in het kolenhok op te sluiten. Dat bleek helaas een faliekante misrekening. De dame kwam vrij en de stelling van Jacco werd snel daarna hopeloos. Daarna zagen we het misgaan op het bord van Bas tegen Joan Arensman. In een stelling waar nog niet heel veel aan de hand was, zag Bas de overbelasting van zijn g-pion over het hoofd en moest toezien hoe de belangrijke h-pion voor zijn koning werd opgepeuzeld. Daarna ging het heel snel berg afwaarts.

Gelukkig waren er ook positieve ontwikkelingen. Rolinde had tegen Theo Slisser een scherpe stelling op het bord waarin beide konings-stellingen onder vuur kwamen te liggen. De partij ging wat op en neer, totdat Rolinde een eindspel wist te bereiken met een kwaliteit meer. Daarbij had haar tegenstander ook nog een belangrijke pion laten slaan, waardoor de toren vrij spel had en er geen enkel tegenspel mogelijk was. De partij van Olger tegen Ruben Hilhorst startte met een gambiet. Ruben klampte zich er niet echt aan vast en daarna bereikte Olger een prettige stelling. Zo prettige zelfs, dat Olger een dame tegen een toren en een licht stuk wist te winnen. Dat was voor Olger voldoende voor de winst.

Op de laatste vier borden was de stand daarmee 2-2. De eerste borden waren nog druk in gevecht.

De eerste partij waar duidelijkheid kwam was die van Marcel tegen Timon Brouwer. Marcel had een klassieke minoriteit aanval opgezet en daarmee een stevige greep op de damevleugel gekregen. De druk werd hoger en hoger tot er een bres in deze vleugel in werd geslagen en Marcel won. Ondertussen had Ed tegen Herman van Engen zijn trademark kwaliteitsoffer weer op hert bord. Dan weten zijn teamgenoten dat het wel goed zit. Dat zat het ook, Ed had met zwart op zijn minst gelijk spel. Helaas vergreep Ed zich daarna en gaf een toren weg.

De stand was 3-3. Op de overgebleven borden zag het er echter niet zo florisant uit. Selman had tegen Rein Brouwer een duidelijk overwicht in het centrum en kansen op de koningsvleugel. Beide spelers hadden tegengesteld gerokeerd. Door een onnauwkeurigheid kreeg ook Rein kansen tegen de koning van Selman. In de strijd brokkelde het centrum van Selman af. In het resulterende eindspel werd Selman door een pionnen massa omver gewalst. 

Sten had tegen Mark Grondsma vanuit de opening een fraaie stelling opgebouwd. Hij liet echter de dame van Mark actief worden en daarmee viel ook alle druk weg. Daarna bleken de pionnen van Sten allemaal niet meer zo lekker te staan. Hij moest nog uitkijken de partij niet te verliezen. Ondanks de 4-3 achterstand zat er voor Sten niets anders op dan in remise te berusten.

Daarmee won BSG 1 met 4,5-3,5 de titanenstrijd tegen Woerden 1. Voor details zie: https://sosc.netstand.nl/pairings/view/7100

Onze tegenstander in de zesde competitieronde, Philidor Leiden 3, was op dat moment koploper van onze klasse met acht matchpunten en 27,5 bordpunten en wij zaten ze, met zes matchpunten en 26,5 bordpunten, samen met nog twee andere teams, pal op de hielen. Een belangrijke wedstrijd, wilden we nog kansen maken op een eventueel kampioenschap. 

En ook nu was Marjolein als eerste klaar! Alleen dit keer met een dikke nul nadat zij planloos had zitten spelen en zich vervolgens in allerlei onderste-rij-nesten had weten te werken. Maar ze had het ook zwaar: haar tegenstander zat steeds te frunniken aan een smoezelig knuffeltje dat hij als mascotte naast het bord gezet had zodat zij eigenlijk twee tegenstanders had.

Tien seconden later gaf ook Hans Tuit op. Bij Hans begint zich een vast patroon te ontwikkelen door gemiddeld iedere twintig zetten tenminste één stuk weg te geven. Tegen Philidor Leiden verbeterde hij dat gemiddelde aanzienlijk door iedere tien zetten een stuk weg te geven. Kortom, volstrekt kansloos en na anderhalf uur zaten de stukken weer in de doos.

Gelukkig was daar toen Henk. Zijn partij was net zo wild als zijn reis naar de speelzaal. Hij was twintig minuten te laat, stond na twintig minuten gewonnen, en moest vervolgens twee uur lang matdreigingen pareren. Door al het geofferde materiaal op tijd terug te geven won hij zijn partij.

Voor Hans van Steijn was Philidor Leiden uit een klein beetje als een thuiswedstrijd. Vele gezichten kende hij nog van de korte tijd dat hij daar geschaakt had. Al gauw kreeg hij een voordeel in de opening en kon hij een mooi centrum opbouwen. In het middenspel dacht zijn tegenstander met een slim trucje een kwaliteit te winnen. Maar aan het eind van die combinatie wist Hans zelf nog een stuk te winnen. Met een toren op de 7de rij en actieve paarden had hij een duidelijk overwicht. Nadat hij de ene pion na de andere snoepte, gaf zijn tegenstander op.

De tegenstander van Mark dacht in een Engelse opening een pion te kunnen winnen maar nadat hij daardoor geforceerd het centrum opende, verloor hij uiteindelijk een pion. Met een vervelende vrijpion op c6 en daarna ook nog eentje op a5 werd uiteindelijk zijn koning gedwongen de a pion op te halen waarbij Mark zelf de koningsvleugel kaalplukte en uiteindelijk een tempo over had met dame promotie als gevolg. 

Op bord twee zat de 13-jarige Oekraïense Sofiia Moskalets die al van zich heeft doen spreken door eerste te worden in het plaatsingstoernooi voor het Nederlands Jeugd Kampioenschap tot 18 jaar. Zij kwam met de zwarte stukken goed uit de opening en had in een mum van tijd het centrum stevig in handen. Haar tegenstander was min of meer gedoemd om in de touwen te blijven hangen en gaf nog een kwaliteit voor enige bewegingsruimte. Dat mocht echter niet baten en hij werd dan ook zeer degelijk van het bord gezet. Een zeer overtuigende overwinning van Sofiia!

Toen stond het dus 4-2 voor ons en niet lang daarna stelde Leen de overwinning veilig.

Hij had zich voorbereid op een partij die hij van zijn tegenstander had kunnen vinden. Die had toen weliswaar gewonnen, echter vanuit een slechte stand. De bedoelde zetten kwamen ook op het bord, echter zonder enig positievoordeel. Plotseling doorbrak Leens tegenstander het tijdrovende, moeizame manoeuvreren met een foute poging om zijn achtergebleven pion te bevrijden. Door een penning was daarna het verlies van een kwaliteit niet meer te vermijden.  Door een kamikazeactie kwam daar nog een stuk bij, waarna zijn tegenstander nog wat te lang doorspeelde.

Zijn vrouw had het een stuk lastiger. Annie kwam op zich wel aardig uit de opening, maar bleef de hele partij te passief spelen. Ze had een geïsoleerde pion, die zij niet kon behouden. Haar tegenstander maakte het eindspel goed af.

Nog één ronde te gaan. Het is heel spannend. Er staan drie teams met 8 matchpunten bovenaan. Wij spelen in de laatste ronde tegen mede kanshebber Botwinnik. Philidor Leiden heeft het op papier wat makkelijker, tegen Rijswijk, het voorlaatste team.

De zaterdag was heerlijk zonnig, een mooie dag voor een wandeling met het voltallige Woerden 1 team van Centraal Station Amsterdam over de keizersgracht naar de Laurierstraat. Daar kwamen we terecht in de knusse huiselijke sfeer van het kantoor van enkele creatieve lieden met een liefde voor tijdschriften over mode en design en boeken over basketbal. Terwijl buiten de ijspegels zo nu en dan met een enorm geraas dan de daklijsten vielen gingen binnen de partijen van start. Woerden was op volle sterkte en ook Laurierboom – Het Gambiet was met een erg sterk team op de proppen gekomen. Dat beloofde wat.

Met grote voortvarendheid wisten Sten Goes en Marcel Schröer hun partijen op de eerste twee borden te winnen. Sten Goes plaatste tegen Hajo Jolles een theoretisch bekend paard offer en kreeg een stelling waar je als medespeler jaloers van opzij kijkt en denkt: “Had ik die stelling maar”. Sten gaf de witte koning geen moment rust en eindigde de partij met groot materiaal winst. Zelf bleef ik de stelling van Elwin Osterwald onder druk houden. Eén moment had Elwin de kans om daar onderuit te komen, maar verzaakte dat. Zijn angst voor een door hem iets te optimistisch ingeschat dame offer van mijn kant was te groot. Daarna was het pleit beslecht.

Jacco Lind had tegen Werner Moller een door hem zo geliefde dubieuze stelling op het bord gekregen. Na wat manoeuvreer werk wist Jacco zich daaruit te wurmen en kon al vrij rap de remise optekenen.

Daarmee was het 2,5-0,5 voor Woerden 1. In een opperbeste stelling gingen we naar het nabij gelegen en ó zo gezellige spelletjes café De Laurierboom om daar de partij van Jacco nog eens nader te bekijken.

Ondertussen waren onze ploeggenoten flink aan het zwoegen. Interessante en soms gelijke stellingen verslechterden zienderogen. Vooral de kansen in de partij van Ed Oosterlaken tegen Marius Lauer draaiden 180 graden om. Ed speelde zijn dame naar een ongelukkig veld waar ze geheel buitenspel stond en uit de verte met lede ogen moest toezien hoe de konings stelling uiteen werd gereten.

Zowel Jelle, Bas als Rolinde kwamen een pionnetje achter. Jelle Wiering speelde tegen Paul Schipper erg ambitieus en commandeerde zijn pionnen flink maar voren. Dat bleek de stelling even later toch niet aan te kunnen en Jelle verloor. Bas Jansen offerde tegen Ron Nep een pion voor wat activiteit. De activiteit ebde weg, maar de pion kreeg Bas niet meer terug en ook dat kwam niet meer goed.

Rolinde verloor tegen Wilbert de Kruiiff een pion, won hem terug, maar raakte er in het eindspel toch nog weer eentje kwijt. Het was een verraderlijk eindspel waarin de loper tegen het paard niet zo goed bleek als het leek. De koning kon twee oprukkende pionnen niet allebei tegen houden en daarmee ging ook deze partij verloren.   

Selman Ercan had een uitermate degelijke partij gespeeld en met zwart tegen Hans de Vilder zelfs een pion weten te veroveren. Het was een dubbel pion en die bleek onvoldoende om nog op winst te kunnen spelen. Verder dan remise kwam Selman dan ook niet.

Zo verloor Woerden 1 met 5-3 van Laurierboom – Het Gambiet 1, dat op weg is naar het kampioenschap van groep 3F. Na afloop kwam het Woerdens team terecht in een Turks restaurant. Nu heeft een team een expert op dat gebied en we lieten ons dan ook uitgebreid adviseren door Selman. Zo liet hij ons onder andere kennis maken met zoute Turkse melk. Niet slecht! Het werd een mooie afsluiting van een genoeglijke dag.

Woerden 2 speelde op 11 februari tegen Schaakhuis 2. Het verloop van de diverse partijen was grillig: waar remise een logisch resultaat was, werd er toch gewonnen of verloren. Waar winst of verlies een logisch resultaat was, werd het toch remise. Dan is de slotstand 4-4 eigenlijk best een logisch resultaat.

Opnieuw was Marjolein als eerste klaar en ook deze keer had ze gewonnen. Met zwart kreeg ze een behoorlijke koningsaanval over zich heen. Maar ze liet zich niet verleiden door de offers en scharrelde waar mogelijk het nodige materiaal bij elkaar. Toen de rook opgetrokken was, stond ze gewoon een stuk, een pion en een stelling voor. Haar tegenstander gaf op toen ze de matzet aan het uitvoeren was.

Olivier speelde op bord vier met wit tegen een tegenstander die op papier zwakker leek maar op het bord sterker bleek. In een Scandinaviër had hij een mooi paard op e5 en offerde hij een pion voor wat aanval maar de heer Fischer bleef ijskoud verdedigen en trok de partij ongenadig hard naar zich toe.  

Bij Hans Tuit wil het dit seizoen niet lukken. In een reguliere Franse partij leek hij ruim drie uur op een rustige remise af te stevenen. Maar ja, het overzien van een ‘lopervork’ kostte een vol paard en maakte zijn stelling op slag hopeloos. Over en uit.

Ook de andere Hans was wat slordig met de stoeterij. Hij begon sterk in de opening en met een mooi trucje won hij een pion. Die offerde hij terug voor activiteit in een toreneindspel. Met wederom een tactische wending won hij even later nog een loper. Vervolgens creëerde zijn tegenstander een dolle toren. En net toen Hans dacht dat hij het helemaal voor mekaar had… verblunderde hij zijn paard wat resulteerde in een, eigenlijk onverdiende, remise.

Na een foutje in de Sämisch variant van het KI leverde Mark al vroeg een stuk in. Hij kon hier nog een kwaliteit voor terug grabbelen maar desalniettemin stond hij heel erg verloren (Mark: ‘Ik bespeur een trend.’). Na wat foutjes van de tegenstander, mede geholpen door de tijdnood wist hij nog wat tegenspel te creëren om uiteindelijk de, zwaar onverdiende, remise over de streep te trekken. Straftraining voor Mark en een volgende keer hopelijk een sterker begin.

Ook in Leens partij was een hoofdrol voor de klok weggelegd. Zijn tegenstander had een onuitspreekbare naam en leek op een nog zwaardere versie van Nakamura.  Zijn planmatige ‘London’ opening gaf geen enkele indicatie over zijn speelsterkte. Leen durfde na een half uur nadenken 8. (…) e7-e5 niet aan, uit angst voor een voorbereide variant, waarna het lange tijd gelijk bleef. Zijn enige voordeel bestond uit extra tijd op de klok, maar op het bord werd zijn stelling lastig door zijn foute 33e zet. Zijn tegenstander mistte in tijdnood een kans op eeuwig schaak maar bereikte nog wel heelhuids de reddende 40e zet. Waarna hij opnieuw enorm lang na ging denken. Ten slotte bezweek hij toen hij weer in enorme tijdnood kwam en won Leen de partij. 

Annie had wit en haar tegenstander speelde een soort vertraagde Philidor waardoor zij zich liet verleiden tot een veel te wilde aanval. Dat leverde weliswaar een stuk op maar vervolgens had zij de aangeboden giftige pion beter niet genomen. Haar tegenstander vergat het stuk terug te winnen, maar Annies koning stond behoorlijk onveilig. Na secuur verdedigen, keerden de kansen: Annie begon nu zelf een koningsaanval en won de partij toen ze de dame veroverde.

In september is Chris bij onze schaakclub gekomen na 48 jaar niet meer een serieuze partij gespeeld re hebben. Hij was dan ook vereerd te mogen invallen. Na een vreemde opening (1.d4, Pf6 2. Lg5, g6 4. Lf6x) stond hij als zwartspeler toch niet echt lekker. Bovendien verloor hij een pion. Uiteindelijk werd het een dame-eindspel, waarin Chris twee pionnen achter kwam te staan toen hij dame-ruil wilde vermijden in de hoop op eeuwig schaak. Dat was een misrekening, omdat die ruil tot een remise pionnen-eindspel geleid zou hebben. Na zoveel jaren was de kennis over dit soort eindspelen weggezakt. Na een reeks van 17 schaakjes wist de witte koning zich te verstoppen en was het de hoogste tijd op te geven.

Het was een heerlijke middag in Woerden. Drie teams speelden hun KNSB wedstrijd en Woerden 1 trok ten strijde tegen Erasmus 1 uit Rotterdam. 

Op de eerste twee borden ging het er het wildst aan toe. Olivier Vrolijk zag zijn provocerende openingskeuze beantwoord met een agressieve strategie van Marcel. Offerde Olivier een stuk of raakte hij het gewoon kwijt? Niemand die het weet. Olivier zou er in ieder geval twee pionnen en initiatief voor terug krijgen. Marcel offerde direct het stuk terug voor een aanval op de koning, die al snel beslissend was. In de partij tussen Sten en Henk van der Velde ging het er zo mogelijk nog spectaculairder aan toe. Henk van der Velde offerde maar liefst twee stukken voor een koningsaanval. Wij omstanders zagen niet voldoende compensatie, maar even later bleek Henk toch een stuk te hebben terug gewonnen en hij had ook nog eens drie verbonden vrijpionnen. Sten wist de pionnen gelukkig te neutraliseren en haalde ze daarna een voor een op.

Ed werd door Marvin Dekker in de opening weer eens helemaal van het bord gespeeld, zoals we dat de laatste tijd wel van hem gewend zijn. Ook nu verdedigde Ed zich zo taai dat zijn tegenstander er op een gegeven moment geen heil meer in zag en remise aanbood. De remise van Selman tegen Wim Westerveld verliep geheel anders. Nadat Selma vanuit de opening een prima stelling had opgebouwd, gooide hij met een stuk offer de knuppel in het hoenderhok. Het leidde tot niet meer dan eeuwig schaak. Ook hier werd de vrede getekend.

Jacco had het tegen Eric Hoogenes lastig in een passieve stelling. Om er nog iets van te maken, grabbelde hij met zijn dame een pionnetje op de damevleugel en wist zijn dame net in veiligheid te brengen. Daarna bleef Jacco onverstoorbaar aan zijn extra pion hangen. Die strategie leidde uiteindelijk tot succes in een gewonnen eindspel. Jelle had tegen Cander Flanders vanaf het begin een verrukkelijke stelling op het bord met een juweel van een veld op d5 vast in handen. Vanuit die stelling was het nog louter genieten, de rest van de middag.

Rolinde wist met zwart tegen Leo de Jager al snel de druk op de witte stelling op te voeren. Het leidde tot de winst van de a-pion. Daarmee was het nog niet gedaan, want Leo had wel compensatie. Het kostte hem echter zeeën van tijd om er wat van te maken. Daardoor kwam hij ernstig in tijdnood en daarin zag hij het allemaal niet meer zo scherp. Een volle dame verdween van het bord en Rolinde kon het punt incasseren. Bas Jansen had tegen Marti Rensen ook wat problemen met zijn tijd. Zeg maar gerust enorme problemen. Na 20 zetten stonden er nog maar 40 seconden op zijn klok. Wij slaagden een zucht van verlichting toen beide spelers remise ov overeen kwamen. 

Woerden won daarme met ruime cijfers, 6,5 – 1,5 van Erasmus 1. Zie https://knsb.netstand.nl/pairings/view/12352